Psyche
alle pijlers
Je zelf een spiegel voorhouden.
zondag 25 mei 2008 om 17:13
Soms vraag ik me wel eens af: waarom tettert iemand continu over zichzelf en laat een ander nooit eens zijn verhaal doen. Nooit eens interesse terug heeft.
Waarom doet iemand altijd negatief tegen een ander? Nooit eens een complimentje geven?
Ook een leuke: vakantieverhalen van minuut tot minuut vertellen. Was het om 10 uur of kwart over 10 toen we gingen wandelen? Gaap. Zien ze dan zelf niet dat een ander daar niet op zit te wachten?
Maar ook vraag ik me af: hoe kan ik dat soort mensen stoppen?!
Waarom doet iemand altijd negatief tegen een ander? Nooit eens een complimentje geven?
Ook een leuke: vakantieverhalen van minuut tot minuut vertellen. Was het om 10 uur of kwart over 10 toen we gingen wandelen? Gaap. Zien ze dan zelf niet dat een ander daar niet op zit te wachten?
Maar ook vraag ik me af: hoe kan ik dat soort mensen stoppen?!
zondag 25 mei 2008 om 18:03
Nou.....ik heb dus zo'n zus....zij kan een gesprek dat ze met iemand gehad heeft woordelijk herhalen...zij zegt dus niet...
"Ik zag M, en we gaan morgen zeilen"
Neeeeee.....dat gaat zo
Gisteren toen ik naar de Albert Hein ging, want ik had geen kattevoer meer...nou toen zag ik M. want die ging net naar het C met haar kindje. Goh, dat kind groeit als kool hoor, en ze kan al bijna zitten.....ze had ook zo'n leuk topje aan...en toen zei ik...goh het zou wel lekker zijn als we weer een met zijn alle gingen zeilen, want het is zo'n mooi weer. En toen zei zij...ja dat vind ik ook, misschien dat P dan ook mee wil want die is ook al een tijdje niet geweest en die heeft immers nu een nieuwe boot.........
gaaaaap etc etc etc.
Alle tips om dit soort gesprekken in te korten zijn van harte welkom.
"Ik zag M, en we gaan morgen zeilen"
Neeeeee.....dat gaat zo
Gisteren toen ik naar de Albert Hein ging, want ik had geen kattevoer meer...nou toen zag ik M. want die ging net naar het C met haar kindje. Goh, dat kind groeit als kool hoor, en ze kan al bijna zitten.....ze had ook zo'n leuk topje aan...en toen zei ik...goh het zou wel lekker zijn als we weer een met zijn alle gingen zeilen, want het is zo'n mooi weer. En toen zei zij...ja dat vind ik ook, misschien dat P dan ook mee wil want die is ook al een tijdje niet geweest en die heeft immers nu een nieuwe boot.........
gaaaaap etc etc etc.
Alle tips om dit soort gesprekken in te korten zijn van harte welkom.
zondag 25 mei 2008 om 18:23
Haha, mijn schoonmoeder is ook zo'n type! Ik ben dan wel zo'n type die gewoonweg zegt: even de samenvatting graag! Of: dus het komt er kortweg op neer dat.... Of gewoon van onderwerp veranderen. HEt allerbest werkt zelf het heft in handen nemen en directe vragen stellen zodat ze snel tot de kern komt of je op een ander onderwerp komt.
zondag 25 mei 2008 om 18:27
Waarom? Waarschijnlijk omdat deze mensen het niet door hebben, omdat simpelweg niemand het ooit tegen ze heeft gezegd... en nee er is geen makkelijke manier om dat te zeggen, maar wil je de gesprekken inkorten dan zul je toch linksom of rechtsom duidelijk moeten maken dat ze moeten inkorten! Mijn vriend heeft er een handje van, niet telkens over zichzelf praten hoor, maar dingen heel warrig van de hak op de tak vertellen. Idd zoals het zeilen-verhaaltje maar dan met nog 25 zijwegen. Ik kan hoofd en bijzaken ondertussen wel onderscheiden en breek hem soms ook af om terug tot de kern te komen, maar durf dat alleen maar omdat het mijn vriend is.Bij vriendin/kennis/collega zou ik het ook niet durven... (volgens mij kan ik er zelf ook wat van :P)_
zondag 25 mei 2008 om 18:32
Oh, ik maak er gewoon een half grapje van. Soms als mijn zus belt geef ik er al een waarschuwing: de korte versie graag 
. Bij mensen die de hele tijd afdwalen probeer ik het gesprek weer op rails te krijgen en bij mensen die alleen maar over zichzelf praten, zoals collega's vraag ik soms tussendoor hele andere dingen.
