Psyche
alle pijlers
kleinkinderen
maandag 22 juni 2009 om 10:18
ik vind het zo moeilijk dat we nooit eens de kleinkinderen van onze ene zoon een uurtje bij ons mogen hebben onze schoondochter vind dat de kinderen niet ergens anders horen dan thuis bij haar alleen gaat ze 4 a 5 keer per week minstens naar haar moeder en dan heeft ze er geen probleem mee dat de kinderen daar zijn wij doen nooit iets goed èn gisteren is de bom voor de zoveelste keer eens weer gebarsten en dat ze zich ook zeer onbeschoft gedraagt en nog wel in ons huisen onze zoon staat er bij en roept haar niet een tot de orde hoe moet dit toch verder moeten wij dit maar blijven toestaan ik weet het niet meer ben ten einde raad
maandag 22 juni 2009 om 10:23
Gebruik een paar punten, wat komma's en een portie hoofdletters aub. Er is niet door je OP heen te komen zo.
Vast heel vervelend dat je je kleinkinderen niet vaak ziet maar dit is zo'n onconstructieve post. Wat wil je? Van je af schrijven, advies, gelijk krijgen?
Ga eens praten met je schoondochter en geef aan dat je je kleinkinderen graag meer zou zien en vraag haar waarom je ze zo weinig mag zien.
Verder geef je totaal géén relevante informatie (enkel (wellicht begrijpelijke) frustratie) dus er valt hier weinig zinnigs over te zeggen..
Vast heel vervelend dat je je kleinkinderen niet vaak ziet maar dit is zo'n onconstructieve post. Wat wil je? Van je af schrijven, advies, gelijk krijgen?
Ga eens praten met je schoondochter en geef aan dat je je kleinkinderen graag meer zou zien en vraag haar waarom je ze zo weinig mag zien.
Verder geef je totaal géén relevante informatie (enkel (wellicht begrijpelijke) frustratie) dus er valt hier weinig zinnigs over te zeggen..
maandag 22 juni 2009 om 10:27
hoewel ik een goede band heb met mn moeder en mn schoonmoeder vind ik het heel moeilijk om mn dochter bij mn schoonmoeder achter te laten.
mn eigen moeder is zo vertrouwd , zo eigen , mijn moeder doet de dingen zoals ik ze doe mn schoonmoeder doet het anders dan ik wil en of gewend ben. dat vind ik lastig om mee om te gaan.
misschien heeft je schoondochter dat gevoel ook wel
communiceer hierover !
mn eigen moeder is zo vertrouwd , zo eigen , mijn moeder doet de dingen zoals ik ze doe mn schoonmoeder doet het anders dan ik wil en of gewend ben. dat vind ik lastig om mee om te gaan.
misschien heeft je schoondochter dat gevoel ook wel
communiceer hierover !
maandag 22 juni 2009 om 10:47
Je post is niet duidelijk leesbaar, maar praten kan helpen. Probeer te praten met elkaar zonder verwijten. Praat over elkaars verwachtingen, praat over hoe je schoondochter de opvoeding van haar kinderen ziet, praat over je eigen gevoelens, praat, praat....... Probeer ook je schoondochter te laten praten. Het kan zijn dat ze dingen zegt die je niet wilt /kunt horen, die in jouw optiek niet waar zijn. Maar laat haar uitpraten, ga niet in de verdediging. Praat vanuit jezelf, maar zonder verwijten. Dit is moeilijk, zo ontzettend moeilijk. Maar alleen een open gesprek kan vertrouwen geven. En luister, luister heel goed naar wat zij te vertellen heeft. Het proces zal langzaam gaan, neem de tijd. Je zoon speelt hier ook een aandeel in, maar ik heb het gevoel dat je aan hem niets hebt.
Houdt het gesprek op een plek zonder prikkels, zonder afleiding.
Kijk ook eens kritisch naar jezelf. Welke bijdrage lever jij in het conflict.Dat schoondochter de kinderen niet aan jouw toevertrouwt komt toch ergens vandaan. Je zoon heeft daar ook een aandeel in.
In mijn schoonfamilie gebeurd iets soortgelijks, waarbij (dominante) schoondochter schoonmoeder voor alles en nog wat uitmaakt en zoon erbij zit en er na kijkt en niet ingrijpt. Wat een pijn doet het schoonmoeder. Maar ook zij heeft zelf een bijdrage in dit conflict, maar ziet dit zelf niet. Inmiddels ziet zij de kleinkinderen nauwelijks meer. Helaas is praten aan haar niet besteedt, ze luistert niet en dat is toch echt het allerbelangrijkste in een goed gesprek.
