Psyche
alle pijlers
Last van schaamte
donderdag 30 januari 2020 om 22:09
Ik was vandaag bij mijn psycholoog, het ging over het kleine meisje van vroeger, de kritische ouder en de gezonde volwassene. Ik moest voor deze drie mensen een stoel neerzetten en in de kritische ouder stoel gaan zitten. Het was de bedoeling dat ik het kleine meisje toesprak zoals ik dat in mijn hoofd doe. Ik vind dit heel moeilijk, het is een soort van rollenspel en dat vind ik gewoon vreselijk. Dan heb ik zo'n groot gevoel van schaamte! Maar goed, ik zei dan maar wat. Maar het was meer een gefluister dan een kritische stem. Ik moest het opnieuw proberen, maar dat wilde ik niet. Op een gegeven moment beland ik dan in mijn eigen wereldje en echt contact is er dan niet meer. Gelukkig gingen we stoppen en mocht ik kiezen waar ik het over wilde hebben.
Ik weet dat met stoppen niet bereikt wordt wat we willen, maar ik weet gewoon niet hoe ik me over die schaamte heen moet zetten. We gaan nu allebei nadenken over hoe we dit op een andere manier kunnen gaan vormgeven.
Herkent iemand dit? Extreme schaamte bij rollenspel? Tips om hier mee om te gaan?
Ik weet dat met stoppen niet bereikt wordt wat we willen, maar ik weet gewoon niet hoe ik me over die schaamte heen moet zetten. We gaan nu allebei nadenken over hoe we dit op een andere manier kunnen gaan vormgeven.
Herkent iemand dit? Extreme schaamte bij rollenspel? Tips om hier mee om te gaan?
donderdag 30 januari 2020 om 22:14
Oh rollenspel, afschuwelijk! Als therapie heb ik het nooit gehad, maar natuurlijk wel bij cursussen op werk. Dat kritische ouder/volwassene/kind-gedoe ook eens met mijn team moeten doen. Volgens mij bij iets over feedback geven.
Schaamte heb ik niet, maar de ergernis die ik ervaar bij het spelen van scenario’s die in het echt nooit zo gaan is onbeschrijflijk. De tweede sessie ben ik niet gegaan. Gewoon gelogen dat ik een dringende afspraak buiten kantoor had.
Als ik therapie zou volgen waarbij dit de insteek was zou ik weinig vooruitgang boeken.
Schaamte heb ik niet, maar de ergernis die ik ervaar bij het spelen van scenario’s die in het echt nooit zo gaan is onbeschrijflijk. De tweede sessie ben ik niet gegaan. Gewoon gelogen dat ik een dringende afspraak buiten kantoor had.
Als ik therapie zou volgen waarbij dit de insteek was zou ik weinig vooruitgang boeken.
donderdag 30 januari 2020 om 22:19
Dit heb ik inderdaad overwogen, maar het feit dat ze me ziet maakt denk ik voor mij niet zoveel uit, ze heeft al het één en ander van me gezien... Maar dat ik tegen een lege stoel moet praten op een nare toon (zoals ik dat ook in mijn hoofd doe; je stelt je aan, je bent gewoon een jankerd, altijd al geweest. Zoiets bijvoorbeeld) voelt zo raar en vreemd en ik heb dan gewoon het gevoel dat ik zo voor paal sta.. Ook als ik met mijn rug naar haar zit. Maar dankjewel voor het meedenken!PoesinBoots schreef: ↑30-01-2020 22:13Kun je met je rug naar de psycholoog gaan zitten?
Dan hoort hij/zij jou wel maar voel je je niet zo bekeken.
donderdag 30 januari 2020 om 22:19
Je kunt ook (lego) poppetjes meenemen.
Misschien is dat fijner.
Sowieso hoef je niks wat je niet wil. Het kan ook zijn dat het gewoon niet bij je past of je je nog niet veilig genoeg voelt bij de psycholoog.
Mag jij niet altijd bepraten wat jij wil?
'raar' dat je alleen maar mocht bepalen waar jij het over wou hebben in de 2e helft.
Misschien is dat fijner.
Sowieso hoef je niks wat je niet wil. Het kan ook zijn dat het gewoon niet bij je past of je je nog niet veilig genoeg voelt bij de psycholoog.
Mag jij niet altijd bepraten wat jij wil?
'raar' dat je alleen maar mocht bepalen waar jij het over wou hebben in de 2e helft.
donderdag 30 januari 2020 om 22:21
Als het praten eng is, kun je het dan misschien opschrijven? Maak strookjes en zet daar de zinnen op.Rosa12345 schreef: ↑30-01-2020 22:19Dit heb ik inderdaad overwogen, maar het feit dat ze me ziet maakt denk ik voor mij niet zoveel uit, ze heeft al het één en ander van me gezien... Maar dat ik tegen een lege stoel moet praten op een nare toon (zoals ik dat ook in mijn hoofd doe; je stelt je aan, je bent gewoon een jankerd, altijd al geweest. Zoiets bijvoorbeeld) voelt zo raar en vreemd en ik heb dan gewoon het gevoel dat ik zo voor paal sta.. Ook als ik met mijn rug naar haar zit. Maar dankjewel voor het meedenken!
