![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-psyche-01.png)
Lang van slag van 'lastige' gesprekken
maandag 8 maart 2021 om 18:58
Het valt me op dat ik altijd buitenproportioneel lang niet lekker in m'n vel zit na een gesprek waar iets in gebeurt wat ik niet leuk vind.
Laatst een gesprek tbv mijn opleiding. Mijn collega stelde mij een vraag over mijn persoonlijkheid (verder geen gekke vraag, ook niet als kritiek bedoeld) maar die vraag/opmerking blijft wel een week of 2 doorsudderen. Ik voel me dan onzeker denk ik, en een soort van ongelukkig. Het moet dan echt slijten lijkt het.
Vandaag belde mijn leidinggevende omdat er iets niet klopte in mijn contract, daar hadden we een korte discussie over omdat ik het niet met hem eens was, ging er verder vriendelijk aan toe hoor. Maar ja, nu weer een heel neerslachtig gevoel wat weer even gaat duren voor ik het kwijt ben.
Ik begrijp niet zo goed wat er nou gebeurt. Herkent iemand dit? En tips om dit sneller kwijt te raken? Ik ben trouwens 43 en heb dit altijd al. Dan denk ik steeds, hop, zet je er overheen, maar nee, wakker liggen, neerslachtig, piekeren pffff heel erg vermoeiend.
Laatst een gesprek tbv mijn opleiding. Mijn collega stelde mij een vraag over mijn persoonlijkheid (verder geen gekke vraag, ook niet als kritiek bedoeld) maar die vraag/opmerking blijft wel een week of 2 doorsudderen. Ik voel me dan onzeker denk ik, en een soort van ongelukkig. Het moet dan echt slijten lijkt het.
Vandaag belde mijn leidinggevende omdat er iets niet klopte in mijn contract, daar hadden we een korte discussie over omdat ik het niet met hem eens was, ging er verder vriendelijk aan toe hoor. Maar ja, nu weer een heel neerslachtig gevoel wat weer even gaat duren voor ik het kwijt ben.
Ik begrijp niet zo goed wat er nou gebeurt. Herkent iemand dit? En tips om dit sneller kwijt te raken? Ik ben trouwens 43 en heb dit altijd al. Dan denk ik steeds, hop, zet je er overheen, maar nee, wakker liggen, neerslachtig, piekeren pffff heel erg vermoeiend.
maandag 8 maart 2021 om 19:15
Heel herkenbaar. Blijkbaar ben je hier gevoelig voor. Wat mij altijd goed helpt is tot het besef te komen, dat dit ook wel weer slijt en nu dus zonde is van mijn energie. Probeer iniedergeval niet te veel toe te geven en denk snel aan leuke dingen wanneer het weer eens op komt in je gedachten. Ben overigens wel benieuwd naar alle 'tips' hier. Hopen dat de gouden tip er tussen zit!
maandag 8 maart 2021 om 19:26
Klinkt alsof je onzeker bent. Daar heb ik zelf ook last van (gehad). Je voelt je aangevallen en denkt dat mensen het persoonlijk op je gemunt hebben waardoor iedere vraag hard binnenkomt. Ik denk dat het slim is om na te gaan of er geen onderliggend “probleem” is. Er is vaak een reden waarom vormen van feedback of vragen bij de een harder aankomen dan bij de ander.
Als je je vervelend voelt als iemand op een bepaalde manier met jou communiceert, spreek dat dan uit. “Goh Keesje, ik merk dat jouw manier van spreken mij raakt. Ik heb daar last van en kan het niet van mij afzetten. Hoe kunnen we dit veranderen?”.
Probeer echt eens na te gaan of dit iets met onzekerheid/zelfbeeld te maken heeft.
Als je je vervelend voelt als iemand op een bepaalde manier met jou communiceert, spreek dat dan uit. “Goh Keesje, ik merk dat jouw manier van spreken mij raakt. Ik heb daar last van en kan het niet van mij afzetten. Hoe kunnen we dit veranderen?”.
Probeer echt eens na te gaan of dit iets met onzekerheid/zelfbeeld te maken heeft.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
maandag 8 maart 2021 om 19:26
Ik heb dit ook heel sterk. En ik vind het zelf heel vervelend. Zie bij collega’s dat ze veel minder moeite (lijken) te hebben. Ik heb overigens dezelfde leeftijd. Ben zelfstandig, succesvol in mijn werk maar altijd zo kritisch naar mezelf en toch wel heel onzeker. Denk dat het met dat laatste te maken heeft. Ben wel benieuwd naar tips!
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
maandag 8 maart 2021 om 19:35
Ah fijn, wat herkenning ![Smile :-)](./../../../smilies/icon_e_smile.gif)
@Rosebloom, ik denk ook dat het er wel mee te maken heeft. Vroeger was ik erg onzeker en daarbij ook verlegen. Ik gaf ook weinig tegengas als anderen iets tegen me zeiden waar ik het niet mee eens was.
