Psyche
alle pijlers
Kennis stelt indringende vragen
zondag 10 november 2019 om 17:37
Ik heb een nieuwe kennis die af en toe koffie komt drinken. We kennen elkaar nu ongeveer een jaar. Ik vond haar in het begin een vrouw die oprecht geïnteresseerd in anderen was. Ze stelde me altijd geïnteresseerde vragen over mij, mijn verleden, mijn familie, mijn bezigheden etc. Maar ik merk dat ik steeds meer moeite ga krijgen met haar vragen. Waarschijnlijk had ik dat gevoel in het begin al, maar heb ik dat gevoel genegeerd. Ik begin er moeite mee te krijgen dat haar “oprechte interesse” soms verdacht veel lijkt op een kruisverhoor. Ik voel me soms in een hoek gedrukt, het is een verkeerde soort energie uitwisseling. Ze wil werkelijk alles weten. Ik krijg geen kans om even adem te halen. Soms zou ik willen zeggen “Dat gaat je geen zak aan”, maar daar ben ik dan weer te beleefd voor. Dat ik meer voor mezelf op moet komen en desnoods de afspraakjes moet stoppen begrijp ik. Ik ben echter geïnteresseerd in de psychologie van het hoe en waarom. Waarom wil iemand zoveel van een ander weten? En wat gebeurt er op energetisch niveau? Ik heb namelijk het idee dat een zuigerige, dwingende energie mij leegslurpt na een reeks vragen van haar kant. En ook al zit ze 2 meter verderop, toch heb ik het idee dat ze op 1 centimeter voor mijn gezicht staat. Zijn hier mensen die verstand hebben van energetische processen en wat hier gebeurt?
zondag 10 november 2019 om 19:13
Volgens mij is het tempo waarop al die vragen gesteld worden het punt. Vrij normaal om af en toe een vraag te stellen. Zodra dat op een rap tempo gaat dan wordt het idd een kruisverhoor.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 10 november 2019 om 19:15
Nou het is tweerichtingsverkeer. Soms heb je geen zin om ergens over te praten, maar over vijf minuten weer wel. Je bent altijd volkomen vrij om precies dat wat je wil kwijt te willen wanneer en tegen wie en in welke mate je wil, mits die andere daar ook zin in heeft natuurlijk. Als je dan hevig assertief bent kan je niet argeloos de volgende dag weer met je problemen aan komen kakken.
Maar er zijn mensen die je nooit iets wil vertellen. Daar ben je duidelijk tegen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 10 november 2019 om 19:15
kan ook zijn omdat er gewoon geen normaal gesprek te voeren valt. dat je dan maar steeds vragen stelt zodat er nog wat gebeurt
maandag 11 november 2019 om 03:07
maandag 11 november 2019 om 03:26
maandag 11 november 2019 om 12:19
Dit herken ik heel erg. Ze heeft inderdaad veel onopgeloste issues. Dank je voor het inzicht!Verbinder schreef: ↑11-11-2019 03:26Het feit dat ze zoveel over jou wil weten zegt veel over haarzelf.
Ze zal veel onopgeloste issues in haarzelf hebben. Daarom krijg je een soort van dwangmatig gepraat en projecteert ze veel van haar diepe innerlijke shit op dat van jou.
En ervaar jij die zuigende werking.
maandag 11 november 2019 om 12:20
Als het over haarzelf gaat gaat het altijd maar over 1 onderwerp en dat is haar trauma. Ook daar word ik moe van, terwijl ik eigenlijk een hele goede luisteraar ben en ook empathisch.
maandag 11 november 2019 om 12:27
Hoi Dana, ZO herkenbaar dit! En heb je bij jouw zus ook het gevoel dat je geen “foute” antwoorden mag geven? Om een voorbeeld te noemen: Mijn kennis heeft bijvoorbeeld een keertje gevraagd hoe lang ik precies ergens gewerkt heb. Wat op zich natuurlijk een prima vraag is, mits het geen onderdeel is van een nooit eindigend kruisverhoor, zoals bij haar altijd het geval isDana schreef: ↑11-11-2019 01:50Interessant topic. Ik heb een zus die me vaak het gevoel van een kruisverhoor geeft, heel ongemakkelijk. Ze bedoelt het goed en omdat ze mijn zus is wil ik haar ook weer niet al te veel uit de weg gaan, maar toch beperk ik het contact wel zoveel mogelijk. Het kost me gewoon bakken energie. Simpelweg omdat ik er dagen, soms weken van te voren al tegenop zie. Ik wil graag de lieve vrede bewaren en niet geïrriteerd reageren, daardoor schiet ik dan al zo in de stress omdat ik voor mijn gevoel geen 'fouten' mag maken, dat ik er niet van kan slapen.