Houdt het gesprek op een plek zonder prikkels, zonder afleiding.
Kijk ook eens kritisch naar jezelf. Welke bijdrage lever jij in het conflict.Dat schoondochter de kinderen niet aan jouw toevertrouwt komt toch ergens vandaan. Je zoon heeft daar ook een aandeel in.
In mijn schoonfamilie gebeurd iets soortgelijks, waarbij (dominante) schoondochter schoonmoeder voor alles en nog wat uitmaakt en zoon erbij zit en er na kijkt en niet ingrijpt. Wat een pijn doet het schoonmoeder. Maar ook zij heeft zelf een bijdrage in dit conflict, maar ziet dit zelf niet. Inmiddels ziet zij de kleinkinderen nauwelijks meer. Helaas is praten aan haar niet besteedt, ze luistert niet en dat is toch echt het allerbelangrijkste in een goed gesprek.
maandag 22 juni 2009 om 11:03
quote:almera schreef op 22 juni 2009 @ 10:18:
Ik vind het zo moeilijk dat we nooit eens de kleinkinderen van onze ene zoon een uurtje bij ons mogen hebben. Onze schoondochter vindt dat de kinderen niet ergens anders horen dan thuis bij haar. Ze gaat wel minstens 4 a 5 keer per week naar haar moeder en dan heeft ze er geen probleem mee dat de kinderen daar zijn.
Wij doen nooit iets goed. Gisteren is de bom voor de zoveelste keer eens weer gebarsten. Ze gedraagd zich ook zeer onbeschoft en nog wel in ons huis. Onze zoon staat er bij en roept haar niet eens tot de orde.
Hoe moet dit toch verder? Moeten wij dit maar blijven toestaan? Ik weet het niet meer ben ten einde raad!Zo, even ge-edit.
Ik vind het zo moeilijk dat we nooit eens de kleinkinderen van onze ene zoon een uurtje bij ons mogen hebben. Onze schoondochter vindt dat de kinderen niet ergens anders horen dan thuis bij haar. Ze gaat wel minstens 4 a 5 keer per week naar haar moeder en dan heeft ze er geen probleem mee dat de kinderen daar zijn.
Wij doen nooit iets goed. Gisteren is de bom voor de zoveelste keer eens weer gebarsten. Ze gedraagd zich ook zeer onbeschoft en nog wel in ons huis. Onze zoon staat er bij en roept haar niet eens tot de orde.
Hoe moet dit toch verder? Moeten wij dit maar blijven toestaan? Ik weet het niet meer ben ten einde raad!Zo, even ge-edit.
maandag 22 juni 2009 om 11:23
Wanneer je vraag is of je maar moet blijven toestaan dat jullie de kinderen niet krijgen dan is het antwoord ja.
Jullie zijn nl de grootouders en zullen jullie dus moeten schikken naar de wensen van de ouders.
Probeer op redelijke voet te blijven staan met elkaar. Het zou toch erg jammer zijn wanneer jullie geen contact meer met elkaar zouden hebben, en zodoende de kinderen niet meer zouden zien.
Mijn schoonouders krijgen ons kind trouwens ook niet om op te passen, mijn moeder daar in tegen wel.
Haar vertrouwen mijn man en ik wel, mijn schoonouders jammer genoeg niet.
Jullie zijn nl de grootouders en zullen jullie dus moeten schikken naar de wensen van de ouders.
Probeer op redelijke voet te blijven staan met elkaar. Het zou toch erg jammer zijn wanneer jullie geen contact meer met elkaar zouden hebben, en zodoende de kinderen niet meer zouden zien.
Mijn schoonouders krijgen ons kind trouwens ook niet om op te passen, mijn moeder daar in tegen wel.
Haar vertrouwen mijn man en ik wel, mijn schoonouders jammer genoeg niet.