Dat doe ik tegenwoordig gelukkig wel, ik ben dan ook eigenlijk op dat moment zelf best zelfverzekerd, durf me goed uit te spreken en sta ook achter mijn 'weerwoord'.
Alleen achteraf gaat het dan met me aan de haal. Het gesprek speelt zich keer op keer af in m'n hoofd, ik belicht mijn standpunt nog eens van 1 miljoen kanten. Een terugkerend element is denk ik ook dat een stemmetje in mij zegt dat die persoon nu boos is of mij stom vindt. Dat is denk ik een heel oud maar hardnekkig stemmetje dat gewoon haar bek niet kan houden.
Het zijn oude patronen die ik in de praktijk heb afgeleerd maar nog diep in mijn systeem ingesleten lijken te zijn. En ik wordt er zo moe van, ik wil dat zo graag kwijt. Dat het me eens geen fuck kon schelen (dat boek ken ik hoor, helpt me niet haha)
![Smile :-)](./../../../smilies/icon_e_smile.gif)
@Rosebloom, ik denk ook dat het er wel mee te maken heeft. Vroeger was ik erg onzeker en daarbij ook verlegen. Ik gaf ook weinig tegengas als anderen iets tegen me zeiden waar ik het niet mee eens was.
Dat doe ik tegenwoordig gelukkig wel, ik ben dan ook eigenlijk op dat moment zelf best zelfverzekerd, durf me goed uit te spreken en sta ook achter mijn 'weerwoord'.
Alleen achteraf gaat het dan met me aan de haal. Het gesprek speelt zich keer op keer af in m'n hoofd, ik belicht mijn standpunt nog eens van 1 miljoen kanten. Een terugkerend element is denk ik ook dat een stemmetje in mij zegt dat die persoon nu boos is of mij stom vindt. Dat is denk ik een heel oud maar hardnekkig stemmetje dat gewoon haar bek niet kan houden.
Het zijn oude patronen die ik in de praktijk heb afgeleerd maar nog diep in mijn systeem ingesleten lijken te zijn. En ik wordt er zo moe van, ik wil dat zo graag kwijt. Dat het me eens geen fuck kon schelen (dat boek ken ik hoor, helpt me niet haha)
hangmat wijzigde dit bericht op 08-03-2021 19:36
0.15% gewijzigd
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
maandag 8 maart 2021 om 19:35
Ze heeft het al altijd. Dus lijkt me geen overgangsding.
maandag 8 maart 2021 om 19:37
Bij mijn weten ben ik daar nog niet, wou je zeggen dat het dan nóg erger wordt?
![Disappointed :|](./../../../smilies/1_disappointed.gif)
maandag 8 maart 2021 om 19:40
Overgangsachtige veranderingen? Nee, alles nog koek en 'ei' daar
maandag 8 maart 2021 om 19:41
Ik heb daar ook veel last van. Ik maal soms nog weken door over wat ik had moeten zeggen of wat die ander gezegd heeft. Hele gesprekken voer ik in m’n hoofd. Heel vervelend. Soms word ik ook voor m’n wekker wakker met die gedachten al in m’n hoofd.
Ik heb helaas geen oplossing.
Ik heb helaas geen oplossing.
xiongmao wijzigde dit bericht op 08-03-2021 20:13
4.71% gewijzigd
maandag 8 maart 2021 om 19:44
Ik heb dat ook heel erg. Heftige gesprekken en confrontaties blijven heel lang hangen en achteraf bedenk ik dan hoe ik dingen anders had kunnen of moeten zeggen etc.
Ik denk dat dit wel onzekerheid is. Angst dat een ander je niet meer mag of dat je toch iets fouts hebt gezegd. Maar ik weet ook wel dat ik een hsp (high sensitive person) ben dus daar kan het ook goed mee te maken hebben.
Blijft lastig, misschien bestaan er cursussen voor?
Ik denk dat dit wel onzekerheid is. Angst dat een ander je niet meer mag of dat je toch iets fouts hebt gezegd. Maar ik weet ook wel dat ik een hsp (high sensitive person) ben dus daar kan het ook goed mee te maken hebben.