Met als gevolg dat ik al moe ben voor we ook maar een woord gewisseld hebben en alleen al daarom nóg meer op mijn tenen moet lopen om te proberen overal geduldig op te reageren. Bij mijn zus is het vervelende dat ze geen genoegen neemt met ontwijkende antwoorden. Bij mij is het vervelende dat ik dan al snel denk 'waar bemoei je je mee', wat bij haar irritatie oproept ('heb niet zulke lange tenen') - kortom botsingen zijn haast niet te voorkomen.
Zij blijft altijd maar doorvragen op dingen die ze niet begrijpt, omdat zijzelf of de mensen in haar omgeving andere keuzes zouden maken, of als ik iets per ongeluk niet handig heb geformuleerd.
In haar ogen toont ze daarmee belangstelling (of erger nog, bezorgdheid, terwijl ik daar dan geen enkele aanleiding toe zie) maar voor mij voelt het al snel alsof ik ter verantwoording word geroepen (en dus blijkbaar heel rare dingen doe of heb gezegd).
Het kan om de gekste dingen gaan, waardoor ik het gevoel heb steeds op mijn hoede te moeten zijn. Want ineens kan iets wat ik zomaar zonder verdere bedoeling heb verteld of gezegd, aanleiding zijn voor zo'n kruisverhoor. Alles wat ik dan antwoord, is aanleiding voor een vervolgvraag, waardoor het steeds ongemakkelijker voelt. Bijvoorbeeld we zitten gezellig te keuvelen en mijn zus vertelt dat ze heerlijk heeft paard gereden. Zonder erbij na te denken antwoord ik dat het inderdaad heerlijk klinkt, 'lijkt me het ultieme gevoel van vrijheid'. Voor ik het weet kan ik me dan een half uur zitten verdedigen tegen een spervuur van vragen waarom ik zelf niet ga paard rijden als het me zó heerlijk lijkt. Echt totdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te staan en bijna wel móét zeggen/vinden dat mijn leven echt ongelooflijk kut is omdat ik nog nooit op een paard heb gezeten en daarmee mijn klaarblijkelijk diepste wens naar ultieme vrijheid niet vervul. Uiteindelijk moet ik dan nog oppassen dat ik me niet opgeef voor een cursus paardrijden, waar ik echt totaal geen zin in heb, alleen maar om er vanaf te zijn.
De stress vooraf, het op eieren lopen tijdens, en het vervolgens nog lang napiekeren over elke ontmoeting ('wat heb ik nóú weer allemaal gezegd, wat had ik anders kunnen zeggen en hoe dan, wat ging wel goed en moet ik dus vooral onthouden voor een volgende keer') put me uit en bezorgt me dagenlang hoofdpijn.
Geen idee hoe ik dat kan voorkomen.
Mijn antwoord was “6 jaar ongeveer”. Een tijd later vraagt ze hetzelfde opnieuw en antwoord ik met “eh..ongeveer 7 jaar geloof ik”. Vervolgens zegt zij dan: “Maar JIJ zei laatst 6 jaar!!” Alsof ik een vreselijke fout bega door iets anders te antwoorden dan ik een tijd geleden deed. Het maakt me nerveus. Alsof ik steeds op mijn hoede moet zijn en mijn verhaal steeds congruent moet zijn met wat ik eerder gezegd heb.
maandag 11 november 2019 om 12:37
Dat lijkt bijna een politieverhoortechniek of zo’n psychologische test waarbij vragen meerdere keren terugkomen om te zorgen dat de kandidaat wel echt de waarheid vertelt.
Ik zou toch proberen aan te geven dat jij hier niet van gediend bent, misschien is dat voor haar ook nuttig om te weten dat mensen dat vragenvuur zo kunnen ervaren. “Marjan, zo precies weet ik die dingen allemaal niet meer hoor, waarom wil je dat allemaal zo in detail weten? Kunnen we niet gewoon praten zonder al die vragen?”
Of anders toch het contact flink terugschroeven.
Ik zou toch proberen aan te geven dat jij hier niet van gediend bent, misschien is dat voor haar ook nuttig om te weten dat mensen dat vragenvuur zo kunnen ervaren. “Marjan, zo precies weet ik die dingen allemaal niet meer hoor, waarom wil je dat allemaal zo in detail weten? Kunnen we niet gewoon praten zonder al die vragen?”
