Psyche
alle pijlers
Je hebt een tijdmachine
zaterdag 10 november 2018 om 21:45
...en hij werkt. Dat weet je om dat je hem hebt getest, de datum op gisteren zette en twee keer een vrijmibo hebt gehad.
Er zijn wel enige regels: je kunt niet verder terug dan je geboorte. En je hebt geen lichaam, maar reist terug met je bewustzijn: je landt in het lichaam van die tijd. Je kunt terug naar baby tijd, maar dat zou ik niet aan bevelen. Je lichaam is immers gewoon zo oud als het jaar en baby hersenen zijn nog niet echt ontwikkeld. Je hebt kans dat je brein in shut down gaat met alle info die je hebt verzameld van over de jaren. Ik zou zeggen dat rond 12 j het veilig genoeg is. Hormonen heb je uiteraard dan ook op die leeftijd, dus enkel voor de liefhebbers die hun puberteit nog eens willen door maken.
Anyway, wat zou je doen? En waar om?
Enkele zaken om te overwegen: 11 september 2001 vliegen er twee vliegtuigen in de Twin Towers. Doe je iets met die info? En op kleinere schaal: wat zouden de implicaties zijn als je een en ander verandert, zo als een studie, een te laat ontdekte ziekte bijeen familielid voorkomen, een verhuizing?
Hard mode:er is maar 1 tijdlijn, er is geen vertakking. De wereld zo als je die kent splitst niet, maar je reist echt lineair terug.
P.S.: ik heb dit op psyche staan om dat enkel een gek zo'n topic kan aanmaken
P.S 2: ik kwam hier op net toen ik dacht wat ik zelf het liefst zou wensen, al denk ik hier wel minstens eens per maand aan al lang, gewoon om dat ik vaag ben en te veel Star Trek keek vroeger.
Er zijn wel enige regels: je kunt niet verder terug dan je geboorte. En je hebt geen lichaam, maar reist terug met je bewustzijn: je landt in het lichaam van die tijd. Je kunt terug naar baby tijd, maar dat zou ik niet aan bevelen. Je lichaam is immers gewoon zo oud als het jaar en baby hersenen zijn nog niet echt ontwikkeld. Je hebt kans dat je brein in shut down gaat met alle info die je hebt verzameld van over de jaren. Ik zou zeggen dat rond 12 j het veilig genoeg is. Hormonen heb je uiteraard dan ook op die leeftijd, dus enkel voor de liefhebbers die hun puberteit nog eens willen door maken.
Anyway, wat zou je doen? En waar om?
Enkele zaken om te overwegen: 11 september 2001 vliegen er twee vliegtuigen in de Twin Towers. Doe je iets met die info? En op kleinere schaal: wat zouden de implicaties zijn als je een en ander verandert, zo als een studie, een te laat ontdekte ziekte bijeen familielid voorkomen, een verhuizing?
Hard mode:er is maar 1 tijdlijn, er is geen vertakking. De wereld zo als je die kent splitst niet, maar je reist echt lineair terug.
P.S.: ik heb dit op psyche staan om dat enkel een gek zo'n topic kan aanmaken
P.S 2: ik kwam hier op net toen ik dacht wat ik zelf het liefst zou wensen, al denk ik hier wel minstens eens per maand aan al lang, gewoon om dat ik vaag ben en te veel Star Trek keek vroeger.
Anoniem17062022182122 wijzigde dit bericht op 10-11-2018 21:51
7.04% gewijzigd
zondag 11 november 2018 om 10:55
Eigenlijk is er geen mens die de verantwoordelijkheid zou kunnen dragen een tijdmachine te gebruiken. Vooral in het geval dat men naar ieder gewenst tijdstip terug zou kunnen gaan. Bekend denkbeeld is van het plantje dat je per ongeluk vertrapt 1000 jaar terug, wat tot gevolg heeft dat een heel bos nooit heeft kunnen ontstaan in de eeuwen daarna...catskin schreef: ↑11-11-2018 08:52Ik zou niets veranderen aan het verleden, maar de tijdmachine saboteren voordat iemand hem gebruikt. Een kleine verandering in de geschiedenis aanbrengen kan grote gevolgen hebben voor het heden, welke dat zijn is vooraf niet te voorspellen. Aan een tijdmachine alleen heb je dus niks, je hebt ook een glazen bol nodig om de gevolgen te voorzien.
zondag 11 november 2018 om 11:04
Wat kan jouw geest doen als die geen "vervoer" heeft en als jouw hedendaagse geest zich zou kunnen nestelen in het brein van je vroegere ik, waar blijft de geest van je vroegere ik dan? Ik zie allemaal praktische problemen. Lichaam en geest kun je niet scheiden dus je zal echt een teletijdmachine nodig hebben die jou met huid en haar naar een andere tijd flitst. Blijkbaar heeft Willy Vandersteen er goed over nagedacht.
