Kan ik het niet aan?

23-11-2022 08:09 34 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vraag me de laatste tijd vaak af of ik het niet aankan, of ik zo zwak ben of wat het is!

Ik heb twee pubers thuis en in principe (nog) niets te klagen over hun ;-) Ze kunnen het goed samen vinden, ze doen dingen samen, zoeken elkaar op op school en hebben uiteraard ook ruzie.

Bij de jongste is het op school moeilijk gegaan en dat heeft voor heel veel stress gezorgd. Het gaat nu beter en steeds beter ook maar de stress zit er nog bij mij, omdat het ook veel gedaan heeft.
Ik ben gescheiden en heb een nieuwe relatie, wonen ook samen. Onderling gaat het allemaal goed gelukkig. Maar toch zijn het mijn kinderen en ik vind het vaak veel wat er op me af komt: ik werk gewoon, huishouden, elke avond helpen met huiswerk of proefwerken, de discussies, mijn vriend werkt in de horeca dus vaak niet thuis, in het weekend veel dingen gepland rondom de kinderen.

Ik werk dat ik eigenlijk super moe ben. Wanneer mijn parttime dag is staan ortho, tandarts, schoolafspraken enz gepland. Afspreken met vriendinnen lukt me zelden. Zijn de kinderen een weekend bij hun vader komen ze ook vaak nog bij mij vanwege de afstand naar hun vader. Ik voel me schuldig ook tegenover hun over alles eigenlijk.

Maar ik merk vooral dat ik chagrijnig ben en eigenlijk de hele dag alles aan het afwerken ben en niet echt leef.

Ik weet niet hoe ik moet uitleggen. Maar voel me leeg ofzo. Herkent iemand dit?
Hey rose,
Het leest inderdaad alsof het te veel is op het moment. Hoe lang voel je je al zo? Kun je een aanleiding vinden, of is het de spreekwoordelijke druppel?

Ik heb geen oplossing behalve dat ik denk dat je de ballen lang in de lucht hebt kunnen houden en dat het helemaal niet gek is dat het te veel wordt. Een baan, het huishouden en kinderen is gewoon veel. Doet je vriend niets in het huishouden? Zou hij daar wat verlichting kunnen geven? Bovenal denk ik dat het tijd is voor wat zelfzorg... Momenten voor jezelf, misschien kunnen kids eens zelf naar de ortho, kan ex wat meer betekenen... Heb je alles wat er gebeurt is (scheiding?), verwerkt bijvoorbeeld, of valt daar nog wat in te behalen?

Bovenal wens ik je veel kracht, volgens mij doe je het goed!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja ik herken het wel. Zelf ook gescheiden en twee kids. Nu inmiddels in rustig vaarwater.
En samen wonen met een nieuwe partner met kinderen die van jou zijn is ook best pittig. Hoe goed je nieuwe partner zijn best doet. Het blijven jou kinderen. Ik voelde me dan soms extra verantwoordelijk omdat je wil dat het goed blijft gaan.
Is dat helpen bij het huiswerk en weekstukken echt nodig?
Brlangrijk is dat je tijd voor jezelf vrij maakt. Je moet af en toe evem ontladen. Dat vermoeide gevoel moet je serieus nemen en niet negeren. Kun je je af en toe afzonderen even tijd voor jezelf?
Hoe oud zijn de kinderen? Kunnen ze ook meehelpen in de huishouding?
Don't worry be happy
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn vriend is vrij op de dagen dat ik werk, 2 dagen. Dan doet hij de was, opvouwen kan hij niet, dus dat moet ik altijd nog doen. De badkamer wordt wel meestal gedaan, maar niet volledig. Stofzuigen wordt ook gedaan, maar het afstoffen en de rest allemaal niet. Ik heb er de puf ook niet meer voor. Ik doe het uiteraard wel anders wordt het een zwijnenstal.
Mijn ex en ik hebben een goede band maar hij heeft een drukke baan en ik weet dat iedereen dan zegt dat hij meer moet doen. Maar als hij het niet doet kan ik er niets mee verder. Ik kan hem niet dwingen en dit was onze regeling.