Of anders toch het contact flink terugschroeven.
anoniem_363018 wijzigde dit bericht op 11-11-2019 12:40
17.76% gewijzigd
maandag 11 november 2019 om 12:41
Huh? Ze vraagt je dus iets wat ze al weet? Wat een raar gedrag! En ze weet je er nog een schuldgevoel mee aan te praten ook. Ik zou haar echt eens vragen wat ze hier nou mee wil bereiken, psychologisch enorm interessant dit.rednilV schreef: ↑11-11-2019 12:27Hoi Dana, ZO herkenbaar dit! En heb je bij jouw zus ook het gevoel dat je geen “foute” antwoorden mag geven? Om een voorbeeld te noemen: Mijn kennis heeft bijvoorbeeld een keertje gevraagd hoe lang ik precies ergens gewerkt heb. Wat op zich natuurlijk een prima vraag is, mits het geen onderdeel is van een nooit eindigend kruisverhoor, zoals bij haar altijd het geval is
Maar als je er gewoon niks meer mee wilt dan snap ik dat ook. In dat geval: afkappen!
The owls are not what they seem
maandag 11 november 2019 om 12:42
Direct terugleggen bij haar: 'als je het zo goed weet, waarom vraag je het dan?'
Pak je eigen kracht terug. Je legt het nu in haar handen, dat kost je continu energie. 1x die verschuiving terug maken kost je 1x energie - maar daarna (als het goed is) niet meer, of in ieder geval veel minder.
Leer te zeggen dat je dingen prive wilt houden. Mag ook op de "gaat je niks aan" manier.
maandag 11 november 2019 om 23:07
Als het contact je toch dierbaar is dan kun je een dergelijke vraag toch ook afkappen met een glimlach en zeggen dat je nu even geen zin hebt in het onderwerp? En dan over iets anders ( luchtigers ) beginnen.
Mijn ervaring is trouwens dat mensen die je het hemd van het lijf vragen niet perse het beste met je voor hebben. Sta niet raar te kijken als je informatie ( lees roddels ) over jezelf via via terug hoort.
Mijn ervaring is trouwens dat mensen die je het hemd van het lijf vragen niet perse het beste met je voor hebben. Sta niet raar te kijken als je informatie ( lees roddels ) over jezelf via via terug hoort.
dinsdag 12 november 2019 om 07:50
rednilV schreef: ↑11-11-2019 12:27Hoi Dana, ZO herkenbaar dit! En heb je bij jouw zus ook het gevoel dat je geen “foute” antwoorden mag geven? Om een voorbeeld te noemen: Mijn kennis heeft bijvoorbeeld een keertje gevraagd hoe lang ik precies ergens gewerkt heb. Wat op zich natuurlijk een prima vraag is, mits het geen onderdeel is van een nooit eindigend kruisverhoor, zoals bij haar altijd het geval is
Wat raar dat ze dingen vraagt die ze al eens eerder vroeg. Je kunt dan gewoon zeggen 'dat heb ik al eens verteld' of 'dat vroeg je de vorige keer ook al'.
woensdag 13 november 2019 om 15:18
Nee. Daar ben ik nog niet uit en dat zal ook wel niet gebeuren hier. De gemiddelde Viva vrouw heeft daar geen belangstelling voor. Overigens prima. Interesses kunnen verschillen.
woensdag 13 november 2019 om 15:19
Helemaal waar, dank je!s-a-r-kast schreef: ↑11-11-2019 12:42Direct terugleggen bij haar: 'als je het zo goed weet, waarom vraag je het dan?'
Pak je eigen kracht terug. Je legt het nu in haar handen, dat kost je continu energie. 1x die verschuiving terug maken kost je 1x energie - maar daarna (als het goed is) niet meer, of in ieder geval veel minder.
Leer te zeggen dat je dingen prive wilt houden. Mag ook op de "gaat je niks aan" manier.
woensdag 13 november 2019 om 18:49
.
Als je het echt wil begrijpen kan je dit juist veel beter met haar bespreken en niet op een forum waar iedereen allerlei theorieën erop los gaat laten. Ik las ook al iemand die al wist dat die vrouw diepe innerlijke shit op jou projecteert. Joh, dat weet je helemaal niet. De beste oefening voor jezelf is dit aan haar aan te geven. 'Goh, je stelt altijd zo veel vragen, ik krijg het daar een beetje benauwd van!' en je kan ook vragen terugstellen aan haar. Als je het erover hebt kan jullie contact juist verbeteren, of je ontdekt dat er toch geen klik is en kan je er een punt achter zetten.
Het is te makkelijk om te oordelen via een forum.
Wat er op energetisch niveau gebeurt? Jij voelt je in een hoek geduwd en maakt jezelf (en je energie) klein, je laat haar energie overheersen.