We should have each other with cream.
zondag 11 november 2018 om 11:05
Magister schreef: ↑11-11-2018 10:55Eigenlijk is er geen mens die de verantwoordelijkheid zou kunnen dragen een tijdmachine te gebruiken. Vooral in het geval dat men naar ieder gewenst tijdstip terug zou kunnen gaan. Bekend denkbeeld is van het plantje dat je per ongeluk vertrapt 1000 jaar terug, wat tot gevolg heeft dat een heel bos nooit heeft kunnen ontstaan in de eeuwen daarna...
Op dit moment gaat de aarde naar de klote en slaat de mensheid her en der elkaar de hersenen in.
Ik durf het risico op een andere tijdlijn wel te nemen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 11 november 2018 om 11:29
Die wordt geïntegreerd. Als je uit gaat van dat je de som bent van ervaringen en uiteraard ook de fysieke groei van je brein, dan wordt dat gewoon op geteld en dubbele content verwijderd.catskin schreef: ↑11-11-2018 11:04Wat kan jouw geest doen als die geen "vervoer" heeft en als jouw hedendaagse geest zich zou kunnen nestelen in het brein van je vroegere ik, waar blijft de geest van je vroegere ik dan? Ik zie allemaal praktische problemen. Lichaam en geest kun je niet scheiden dus je zal echt een teletijdmachine nodig hebben die jou met huid en haar naar een andere tijd flitst. Blijkbaar heeft Willy Vandersteen er goed over nagedacht.
Anyway daar om beter niet terug te gaan naar een leeftijd waar in je te weinig hersenontwikkeling hebt om je ervaren geest in te integreren.
Overigens is het een gedachte experiment he, het hoeft technisch niet compleet te kloppen.
zondag 11 november 2018 om 11:31
Dat kan me dus niks schelen. Ik ga wel gebruik maken van, overigens kan ik maar 36 jaar terug max.Magister schreef: ↑11-11-2018 10:55Eigenlijk is er geen mens die de verantwoordelijkheid zou kunnen dragen een tijdmachine te gebruiken. Vooral in het geval dat men naar ieder gewenst tijdstip terug zou kunnen gaan. Bekend denkbeeld is van het plantje dat je per ongeluk vertrapt 1000 jaar terug, wat tot gevolg heeft dat een heel bos nooit heeft kunnen ontstaan in de eeuwen daarna...
Je hebt als gewone sterveling weinig invloed in zo'n korte periode, dus ik durf wel te zeggen dat het bij mij niet veel gevolgen zou hebben. Maar goed, ik ben dan wel iemand die weinig heeft bij gedragen in andere levens dus dat is makkelijk praten.
zondag 11 november 2018 om 11:33
Klopt, maar ik zie ook tendens hier dat de mensen die zeg maar zijn geploeterd door een moeras om dan iets heel positief te bereiken (meestal kinderen/partner), dit zeggen.Magister schreef: ↑11-11-2018 10:49Interessant zelfbespiegelingstopic..
Het gevaar is wel dat het een 'had-ik-maar' gevoel oproept. Een mentale val die je in het verleden houdt, en ontevredenheid, wrok, spijt oproept.
het verleden is net zo ongrijpbaar als de toekomst. Alleen in het nu liggen de mogelijkheden...
Ik kan mijn heden niet los zien van de weg die eraan voorafging, en geen enkele garantie dat een andere daad of beslissing in het verleden een betere uitkomst zou hebben gehad...
Mensen die dat niet hebben en van af een bepaald punt in het verleden alleen maar minder goed zijn gaan functioneren, zullen meer geneigd zijn iets te willen veranderen. Ik ook.