Sommige mensen die veel over zichzelf praten zijn erg egosentrisch, andersn willen gewoon even aandacht. Want dat willen we allemaal graag.
Bij een goede vriendin of iets dergelijks zou ik er misschien een keer een gesprekje over aangaan als het je altijd dwars zit.
. Bij mensen die de hele tijd afdwalen probeer ik het gesprek weer op rails te krijgen en bij mensen die alleen maar over zichzelf praten, zoals collega's vraag ik soms tussendoor hele andere dingen. Sommige mensen die veel over zichzelf praten zijn erg egosentrisch, andersn willen gewoon even aandacht. Want dat willen we allemaal graag.
Bij een goede vriendin of iets dergelijks zou ik er misschien een keer een gesprekje over aangaan als het je altijd dwars zit.
zondag 25 mei 2008 om 19:12
Wat doe je er aan:
1> Loop gewoon weg als je het zat bent en ga met een ander praten. Als je met iemand alleen zit; zeg 'zo en nu gaan we het even over mij hebben', en lach erbij. Werkt dat niet en kost die persoon teveel energie, niet meer afspreken, wat heb je eraan?
2> Als iemand negatief tegen je doet gelijk een halt toeroepen. Kijk iemand aan en zeg dat je er geen zin in hebt.
Complimentjes gewoon niet op rekenen. Die moet je jezelf maar geven. Bij sommige mensen zit dat er gewoon niet in en moet je het uit andere dingen halen, bv of iemand iets voor je doet.
3> Dit is een lastige. Mensen zijn enthousiast aan het vertellen over iets. Hoe roep je ze een halt toe zonder ze te kwetsen?
Als je ze goed kent inderdaad iets zeggen van 'korte versie' of 'die details zijn niet zo belangrijk joh, ga verder'.
zondag 25 mei 2008 om 20:03
Ik ben soms te voorzichtig om mensen 'af te kappen'. Ben bang dat ik ze beledig.
Ik ken ook zo iemand die in detail dingen over zijn werk gaat vertellen. En aangezien hij in de IT sector zit kan ik er sowieso al niks van volgen!
Maar het is bij mij ook vooral verbazing waarom mensen zo doen. Ik probeer me altijd af te vragen of wat ik mensen vertel voor hen ook nog interessant is, of in ieder geval te volgen.
Maar de tekst 'verkorte versie' vind ik wel 'n goeie!
Over dat negatief doen nog een aanvulling: ik hoor het zo vaak bij onze buren. Pa tegen zijn kinderen: alsof die nooit iets goed kunnen doen, altijd zo geirriteerd. Nooit hoor ik eens 'n keer dat ze iets goed gedaan hebben. Ik vind dat heel erg voor die kinderen. Daar worden ze volgens mij onzeker van. Maar uiteraard ga ik me daar niet mee bemoeien.
Ook in mijn directe omgeving ken ik iemand die van zijn baas nooit eens iets goeds te horen krijgt. Je hoeft niet de hele dag schouderklopjes te krijgen maar alleen maar kritiek is ook niet leuk.
Ik ken ook zo iemand die in detail dingen over zijn werk gaat vertellen. En aangezien hij in de IT sector zit kan ik er sowieso al niks van volgen!
Maar het is bij mij ook vooral verbazing waarom mensen zo doen. Ik probeer me altijd af te vragen of wat ik mensen vertel voor hen ook nog interessant is, of in ieder geval te volgen.
Maar de tekst 'verkorte versie' vind ik wel 'n goeie!