Ja, dat vind ik echt.
maandag 22 juni 2009 om 13:10
Ik kan me goed voorstellen dat je graag een goed en innig contact hebt me je kleinkinderen en dat je ze ook graag over de vloer zou willen krijgen. Ik kan niet gissen naar de reden waarom ze nu niet bij jullie mogen komen, en waarom het wel bij de ouders van je schoondochter mag. Ik kan me voorstellen dat je daar verdrietig over bent. (f)
Het valt me op dat je met name op je schoondochter gericht bent. In de zin dat zij - volgens jullie - degene is die besluit dat ze niet bij jullie mogen komen, dat zij degene is die zegt ' ik wil ze alleen bij mij thuis hebben' en in de zin dat zij ' onbeschoft is' tegen jullie. Ik proef uit je bericht dat jij (en je man) haar de schuld geven van het geringe/moeizame contact.
Ik vraag me echter af of het wel terecht is dat jij/jullie je op haar richten. Jullie zoon( = jullie zoon) en daarom de persoon om de relatie met jullie te behartigen. Je zoon is een volwassen man en is (minstens!!!) medebeslisser in deze. Dus hij heeft (net zo goed als je schoondochter) dit besluit genomen. Dit is dus niet het eenzijdige besluit van je schoondochter.
Verder valt me op dat je aangeeft "wij doen nooit iets goed". Hier spreekt slachtofferschap uit. Namelijk het is niet onze fout dat er iets speelt, wij doen het gewoon nooit goed volgens haar.
Ook hier spreekt weer uit dat je schoondochter de kwade pier is en dat jij/jullie geen verantwoordelijkheid voor de problemen tussen jullie dragen.
NB. Je tekst is maar heel kort en dit is wat ik er uit haal. Als je het een en ander wilt nuanceren is dat uiteraard goed. Graag ga ik daar dan op in.
Ik zou je willen adviseren om uit je woede en verdriet te stappen. Die zijn er - ze mogen er ook zijn (!!) - maar zet ze even aan de kant om zelf na te denken over een constructieve oplossing. Een oplossing die je niet uit onmacht neemt.
Heb je een idee wat je zelf kan doen om de situatie te verbeteren? Als je denkt dat het uit wantrouwen komt, hoe zou je dan haar vertrouwen kunnen winnen? Als je denkt dat het uit angst komt, hoe zou je dan die angst kunnen wegnemen? Als je denkt dat het uit boosheid komt, hoe zou je dan die boosheid kunnen wegnemen?
Kan je ook aan je schoondochter denken als een volwaardige vrouw die het allerbeste met haar kinderen voor heeft? Als je haar in dat licht beziet en je kijkt heel eerlijk naar de kritiek die ze geuit heeft zie je dan ook punten waarvan je denkt "daar heeft ze een punt?" Ik zeg niet dat je het klakkeloos overal mee eens moet zijn, of klakkeloos het boetekleed moet aandoen, maar wel dat je ook met zelfreflectie naar je eigen bijdrage in deze zou kunnen kijken.
Sterkte!
Het valt me op dat je met name op je schoondochter gericht bent. In de zin dat zij - volgens jullie - degene is die besluit dat ze niet bij jullie mogen komen, dat zij degene is die zegt ' ik wil ze alleen bij mij thuis hebben' en in de zin dat zij ' onbeschoft is' tegen jullie. Ik proef uit je bericht dat jij (en je man) haar de schuld geven van het geringe/moeizame contact.
Ik vraag me echter af of het wel terecht is dat jij/jullie je op haar richten. Jullie zoon( = jullie zoon) en daarom de persoon om de relatie met jullie te behartigen. Je zoon is een volwassen man en is (minstens!!!) medebeslisser in deze. Dus hij heeft (net zo goed als je schoondochter) dit besluit genomen. Dit is dus niet het eenzijdige besluit van je schoondochter.
Verder valt me op dat je aangeeft "wij doen nooit iets goed". Hier spreekt slachtofferschap uit. Namelijk het is niet onze fout dat er iets speelt, wij doen het gewoon nooit goed volgens haar.
Ook hier spreekt weer uit dat je schoondochter de kwade pier is en dat jij/jullie geen verantwoordelijkheid voor de problemen tussen jullie dragen.
NB. Je tekst is maar heel kort en dit is wat ik er uit haal. Als je het een en ander wilt nuanceren is dat uiteraard goed. Graag ga ik daar dan op in.
Ik zou je willen adviseren om uit je woede en verdriet te stappen. Die zijn er - ze mogen er ook zijn (!!) - maar zet ze even aan de kant om zelf na te denken over een constructieve oplossing. Een oplossing die je niet uit onmacht neemt.