Maar ja inderdaad dan kom je weer uit op determinisme, zou je altijd iets verzieken bij voorbeeld om dat je eenmaal zo bent. Is overigens mijn grootste angst.
zondag 11 november 2018 om 11:40
Het is een achterhaald idee dat de mens als een onbeschreven blad ter wereld komt. Het zou ook raar zijn als je ineens allerlei herinneringen van je toekomstige ik die je nooit ervaren hebt in je brein zou hebben. Het gevolg zou ongetwijfeld rampzalig voor jou zijn.strikjemetstippels schreef: ↑11-11-2018 11:29Die wordt geïntegreerd. Als je uit gaat van dat je de som bent van ervaringen en uiteraard ook de fysieke groei van je brein, dan wordt dat gewoon op geteld en dubbele content verwijderd.
Anyway daar om beter niet terug te gaan naar een leeftijd waar in je te weinig hersenontwikkeling hebt om je ervaren geest in te integreren.
Overigens is het een gedachte experiment he, het hoeft technisch niet compleet te kloppen.
anoniem_330865 wijzigde dit bericht op 11-11-2018 11:47
0.51% gewijzigd
We should have each other with cream.
zondag 11 november 2018 om 11:46
Het lijkt mij best cool als mijn geest nu ineens overgenomen wordt door mijn eigen betweterige en oude geest.
Dat ik heel stoer een donker steegje in wil huppelen en mijn hoofd ingrijpt.
En dat die betweterstem steeds verbaasder begint te pruttelen 'huh? Gaat het nu zo?'
Dat ik heel stoer een donker steegje in wil huppelen en mijn hoofd ingrijpt.
En dat die betweterstem steeds verbaasder begint te pruttelen 'huh? Gaat het nu zo?'
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 11 november 2018 om 11:48
Dat zeg ik toch niet? Ik heb het steeds juist over je aanleg voor bepaalde zaken. Als er iemand niet gelooft in idee van tabula rasa ben ik het wel.catskin schreef: ↑11-11-2018 11:40Het is een achterhaald idee dat de mens als een als een onbeschreven blad ter wereld komt. Het zou ook raar zijn als je ineens allerlei herinneringen van je toekomstige ik die je nooit ervaren hebt in je brein zou hebben. Het gevolg zou ongetwijfeld rampzalig voor jou zijn.
Nogmaals, het is een gedachte experiment. Geen natuurkundig bouwplan voor een tijdmachine.
zondag 11 november 2018 om 18:42
Ik ben echt bang dat ik dan een vreselijk irritant wijf zou worden, omdat ik echt alle mensen die ik liefheb zou willen helpen door ze te waarschuwen voor van alles. Waar ze natuurlijk niks van zouden begrijpen, misschien van zouden schrikken maar zeker zich niks van zouden aantrekken, maar ze zouden wel allemaal begrijpen dat ze met zo'n leipo niks te maken willen hebben.
Ik zou dus heel machteloos en eenzaam worden....Ik zie er maar vanaf denk ik.
Ik zou dus heel machteloos en eenzaam worden....Ik zie er maar vanaf denk ik.
zondag 11 november 2018 om 23:17
Ik zou teruggaan naar mijn kindertijd. Toen vriendschappen nog bijna vanzelf gingen, ik bijna nooit eenzaam was. Haast altijd was er wel iemand te vinden om mee te nemen ergens heen. Kind kunnen zijn. De feestdagen die ik toen geweldig vond.
Ondanks dat toch iets minder leuks. Als ik toen de kennis van nu had over meisjes met Autisme had ik wellicht eerder een diagnose gehad. En niet zo in de problemen gekomen later. Bij meisjes wordt de stoornis vaak laat ontdekt omdat ze vaak minder opvallend gedrag vertonen. Zo ook bij mij. Al kwam op mijn 4e al bij hulpverleners, maar mijn symptomen waren niet erg genoeg.
Ondanks dat toch iets minder leuks. Als ik toen de kennis van nu had over meisjes met Autisme had ik wellicht eerder een diagnose gehad. En niet zo in de problemen gekomen later. Bij meisjes wordt de stoornis vaak laat ontdekt omdat ze vaak minder opvallend gedrag vertonen. Zo ook bij mij. Al kwam op mijn 4e al bij hulpverleners, maar mijn symptomen waren niet erg genoeg.
hondenmens wijzigde dit bericht op 11-11-2018 23:45
43.82% gewijzigd
zondag 11 november 2018 om 23:22
Zo voel ik het ook! Wel leuk topic, ik lees mee!
zondag 11 november 2018 om 23:24
Ik zou wel terug willen gaan naar mijn 9 jarige zelf. En met de kennis van nu dan wél aan volwassenen vertellen wat er in ons gezin gebeurde. Misschien dat ik daardoor in mijn latere leven minder tegen problemen aan zou lopen.
