Psyche
alle pijlers
jaloers op zusjes bah!
woensdag 29 april 2009 om 00:05
Ik merk de laatste tijd steeds meer dat wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, of onzeker ben, dit zich uit in jaloezie. Of andersom natuurlijk dat ik onzeker wordt door dit jaloerse gevoel. Wat een rotgevoel is dat zeg!
Nu uit het het zich bij mij niet in jaloers zijn richting mijn vriend, maar meer in andere dingen. Ik heb twee zusjes, superleuke meiden, hele leuke zusjes. Zij zitten in delzelfde vriendinengroep en zien elkaar daardoor veel vaker dan dat ik hen zie. Bovendien wonen ze dichter bij elkaar. Vandaag belde ik een van hen en waren ze samen aan het winkelen. Dit steekt me dan echt. Ik kan het eerlijk gezegd niet hebben als ik merk dat ze veel samen doen. zo stom van mezelf! Ik zou het liefst er boos over worden maar doe dat gelukkig niet. Mn zusjes hebben me laatst mee gevraagd op vakantie. Ik ga me dan afvragen: vinden ze dat wel echt leuk als ik meega, of vragen ze me omdat ze me niet willen passeren. Eigenlijk laten ze altijd wel merken dat ze het leuk vinden me te zien. En mn jongste zusje zei een tijdje geleden toen ik aangaf het soms wel lastig te vinden dat ze in dezelfde vriendinnengroep zitten, dat ze altijd tegen mensen zegt dat ze het evengoed met mij kan vinden als met onze andere zus. Maar toch..ik heb soms het idee dat het zo van mij moet komen het contact zoeken..Ik ben er ook erg mee bezig de laatste tijd. Laatst hadden we een familiefeest en als ze dan even met elkaar staan te dansen denk ik: zie je wel ze hebben het leuker met elkaar dan met mij..oh ik word dan echt gek van mezelf.
Het liefst zou ik willen dat ze wat vaker uit zichzelf iets laten horen..mijn zusje heeft bijvoorbeeld liefdesverdriet en vroeger belde ze mij dan soms daarover en kon ik haar steunen. Dit doet ze eigenlijk nooit meer. Misschien moet ik zelf ook wel meer van me laten horen mja..ik wil me niet opdringen en ook niet achter hen aan lopen. Ik mis ze soms gewoon echt!
Het allerliefst zou ik het bespreekbaar maken. maar ik weet niet hoe realistisch mijn gevoel is. Ik ben namelijk een tijdje geleden bij een pscholoog geweest omdat ik bang ben in de steek gelaten te worden. Mijn angst is dat iedereen in mijn omgeving me laat vallen zeg maar..De psych heeft me wel geleerd dingen te relativeren en uitspraken en acties van anderen minder negatief op mezelf te betrekken maar het blijft de kop op steken. Ik weet niet zo goed wat ik erme aanmoet. Zal ik het er met mijn zusjes over hebben? Maar dan wel op zo'n manier dat ik ze geen verwijten maak. Maar hoe pak ik dat aan? Hebben jullie tips?
p.s. ik schaam me hier best wel voor dat ik hier zo jaloers over kan zijn. Want eigenlijk doen mn zusjes niks verkeerd. Is het herkenbaar voor jullie? Vind het altijd erg fijn om van anderen te horen dat ze ook wel eens zo iets hebben gehad, dan voel ik me minder raar. Haha. alvast heel erg bedankt voor jullie reacties!
Nu uit het het zich bij mij niet in jaloers zijn richting mijn vriend, maar meer in andere dingen. Ik heb twee zusjes, superleuke meiden, hele leuke zusjes. Zij zitten in delzelfde vriendinengroep en zien elkaar daardoor veel vaker dan dat ik hen zie. Bovendien wonen ze dichter bij elkaar. Vandaag belde ik een van hen en waren ze samen aan het winkelen. Dit steekt me dan echt. Ik kan het eerlijk gezegd niet hebben als ik merk dat ze veel samen doen. zo stom van mezelf! Ik zou het liefst er boos over worden maar doe dat gelukkig niet. Mn zusjes hebben me laatst mee gevraagd op vakantie. Ik ga me dan afvragen: vinden ze dat wel echt leuk als ik meega, of vragen ze me omdat ze me niet willen passeren. Eigenlijk laten ze altijd wel merken dat ze het leuk vinden me te zien. En mn jongste zusje zei een tijdje geleden toen ik aangaf het soms wel lastig te vinden dat ze in dezelfde vriendinnengroep zitten, dat ze altijd tegen mensen zegt dat ze het evengoed met mij kan vinden als met onze andere zus. Maar toch..ik heb soms het idee dat het zo van mij moet komen het contact zoeken..Ik ben er ook erg mee bezig de laatste tijd. Laatst hadden we een familiefeest en als ze dan even met elkaar staan te dansen denk ik: zie je wel ze hebben het leuker met elkaar dan met mij..oh ik word dan echt gek van mezelf.