Heb je een idee wat je zelf kan doen om de situatie te verbeteren? Als je denkt dat het uit wantrouwen komt, hoe zou je dan haar vertrouwen kunnen winnen? Als je denkt dat het uit angst komt, hoe zou je dan die angst kunnen wegnemen? Als je denkt dat het uit boosheid komt, hoe zou je dan die boosheid kunnen wegnemen?
Kan je ook aan je schoondochter denken als een volwaardige vrouw die het allerbeste met haar kinderen voor heeft? Als je haar in dat licht beziet en je kijkt heel eerlijk naar de kritiek die ze geuit heeft zie je dan ook punten waarvan je denkt "daar heeft ze een punt?" Ik zeg niet dat je het klakkeloos overal mee eens moet zijn, of klakkeloos het boetekleed moet aandoen, maar wel dat je ook met zelfreflectie naar je eigen bijdrage in deze zou kunnen kijken.
Sterkte!
maandag 22 juni 2009 om 13:21
Ik ben de 'schoondochter' in zo'n zelfde soort situatie. Ik vind mijn schoonmoeder niet leuk en zal nooit met mijn kind daar naartoe gaan.
Ik verbied mijn man echter niets en de weinige keren dat ik schoonma zie, zeg ik met nadruk dat haar zoon iedere week een dag alleen is met ons kind dus dat ze dan kan komen.
Ze doet het echter niet maar blijft wel klagen.
Ook mijn man gaat nauwelijks bij zijn moeder langs met ons kind.
En toch ben ik de schuldige van het hele verhaal......
Als ik jou was zou ik eens goed met je schoondochter en zoon praten en vragen waarom de zaken gaan zoals ze gaan...
Ik verbied mijn man echter niets en de weinige keren dat ik schoonma zie, zeg ik met nadruk dat haar zoon iedere week een dag alleen is met ons kind dus dat ze dan kan komen.
Ze doet het echter niet maar blijft wel klagen.
Ook mijn man gaat nauwelijks bij zijn moeder langs met ons kind.
En toch ben ik de schuldige van het hele verhaal......
Als ik jou was zou ik eens goed met je schoondochter en zoon praten en vragen waarom de zaken gaan zoals ze gaan...
maandag 22 juni 2009 om 14:36
quote:onze zoon staat er bij en roept haar niet een tot de orde
zo van ZIT, AF, KOEST???
Ik krijg spontaan jeuk als ik dit soort uitspraken zie. Ten eerste is jouw zoon niet verantwoordelijk voor wat zijn vrouw zegt, ten tweede is het geen hond die je tot de orde roept, en ten derde.....misschien vind je zoon wel dat ze gelijk heeft.
Het "wij doen nooit iets goed" komt op mij bijzonder slachtofferig over, en ook daar krijg ik jeuk van.
zo van ZIT, AF, KOEST???
Ik krijg spontaan jeuk als ik dit soort uitspraken zie. Ten eerste is jouw zoon niet verantwoordelijk voor wat zijn vrouw zegt, ten tweede is het geen hond die je tot de orde roept, en ten derde.....misschien vind je zoon wel dat ze gelijk heeft.
Het "wij doen nooit iets goed" komt op mij bijzonder slachtofferig over, en ook daar krijg ik jeuk van.
maandag 22 juni 2009 om 14:48
Je hebt niet vanzelfsprekend recht op kleinkinderen. Het zijn nog altijd de ouders die dat bepalen. En als 'n schoondochter wel graag bij haar eigen ouders komt en daardoor dus de kinderen ook meeneemt dat geeft je nog geen recht op gelijkwaardige behandeling. Je kunt dit hooguit bij je eigen zoon aankaarten, want waarom komt hij niet vaker (met/zonder kids) bij zijn eigen ouders op bezoek?
maandag 22 juni 2009 om 22:01
quote:dangeensuus schreef op 22 juni 2009 @ 14:36:
[...]
komt wel een beetje raar over '
zo bedoel ik dat helemaal niet. maar mij is geleerd dat als je in iemand anders zijn huis bent dat je niet zo te keer kunt gaan als je thuis doet of zie ik dat verkeerd
zo van ZIT, AF, KOEST???
Ik krijg spontaan jeuk als ik dit soort uitspraken zie. Ten eerste is jouw zoon niet verantwoordelijk voor wat zijn vrouw zegt, ten tweede is het geen hond die je tot de orde roept, en ten derde.....misschien vind je zoon wel dat ze gelijk heeft.