Maar aan de andere kant doe ik het toch maar niet, want ik zou vast niet exact deze twee kinderen krijgen in de re-run.
Ik vind het een erg leuk gedachte-experiment to!
Maar aan de andere kant doe ik het toch maar niet, want ik zou vast niet exact deze twee kinderen krijgen in de re-run.
Ik vind het een erg leuk gedachte-experiment to!
martje55 wijzigde dit bericht op 11-11-2018 23:32
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
6.70% gewijzigd
maandag 12 november 2018 om 08:01
Ik heb maar van een ding echt spijt en daarom zou ik graag naar die gebeurtenis terug gaan om die even een maand of twee uit te stellen. Ik heb spijt dat ik het uitgemaakt heb met mijn ex, zeker vlak na de miskraam. Hij verdiende beter. Ik zou er alles voor over hebben om dat terug te draaien. Maar goed dat gaat gewoon niet. Hij weet dat ik het niet zo bedoelde, dat ik er niet goed over na gedacht had en we hebben het nu laten rusten en hij heeft me vergeven. Maar ik vind het moeilijk om het mezelf te vergeven.
Verder heb ik eigenlijk nergens spijt van.
Ja ik vind het jammer en erg dat ik niet bij mijn oma was de dag dat ze stierf, dat ik toen in het buitenland zat. Maar aan de andere kant als ik er rustig over na denk had ik het nog vreselijker gevonden om haar te zien sterven denk ik. Dus dat heb ik nu wel naast me neergelegd.
Verder heb ik eigenlijk nergens spijt van.
Ja ik vind het jammer en erg dat ik niet bij mijn oma was de dag dat ze stierf, dat ik toen in het buitenland zat. Maar aan de andere kant als ik er rustig over na denk had ik het nog vreselijker gevonden om haar te zien sterven denk ik. Dus dat heb ik nu wel naast me neergelegd.
maandag 12 november 2018 om 14:59
Ik hoef maar drie jaar terug...
Mijn dochter zou al verwekt zijn, mijn moeder al ziek. Maar misschien kan ik haar er van overtuigen tóch die chemo af te maken zodat het een jaar later misschien niet keihard terugkomt en we haar niet binnen 5 weken hoeven te begraven. En als ze daar dan toch niet voor kiest (en die kans is groot) dan zou ik haar in ieder geval met volle overtuiging kunnen vertellen dat wij ons wel gaan redden...
Vanaf dat moment zou ik ook mijn vader regelmatig op controle sturen zodat hij hopelijk niet binnen hetzelfde jaar binnen 5 dagen overlijd aan (veel te laat ontdekte) kanker.
Mijn dochter zou al verwekt zijn, mijn moeder al ziek. Maar misschien kan ik haar er van overtuigen tóch die chemo af te maken zodat het een jaar later misschien niet keihard terugkomt en we haar niet binnen 5 weken hoeven te begraven. En als ze daar dan toch niet voor kiest (en die kans is groot) dan zou ik haar in ieder geval met volle overtuiging kunnen vertellen dat wij ons wel gaan redden...
Vanaf dat moment zou ik ook mijn vader regelmatig op controle sturen zodat hij hopelijk niet binnen hetzelfde jaar binnen 5 dagen overlijd aan (veel te laat ontdekte) kanker.
woensdag 14 november 2018 om 19:05
Dat raakt me, om dat ik het herken. Wat mooi ongecompliceerd was het toen, he?hondenmens schreef: ↑11-11-2018 23:17Ik zou teruggaan naar mijn kindertijd. Toen vriendschappen nog bijna vanzelf gingen, ik bijna nooit eenzaam was. Haast altijd was er wel iemand te vinden om mee te nemen ergens heen. Kind kunnen zijn. De feestdagen die ik toen geweldig vond.