Het liefst zou ik willen dat ze wat vaker uit zichzelf iets laten horen..mijn zusje heeft bijvoorbeeld liefdesverdriet en vroeger belde ze mij dan soms daarover en kon ik haar steunen. Dit doet ze eigenlijk nooit meer. Misschien moet ik zelf ook wel meer van me laten horen mja..ik wil me niet opdringen en ook niet achter hen aan lopen. Ik mis ze soms gewoon echt!
Het allerliefst zou ik het bespreekbaar maken. maar ik weet niet hoe realistisch mijn gevoel is. Ik ben namelijk een tijdje geleden bij een pscholoog geweest omdat ik bang ben in de steek gelaten te worden. Mijn angst is dat iedereen in mijn omgeving me laat vallen zeg maar..De psych heeft me wel geleerd dingen te relativeren en uitspraken en acties van anderen minder negatief op mezelf te betrekken maar het blijft de kop op steken. Ik weet niet zo goed wat ik erme aanmoet. Zal ik het er met mijn zusjes over hebben? Maar dan wel op zo'n manier dat ik ze geen verwijten maak. Maar hoe pak ik dat aan? Hebben jullie tips?
p.s. ik schaam me hier best wel voor dat ik hier zo jaloers over kan zijn. Want eigenlijk doen mn zusjes niks verkeerd. Is het herkenbaar voor jullie? Vind het altijd erg fijn om van anderen te horen dat ze ook wel eens zo iets hebben gehad, dan voel ik me minder raar. Haha. alvast heel erg bedankt voor jullie reacties!
woensdag 29 april 2009 om 00:22
Dit is zeker herkenbaar!!! Ik heb ook een zusje, 16 jaar, superslank, mooi lang haar, grote mooie ogen, leuke kleding.. Zij heeft alles wat ik niet had toen ik 16 was zegmaar.. Ik werd gepest, was onzeker, maakte veel verkeerde keuzes. En zij lijkt alles maar goed te doen! En mijn ouders stimuleren haar er nog in ook.. "JA, ze is ook geweldig" en JA, ze ziet er geweldig uit". Normaal intereseert het mij niet.. Maar als ik ongesteld ben, of een onzeker dag heb over mijzelf... dan kan ik me hier echt kapot aan ergeren en wordt ik ook jaloers.
Ik schaam me er ook kapot voor want mijn zusje is mijn zusje en ik geef superveel om haar!
Ik weet niet echt tips voor je, maar je bent dus in ieder geval niet de enige
Ik schaam me er ook kapot voor want mijn zusje is mijn zusje en ik geef superveel om haar!
Ik weet niet echt tips voor je, maar je bent dus in ieder geval niet de enige
woensdag 29 april 2009 om 07:12
Alisha,
Je zegt dat je je niet op wilt dringen, maar als je je zusje zou bellen om te vragen hoe het met haar gaat nu ze liefdesverdriet heeft, is dat natuurlijk geen opdringen, maar gewoon interesse tonen. Je zussen geven aan dat ze het leuk vinden je te zien en vragen je mee op vakantie. Volgens mij zijn dat duidelijk tekenen dat ze je een leuke meid vinden.
Waarom vind je dat zo moeilijk te geloven? Ben je zo onzeker?
Ik zou toch proberen zelf wat meer initiatief te tonen. Ik begrijp dat ze niet bij je in de buurt wonen, nodig ze eens uit! Ga gezellig met z'n drieën winkelen, eten, stappen o.i.d.
Ik lees niets waaruit blijkt dat je zussen je buitensluiten of niet zouden mogen, dus het is inderdaad goed mogelijk dat dat in je hoofd zit en hun gedrag te negatief op jezelf betrekt.
