Psyche
alle pijlers
Isolatie en angstig
maandag 7 februari 2022 om 15:58
Ik weet dat het waarschijnlijk een beetje een zeurtopic is, en dat er veel en veel ergere dingen op de wereld zijn.
De afgelopen 8 dagen heb ik met een longontsteking aan huis gekluisterd gezeten, met de puber van 14 en de kleuter van 6 jaar oud. Beiden konden door elkaar te helpen en op goede ochtenden gewoon naar school. Zelf ben ik echt zo slap als een vaatdoek geweest en heb ik met moeite het huishouden draaiend kunnen houden. (alleenstaande ouder)
Dit weekend waren de kinderen naar hun vaders en heb ik alleen maar gelegen, gehangen en de honden verzorgd.
Sinds gisteren ging het veel beter en vandaag wilde ik aan het werk, echter voordat wij op het werk aan de week beginnen, doen we met zijn allen netjes een test.
Tot mijn schrik (en schaamte) blijk ik een positieve uitslag te hebben. Dus ik kon weer naar huis. Ik vond het supervervelend tegenover mijn collega's en werkgever omdat ik al een week afwezig ben.
Nu kan ik wel thuis werken, want ik voel mij lichamelijk goed op wat vermoeidheid na.
Ik ga straks naar de GGD voor een test daar.
Als die positief is, waar ik vanuit ga, dan moet ik dus weer in isolatie voor een periode van minimaal 7 dagen.
En wat zijn 7 dagen nou op een mensenleven? Niet zoveel, maar ik heb er al 7 achter de rug.
Daarnaast heb ik tot een jaar of 2 geleden te kampen gehad met depressies en sterke issues met betrekking tot eigenwaarde en zelfvertrouwen. Hiervoor is de behandeling kort geleden gestaakt omdat het heel erg goed ging.
Als ik denk aan het testen straks en de boodschap dat ik minimaal weer 7 dagen van de buitenwereld geïsoleerd ga worden jaagt mij angst aan. Kon net ook wel een potje janken.
Voor heel veel mensen is het gewoon appeltje, eitje, maar voor mij is dit alsof ik bijna op de top van de Mount Everest met issues ben en nu weer met een volle rugzak terug naar het basiskamp moet.
Ik zie het even niet meer zo positief in.
Geen idee wat ik wil, even hart luchten, schop onder mijn hol, tips over hoe ik hier doorheen ga komen?
De afgelopen 8 dagen heb ik met een longontsteking aan huis gekluisterd gezeten, met de puber van 14 en de kleuter van 6 jaar oud. Beiden konden door elkaar te helpen en op goede ochtenden gewoon naar school. Zelf ben ik echt zo slap als een vaatdoek geweest en heb ik met moeite het huishouden draaiend kunnen houden. (alleenstaande ouder)
Dit weekend waren de kinderen naar hun vaders en heb ik alleen maar gelegen, gehangen en de honden verzorgd.
Sinds gisteren ging het veel beter en vandaag wilde ik aan het werk, echter voordat wij op het werk aan de week beginnen, doen we met zijn allen netjes een test.
Tot mijn schrik (en schaamte) blijk ik een positieve uitslag te hebben. Dus ik kon weer naar huis. Ik vond het supervervelend tegenover mijn collega's en werkgever omdat ik al een week afwezig ben.
Nu kan ik wel thuis werken, want ik voel mij lichamelijk goed op wat vermoeidheid na.
Ik ga straks naar de GGD voor een test daar.
Als die positief is, waar ik vanuit ga, dan moet ik dus weer in isolatie voor een periode van minimaal 7 dagen.
En wat zijn 7 dagen nou op een mensenleven? Niet zoveel, maar ik heb er al 7 achter de rug.
Daarnaast heb ik tot een jaar of 2 geleden te kampen gehad met depressies en sterke issues met betrekking tot eigenwaarde en zelfvertrouwen. Hiervoor is de behandeling kort geleden gestaakt omdat het heel erg goed ging.
Als ik denk aan het testen straks en de boodschap dat ik minimaal weer 7 dagen van de buitenwereld geïsoleerd ga worden jaagt mij angst aan. Kon net ook wel een potje janken.
Voor heel veel mensen is het gewoon appeltje, eitje, maar voor mij is dit alsof ik bijna op de top van de Mount Everest met issues ben en nu weer met een volle rugzak terug naar het basiskamp moet.
Ik zie het even niet meer zo positief in.
Geen idee wat ik wil, even hart luchten, schop onder mijn hol, tips over hoe ik hier doorheen ga komen?
maandag 7 februari 2022 om 20:40
. Goed idee!Rose210 schreef: ↑07-02-2022 18:04Heel herkenbaar. Ik ben ooit langdurig ziek geweest. Vorige week na positieve coronatest werd ik ook weer angstig en onzeker. Bang dat ik weer langdurig ziek ga worden. Gelukkig heb ik dan veel steun van mijn man. Ook kon ik gelukkig thuiswerken.
Mogelijk heb je ook een naaste waarbij je je verhaal kwijt kunt en die je een duwtje in de juiste richting kan geven. De tip om contact op te nemen met je behandelaar is ook een heel goed plan. Indien dit niet meer kan, dan kun je eventueel ook bij je huisarts aankloppen.
Hoe gaat het met jou?
maandag 7 februari 2022 om 20:43
Dat scheelt toch weer, hopelijk ben je snel klachtenvrij.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑07-02-2022 20:38Ja, dat zijn goede ideeën! Dank.
Ik woon behoorlijk vrij en daarom kan ik wel elke dag mijn 15 duizend stappen zetten. Allicht kan ik rustig opwerken naar 20 duizend. Al haalde ik vorige week krap de 4000. Beweging en structuur zijn cruciaal voor mij. Een dagje Netflix is leuk, maar sloopt mij mentaal. Ik word daar heel neerslachtig van. Vorige week de kamer van de jongste mooi opgeruimd en gelukkig moet
ik ook dagelijks een balletje met de honden gooien. Ik kan ook werken vanuit huis.
Wat ik mis is contact met mensen. Collega’s. Stom boodschappen doen.
Ik heb advies bij de GGD ingewonnen en de isolatie of quarantaine mag vanaf de 31e januari gerekend worden. Gelukkig. Nu hopen dat ik snel 24 uur klachten vrij ben.