Het zijn vooral de zorgen, de stress die ik heb gehad denk ik. Want misschien is het allemaal niet veel. Maar is het alles wat ik niet verwerkt heb.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het zeker. Niet zozeer nu maar wel uit het verleden. Vooral herken ik het wel dat tijdens een zware periode die stress soort van in je lijf gaat zitten en het daarna heel lang duurt voordat dat weg gaat. En daardoor zijn alle normale dingen dan ook extra zwaar.

Ik zou concreet proberen om dingen puur voor jezelf een hogere prioriteit te geven. Hoe moeilijk ook. En dan nu misschien op korte termijn vooral om uit te rusten (kun je een keer vrij nemen voor een dag sauna? Of gewoon netflixen, bijslapen, niks doen. Ga een weekend zelf naar een hotel? Zoiets). En verder vooral structureel wél afspreken met vriendinnen of sporten of naar het theater of wat jou maar energie geeft.
Alle reacties Link kopieren Quote
Soms moet je de lat voor het schoonmaken even niet te hoog leggen. Veel mannen doen het anders dan vrouwen. Opvouwen kan hij vast wel, maar miss niet op jou manier. Laat het op zijn eigen manier doen en laat het verder los. Ook afstoffen is niet vaak nodig hoor. 1 keer in de maand of zo. Stofzuigen wel.
Don't worry be happy
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar hoor. Hier ook twee pubers en ik ben er drukker mee dan op de basisschool ivm huiswerk en voortdurende discussies. Ik zou er niet aan moeten denken het alleen te moeten doen.
Wat me opvalt is dat je je makkelijk af lijkt te laten schepen. Je vriend kan geen was opvouwen?? Middagje oefenen met YouTube en klaar toch?
Met je ex heb je het nu eenmaal zo afgesproken? Dat werkt blijkbaar niet? Dan kun je toch opnieuw om te tafel?
Heb ook te maken met twee pubers, waarbij de oudste laconiek is terwijl er echt zorgen zijn over school (is al eens blijven zitten, is net aan overgegaan), en lijkt er te makkelijk over te denken.
Elke dag discussies, manlief die strenger is, ik die er tussen zit.
Ook nog werk, een een beetje hobby.
Ik heb de puf bijna niet meer voor andere dingen die verlichting zouden kunnen geven.
Nu zal het niet helpen dat ik richting overgang ga, hoe oud ben jij?
In ieder geval veel sterkte , laat het een troost zijn dat je niet alleen bent en dat veel ouders (moeders) met hetzelfde worstelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Schoonmaakster!
Niet de was op kunnen vouwen trap je toch niet in!?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben 41, voel me nog wel jong ;-)

Maar ik denk ook dat het de stress is en de zorgen. Over de scheiding, school, vriendjes maken, foute vrienden (van de kinderen dan), op stap gaan, de puber dingen.

Mijn vriend heeft een jongere dochter en ondanks dat iedereen het goed kan vinden is zij compleet het tegenovergestelde. Nooit discussie, ze heeft geen mening en zegt over ja op en doet meteen wat haar gevraagd wordt. Ik ken echt geen kind die zo is (en ik werk op een school ;-) )
Dat zorgt bij mij ook voor ongemak of schuldgevoel, ik weet niet precies hoe ik dat moet omschrijven.

Mijn vriend heeft ook zijn dochter alleen op de dagen dat hij vrij is, dus geen moeilijke dingen rondom de planning met werk. Als hij moet werken hoeft hij nooit iets te regelen rondom zijn kind en alles rondom mijn kinderen doe ik. Dat klinkt nu alsof ik jaloers ben zo bedoel ik dat niet. Maar het frustreert me wel eens. Dan denk ik; waarom lijkt iedereen het zo makkelijk te hebben?
Regel een schoonmaakster voor het grotere werk.
De kleinere huishoudelijke klussen verdelen, geef ook de kinderen hun taken en verantwoordelijkheden in het huishouden.
Laat boodschappen bezorgen.
Zorg dat je kinderen zelfstandig naar hun afspraken gaan.
Het weekend wordt vooral rond de kinderen gepland? Waarom? Blokkeer een deel van het weekend voor jezelf en bewaak dat ook echt. Die tijd is heilig en besteed je alleen maar aan jezelf en aan dingen die jou ontspannen en energie geven.