Ondanks dat toch iets minder leuks. Als ik toen de kennis van nu had over meisjes met Autisme had ik wellicht eerder een diagnose gehad. En niet zo in de problemen gekomen later. Bij meisjes wordt de stoornis vaak laat ontdekt omdat ze vaak minder opvallend gedrag vertonen. Zo ook bij mij. Al kwam op mijn 4e al bij hulpverleners, maar mijn symptomen waren niet erg genoeg.
Ik herken me wel vaker in jouw posts trouwens, maar heb dat eigenlijk nooit gezegd. Dus nu wel
donderdag 15 november 2018 om 00:54
Ja heerlijk was dat. Niet wetende dat het op sociaal gebied zo moeizaam zou gaan daarna. Gelukkig heb ik veel foto's uit mijn jeugd. Als het kon zou ik soms graag in zo'n foto kruipen. Niet dat ik nu doodongelukkig ben, maar denk wel regelmatig dan toen: Is dit het nou? Dat later, waar je als kind over fantaseert.strikjemetstippels schreef: ↑14-11-2018 19:05Dat raakt me, om dat ik het herken. Wat mooi ongecompliceerd was het toen, he?
Ik herken me wel vaker in jouw posts trouwens, maar heb dat eigenlijk nooit gezegd. Dus nu wel
maandag 26 november 2018 om 13:31
maandag 26 november 2018 om 16:33
Ik zou ook wel terug willen naar het schooljaar 2000/2001. De middelbare school die in een winkelstraat zat. Helaas is dat gebouw gesloopt. Voor de deur was een frietkraam waar ik vaak iets ging halen. De rector die erg begaan met me was. Ze wist van mijn pestverleden. Ik was een teruggetrokken meisje en ze begreep mij heel goed. Ik kreeg van haar net wat meer aandacht dan klasgenoten. Ze was ook lerares. Ik zou graag nog eens dat 15-jarige meisje in haar klas zijn. Zonder huiswerk en testen dan. En zonder mijn onzekerheid. Maar gewoon om haar weer te zien en horen. Ook de rit met het OV, die 2 uur enkele reis was. Aan de ene kant vermoeiend. Maar voelde me ook stoer en volwassen dat ik alleen reisde.
hondenmens wijzigde dit bericht op 26-11-2018 17:14
3.09% gewijzigd
maandag 26 november 2018 om 16:46
Nee ik zou niet teruggaan in de tijd. Ik neem dan toch mijn eigen karakter mee en loop dan weer in een iets andere loophole (maar dan zonder precies hetzelfde kind). Ik zou zelfs mijn vader niet kunnen redden. Wat moet iemand met de informatie dat je ieder moment dood neer kunt vallen maar er is niets in de medische wereld beschikbaar wat dat kan voorkomen? Nog een keer door dat verdriet, nee dank u.
Ik ben waar ik nu ben omdat ik een bepaald karakter heb. Ik zou voor dezelfde soort obstakels komen te staan als in deze ‘tijdlijn’. Ik heb geen echte erge dingen meegemaakt die mij zijn aangedaan. Ik ben mijn eigen vijand. Dus ik zou liever iets kunnen veranderen aan mijzelf.
Ik ben waar ik nu ben omdat ik een bepaald karakter heb. Ik zou voor dezelfde soort obstakels komen te staan als in deze ‘tijdlijn’. Ik heb geen echte erge dingen meegemaakt die mij zijn aangedaan. Ik ben mijn eigen vijand. Dus ik zou liever iets kunnen veranderen aan mijzelf.
maandag 26 november 2018 om 17:22
Ik kan niet kiezen.
Mijn vader proberen te redden die een acuut hartinfarct kreeg. Of
de juiste dingen zeggen tegen bepaalde mensen ipv ze pas te laat te bedenken. Of
niet aan die studie beginnen die mislukte en me een hoop geld gekost heeft. Gewoon meteen gaan werken. Of
niet aan de relatie met een ex beginnen. Of
niet zwanger worden op mijn 20e
Maar:
Ook ik ben uiteindelijk op een punt beland waarop ik best tevreden ben met mijn leven. En er zijn ondanks veel pech ook dingen waarmee ik ontzettend geluk heb gehad.
Ik zou nu nergens anders en met niemand anders willen zijn, dus ik ben niet bereid om dat op te geven voor een onbekende toekomst. Waarin ik misschien geen geluk zou hebben maar alleen maar pech.
