Psyche
alle pijlers
Je nergens echt thuis voelen
donderdag 30 december 2021 om 22:05
Hallo,
Herkent iemand dit, dat je altijd het gevoel hebt dat je, je nergens echt thuis voelt?
Altijd een gevoel wat je soms gewoon misselijk kan maken, dat je helemaal alleen bent en nergens echt hoort te zijn of bij hoort. Een leeg gevoel van binnen en het maakt je soms zo immens verdrietig
Wat je dan ineens aangrijpt,het kan dan soms ineens de kop op steken.
Soms is het er continu en soms grijpt het je ineens aan...als je over straat loopt of wat dan ook..
Herkent iemand dit, dat je altijd het gevoel hebt dat je, je nergens echt thuis voelt?
Altijd een gevoel wat je soms gewoon misselijk kan maken, dat je helemaal alleen bent en nergens echt hoort te zijn of bij hoort. Een leeg gevoel van binnen en het maakt je soms zo immens verdrietig
Wat je dan ineens aangrijpt,het kan dan soms ineens de kop op steken.
Soms is het er continu en soms grijpt het je ineens aan...als je over straat loopt of wat dan ook..
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
donderdag 30 december 2021 om 22:18
Bedankt voor je berichtje!Winterland schreef: ↑30-12-2021 22:14Nee heb ik niet. Soms wel een ongelukkig of moedeloos gevoel. Maar voel me wel thuis op bepaalde plaatsen.
Voel je je verder positief en goed?
Uh nee dat ook niet dus dat zal wellicht meespelen
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
donderdag 30 december 2021 om 22:21
Ja wel eens gehad. Vanwege lastige thuissituatie en overlijden ouder overviel het mij dat gevoel zoals je omschreef.
Maar nu heb ik er geen last meer last van sinds ik een levenspartner heb gevonden met wie ik alles wil delen! Zelfs vrienden gaven me nooit het prettige thuisgevoel waarbij ik mezelf kan zijn. Dat was wel moeilijk.
Op een dag ken je het verschil en dan waardeer je het leven echt! Waarbij je jezelf los kunt zien van alles en iedereen.
Maar nu heb ik er geen last meer last van sinds ik een levenspartner heb gevonden met wie ik alles wil delen! Zelfs vrienden gaven me nooit het prettige thuisgevoel waarbij ik mezelf kan zijn. Dat was wel moeilijk.
Op een dag ken je het verschil en dan waardeer je het leven echt! Waarbij je jezelf los kunt zien van alles en iedereen.
donderdag 30 december 2021 om 22:34
Als dat zo is, dat je ouder(s) had met een psychiatrische problematiek, kan ik je verhaal daar wel binnen plaatsen. Heb je je ooit al ergens thuis kunnen voelen?
Lotgenotengroep of therapie kan je hierin zeker ondersteunen.
donderdag 30 december 2021 om 22:39
Ja ik herken het wel, en ook dat het bij vlagen de kop op steekt. Als kind al (gewone jeugd, geen drama).
Wat me voor een deel heeft geholpen is therapie: door eenzaamheid-issues heenwerken en contact durven zoeken met andere mensen.
Ik heb heel lang gehoopt dat ik er vanaf zou komen, door weer een ander soort therapie of door 'alles goed voor elkaar' te hebben ofzo. Relatie, samenwonen, leuk huis, fantastisch kind, ik heb inmiddels geaccepteerd dat die gevoelens de kop op steken no matter what. Kun je nog wel een beetje door je gevoelens heen laveren? Het zakt bij mij ook altijd wel weer af.
Wat me voor een deel heeft geholpen is therapie: door eenzaamheid-issues heenwerken en contact durven zoeken met andere mensen.