Over dat negatief doen nog een aanvulling: ik hoor het zo vaak bij onze buren. Pa tegen zijn kinderen: alsof die nooit iets goed kunnen doen, altijd zo geirriteerd. Nooit hoor ik eens 'n keer dat ze iets goed gedaan hebben. Ik vind dat heel erg voor die kinderen. Daar worden ze volgens mij onzeker van. Maar uiteraard ga ik me daar niet mee bemoeien.
Ook in mijn directe omgeving ken ik iemand die van zijn baas nooit eens iets goeds te horen krijgt. Je hoeft niet de hele dag schouderklopjes te krijgen maar alleen maar kritiek is ook niet leuk.
maandag 26 mei 2008 om 19:32
Mijn schoonmoeder! Die vertelt ook altijd van minuut tot minuut. En als ze dan zegt; "we waren met 15 man", zegt mijn schoonvader: "Nee Jut, het waren er 14". Zij: "Nee Jul, want Pietje was ook mee". Hij: "Ja, maar die was naar de wc". Etc.
In theorie kan je dan verkortende vragen stellen:
- "Dus jullie waren met veel mensen?"
- "Dus het was leuk/lekker weer/gezellig al met al?",
maar dat helpt niks. Want dan zegt ze gewoon; "Ja, maar wacht even, ik was aan het vertellen over toen we in de bus stapten, dat was om half 10....". Etc.
Mijn oplossing om hier zonder kleerscheuren doorheen te komen; verstand op half 7 en af en toe ja knikken.
In theorie kan je dan verkortende vragen stellen:
- "Dus jullie waren met veel mensen?"
- "Dus het was leuk/lekker weer/gezellig al met al?",
maar dat helpt niks. Want dan zegt ze gewoon; "Ja, maar wacht even, ik was aan het vertellen over toen we in de bus stapten, dat was om half 10....". Etc.
Mijn oplossing om hier zonder kleerscheuren doorheen te komen; verstand op half 7 en af en toe ja knikken.
maandag 26 mei 2008 om 20:23
Hallo Growing,
de geven en nemen verhouding is bij de meeste mensen zoek, de symmetrie is weg.
Dit is mede veroorzaakt door de overheid, het bedrijfsleven en berichtgevingen in media.
Iedereen heeft het tegenwoordig óf slecht óf armoedig óf zit vol met stress óf is psychiatrisch ziek óf is op een andere manier ziek (er zijn zo'n 750 ziekten en duizenden medicijnen op de westerse markt...).
Er zijn zoveel t.v. zenders die allemaal hun tijd moeten vullen dat een "overreden hondje" al een hot-item is!
Verder zijn 8 tot 9 op de 10 berichten in de kranten negatief, een Fritzelbericht blijft lang hangen en dat moet jij dan weer aanhoren...
Mensen worden daarnaast opgeslokt in een jachtige materialistische egocentrische maatschappij met alleen maar verplichtingen, mensen worden onderdrukt door hun managers (en die weer door hun managers enz.), door hun relaties, door hun hypotheek, door hun koopgedrag enz.
Alles in de eigen omgeving wordt tegenwoordig op beeld vastgelegd zodat het eindeloos geanalyseerd en gephotoshopt kan gaan worden (weer 100 uur weg uit een mensen leven...).
De tegenstrijdige informatiestroom is eindeloos, mensen zijn hun halve leven lang bezig met verwerken, verwerken en ontkrachten (door het vallen en opstaan...).
Mensen zitten gewoon compleet vastgezogen in het systeem, zowel relationeel als op het werk als in hun vrije tijd....
En dat doen ze zelf!
Met als gevolg, als ze jou tegenkomen....
Dat alles er uit komt, en uit blijft stromen!
Het overvolle hoofd kan eindelijk geleegd worden bij jou...
De zorgen kunnen eindelijk met jou gedeeld worden...
De vragen kunnen eindelijk door jou beantwoord worden...
Mensen zijn zomaar een half uur aan het vertellen over de kleinste onbenullige dingetjes!
Jij hebt blijkbaar een bepaalde uitstraling Growing, dat je wel eens als uitlaadklep zou kunnen functioneren...
Niet iets om je voor te schamen, maar wel lastig denk ik.