Je zegt dat je je niet op wilt dringen, maar als je je zusje zou bellen om te vragen hoe het met haar gaat nu ze liefdesverdriet heeft, is dat natuurlijk geen opdringen, maar gewoon interesse tonen. Je zussen geven aan dat ze het leuk vinden je te zien en vragen je mee op vakantie. Volgens mij zijn dat duidelijk tekenen dat ze je een leuke meid vinden.
Waarom vind je dat zo moeilijk te geloven? Ben je zo onzeker?
Ik zou toch proberen zelf wat meer initiatief te tonen. Ik begrijp dat ze niet bij je in de buurt wonen, nodig ze eens uit! Ga gezellig met z'n drieën winkelen, eten, stappen o.i.d.
Ik lees niets waaruit blijkt dat je zussen je buitensluiten of niet zouden mogen, dus het is inderdaad goed mogelijk dat dat in je hoofd zit en hun gedrag te negatief op jezelf betrekt.
The time is now
woensdag 29 april 2009 om 07:30
Eens met Banba,
Neem zelf meer initiatief. Bel je zusjes op om te gaan shoppen.
Ga met ze mee dansen op zo'n feest.
Betrek je wat meer bij hen en voel je niet te onzeker..
Het is moeilijk ik weet het maar probeer het eens uit.
Neem zelf meer initiatief. Bel je zusjes op om te gaan shoppen.
Ga met ze mee dansen op zo'n feest.
Betrek je wat meer bij hen en voel je niet te onzeker..
Het is moeilijk ik weet het maar probeer het eens uit.
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 29 april 2009 om 08:07
Hoi Alisha, wat eerlijk dat je dit zo opschrijft. Volgens mij begint het daar. Misschien helpt het je om dit eens uit te spreken naar je zusjes. Niet al te zwaar, maar wel eerlijk dat je het soms best lastig vindt zij elkaar veel zien, onder andere doordat ze in dezelfde vriendinnengroep zitten. Dat jij ook graag dat contact met ze wil, maar het soms moeilijk vindt om ze zélf te bellen. Daarbij komt dat ik het eens ben met voorgaande forummers: probeer tóch die drempel over te gaan en zelf óók te bellen!
Peas on earth!
woensdag 29 april 2009 om 09:25
Als je zussen je meevragen op vakantie dan doen ze dat natuurlijk omdat ze het helemaal niet zien zitten om jou erbij te hebben. Ach natuurlijk niet! Je bent gewoon de 3e zus die wat minder in de buurt woont.
Jij hebt last van jezelf en je eigen waandenkbeelden. Hoe je zusjes zich ook gedragen, dat gaat niet over. Als ze onaardig doen, denk ij: zie je wel, ik hoor er niet bij. En als ze aardig doen, denk jij; oh, ze vragen het alleen maar om aardig te zijn, ze vinden me eigenlijk niets.
Je bent volgens mij een beetje paranoide. Doordat je onzeker over jezelf bent en jezelf eigenlijk niet zo geweldig vind, ga je in het gedrag van andere mensen zoeken naar signalen die dat bevestigen.
Blijkbaar ben je heel goed in het projecteren van je eigen gevoelens over jezelf op anderen. Probeer het om te draaien: zeg of doe iedere dag iets aardigs tegen jezelf en probeer in de boodschappen van andere mensen de bevestiging daarvan te zien. Het zal best moeilijk zijn in het begin, maar je bent goed om het in negatieve zin te doen, dus dan moet je het toch ook andersom kunnen doen?
En dit is absoluut geen aanval, maar een behandeling die een vriendin ook is aangeraden!
Jij hebt last van jezelf en je eigen waandenkbeelden. Hoe je zusjes zich ook gedragen, dat gaat niet over. Als ze onaardig doen, denk ij: zie je wel, ik hoor er niet bij. En als ze aardig doen, denk jij; oh, ze vragen het alleen maar om aardig te zijn, ze vinden me eigenlijk niets.
Je bent volgens mij een beetje paranoide. Doordat je onzeker over jezelf bent en jezelf eigenlijk niet zo geweldig vind, ga je in het gedrag van andere mensen zoeken naar signalen die dat bevestigen.