Blijft lastig, misschien bestaan er cursussen voor?
maandag 8 maart 2021 om 19:47
Ah, hier komt de aap uit de mouw. Je maakt jezelf druk om wat anderen van jouw standpunt vinden en jij denkt vervolgens dat ze jou stom vinden. Dat stemmetje, vooral als deze zo diep in je systeem zit, is lastig om uit te schakelen. Wat ik me altijd probeer te realiseren als ik begin met piekeren en overanalyseren is dat je anderen niet kan veranderen. Mogen ze je niet? Jammer dan. In de meeste gevallen is het lastig om dat te veranderen. Is iemand het niet eens met je standpunt? Ook jammer, mensen hebben nou eenmaal een andere kijk op dingen en dat kan soms botsen. En vraag jezelf ook af: wat levert het jou op als je begint met overanalyseren? Waarschijnlijk niks, behalve nog meer onzekerheid.Hangmat schreef: ↑08-03-2021 19:35Ah fijn, wat herkenning
@Rosebloom, ik denk ook dat het er wel mee te maken heeft. Vroeger was ik erg onzeker en daarbij ook verlegen. Ik gaf ook weinig tegengas als anderen iets tegen me zeiden waar ik het niet mee eens was.
Dat doe ik tegenwoordig gelukkig wel, ik ben dan ook eigenlijk op dat moment zelf best zelfverzekerd, durf me goed uit te spreken en sta ook achter mijn 'weerwoord'.
Alleen achteraf gaat het dan met me aan de haal. Het gesprek speelt zich keer op keer af in m'n hoofd, ik belicht mijn standpunt nog eens van 1 miljoen kanten. Een terugkerend element is denk ik ook dat een stemmetje in mij zegt dat die persoon nu boos is of mij stom vindt. Dat is denk ik een heel oud maar hardnekkig stemmetje dat gewoon haar bek niet kan houden.
Het zijn oude patronen die ik in de praktijk heb afgeleerd maar nog diep in mijn systeem ingesleten lijken te zijn. En ik wordt er zo moe van, ik wil dat zo graag kwijt. Dat het me eens geen fuck kon schelen (dat boek ken ik hoor, helpt me niet haha)
Als het je echt belemmert in je doen en laten zou je dit eens met de huisarts kunnen bespreken en/of eventueel met de POH. Je zegt dat je achter je weerwoord staat.. own it! Laat zien aan vooral JEZELF dat je erachter staat. Niet zozeer voor anderen, maar echt voor jezelf. Dit ga je dan ook uitstralen. En anders roep je een keertje heel hard tegen dat vervelende, onzekere stemmetje: gewoon je bek houden zoals onze Mark Rutte zou zeggen. Je kan het. Vertrouw in jezelf en weet waar je voor staat. Laat het verleden je niet belemmeren.
maandag 8 maart 2021 om 19:49
maandag 8 maart 2021 om 19:58
@rooseboom, bedankt voor het reageren! Hier heb ik wat aan hoor!
Je heb denk ik gelijk dat ik vooral mezelf daarna lijk te moeten bevestigen in mijn standpunt. Ooit in mijn leven had het erg veel nut om er voor te zorgen dat iedereen mij aardig vond en kon het 'gevaarlijk' zijn om ergens tegenin te gaan. Daar krijg je wel bange mensen van, dus ik begrijp mezelf in die zin gelukkig wel. Een ander kan ik inderdaad niet veranderen.
Je heb denk ik gelijk dat ik vooral mezelf daarna lijk te moeten bevestigen in mijn standpunt. Ooit in mijn leven had het erg veel nut om er voor te zorgen dat iedereen mij aardig vond en kon het 'gevaarlijk' zijn om ergens tegenin te gaan. Daar krijg je wel bange mensen van, dus ik begrijp mezelf in die zin gelukkig wel. Een ander kan ik inderdaad niet veranderen.
maandag 8 maart 2021 om 20:10
Het is zo lastig om dit soort patronen te doorbreken, ik worstel er ook nog iedere dag mee. Maar dag voor dag, stap voor stap. Je hebt in ieder geval al goed door wat voor patronen het zijn en waar (oud) gedrag vandaan komt, dat is al heel knap. Vanuit daar verder. Het brein is een ingewikkeld iets, daarom begrijpen wij mensen onszelf af en toe ook niet. Maar weet dat er geen bevestiging van jezelf en/of anderen nodig is als jij voor de volle 100% achter je standpunt staat.Hangmat schreef: ↑08-03-2021 19:58@rooseboom, bedankt voor het reageren! Hier heb ik wat aan hoor!
Je heb denk ik gelijk dat ik vooral mezelf daarna lijk te moeten bevestigen in mijn standpunt. Ooit in mijn leven had het erg veel nut om er voor te zorgen dat iedereen mij aardig vond en kon het 'gevaarlijk' zijn om ergens tegenin te gaan. Daar krijg je wel bange mensen van, dus ik begrijp mezelf in die zin gelukkig wel. Een ander kan ik inderdaad niet veranderen.
dinsdag 9 maart 2021 om 00:04
dinsdag 9 maart 2021 om 02:35
Omdat het zo lang bij je blijft hangen en je dingen altijd al op deze manier een plekje gaf denk ik dat het inderdaad op deze manier moet ‘slijten’ bij je.