Maak "ze" duidelijk na twee minuten dat je ze begrepen heb en dat het verhaal duidelijk genoeg is zo.
Maak zo duidelijk mogelijk kenbaar dat je het nu ergens anders over wilt hebben of weg moet.
Beloof niets.
Of je iemand nu twee minuten aanhoort of een kwartier (over hetzelfde onderwerp) het maakt echt niets uit.
Jij hoorde het verhaal tenminste aan...dat is meestal al meer dan de overige vriendinnen of partner gelukt is...
Dat voelen de "sprekers" echt wel, ze voelen dat jij gewoon twee minuten ECHT geluisterd hebt dit in tegenstelling tot haar/zijn eigen omgeving waar de hoofden ook allemaal volzitten.
Astrid
de geven en nemen verhouding is bij de meeste mensen zoek, de symmetrie is weg.
Dit is mede veroorzaakt door de overheid, het bedrijfsleven en berichtgevingen in media.
Iedereen heeft het tegenwoordig óf slecht óf armoedig óf zit vol met stress óf is psychiatrisch ziek óf is op een andere manier ziek (er zijn zo'n 750 ziekten en duizenden medicijnen op de westerse markt...).
Er zijn zoveel t.v. zenders die allemaal hun tijd moeten vullen dat een "overreden hondje" al een hot-item is!
Verder zijn 8 tot 9 op de 10 berichten in de kranten negatief, een Fritzelbericht blijft lang hangen en dat moet jij dan weer aanhoren...
Mensen worden daarnaast opgeslokt in een jachtige materialistische egocentrische maatschappij met alleen maar verplichtingen, mensen worden onderdrukt door hun managers (en die weer door hun managers enz.), door hun relaties, door hun hypotheek, door hun koopgedrag enz.
Alles in de eigen omgeving wordt tegenwoordig op beeld vastgelegd zodat het eindeloos geanalyseerd en gephotoshopt kan gaan worden (weer 100 uur weg uit een mensen leven...).
De tegenstrijdige informatiestroom is eindeloos, mensen zijn hun halve leven lang bezig met verwerken, verwerken en ontkrachten (door het vallen en opstaan...).
Mensen zitten gewoon compleet vastgezogen in het systeem, zowel relationeel als op het werk als in hun vrije tijd....
En dat doen ze zelf!
Met als gevolg, als ze jou tegenkomen....
Dat alles er uit komt, en uit blijft stromen!
Het overvolle hoofd kan eindelijk geleegd worden bij jou...
De zorgen kunnen eindelijk met jou gedeeld worden...
De vragen kunnen eindelijk door jou beantwoord worden...
Mensen zijn zomaar een half uur aan het vertellen over de kleinste onbenullige dingetjes!
Jij hebt blijkbaar een bepaalde uitstraling Growing, dat je wel eens als uitlaadklep zou kunnen functioneren...
Niet iets om je voor te schamen, maar wel lastig denk ik.
Maak "ze" duidelijk na twee minuten dat je ze begrepen heb en dat het verhaal duidelijk genoeg is zo.
Maak zo duidelijk mogelijk kenbaar dat je het nu ergens anders over wilt hebben of weg moet.
Beloof niets.
Of je iemand nu twee minuten aanhoort of een kwartier (over hetzelfde onderwerp) het maakt echt niets uit.
Jij hoorde het verhaal tenminste aan...dat is meestal al meer dan de overige vriendinnen of partner gelukt is...
Dat voelen de "sprekers" echt wel, ze voelen dat jij gewoon twee minuten ECHT geluisterd hebt dit in tegenstelling tot haar/zijn eigen omgeving waar de hoofden ook allemaal volzitten.
Astrid
maandag 26 mei 2008 om 21:20
In dit bovenste geloof ik niet. Er zijn gewoon mensen die een talent hebben om lang over zichzelf te praten of alleen over dingen die hen interesseren.
Ouderen zijn er ook zo goed in.