Ik heb heel lang gehoopt dat ik er vanaf zou komen, door weer een ander soort therapie of door 'alles goed voor elkaar' te hebben ofzo. Relatie, samenwonen, leuk huis, fantastisch kind, ik heb inmiddels geaccepteerd dat die gevoelens de kop op steken no matter what. Kun je nog wel een beetje door je gevoelens heen laveren? Het zakt bij mij ook altijd wel weer af.
donderdag 30 december 2021 om 23:18
Nee, ik voel me heel erg sterk thuis bij mezelf. En die neem ik gelukkig overal mee naar toe. Daarnaast voel ik altijd een sterke connectie met plekken en de natuur en dieren om mij heen. Dus die basis 'deel-van-een-geheel' is er altijd. En soms kom je dan groepen of mensen tegen bij wie dat gevoel versterkt of verzwakt.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
donderdag 30 december 2021 om 23:28
Nee inderdaad nog nooit ergensWinterland schreef: ↑30-12-2021 22:34Als dat zo is, dat je ouder(s) had met een psychiatrische problematiek, kan ik je verhaal daar wel binnen plaatsen. Heb je je ooit al ergens thuis kunnen voelen?
Lotgenotengroep of therapie kan je hierin zeker ondersteunen.
En ook niet in mezelf,dus maar mezelf toe.
Ik ga al in therapie maar duurt allemaal lang. Is een lang proces,is een hardnekkig gevoel...
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
donderdag 30 december 2021 om 23:29
Ik denk dat een ieder die geen ouders (meer) heeft, fysiek of mentaal, dat gevoel herkent en zelfs met een partner gaat dat gevoel nooit helemaal weg (mijn ervaring). Soms is het makkelijker om te accepteren dat dit gevoel bij je hoort, het heeft een reden en die weet je ook maar wat we ook doen, ons verleden kunnen we niet wissen of veranderen, je kan alleen heel veel van jezelf houden op zo'n moment. De meeste mensen leven met een diep verdriet, een gevoel van niet genoeg zijn, "net als alle anderen willen zijn", "hoe kom ik van dit gevoel af", praat erover maar bouw ook een leven op zodat je iets moois kan delen. 
donderdag 30 december 2021 om 23:29
Ja ik ben een koppkind
Nee dat heb ik nog nooit gedaan eigenlijk,contact gezocht met lotgenoten
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
donderdag 30 december 2021 om 23:51
donderdag 30 december 2021 om 23:59
Ik denk dat jouw gevoelens heel normaal zijn voor iemand die is opgegroeid in een abnormale situatie.
Heb je je als kind ooit thuis gevoeld in het huis waar je woonde? Heb je mogen voelen wie jij bent en wat voor jou belangrijk is? Heb je liefhebbende ouders gehad die jou steunden en vertrouwen gaven op jouw weg naar volwassenheid?
Als het antwoord nee is, dan zijn jouw gevoelens volstrekt normaal.
Wat ik denk is dat jij niet weet hoe je thuis bij jezelf kunt zijn, in liefde met jezelf kunt zijn. En die buitenwereld spiegelt jouw innerlijke overtuiging.
Al opgroeiende krijg je als kind continu principes, overtuigingen, normen en waarden van anderen met de paplepel ingegoten. Zo vaak en zo lang dat je niet eens meer weet dat ze niet van jou zijn. Dat ze niet bij jou horen. Je gelooft ze als waarheid, want ze zijn je kaders, de zwarte lijntjes van de kleurplaat. En wanneer je ermee geconfronteerd wordt, zul je ze vast eerst nog verdedigen. Die overtuigingen van anderen zijn jouw waarheid. Denk je.
Of misschien toch niet?
Jouw pijn is als een ui. Laagje voor laagje afpellen en janken. Wat zijn jouw overtuigingen en waarom geloof je daarin? En wat zit eronder?
Heb je je als kind ooit thuis gevoeld in het huis waar je woonde? Heb je mogen voelen wie jij bent en wat voor jou belangrijk is? Heb je liefhebbende ouders gehad die jou steunden en vertrouwen gaven op jouw weg naar volwassenheid?
Als het antwoord nee is, dan zijn jouw gevoelens volstrekt normaal.
Wat ik denk is dat jij niet weet hoe je thuis bij jezelf kunt zijn, in liefde met jezelf kunt zijn. En die buitenwereld spiegelt jouw innerlijke overtuiging.