Wel heel lastig want het kost erg veel energie.
Het heeft uiteindelijk te maken met ‘niet los kunnen laten’
Iets in je blijft eraan vast houden.
Je zou ‘loslaten’ kunnen oefenen door te leren mediteren.
Zodat je je traint in focussen op iets en daarnaast andere gedachten die je bezighouden leert loslaten.
Het vergt veel oefening maar kan goed helpen.
Er zijn veel apps gericht op meditatie
Wel heel lastig want het kost erg veel energie.
Het heeft uiteindelijk te maken met ‘niet los kunnen laten’
Iets in je blijft eraan vast houden.
Je zou ‘loslaten’ kunnen oefenen door te leren mediteren.
Zodat je je traint in focussen op iets en daarnaast andere gedachten die je bezighouden leert loslaten.
Het vergt veel oefening maar kan goed helpen.
Er zijn veel apps gericht op meditatie
dinsdag 9 maart 2021 om 05:30
Ik heb het ook lange tijd gehad, dat ik het heel belangrijk vond wat anderen van mij vonden of dachten. Achteraf het gesprek nog eens 100x afspelen in mijn hoofd, en conclusies trekken over wat 'de ander nu wel niet van me zou vinden'. Ik ben mij hele leven al een conflictvermijder en pleaser, dus vooral na lastige gesprekken (die zoals jij ook beschrijft helemaal niet negatief of zwaar hoeven te zijn) kon ik daar heel lang in blijven hangen.
Ik ben er in therapie achter gekomen dat ik vrij perfectionistisch ben en mijn innerlijke criticus nogal de boventoon voerde. Het hielp mij om die criticus letterlijk een naam te geven en een plaatje in mijn hoofd te schetsen van die criticus. Ik ben nog steeds perfectionistisch en vind het soms nog steeds lastig om los te laten wat anderen van me denken, maar ik herken nu dat stemmetje en kan zeggen: Ik hoor je, maar ik luister niet. Ik kan niet veranderen hoe anderen over mij denken, ik kan alleen dicht bij mezelf blijven en op een respectvolle manier voor mijn mening en waarden staan.
En wat mij eigenlijk altijd helpt is het omdraaien: denk ik nu heel negatief en lelijk over die andere persoon? Nee, eigenlijk niet, we hadden gewoon een meningsverschil, en eigenlijk verandert dat niets aan mijn mening over diegene.
As said, het zal nooit helemaal uit mijn systeem zijn, maar ik kan er nu gelukkig veel beter mee omgaan en zaken naast me neerleggen.
Ik ben er in therapie achter gekomen dat ik vrij perfectionistisch ben en mijn innerlijke criticus nogal de boventoon voerde. Het hielp mij om die criticus letterlijk een naam te geven en een plaatje in mijn hoofd te schetsen van die criticus. Ik ben nog steeds perfectionistisch en vind het soms nog steeds lastig om los te laten wat anderen van me denken, maar ik herken nu dat stemmetje en kan zeggen: Ik hoor je, maar ik luister niet. Ik kan niet veranderen hoe anderen over mij denken, ik kan alleen dicht bij mezelf blijven en op een respectvolle manier voor mijn mening en waarden staan.
En wat mij eigenlijk altijd helpt is het omdraaien: denk ik nu heel negatief en lelijk over die andere persoon? Nee, eigenlijk niet, we hadden gewoon een meningsverschil, en eigenlijk verandert dat niets aan mijn mening over diegene.
As said, het zal nooit helemaal uit mijn systeem zijn, maar ik kan er nu gelukkig veel beter mee omgaan en zaken naast me neerleggen.
dinsdag 9 maart 2021 om 11:26
Dit is ook exact mijn tekst.hondenmens schreef: ↑09-03-2021 00:04Ik (35) heb het ook, altijd al gehad. Lastige gesprekken, verwijten en ook ruzies blijven me heel lang bij. Ook dingen uit mijn jeugd. Weet vaak nog precies hoe ik me erbij voelde. Niet dat ik slapeloze nachten heb van dingen van 20, 30 jaar geleden, maar ben het niet vergeten.
Ik heb hier ook last van. Erg vervelend. Gelukkig durf ik makkelijker dingen te zeggen dan, pak 'm beet, 5 jaar geleden, maar alles blijft me heel lang bij.
dinsdag 9 maart 2021 om 13:31
Met negatieve dingen is het inderdaad erg vervelend. Maar ik onthoud leuke dingen ook vaak tot in detail. Meer dan de mensen in mijn omgeving is me opgevallen. Vaak herinneren zij zich de dingen die ik opnoem niet meer, ook al waren ze erbij.
dinsdag 9 maart 2021 om 14:10