De enige mogelijkheid is er voorzichtig iets over te zeggen of wachten tot de irritatiegrens zo hoog is dat je het er vanzelf uitfloept.
k had ook zo'n vriendin. Met andere vriendinnen hebben we het voorzichtig aangekaart. Op een gegeven moment was ik het zat en heb ik het contact verbroken. Ik heb er geen seconde spijt van. Dit soort dingen vreten zo veel energie. Soms moet je voor jezelf kiezen.
Ouderen zijn er ook zo goed in.
De enige mogelijkheid is er voorzichtig iets over te zeggen of wachten tot de irritatiegrens zo hoog is dat je het er vanzelf uitfloept.
k had ook zo'n vriendin. Met andere vriendinnen hebben we het voorzichtig aangekaart. Op een gegeven moment was ik het zat en heb ik het contact verbroken. Ik heb er geen seconde spijt van. Dit soort dingen vreten zo veel energie. Soms moet je voor jezelf kiezen.
maandag 26 mei 2008 om 21:36
Ik neem aan dat je bedoelt dat het dan met het karakter te maken heeft? Dat talent op dat gebied iets chronisch zou zijn?
En daar geloof ik dus niet in.
Ieder karakter is gevormd in der loop der tijd en kan dus ook weer veranderd worden als de persoon in kwestie het wil.
Zo had ik ook zo'n vriendin, het heeft jaren geduurd maar ze is er wel vanaf! Helemaal, blijvend.
maandag 26 mei 2008 om 21:47
Hier hebben we het ook eens over gehad in een topic dat ging over introverte en extraverte personen.
Extraverte personen hebben vaak een gesprek nodig om van zich af te babbelen, om al pratend bij een oplossing of een conclussie te komen. Introverte personen verwerken dat allemaal binnen zich zelf en als je ze iets vraagt, dan komt juist vaak die conclussie of oplossing.
Zelf ben ik erg introvert en ik merk dat daardoor gesprekken erg moeizaam verlopen. Veel dingen verwerk ik in mijn hoofd waardoor ik in korte zinnen praat en de overgang tussen de ene zin en de andere zin helemaal niet meer logisch is. Ik praat ook vaak in samenvattingen.
Mijn vriend daarintegen is erg extravert, die komt thuis van zijn werk en dan komt er vanalles uit, als ik hem niet rem, dan kan hij rustig uren vertellen over de dag, over wie wat zei, wie wat gedaan heeft, wat er daarvoor én daarna nog eens gebeurde.....Zeer vermoeiend. Hij praat zeker niet zo omdat hij het heerlijk vind om zichzelf uren aan 1 stuk te horen kleppen, maar dat is gewoon zijn manier van dingen verwerken. Mij moeder is ook zo iemand, die kan ook uren kletsen, over in mijn ogen onbelangrijke details.
Met mijn vriend spreek ik bijv. af dat als ik moe ben dat ik niet naar al zijn verhalen kan luisteren. Dus dat hij vooraf moet aangeven of het gesprek bedoelt is om gewoon even te ventileren of dat hij wil dat ik mijn mening of een advies over iets geef. Dat geeft mij de rust om te weten hoe intensief ik zijn gesprek moet volgen. En dat hij weet dat als ik zeg dat het een rotdag op mn werk was, dat hij door moet vragen om er achter te komen wat er nu precies rot aan de dag was, zodat ik daar niet mee rond blijf lopen.
Volgens mij heeft het te maken met hoe mensen informatie verwerken in hun hoofd (dus of dat intern of extern gebeurt) Sommige mensen moeten gewoon hardop praten om daadwerkelijk eens te horen wat ze zelf nu denken...
Extraverte personen hebben vaak een gesprek nodig om van zich af te babbelen, om al pratend bij een oplossing of een conclussie te komen. Introverte personen verwerken dat allemaal binnen zich zelf en als je ze iets vraagt, dan komt juist vaak die conclussie of oplossing.
Zelf ben ik erg introvert en ik merk dat daardoor gesprekken erg moeizaam verlopen. Veel dingen verwerk ik in mijn hoofd waardoor ik in korte zinnen praat en de overgang tussen de ene zin en de andere zin helemaal niet meer logisch is. Ik praat ook vaak in samenvattingen.