Blijkbaar ben je heel goed in het projecteren van je eigen gevoelens over jezelf op anderen. Probeer het om te draaien: zeg of doe iedere dag iets aardigs tegen jezelf en probeer in de boodschappen van andere mensen de bevestiging daarvan te zien. Het zal best moeilijk zijn in het begin, maar je bent goed om het in negatieve zin te doen, dus dan moet je het toch ook andersom kunnen doen?
En dit is absoluut geen aanval, maar een behandeling die een vriendin ook is aangeraden!
woensdag 29 april 2009 om 09:27
woensdag 29 april 2009 om 09:58
ik herken het wel, maar dan van de andere kant... ik kom ook uit een gezin met 3 meiden... en ik ben altijd alle mogelijke moeite aan t doen om mijn oudste zus niet te passeren... ze voelt zich heel vaak het 3e wiel aan de wagen, is altijd jaloers als ik met mijn jongste zusje aan t winkelen ben of toevallig iets samen doe....
ze klaagt hier dus ook geregeld over bij mijn moeder en oma, en die bellen mij dan weer... gek word ik er van!!!
we doen echt evenredig dingen met elkaar, en ja als ik toevallig naar de stad moet en mijn zusje is vrij, gaat ze mee.... maar dat geldt voor mijn zus netzo... t is soms heel vermoeiend, maar wees maar gewoon eerlijk... je zussen doen dit echt niet bewust!
ze klaagt hier dus ook geregeld over bij mijn moeder en oma, en die bellen mij dan weer... gek word ik er van!!!
we doen echt evenredig dingen met elkaar, en ja als ik toevallig naar de stad moet en mijn zusje is vrij, gaat ze mee.... maar dat geldt voor mijn zus netzo... t is soms heel vermoeiend, maar wees maar gewoon eerlijk... je zussen doen dit echt niet bewust!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 29 april 2009 om 11:02
ik herken het ook heel erg.
toen ik niet lekker in mijn vel zat werd ik jaloers op mijn zusje en mijn moeder. ik kreeg het gevoel alsof die veel meer samen deden dan met mij. was ook gedeeltelijk zo omdat mijn zusje toen nog thuis woonde.
heel lang opgekropt en dan ga je op alles letten.
op een gegeven moment is de bom gebarsten en kwam het er uit vanuit mij. niet helemaal netjes hoe alles gegaan was. maar wel goed dat ze het wisten.
achteraf had ik het gewoon eerder aan moeten kaarten.
weten ze dat je niet lekker in je vel zit?
ik zou het dus gewoon eens aankaarten in een gesprek. dat je wel doorhebt dat het probleem bij jou zit en dat ze ook niets moeten verzwijgen als ze samen iets gaan doen maar dat je je soms onzeker voelt in hoe hun met jou om gaan.
hier scheelde het heel veel omdat ik er nadien gewoon open over kon zijn zonder verwijten te krijgen en te maken.
toen ik niet lekker in mijn vel zat werd ik jaloers op mijn zusje en mijn moeder. ik kreeg het gevoel alsof die veel meer samen deden dan met mij. was ook gedeeltelijk zo omdat mijn zusje toen nog thuis woonde.
heel lang opgekropt en dan ga je op alles letten.
op een gegeven moment is de bom gebarsten en kwam het er uit vanuit mij. niet helemaal netjes hoe alles gegaan was. maar wel goed dat ze het wisten.
achteraf had ik het gewoon eerder aan moeten kaarten.
weten ze dat je niet lekker in je vel zit?
ik zou het dus gewoon eens aankaarten in een gesprek. dat je wel doorhebt dat het probleem bij jou zit en dat ze ook niets moeten verzwijgen als ze samen iets gaan doen maar dat je je soms onzeker voelt in hoe hun met jou om gaan.
hier scheelde het heel veel omdat ik er nadien gewoon open over kon zijn zonder verwijten te krijgen en te maken.
woensdag 29 april 2009 om 11:34
Ik herken je situatie niet.
Vraag me wel af of je dit bij je zussen moet neerleggen. ik denk net als MInirenata dat e.e.a vooral in jouw hoofd zit. Jij bent onzeker en daarom interpreteer je alles negatief. Als je dat tegen je zussen gaat zeggen, zal de relatie daar zeker door beinvloedt worden en gaan ze ionderdaad nadenken over of en wanneer ze jou moeten vragen. Elk contact tussen hen zonder jou wordt dan ook beladen. Dan gaan ze of op hun tenen klopen om jou te beschermen, of ze vragen je idd niet meer mee en nemen afstand omdat ze zich ongemakkelijk voelen. ZIj kunnen namelijk helemaal niets doen aan jouw gevoelens van minderwaardigheid. Dat kun je alleen zelf. Door er inderdaad vanuit te gaan dat ze het menen als ze zeggen dat ze je graag zien en dat ze je niet zouden vragen mee te gaan op vakantie als ze je echt als blok aan je been zagen.
