Last van schaamte

Ik was vandaag bij mijn psycholoog, het ging over het kleine meisje van vroeger, de kritische ouder en de gezonde volwassene. Ik moest voor deze drie mensen een stoel neerzetten en in de kritische ouder stoel gaan zitten. Het was de bedoeling dat ik het kleine meisje toesprak zoals ik dat in mijn hoofd doe. Ik vind dit heel moeilijk, het is een soort van rollenspel en dat vind ik gewoon vreselijk. Dan heb ik zo'n groot gevoel van schaamte! Maar goed, ik zei dan maar wat. Maar het was meer een gefluister dan een kritische stem. Ik moest het opnieuw proberen, maar dat wilde ik niet. Op een gegeven moment beland ik dan in mijn eigen wereldje en echt contact is er dan niet meer. Gelukkig gingen we stoppen en mocht ik kiezen waar ik het over wilde hebben.
Ik weet dat met stoppen niet bereikt wordt wat we willen, maar ik weet gewoon niet hoe ik me over die schaamte heen moet zetten. We gaan nu allebei nadenken over hoe we dit op een andere manier kunnen gaan vormgeven.
Herkent iemand dit? Extreme schaamte bij rollenspel? Tips om hier mee om te gaan?

Nee ik denk dat rollenspel ook niet bij me past. We gaan het er ongetwijfeld nog over hebben en naar een andere manier kijken. We zijn hier ook pas net mee begonnen. Soms ook even uitproberen wat wel of niet werkt.