Mijn vriend daarintegen is erg extravert, die komt thuis van zijn werk en dan komt er vanalles uit, als ik hem niet rem, dan kan hij rustig uren vertellen over de dag, over wie wat zei, wie wat gedaan heeft, wat er daarvoor én daarna nog eens gebeurde.....Zeer vermoeiend. Hij praat zeker niet zo omdat hij het heerlijk vind om zichzelf uren aan 1 stuk te horen kleppen, maar dat is gewoon zijn manier van dingen verwerken. Mij moeder is ook zo iemand, die kan ook uren kletsen, over in mijn ogen onbelangrijke details.
Met mijn vriend spreek ik bijv. af dat als ik moe ben dat ik niet naar al zijn verhalen kan luisteren. Dus dat hij vooraf moet aangeven of het gesprek bedoelt is om gewoon even te ventileren of dat hij wil dat ik mijn mening of een advies over iets geef. Dat geeft mij de rust om te weten hoe intensief ik zijn gesprek moet volgen. En dat hij weet dat als ik zeg dat het een rotdag op mn werk was, dat hij door moet vragen om er achter te komen wat er nu precies rot aan de dag was, zodat ik daar niet mee rond blijf lopen.
Volgens mij heeft het te maken met hoe mensen informatie verwerken in hun hoofd (dus of dat intern of extern gebeurt) Sommige mensen moeten gewoon hardop praten om daadwerkelijk eens te horen wat ze zelf nu denken...
maandag 26 mei 2008 om 21:52
Ach, het is wat je er zelf mee doet. Ik kan lang over dingen praten wat mij interesseert, maar ook zo een avond/dagen praten met een persoon waar ik veel interesse in hebt, een onderwerp als bijv baby's waar ik weinig van weet. Dat zal misschien ook met de persoon te maken hebben of op de manier het gaat. Van sommige op het forum kan ik verhalen eindeloos aanhoren. En bij andere denk je, nu weet ik het wel. En ik denk ook omgekeerd. Ach en als je genegeerd wordt heb je tenminste iets om over te klagen dat je je verhaal niet kwijt kunt ![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
.
En soms voel je zelf ook wel aan dat ze nu je verhalen zat zijn, dan kan je altijd nog een topic hier openen voor diegene die je verhaal nog niet kennen.
Het klinkt misschien onverschillig maar zo bedoel ik het juist niet. Maar soms is een terechtwijzing niet echt leuk, achter de schermen even een traantje wegpinken maar beter dat je goede vrienden blijft dan zo doorgaan en dat de vriendschap erdoor kapot gaat. Vriendschap is ook het stukje van eerlijk tegen elkaar kunnen zijn.
.En soms voel je zelf ook wel aan dat ze nu je verhalen zat zijn, dan kan je altijd nog een topic hier openen voor diegene die je verhaal nog niet kennen.
Het klinkt misschien onverschillig maar zo bedoel ik het juist niet. Maar soms is een terechtwijzing niet echt leuk, achter de schermen even een traantje wegpinken maar beter dat je goede vrienden blijft dan zo doorgaan en dat de vriendschap erdoor kapot gaat. Vriendschap is ook het stukje van eerlijk tegen elkaar kunnen zijn.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 27 mei 2008 om 01:25
Nee, jij hebt het over de maatschappij en het systeem. Vaak hebben die mensen die over zich zelf praten over hun eigen wereld, zijn herhalend en wanneer jij aan het woord bent dan weten ze het weer opzich zelf te betrekken. Dit heeft met opvoeding te maken. Vaak weten ze niet beter. Ik zeg niet dat het chronisch is, bepaald gedrag kun je afleren. Dat kost wel een hoop tijd en moeite.
dinsdag 27 mei 2008 om 09:06
Mijn ex schoonmoeder is ook zo'n enorm uitgebreide kletskous. Ze is heel lief verder maar ik ging regelmatig voor haar op de vlucht. Wat ik interessant vond om te merken is dat je met zulke mensen geen dialoog hebt maar dat zij een monoloog houden. En jij als luisteraar bent inwisselbaar. Dat vind ik een groot verschil met andere mensen die er behoefte aan hebben een keer langdurig hun ei kwijt te willen, ik doe dan ook nog mee in het gesprek. En dat maakt het veel minder vermoeiend ook al gaat het hele gesprek over hun.
dinsdag 27 mei 2008 om 09:11
En tja Growing, waarom zijn mensen zo? Ik heb het idee dat het met gulheid en hartelijkheid te maken heeft. De een is egocentrischer dan de ander. En vaak hebben ze voor zichzelf een goed excuus waarom ze vooral willen krijgen en weinig geven, of dat nou een geinteresseerd gesprek, een compliment, aandacht, warmte etc betreft.
