Psyche
alle pijlers
ja maar...zeggen, wat is er erg aan?
woensdag 6 mei 2009 om 12:32
Hallo viva-forumers
Ik zeg nogal vaak; ja maar........ of ik ben geneigd om alles zo goed mogelijk uit te willen leggen als ik het gevoel heb dat ik niet goed begrepen wordt (wat anderen weer als excusses zien) en dat terwijl ik het niet eens zo bedoel, ik wil gewoon dat ik goed begrepen word of wat er vooraf afgespeeld heeft uitleggen (de oorzaak van....... als dat nodig is om het hele plaatje te snappen) Ik ben er niet goed in (zoals velen misschien wel) om het gelijk recht voor zijn raap te zeggen, het kost mij gewoon veel meer woorden dan een ander, is dat echt zo erg? 0_0
Thnx alvast voor de opheldering!
Ik zeg nogal vaak; ja maar........ of ik ben geneigd om alles zo goed mogelijk uit te willen leggen als ik het gevoel heb dat ik niet goed begrepen wordt (wat anderen weer als excusses zien) en dat terwijl ik het niet eens zo bedoel, ik wil gewoon dat ik goed begrepen word of wat er vooraf afgespeeld heeft uitleggen (de oorzaak van....... als dat nodig is om het hele plaatje te snappen) Ik ben er niet goed in (zoals velen misschien wel) om het gelijk recht voor zijn raap te zeggen, het kost mij gewoon veel meer woorden dan een ander, is dat echt zo erg? 0_0
Thnx alvast voor de opheldering!
zaterdag 16 mei 2009 om 12:06
dinsdag 19 mei 2009 om 14:14
Geen trend hoor, ja-maar is al jaren impopulair.
Voor elke ja-maar is een alternatief te vinden dat minder kinderachtig klinkt. Bv:
- ik snap je punt, of,
- ik heb je gehoord, of,
- ik begrijp waarom je dat vindt, en ik ben het niet met je eens, want......
Of: het model vind ik leuk, maar de kleur niet zo
Of: ik vind het redelijk dat je dit wilt, maar niet van mij, want....
De gemeenschappelijke factor is telkens dat je het "ja" vervangt door een meer adequate reactie op waar je het wél mee eens bent, en vervolgens dat deel waar je het niet mee eens bent.
Waarom dat dan moet? Het "ja" in "ja-maar" klinkt voor de luisteraar niet als "dit ben ik deels met je eens" maar als "ik heb niet geluisterd naar wat je echt wilt en ik wil nu zo snel mogelijk mijn eigen punt maken".
Voor elke ja-maar is een alternatief te vinden dat minder kinderachtig klinkt. Bv:
- ik snap je punt, of,
- ik heb je gehoord, of,
- ik begrijp waarom je dat vindt, en ik ben het niet met je eens, want......
Of: het model vind ik leuk, maar de kleur niet zo
Of: ik vind het redelijk dat je dit wilt, maar niet van mij, want....
De gemeenschappelijke factor is telkens dat je het "ja" vervangt door een meer adequate reactie op waar je het wél mee eens bent, en vervolgens dat deel waar je het niet mee eens bent.
Waarom dat dan moet? Het "ja" in "ja-maar" klinkt voor de luisteraar niet als "dit ben ik deels met je eens" maar als "ik heb niet geluisterd naar wat je echt wilt en ik wil nu zo snel mogelijk mijn eigen punt maken".
woensdag 20 mei 2009 om 10:16
Mensen wijzen op 'ja, maar' vind ik soms een maniertje. Dan hebben ze dat in een communicatieworkshop geleerd, dat je geen 'ja, maar' mag zeggen omdat het eigenlijk 'nee, want' zou betekenen.
Terwijl dat volgens mij echt niet bij elke 'ja, maar' het geval is.
Als ik het zeg, bedoel ik ook 'ja, daar zeg je wat, maar dit of dat zou misschien ook nog meegenomen kunnen worden'. Of 'ja, dat vind ik ook wel, maar dit of dat speelt wellicht ook een rol'. Enzovoort.
Op die manier vind ik het zelf geen irritant stopwoordje.
Als mijn kinderen het gebruiken ('niet slaan!' 'ja, maar W. begon') is het een ander verhaal.
Overigens zijn de alternatieven in de posting hierboven wel goeie vind ik, want je moet 'ja, maar' natuurlijk niet om de drie zinnen gebruiken.
xx lisa.
Terwijl dat volgens mij echt niet bij elke 'ja, maar' het geval is.
Als ik het zeg, bedoel ik ook 'ja, daar zeg je wat, maar dit of dat zou misschien ook nog meegenomen kunnen worden'. Of 'ja, dat vind ik ook wel, maar dit of dat speelt wellicht ook een rol'. Enzovoort.
Op die manier vind ik het zelf geen irritant stopwoordje.
Als mijn kinderen het gebruiken ('niet slaan!' 'ja, maar W. begon') is het een ander verhaal.
Overigens zijn de alternatieven in de posting hierboven wel goeie vind ik, want je moet 'ja, maar' natuurlijk niet om de drie zinnen gebruiken.
xx lisa.
donderdag 21 mei 2009 om 21:31