Ik zou nog eens teruggaan naar die psycholoog. Jouw angst om in de steek gelaten te worden lijkt voort te komen uit de onzekerheid dat niemand jou leuk genoeg kan vinden om te blijven. daar krijg je in relaties ook problemen mee, dek ik zo. want of je kiest een partner uit die afhankelijk van je is, of je gaat ook daar uiteindelijk claimen en jaloers en onzeker zijn.
Waarom denk je dat andere mensen jou niet leuk vinden? Waarom vind je jezelf geen "leuke gezellige meid?" waarom ben je zo bang jezelf op te dringen? Bel je zusjes gewoon iets vaker en wees niet bang om je op te dringen. als ze je niet willen spreken dan merk je dat snel genoeg.
Vraag me wel af of je dit bij je zussen moet neerleggen. ik denk net als MInirenata dat e.e.a vooral in jouw hoofd zit. Jij bent onzeker en daarom interpreteer je alles negatief. Als je dat tegen je zussen gaat zeggen, zal de relatie daar zeker door beinvloedt worden en gaan ze ionderdaad nadenken over of en wanneer ze jou moeten vragen. Elk contact tussen hen zonder jou wordt dan ook beladen. Dan gaan ze of op hun tenen klopen om jou te beschermen, of ze vragen je idd niet meer mee en nemen afstand omdat ze zich ongemakkelijk voelen. ZIj kunnen namelijk helemaal niets doen aan jouw gevoelens van minderwaardigheid. Dat kun je alleen zelf. Door er inderdaad vanuit te gaan dat ze het menen als ze zeggen dat ze je graag zien en dat ze je niet zouden vragen mee te gaan op vakantie als ze je echt als blok aan je been zagen.
Ik zou nog eens teruggaan naar die psycholoog. Jouw angst om in de steek gelaten te worden lijkt voort te komen uit de onzekerheid dat niemand jou leuk genoeg kan vinden om te blijven. daar krijg je in relaties ook problemen mee, dek ik zo. want of je kiest een partner uit die afhankelijk van je is, of je gaat ook daar uiteindelijk claimen en jaloers en onzeker zijn.
Waarom denk je dat andere mensen jou niet leuk vinden? Waarom vind je jezelf geen "leuke gezellige meid?" waarom ben je zo bang jezelf op te dringen? Bel je zusjes gewoon iets vaker en wees niet bang om je op te dringen. als ze je niet willen spreken dan merk je dat snel genoeg.
woensdag 29 april 2009 om 19:01
Dankjewel voor alle reacties, helpt me echt heel goed. Aan de ene kant vind ik het fijn om te merken dat sommige mensen het herkenbaat vinden, aan de andere kant heb ik die schop onder mijn kont nodig van: het zit in mijn hoofd en ik moet daar iets aan doen, moet ik anderen niet mee lastig vallen. Ik heb idd mn zusje gebeld en gevraagd of ze vnvnd iets gingen doen, toen vroeg ze of ik meeging en nu ga ik met hen mee. En ik weet dat ze het echt leuk vinden. Dus dat is heel fijn!:)
T stomme is, ik vind mezelf eigenlijk over het algemeen wel een leuke gezellige meid. Maar toch ben ik te snel bang dat mensen me niet leuk genoeg vinden ofzo. Ik heb geen idee waar dit vandaan komt en schaam me er ook voor want mensen verwachten dat niet van mij. Heb een leuke baan, leuke vriend veel vriedinnen, ik ben spontaan. Ik heb cognitieve therapie gehad waarin ik mijn onrealistische gedachten moest uitdagen voor meer realistische gedachten. Dat had geholpen dacht ik, maar nu komt het toch weer de kop op zetten de laatste tijd. Ik heb daar echt een hekel aan want ik zit dan maar te piekeren en na te denken. Ik wilde dat ik minder afhankelijk was van wat anderen van me vinden en dat ik blij ben met mezelf no matter what. Hoe doen sommige mensen dat toch? Het is inderdaad wat jullie beschrijven; in het gedrag van andere zoek ik bevestiging voor mijn te lage zelfbeeld! Potverdorie ik wil geen laag zelfbeeld hebben!