Je kunt het niet afdwingen maar het is soms jammer. Egocentrische mensen die goed zijn in hun wil doordrijven missen in essentie veel mooie dingen.
Je kunt het niet afdwingen maar het is soms jammer. Egocentrische mensen die goed zijn in hun wil doordrijven missen in essentie veel mooie dingen.
dinsdag 27 mei 2008 om 09:20
:
Hier hebben we het ook eens over gehad in een topic dat ging over introverte en extraverte personen.
Extraverte personen hebben vaak een gesprek nodig om van zich af te babbelen, om al pratend bij een oplossing of een conclussie te komen. Introverte personen verwerken dat allemaal binnen zich zelf en als je ze iets vraagt, dan komt juist vaak die conclussie of oplossing.
Oh ja, dat heb ik ooit es op een 'personality workshop' ook geleerd...hoe heette dat ook alweer MBTI o.i.d.
Zelf ben ik erg introvert en ik merk dat daardoor gesprekken erg moeizaam verlopen. Veel dingen verwerk ik in mijn hoofd waardoor ik in korte zinnen praat en de overgang tussen de ene zin en de andere zin helemaal niet meer logisch is. Ik praat ook vaak in samenvattingen.
Mijn vriend daarintegen is erg extravert, die komt thuis van zijn werk en dan komt er vanalles uit, als ik hem niet rem, dan kan hij rustig uren vertellen over de dag, over wie wat zei, wie wat gedaan heeft, wat er daarvoor én daarna nog eens gebeurde.....Zeer vermoeiend. Hij praat zeker niet zo omdat hij het heerlijk vind om zichzelf uren aan 1 stuk te horen kleppen, maar dat is gewoon zijn manier van dingen verwerken. Mij moeder is ook zo iemand, die kan ook uren kletsen, over in mijn ogen onbelangrijke details.
Ik ben bang dat ik er ook zo eentje ben die veel klets. Soms begin ik met een zin en dan halverwege denk ik'da's ook niet interessant voor de ander', meestal zeg ik dat daarna dan ook
Met mijn vriend spreek ik bijv. af dat als ik moe ben dat ik niet naar al zijn verhalen kan luisteren. Dus dat hij vooraf moet aangeven of het gesprek bedoelt is om gewoon even te ventileren of dat hij wil dat ik mijn mening of een advies over iets geef. Dat geeft mij de rust om te weten hoe intensief ik zijn gesprek moet volgen. En dat hij weet dat als ik zeg dat het een rotdag op mn werk was, dat hij door moet vragen om er achter te komen wat er nu precies rot aan de dag was, zodat ik daar niet mee rond blijf lopen.
Volgens mij heeft het te maken met hoe mensen informatie verwerken in hun hoofd (dus of dat intern of extern gebeurt) Sommige mensen moeten gewoon hardop praten om daadwerkelijk eens te horen wat ze zelf nu denken...
Ik denk dat dit wel meespeelt, maar niet het hele verhaal is. Ik pas zelf in het hokje 'extravert', maar krijg ook vaak te horen dat ik goed kan luisteren. Terwijl er ook mensen zijn die dat niet kunnen en alles, maar dan ook werkelijk alles wat je zegt op zichzelf betrekken, het gesprek overnemen en niet luisteren.
Misschien da deze mensen echt even aandacht nodig hebben. Als het goed met je gaat en je zit lekker in je vel, heb je wellicht minder behoefte aan aandacht. Dus wat dat betreft vond ik de posting over dat aandacht geven voor 2 minuten ook erg interessant
