Psyche
alle pijlers
Kindje ernstig ziek
vrijdag 16 november 2018 om 09:12
Hallo,
Ik wist niet zo goed of dat ik dit bij kinderen of psyche moest plaatsen. Maar ik ben er vlak na mijn bevalling achter gekomen dat er een zeldzame ziektenis ontdekt bij mijn kindje ten gevolge van een genetisch foutje bij hem. De prognose: de meeste kinderen bij wie de ziekte is geconstateerd overlijden voor het eerste levensjaar, volgens wetenschappelijke onderzoeken. De oorzaak van hun dood ligt bij ademhalingsproblemen en griep/longontstekingen die te zwaar zijn voor hun lichaam om te bestrijden. Als een kind dat eerste jaar toch voorbij is zijn er opzich goede kansen voor de toekomst, hoewel het dan nog de vraag is of het kan kruipen, zitten, lopen etc.
Het is behoorlijk schrikken geweest. We zijn sinds de bevalling een paar weken verder en het nieuws valt ook niet terug te draaien. Alle dromen die ik had tijdens mijn zwangerschap zijn in duigen gevallen. Een groot deel in elk geval. Mijn verwachtingen van de toekomst heb ik in een paar weken radicaal bij moeten stellen, omdat artsen liever niet verder willen kijken dan dit eerste levensjaar. Ik ben er kalm en verdrietig onder. Ik voel een zekere acceptatie, maar ook angst, angst voor hoe de toekomst uit gaat zien, angst dat ik nooit meer gelukkig kan worden als hij het niet redt, angst om nog ooit weer kinderen te krijgen, angst om mijn oudste kind tekort te doen. Mijn oudste kind zit thuis met papa en ik hier in het ziekenhuis met de baby. Ik voel me verscheurd in tweeën, constant schuldig wanneer ik met de 1 en niet met de ander ben. Er valt nog meer over te zeggen, maar ik laat het even hierbij. Wat ik hiermee wil? Even van me af schrijven. In de hoop dat het de lucht wat klaart. Ook hoop ik dat anderen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten hun verhaal willen doen.
Groetjes
Ik wist niet zo goed of dat ik dit bij kinderen of psyche moest plaatsen. Maar ik ben er vlak na mijn bevalling achter gekomen dat er een zeldzame ziektenis ontdekt bij mijn kindje ten gevolge van een genetisch foutje bij hem. De prognose: de meeste kinderen bij wie de ziekte is geconstateerd overlijden voor het eerste levensjaar, volgens wetenschappelijke onderzoeken. De oorzaak van hun dood ligt bij ademhalingsproblemen en griep/longontstekingen die te zwaar zijn voor hun lichaam om te bestrijden. Als een kind dat eerste jaar toch voorbij is zijn er opzich goede kansen voor de toekomst, hoewel het dan nog de vraag is of het kan kruipen, zitten, lopen etc.
Het is behoorlijk schrikken geweest. We zijn sinds de bevalling een paar weken verder en het nieuws valt ook niet terug te draaien. Alle dromen die ik had tijdens mijn zwangerschap zijn in duigen gevallen. Een groot deel in elk geval. Mijn verwachtingen van de toekomst heb ik in een paar weken radicaal bij moeten stellen, omdat artsen liever niet verder willen kijken dan dit eerste levensjaar. Ik ben er kalm en verdrietig onder. Ik voel een zekere acceptatie, maar ook angst, angst voor hoe de toekomst uit gaat zien, angst dat ik nooit meer gelukkig kan worden als hij het niet redt, angst om nog ooit weer kinderen te krijgen, angst om mijn oudste kind tekort te doen. Mijn oudste kind zit thuis met papa en ik hier in het ziekenhuis met de baby. Ik voel me verscheurd in tweeën, constant schuldig wanneer ik met de 1 en niet met de ander ben. Er valt nog meer over te zeggen, maar ik laat het even hierbij. Wat ik hiermee wil? Even van me af schrijven. In de hoop dat het de lucht wat klaart. Ook hoop ik dat anderen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten hun verhaal willen doen.
Groetjes
vrijdag 16 november 2018 om 11:31
Wat vreselijk nieuws. Heel veel sterkte!
Uit ervaring kan ik je zeggen dat je echt weer heel gelukkig kan worden nadat je kind is overleden. Er is altijd je leven voor en je leven na. Je ziet het nu nog niet, maar ondanks dat er veel verdriet (ernstig ziek kind, overleden kind, etc) kan je echt gelukkig zijn. Je moet je dan ook vooral niet schuldig voelen wanneer je een keer de slappe lach krijgt, kan genieten van een film, uiteten gaat met je partner etc. Je bent namelijk heel veel meer dan een moeder van een ernstig ziek kind!
Veel wijsheid, geduld en geluk gewenst.
Uit ervaring kan ik je zeggen dat je echt weer heel gelukkig kan worden nadat je kind is overleden. Er is altijd je leven voor en je leven na. Je ziet het nu nog niet, maar ondanks dat er veel verdriet (ernstig ziek kind, overleden kind, etc) kan je echt gelukkig zijn. Je moet je dan ook vooral niet schuldig voelen wanneer je een keer de slappe lach krijgt, kan genieten van een film, uiteten gaat met je partner etc. Je bent namelijk heel veel meer dan een moeder van een ernstig ziek kind!
Veel wijsheid, geduld en geluk gewenst.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 16 november 2018 om 12:04
Wat een verdrietig nieuws en wat een zorgen. Heel veel sterkte TO.
Uit ervaring: Zorg dat je partner en jij elkaar niet verliezen. Iedereen 'verwerkt' zulk heftig nieuws anders. Blijf bij elkaar toetsen wat jullie nodig hebben van elkaar om dit samen door te gaan.
Uit ervaring: Zorg dat je partner en jij elkaar niet verliezen. Iedereen 'verwerkt' zulk heftig nieuws anders. Blijf bij elkaar toetsen wat jullie nodig hebben van elkaar om dit samen door te gaan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