Als je dan een situatie bespreekt, kun je de strookjes met de zinnen die daarbij van toepassing zijn erbij pakken en zo inzichtelijk maken.
Eventueel kun je verschillende kleuren gebruiken.
donderdag 30 januari 2020 om 22:23
rumforviva schreef: ↑30-01-2020 22:14Schaamte heb ik niet, maar de ergernis die ik ervaar bij het spelen van scenario’s die in het echt nooit zo gaan is onbeschrijflijk.
Maar TO speelt geen scenario maar moet laten horen wat haar innerlijke stem tegen haar zegt. Dat is heel iets anders.
donderdag 30 januari 2020 om 22:24
rumforviva schreef: ↑30-01-2020 22:14Oh rollenspel, afschuwelijk! Als therapie heb ik het nooit gehad, maar natuurlijk wel bij cursussen op werk. Dat kritische ouder/volwassene/kind-gedoe ook eens met mijn team moeten doen. Volgens mij bij iets over feedback geven.
Schaamte heb ik niet, maar de ergernis die ik ervaar bij het spelen van scenario’s die in het echt nooit zo gaan is onbeschrijflijk. De tweede sessie ben ik niet gegaan. Gewoon gelogen dat ik een dringende afspraak buiten kantoor had.
Als ik therapie zou volgen waarbij dit de insteek was zou ik weinig vooruitgang boeken.
Nou gelukkig is het niet alleen rollenspel! Dan zou het voor mij denk ik ook niet werken.
Herkenbaar rollenspel voor een cursus van je werk.. ook daarbij veel schaamte altijd gehad. Soms deed ik het ook gewoon niet. De ergernis herken ik deels ook, maar voor mij de schaamte vele malen erger.
donderdag 30 januari 2020 om 22:26
donderdag 30 januari 2020 om 22:29
Oh jawel hoor, ik mag zeker bepalen waar ik het over wil hebben. Maar omdat het daardoor juist nogal eens gebeurt dat we niet echt verder kunnen met de therapie wil ik graag ook dat mijn psycholoog dingen aandraagt. Dit rollenspel was trouwens ook een reactie op iets wat ik had gezegd.Gele_Suikerspin schreef: ↑30-01-2020 22:19Je kunt ook (lego) poppetjes meenemen.
Misschien is dat fijner.
Sowieso hoef je niks wat je niet wil. Het kan ook zijn dat het gewoon niet bij je past of je je nog niet veilig genoeg voelt bij de psycholoog.
Mag jij niet altijd bepraten wat jij wil?
'raar' dat je alleen maar mocht bepalen waar jij het over wou hebben in de 2e helft.
donderdag 30 januari 2020 om 22:30
Ik zou zoiets ook absoluut niet hard op kunnen. Als je zo ver weg raakt lijkt het me ook niet verstandig om door te duwen en niet iets om gefrustreerd om te raken met jezelf, dat is eigenlijk die boze ouder weer. 
Misschien dat het je wel lukt om het op te schrijven zoals Suikerspin zegt. En heb je handvaten geleerd om er mee om te gaan wanneer je in zo’n staat komt? Ben je bekend met G-schema’s?
Misschien dat het je wel lukt om het op te schrijven zoals Suikerspin zegt. En heb je handvaten geleerd om er mee om te gaan wanneer je in zo’n staat komt? Ben je bekend met G-schema’s?
donderdag 30 januari 2020 om 22:35
Ze probeert me weer terug te krijgen, wat ook wel lukte gelukkig. Ze dringt ook zeker niet aan om het alsmaar opnieuw te proberen.
Ze is een fijne psycholoog, ik voel me veilig bij haar.
donderdag 30 januari 2020 om 22:39
Dat zeg je mooi van de boze ouder weer. Zo is het ook. Ik neem het mezelf ook niet kwalijk dat het niet lukt. Ik ben er gewoon nog niet aan toe.YellowLemon schreef: ↑30-01-2020 22:30Ik zou zoiets ook absoluut niet hard op kunnen. Als je zo ver weg raakt lijkt het me ook niet verstandig om door te duwen en niet iets om gefrustreerd om te raken met jezelf, dat is eigenlijk die boze ouder weer.
Misschien dat het je wel lukt om het op te schrijven zoals Suikerspin zegt. En heb je handvaten geleerd om er mee om te gaan wanneer je in zo’n staat komt? Ben je bekend met G-schema’s?
Het schrijven ga ik inderdaad zeker proberen!
Ja de G-schema's ken ik inderdaad.
donderdag 30 januari 2020 om 22:59
Lief, dankjewel!