Het "wij doen nooit iets goed" komt op mij bijzonder slachtofferig over, en ook daar krijg ik jeuk van.
[...]
komt wel een beetje raar over '
zo bedoel ik dat helemaal niet. maar mij is geleerd dat als je in iemand anders zijn huis bent dat je niet zo te keer kunt gaan als je thuis doet of zie ik dat verkeerd
zo van ZIT, AF, KOEST???
Ik krijg spontaan jeuk als ik dit soort uitspraken zie. Ten eerste is jouw zoon niet verantwoordelijk voor wat zijn vrouw zegt, ten tweede is het geen hond die je tot de orde roept, en ten derde.....misschien vind je zoon wel dat ze gelijk heeft.
Het "wij doen nooit iets goed" komt op mij bijzonder slachtofferig over, en ook daar krijg ik jeuk van.
maandag 22 juni 2009 om 22:08
Wat vervelend voor je Almera.
Toen ik net met mijn man was, voelde ik me ook onprettig bij mijn schoonouders. Maar ik ben erachter dat dat aan mij lag.
Dat kwam weer door mijn eigen opvoeding, mijn ouders waren ietwat verknipt bij tijd en wijle.
De band met mijn eigen ouders is nu best wel goed, maar ik hou nu evenveel van mijn schoonouders, omdat ze zo geduldig en lief zijn altijd.
En mij altijd heel serieus nemen in hoe wij onze kinderen opvoeden.
Ze vraagt alles (mag ze ook dit, of dat, zal ik haar in bedje doen, moet hij wat drinken..)
Maar misschien doe jij dit ook allemaal wel.
Lijkt me erg naar in ieder geval.
Toen ik net met mijn man was, voelde ik me ook onprettig bij mijn schoonouders. Maar ik ben erachter dat dat aan mij lag.
Dat kwam weer door mijn eigen opvoeding, mijn ouders waren ietwat verknipt bij tijd en wijle.
De band met mijn eigen ouders is nu best wel goed, maar ik hou nu evenveel van mijn schoonouders, omdat ze zo geduldig en lief zijn altijd.
En mij altijd heel serieus nemen in hoe wij onze kinderen opvoeden.
Ze vraagt alles (mag ze ook dit, of dat, zal ik haar in bedje doen, moet hij wat drinken..)
Maar misschien doe jij dit ook allemaal wel.
Lijkt me erg naar in ieder geval.
het is hier binnen beter dan buiten
maandag 22 juni 2009 om 22:42
Almera je antwoord op dangeensuus is niet zo goed leesbaar doordat je het in hetzelfde lettertype hebt geplaatst in de quote. Daarom plaats ik het hieronder nog een keer. Dan weet iedereen wat je antwoord is.
Antwoord van Almera op dangeensuus:
Zo bedoel ik dat helemaal niet. Maar mij is geleerd dat als je in iemand anders zijn huis bent dat je niet zo te keer kunt gaan als je thuis doet of zie ik dat verkeerd?
Mijn eigen mening in deze
Ik ben van mening dat je je ongeacht waar je bent te gedragen hebt. En ik ben zeker van mening dat je je zal moeten gedragen wanneer je in iemand anders zijn huis bent. Maar jezelf moeten gedragen betekent niet dat je niet duidelijk mag zijn/niet op je strepen mag staan of niet boos mag zijn.
Maar nu weer even terug naar het probleem. Het valt me op dat je alleen op dit bericht reageert en niet op andere ook zinvolle bijdragen.
Je concentreert je (ook hier) op de bijdrage die jou heel direct confronteert. Is deze lijn wellicht ook door te trekken naar het dagelijks leven?
Antwoord van Almera op dangeensuus:
Zo bedoel ik dat helemaal niet. Maar mij is geleerd dat als je in iemand anders zijn huis bent dat je niet zo te keer kunt gaan als je thuis doet of zie ik dat verkeerd?
Mijn eigen mening in deze
Ik ben van mening dat je je ongeacht waar je bent te gedragen hebt. En ik ben zeker van mening dat je je zal moeten gedragen wanneer je in iemand anders zijn huis bent. Maar jezelf moeten gedragen betekent niet dat je niet duidelijk mag zijn/niet op je strepen mag staan of niet boos mag zijn.