Het lijkt me ook heel raar dat dan ineens mijn kind nooit heeft bestaan. Die heeft ook invloed op de levens van anderen en zo loopt uiteindelijk het leven van heel veel mensen ineens anders omdat ik zonodig iets aan mijn verleden wil veranderen.
Mijn vader proberen te redden die een acuut hartinfarct kreeg. Of
de juiste dingen zeggen tegen bepaalde mensen ipv ze pas te laat te bedenken. Of
niet aan die studie beginnen die mislukte en me een hoop geld gekost heeft. Gewoon meteen gaan werken. Of
niet aan de relatie met een ex beginnen. Of
niet zwanger worden op mijn 20e
Maar:
Ook ik ben uiteindelijk op een punt beland waarop ik best tevreden ben met mijn leven. En er zijn ondanks veel pech ook dingen waarmee ik ontzettend geluk heb gehad.
Ik zou nu nergens anders en met niemand anders willen zijn, dus ik ben niet bereid om dat op te geven voor een onbekende toekomst. Waarin ik misschien geen geluk zou hebben maar alleen maar pech.
Het lijkt me ook heel raar dat dan ineens mijn kind nooit heeft bestaan. Die heeft ook invloed op de levens van anderen en zo loopt uiteindelijk het leven van heel veel mensen ineens anders omdat ik zonodig iets aan mijn verleden wil veranderen.
maandag 26 november 2018 om 17:36
Als ik terug kon in de tijd zou ik een meisje uit mijn klas niet hebben geplaagd/gepest, zodat ik dat ene lesuur door mijn pester(s) met rust gelaten werd.
Ik zou wel willen weten hoe mijn leven zonder leerstoornis eruit had gezien, maar willen ruilen denk ik niet. Ondanks alle zwaarte in mijn leven zou ik niets willen veranderen. Het maakt me wie ik ben.
Ik zou wel willen weten hoe mijn leven zonder leerstoornis eruit had gezien, maar willen ruilen denk ik niet. Ondanks alle zwaarte in mijn leven zou ik niets willen veranderen. Het maakt me wie ik ben.
maandag 26 november 2018 om 17:55
Als er verder niets zou veranderen, zou ik mijzelf als kind opzoeken en me de aandacht en liefde geven die ik nu aan mijn zoon geef. Er gewoon mogen zijn zoals ik was; gezien en erkend worden. Maar dus niet teruggaan om als dat kind te zijn; mezelf van nu meenemen als koesterende volwassene.
Het was in die tijd wel gangbaarder om een baby te laten huilen, maar veel mensen kregen verder wel een warme opvoeding. Ik heb het altijd al een naar verhaal gevonden dat ik na thuiskomst uit het ziekenhuis door mijn vader in een kamertje zo ver mogelijk van hun slaapkamer vandaan werd neergelegd om alleen de nachten te "moeten leren doorslapen". En al die andere eenzame momenten zonder troost, omdat mijn ouders niet tegen emoties konden en soms gingen dreigen of gewoon slaan als ze de boel niet konden smoren.
Ik zou nu een lievere, makkelijkere moeder kunnen zijn met een fijnere start, en ik denk dat ik als mens beter was gelukt (zonder burn-outs en definitieve afkeuring). En uiteindelijk moet je toch gewoon jezelf helpen en voor jezelf zorgen. Dan graag de kans om daar tijdig mee te beginnen...
Het was in die tijd wel gangbaarder om een baby te laten huilen, maar veel mensen kregen verder wel een warme opvoeding. Ik heb het altijd al een naar verhaal gevonden dat ik na thuiskomst uit het ziekenhuis door mijn vader in een kamertje zo ver mogelijk van hun slaapkamer vandaan werd neergelegd om alleen de nachten te "moeten leren doorslapen". En al die andere eenzame momenten zonder troost, omdat mijn ouders niet tegen emoties konden en soms gingen dreigen of gewoon slaan als ze de boel niet konden smoren.
Ik zou nu een lievere, makkelijkere moeder kunnen zijn met een fijnere start, en ik denk dat ik als mens beter was gelukt (zonder burn-outs en definitieve afkeuring). En uiteindelijk moet je toch gewoon jezelf helpen en voor jezelf zorgen. Dan graag de kans om daar tijdig mee te beginnen...
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 26-11-2018 22:11
14.04% gewijzigd