Ik weet dat dat echt zo makkelijk niet is, tijd vrijhouden voor jezelf, er fietst vaak heel makkelijk weer iets doorheen. Je moet daar echt streng in zijn en dat is voor vrouwen niet vanzelfsprekend. Maar het zal je wel goed doen!
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh Rose dat herken ik van de dochter. Mijn vriend heeft ook dochters. Ik zoons. Compleet ander verhaal. Niet te vergelijken. Zijn dochters zijn zoveel makkelijker. Geen discussies. Eigen verantwoordelijkheden nemen. Zwaar irritant. Ten minste ten opzichte van mijn jongens.
Dus reken je dat niet teveel aan.
Puber jongens zijn lastiger wat betreft huiswerk, huushouden, plannen en verantwoordelijkheid nemen. Die missen dan ook echt een vader die even kan spietelen. Die rol heeft jou vriend niet en gast hij ook niet krijgen. Maar wat vaker naar hun eigen vader gaan ook al willen ze niet lijkt me voor jou nu even wel noodzaak. Dan kun je even bijtanken. Dat heb je echt nodig en dat is voor iedereen ook belangrijk. Want als je uitvalt omdat je overspannen wordt daar heeft niemand wat aan.
Don't worry be happy
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zegt: 'Zijn de kinderen een weekend bij hun vader komen ze ook vaak nog bij mij vanwege de afstand naar hun vader' .
Hier zou ik dus echt op m'n strepen gaan staan. Is het het weekend van hun vader, laat ze daar dan ook blijven. Kan jij mooi je rust pakken (dus niet het hele huis schoonmaken voordat ze weer thuis zijn!).
Iedereen vlamt op zijn eigen moment.
Kun je een schoonmaakster nemen? Al is het 1x per maand dat scheelt echt. Ik ben ook alleen met 2 kinderen die momenteel bijna niet naar hun vader gaan omdat dat nu niet kan. Dus ik herken je gevoel.
Je kunt best aan ze uitleggen dat ook jij af en toe tijd voor jezelf nodig hebt en dat ze daarom in het weekend gewoon naar hun vader gaan. Word je alleen maar een leukere moeder van en het leert hun ook dat het goed is om grenzen aan te geven. Dat kunnen ze echt wel hebben.
Rose81 schreef:
23-11-2022 08:21
Mijn vriend is vrij op de dagen dat ik werk, 2 dagen. Dan doet hij de was, opvouwen kan hij niet, dus dat moet ik altijd nog doen. De badkamer wordt wel meestal gedaan, maar niet volledig. Stofzuigen wordt ook gedaan, maar het afstoffen en de rest allemaal niet. Ik heb er de puf ook niet meer voor. Ik doe het uiteraard wel anders wordt het een zwijnenstal.
Mijn ex en ik hebben een goede band maar hij heeft een drukke baan en ik weet dat iedereen dan zegt dat hij meer moet doen. Maar als hij het niet doet kan ik er niets mee verder. Ik kan hem niet dwingen en dit was onze regeling.