Maar nu weer even terug naar het probleem. Het valt me op dat je alleen op dit bericht reageert en niet op andere ook zinvolle bijdragen.
Je concentreert je (ook hier) op de bijdrage die jou heel direct confronteert. Is deze lijn wellicht ook door te trekken naar het dagelijks leven?
maandag 22 juni 2009 om 22:51
Aha, ik had het antwoord inderdaad totaal niet gezien, zag alleen mijn eigen quote.
Almera, je hebt gelijk als je zegt dat je je in het huis van een ander hebt te gedragen...maar ( er is altijd een maar)
Wellicht heeft je schoondochter zich aangevallen gevoeld op de manier waarop je tegen haar gesproken hebt ( zoals ik de toon in je berichtje ook een beetje voel...)
Als dit het geval is geweest dan kan ik me voorstellen dat ze van zich afbijt.
Wellicht is het een goed plan om een keer op neutraal terrein tijdens etentje oid een gesprek te voeren.
Vertel haar dan niet hoe oneerlijk je het vind dat ze wel naar haar eigen moeder gaat en "wij doen nooit iets goed"" maar zeg haar bijvoorbeeld : Wat kunnen we doen om de situatie tussen ons te verbeteren, ik zou heel graag wat tijd doorbrengen met mn kleinkinderen, en zou heel graag willen dat je me hierin kunt vertrouwen. Vraag haar wat ze van je verwacht, en bekijk dit dan ook eerlijk ( en probeer het gesprek niet direct in de slachtoffer sfeer te trekken, dit kan behoorlijke irritatie opwekken bij je schoondochter)
Almera, je hebt gelijk als je zegt dat je je in het huis van een ander hebt te gedragen...maar ( er is altijd een maar)
Wellicht heeft je schoondochter zich aangevallen gevoeld op de manier waarop je tegen haar gesproken hebt ( zoals ik de toon in je berichtje ook een beetje voel...)
Als dit het geval is geweest dan kan ik me voorstellen dat ze van zich afbijt.
Wellicht is het een goed plan om een keer op neutraal terrein tijdens etentje oid een gesprek te voeren.
Vertel haar dan niet hoe oneerlijk je het vind dat ze wel naar haar eigen moeder gaat en "wij doen nooit iets goed"" maar zeg haar bijvoorbeeld : Wat kunnen we doen om de situatie tussen ons te verbeteren, ik zou heel graag wat tijd doorbrengen met mn kleinkinderen, en zou heel graag willen dat je me hierin kunt vertrouwen. Vraag haar wat ze van je verwacht, en bekijk dit dan ook eerlijk ( en probeer het gesprek niet direct in de slachtoffer sfeer te trekken, dit kan behoorlijke irritatie opwekken bij je schoondochter)
maandag 22 juni 2009 om 23:12
Almera, laat haar dan niet meer toe in je huis als ze daar geen ruzie mag maken...
Ik vind dat iedereen overal even boos mag zijn.
Maar dat is je probleem toch niet?
Dat is je schoondochter. En die zal net zo vreselijk zijn als jij beschrijft maar daar win je niets mee.
Zij heeft namelijk de touwtjes in handen en zij bepaalt of jij je kleinkindern ziet.
Ik vind dat iedereen overal even boos mag zijn.
Maar dat is je probleem toch niet?
Dat is je schoondochter. En die zal net zo vreselijk zijn als jij beschrijft maar daar win je niets mee.
Zij heeft namelijk de touwtjes in handen en zij bepaalt of jij je kleinkindern ziet.
maandag 22 juni 2009 om 23:21
Is het niet vaker zo dat dochters meer met hun eigen moeder omgaan dan met hun schoonmoeder en daar meer aan "hangen" om het maar even een naam te geven?
Ik zie dat tenminste bij mijn schoonouders en hun andere schoondochter en hun enige kleinkind ook, bij mijn schoonouders zit er ook wat jaloezie denk ik in want het is ook hun kleinkind maar de andere opa en oma zien het kind gewoon vaker omdat zij meer naar haar ouders hangt dan dat mijn zwager doet.
Ik zie dat tenminste bij mijn schoonouders en hun andere schoondochter en hun enige kleinkind ook, bij mijn schoonouders zit er ook wat jaloezie denk ik in want het is ook hun kleinkind maar de andere opa en oma zien het kind gewoon vaker omdat zij meer naar haar ouders hangt dan dat mijn zwager doet.