Ik heb er inderdaad in de relatie met mijn vriend ook problemen mee (gehad) In het begin was ik als de dood dat hij bij me weg zou gaan als hij erachter zou komen hoe ik echt ben, Dat is gelukkig niet gebeurd. Nog steeds kan ik soms boos worden om kleine dingen die voor mij een bevestiging kunnen zijn dat hij minder om me geeft ofzo. Ik zou echt willen dat ik een pilletje kon slikken om die onzekerheid weg te nemen.
Heb weleens geprobeerd om bijvoorbeeld elke dag iets op te schrijven wat ik goed heb gedaan, maar dat die ik dan weer niet lang genoeg denk ik. Iemand nog handige praktische tips? En wat voor threrapie helpt hier goed voor? Want mijn vorige psycholoog had voor mijn gevoel snel het gevoel dat het wel weer goed was met me. Alvast bedankt voor jullie reacties!
T stomme is, ik vind mezelf eigenlijk over het algemeen wel een leuke gezellige meid. Maar toch ben ik te snel bang dat mensen me niet leuk genoeg vinden ofzo. Ik heb geen idee waar dit vandaan komt en schaam me er ook voor want mensen verwachten dat niet van mij. Heb een leuke baan, leuke vriend veel vriedinnen, ik ben spontaan. Ik heb cognitieve therapie gehad waarin ik mijn onrealistische gedachten moest uitdagen voor meer realistische gedachten. Dat had geholpen dacht ik, maar nu komt het toch weer de kop op zetten de laatste tijd. Ik heb daar echt een hekel aan want ik zit dan maar te piekeren en na te denken. Ik wilde dat ik minder afhankelijk was van wat anderen van me vinden en dat ik blij ben met mezelf no matter what. Hoe doen sommige mensen dat toch? Het is inderdaad wat jullie beschrijven; in het gedrag van andere zoek ik bevestiging voor mijn te lage zelfbeeld! Potverdorie ik wil geen laag zelfbeeld hebben!
Ik heb er inderdaad in de relatie met mijn vriend ook problemen mee (gehad) In het begin was ik als de dood dat hij bij me weg zou gaan als hij erachter zou komen hoe ik echt ben, Dat is gelukkig niet gebeurd. Nog steeds kan ik soms boos worden om kleine dingen die voor mij een bevestiging kunnen zijn dat hij minder om me geeft ofzo. Ik zou echt willen dat ik een pilletje kon slikken om die onzekerheid weg te nemen.
Heb weleens geprobeerd om bijvoorbeeld elke dag iets op te schrijven wat ik goed heb gedaan, maar dat die ik dan weer niet lang genoeg denk ik. Iemand nog handige praktische tips? En wat voor threrapie helpt hier goed voor? Want mijn vorige psycholoog had voor mijn gevoel snel het gevoel dat het wel weer goed was met me. Alvast bedankt voor jullie reacties!
donderdag 30 april 2009 om 07:59
Ik kom -als jongste- uit een gezin met 4 meiden! Met mijn oudste zus scheel ik 13 jaar en daar heb ik heel weinig contact mee, omdat ze gewoon a) heel anders is en b) onze interesses heel erg verschillen. We hebben geen ruzie hoor, maar zien elkaar weinig. Die andere twee schelen maar 3 jaar en doen heel veel samen. Dat merk ik regelmatig, maar ik denk dan: Ze kunnen niet mét elkaar, maar ook niet zonder elkaar. Want als ze weer eens ruzie hebben (en dat gebeurt regelmatig), dan komt de ene klagen over de ander. Maar dan zeg ik ook: Jullie zoeken het maar lekker samen uit! Zo had zus F. weer eens commentaar op zus J. en zei: Voorlopig hoef ik haar niet meer te zien. Nog geen week later staan ze dan weer samen op de stoep en er is niks uitgepraat, maar bergen zand er over....En als ik daar iets van zeg, hang ik de psycholoog uit....Dus ik heb zo iets: Familie krijg je ook maar, ik zoek mijn vrienden gelukkig zelf uit!