Al opgroeiende krijg je als kind continu principes, overtuigingen, normen en waarden van anderen met de paplepel ingegoten. Zo vaak en zo lang dat je niet eens meer weet dat ze niet van jou zijn. Dat ze niet bij jou horen. Je gelooft ze als waarheid, want ze zijn je kaders, de zwarte lijntjes van de kleurplaat. En wanneer je ermee geconfronteerd wordt, zul je ze vast eerst nog verdedigen. Die overtuigingen van anderen zijn jouw waarheid. Denk je.
Of misschien toch niet?
Jouw pijn is als een ui. Laagje voor laagje afpellen en janken. Wat zijn jouw overtuigingen en waarom geloof je daarin? En wat zit eronder?
vrijdag 31 december 2021 om 00:19
vrijdag 31 december 2021 om 07:20
Wat lijkt me dat een naar gevoel.
Zelf denk ik dat anderen als een spiegel fungeren en dat jij je niet thuis voelt bij jezelf. Geen verbinding hebt met jezelf.
Houd je van schrijven? Je zou je gevoel en emoties op papier kunnen zetten, zodat je wat meer rust krijgt. Of mediteren. Net wat bij jouw past.
Sterkte.
Zelf denk ik dat anderen als een spiegel fungeren en dat jij je niet thuis voelt bij jezelf. Geen verbinding hebt met jezelf.
Houd je van schrijven? Je zou je gevoel en emoties op papier kunnen zetten, zodat je wat meer rust krijgt. Of mediteren. Net wat bij jouw past.
Sterkte.
vrijdag 31 december 2021 om 08:32
Vaak spiegelen mensen zich aan hoe mensen in films en series leven. Dat iedereen in een hecht vriendengroepje zit, waar je elkaar volledig begrijpt. En dat sommige gezinnen ook heel echt zijn en alles samen doen.
Alleen in het echte leven is dit niet zo. Het is een romantisch beeld.
Ik voel me vooral thuis bij een groep waar mensen mij accepteren zoals ik ben en die ik accepteer zoals zij zijn. We zijn anders, we zijn het niet altijd met elkaar eens, hebben meningsverschillen, en kunnen lachen, praten, naar elkaar luisteren ect. En elke "groep" is weer anders. Met sommige mensen sport ik, maar zal ik nooit een avond diepzinnige gesprekken hebben en andersom.
Alleen in het echte leven is dit niet zo. Het is een romantisch beeld.
Ik voel me vooral thuis bij een groep waar mensen mij accepteren zoals ik ben en die ik accepteer zoals zij zijn. We zijn anders, we zijn het niet altijd met elkaar eens, hebben meningsverschillen, en kunnen lachen, praten, naar elkaar luisteren ect. En elke "groep" is weer anders. Met sommige mensen sport ik, maar zal ik nooit een avond diepzinnige gesprekken hebben en andersom.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 31 december 2021 om 08:48
Misschien kan men je hier verder helpen: https://labyrint-in-perspectief.nl/voor-wie/plukdedag86 schreef: ↑30-12-2021 23:29Ja ik ben een koppkind
Nee dat heb ik nog nooit gedaan eigenlijk, contact gezocht met lotgenoten
Rot is dat hè, als therapie zo eindeloos lijkt.
Doe je verder genoeg dingen die je fijn en leuk vindt?
vrijdag 31 december 2021 om 11:07
Ik heb heel lang "gezworven" en enerzijds was dat mijn kracht, dat ik me bij iedereen en overal goed kon aanpassen. Anderzijds was het ook een gemis, omdat er nergens echte verbondenheid was.
Er is therapie, maar vooral ook veel geduld voor nodig geweest om eindelijk te komen waar ik nu ben. Ik heb mijn dochter, mijn goede vrienden en mijn eigen stekje waar ik mee verbonden ben. En eindelijk ben ik geworteld.
Wilde je dus meegeven: ook al lijkt het gaandeweg eindeloos te duren - uiteindelijk kom je op je bestemming, dus hou vol.
Er is therapie, maar vooral ook veel geduld voor nodig geweest om eindelijk te komen waar ik nu ben. Ik heb mijn dochter, mijn goede vrienden en mijn eigen stekje waar ik mee verbonden ben. En eindelijk ben ik geworteld.
Wilde je dus meegeven: ook al lijkt het gaandeweg eindeloos te duren - uiteindelijk kom je op je bestemming, dus hou vol.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