Het zijn vooral de zorgen, de stress die ik heb gehad denk ik. Want misschien is het allemaal niet veel. Maar is het alles wat ik niet verwerkt heb.
Ok, maar, wat nou als je accepteert dat de was niet netjes gevouwen is zoals jij het zou doen?
Als je nou eens gewoon dingen aan vriend overlaat en die niet weer zelf gaat doen?Wordt het echt een zwijnenstal of kan je standaard ook iets lager?
Alle reacties Link kopieren Quote
In het weekend dat je kinderen bij hun vader zou zijn, zou ik standaard iets voor jezelf ter ontspanning gaan plannen. En dan kunnen ze best thuis bij jou komen aanwaaien als dat praktischer is, maar dan regelen ze maar zelf een tosti o.i.d. want mam is er even niet. Claim je die tijd. Schuldgevoel hoef je daar niet over te hebben.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
jojojanneke schreef:
23-11-2022 09:28
Oh Rose dat herken ik van de dochter. Mijn vriend heeft ook dochters. Ik zoons. Compleet ander verhaal. Niet te vergelijken. Zijn dochters zijn zoveel makkelijker. Geen discussies. Eigen verantwoordelijkheden nemen. Zwaar irritant. Ten minste ten opzichte van mijn jongens.
Dus reken je dat niet teveel aan.
Puber jongens zijn lastiger wat betreft huiswerk, huushouden, plannen en verantwoordelijkheid nemen. Die missen dan ook echt een vader die even kan spietelen. Die rol heeft jou vriend niet en gast hij ook niet krijgen. Maar wat vaker naar hun eigen vader gaan ook al willen ze niet lijkt me voor jou nu even wel noodzaak. Dan kun je even bijtanken. Dat heb je echt nodig en dat is voor iedereen ook belangrijk. Want als je uitvalt omdat je overspannen wordt daar heeft niemand wat aan.
Ja dat precies met jongens. Helaas is het lastig om vaker naar hun vader te gaan. Lang verhaal maar geloof me: het heeft geen zin om dit nog vaker aan te kaarten.

Aangezien mijn jongste een moeilijke tijd heeft gehad maakt mijn schuldgevoel groter om ze alleen te laten of iets voor mezelf te doen.

Daarbij de opmerkingen van mijn vriend: dat zijn dochter gewoon altijd luistert en dat ik altijd geïrriteerd doe....zijn niet helpend. Ik doe echt mijn best maar ja ik heb irritaties omdat ik elke dag de hele dag door vragen krijg, op mijn werk, thuis, tussendoor, in de auto. Ik word soms gewoon helemaal gek ervan!
Hey rose, ik merk dat het je hoog zit. Niemand zegt dat jij altijd geirriteerd doet, maar dat je dat zo leest door alle spanning die je voelt is heel logisch. Je klinkt een beetje op. Wat zie jij als oplossing? Of heb je een gerichte vraag aan ons? Of wil je gewoon even sparren en spuien?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hijodelaluna schreef:
23-11-2022 20:08
Hey rose, ik merk dat het je hoog zit. Niemand zegt dat jij altijd geirriteerd doet, maar dat je dat zo leest door alle spanning die je voelt is heel logisch. Je klinkt een beetje op. Wat zie jij als oplossing? Of heb je een gerichte vraag aan ons? Of wil je gewoon even sparren en spuien?
Eigenlijk weet ik geen oplossing. Ik merk wel dat ik op ben ja. Ik vind het gewoon veel en mijn vriend zegt dat hij wil helpen maar hij moet zelf werken. Mijn ex zegt dat ik met een oplossing moet komen, maar ik heb geen oplossing klaarliggen. Dat de kinderen meer naar hem gaan kan niet zegt hij. Als ik vraag of ze extra naar hem kunnen vind hij dat ze zelf alleen thuis kunnen blijven.
Als ik aangeef bij vriendinnen dat ik niet af kan spreken omdat de oudste iets heeft en ik het niet fijn vind als de jongste alleen thuis zit wanneer ik in de kroeg ga zitten krijg ik geen begrip.
Ik voel me gewoon een beetje alleen. Alsof het niemand zijn probleem is.

Ik ben gewoon best op ja. Als ik thuis kom en dan de kinderen nog moet helpen met leren en alles. Ik kan de hele dag door zeggen dat ze het zelf moeten doen of een start moeten maken maar de jongste vind dit moeilijk en ik wil zeker helpen maar ik ben echt zo moe en ik doe eigenlijk niets.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou als eerst je vriend even aanspreken over wat hij zegt over jou. Lekker makkelijk commentaar leveren als hij alleen papa is op de vrije dagen en niks hoeft te regelen voor zijn dochter qua dagelijkse dingen en dat dus blijkbaar aan zijn ex overlaat. Denk dat hij geen idee heeft hoeveel werk dat is en blijkbaar dringt het ook nog niet tot hem door nu hij jou zo ziet struggelen.

Verder eens met wat de anderen zeggen. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar je zegt puber, dus minstens 13 denk ik. Die kunnen prima een paar uur alleen zijn, waarin jij iets voor jezelf kan doen. Nee misschien voelt het niet fijn om tot 's avonds laat naar de kroeg te gaan, maar je kan toch wel uiteten met vriendinnen? Dan ben je gewoon rond een uur of 22:00 weer thuis.
En schoonmaakster is ook erg fijn, die heb ik ook eens in de 2 weken.

Maar eens met je dat het pittig is. Ik ben ook alleen met 2 kinderen en draag de zorg ook vooral zelf, iig qua alle regeldingen en financieel. Momenteel heb ik het zelf heel zwaar en dan is het wel moeilijk om de rust te vinden om te verwerken, het verdriet een plaats te geven.
Als ik het zo lees mis je denk ik toch steun van je vriend, ik zou toch ook eens kijken of hij nog wat kan betekenen voor je. Misschien al koken voordat hij naar zijn werk gaat of minstens de boodschappen doen (of doe deze online).
Alle reacties Link kopieren Quote
Koken doet hij en boodschappen ook, maar op de dagen dat hij vrij is en dan werk ik. Het is ook meer het gevoel van dingen delen met iemand denk ik. Mijn vriend komt pas rond 22 uur thuis van werk en dan ga je ook niet meer hele gesprekken voeren. Ik moet om 6 uur weer op staan de dag erna.

En op de dag dat zijn kind weer naar ons komt gaan ze ook vaak iets doen samen, wat prima is. Maar het is zo'n cirkeltje waar ik in zit.

De kinderen kunnen zeker alleen blijven, dit zijn ze bij hun vader ook vaker en als ze dat ook bij mij zijn voel ik me ontzettend schuldig. Bovendien bellen en sms-en ze me ook vrij vaak. Ik kom er gewoon niet echt doorheen, door deze cirkel.

Ik voel geen steun en ik weet dat mijn vriend wel wilt maar hij werkt hele lange dagen en heeft dan zelf geen zorgen om zijn kind.

Ik voel me gewoon een beetje uitgeblust en als ik er iets van zeg moet ik gewoon vrolijk doen. Het lukt me soms gewoon niet meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
En wat zegt hij als je tegen hem zegt dat hij lekker makkelijk praten heeft door alleen maar papa te zijn die leuke dingen doet en niet hoeft te regelen voor dochter?
Alle reacties Link kopieren Quote
Dus eigenlijk heb je meer stress om je vriend dan om je kinderen. Ik snap dan ook niet dat je de scheiding benoemt, want ik neem aan dat dat allang rond is. Of ben je zo snel gaan samenwonen, dat je niet eens wist hoe hij is in het huishouden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Tig schreef:
28-11-2022 17:32
Dus eigenlijk heb je meer stress om je vriend dan om je kinderen. Ik snap dan ook niet dat je de scheiding benoemt, want ik neem aan dat dat allang rond is. Of ben je zo snel gaan samenwonen, dat je niet eens wist hoe hij is in het huishouden?
Nee daar zeg ik toch niets van. Ik vind het allemaal veel. En ik benoem de scheiding omdat het gek zou zijn dit niet benoemen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Soumis schreef:
28-11-2022 16:52
En wat zegt hij als je tegen hem zegt dat hij lekker makkelijk praten heeft door alleen maar papa te zijn die leuke dingen doet en niet hoeft te regelen voor dochter?
Ik zeg dit niet zo letterlijk. Want ik denk niet dat hij dit leuk zou vinden. Wat ik wel vind is dat twee dagen thuis zonder werk en in alles er kunnen zijn voor je kind zoveel makkelijker is dan alles tegelijk te doen. Het lukt me gewoon niet meer. En dan benoemt hij ook nog dat hij bv de was gedaan heeft.
Alsof ik dan blij moet zijn. Maar ik kom er niet eens aan toe. Ik loop gewoon over.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven