leeftijd, voel veel druk

29-07-2021 19:11 70 berichten
Hoi iedereen,

De laatste tijd maak ik me erg zorgen over mijn leeftijd en dat ik nog zo 'weinig' bereikt heb. Over een paar jaar ben ik alweer 30 !!!!! En ik heb TOTAAL NIETS bereikt wat ik zou willen. Ik heb mijn hbo nooit afgemaakt en weet nog steeds niet welke kant ik wil opgaan in het leven, zou wel een andere studie willen doen maar geen idee wat, nooit een echte relatie gehad alleen maar wat scharrels die nooit serieus waren, geen eigen huis, weinig op vakantie geweest.... ik zit hier eerlijk gezegd heel erg mee en voel continue een druk vanuit mezelf en van mijn omgeving. Ik voel me steeds depressiever worden en voel me serieus een mislukkeling. Hoe zijn jullie erachter gekomen welke baan er bijv. bij jullie past en hebben jullie dit gevoel ook wel eens (gehad?). Ik hoop hier echt mee op te houden maar laat dit maar niet los, de tijd gaat te snel en heb nog lang niet bereikt wat ik zou willen.

Groetjes en liefs xxx
Alle reacties Link kopieren
Moiren schreef:
29-07-2021 20:26
Wat is er mislukt aan een huurhuis?
Inderdaad (helemaal met het oog op de huidige huizenmarkt).

TO; ik ervaar de jaren tussen 25-35 soms als best wel een ratrace. Als je daar niet aan mee kan doen kan je je soms best een outsider voelen. Trek daaruit vooral niet de conclusie dat jouw leven minder voorstelt :hug: .
Alle reacties Link kopieren
Baz Luhrman zegt daar wel zinnige dingen over. ;)
...
Aah joh, ik ben stukje ouder en heb ook niet veel “bereikt”, maar geniet gewoon van het leven en besef ook dat ik soms veel meer vrijheden en minder stress heb dan vrienden die veel “bereikt” hebben.
Ik studeer momenteel mijn droomstudie. Dit doe ik langzaamaan. Dus denk dat ik tegen m’n 36e eindelijk mijn eerste “grote mensen baan” heb. Voorheen wist ik niet goed wat ik wilde. Inzicht kwam wat later.
Ik werk nu wel, klantenservice werk. Niet dat dat niet volwassen is, maar is niet het beroep wat ik over 20 jaar nog voor ogen heb.
Verder geen koophuis, maar wel een leuk huurhuisje op een fijne locatie en een heel leuk kind. Partner heb ik niet.
Ik tel gewoon mijn zegeningen. Ben nu relatief gezond, heb een leuk kind en een rustig, fijn leven.
Werk vind ik niet altijd uitdagend, maar daar kun je her en der wel wat je eigen draai aan geven en collega’s zijn prima.
Ik snap je punt wel, maar besef dat het ideale plaatje van een getrouwd koppel met 3 kids, hond, goede banen en een koophuis, ook niet altijd alles is hoor.
Het komt gewoon zoals het komt, wees blij en lief voor jezelf en geniet van het leven :sun:
Alle reacties Link kopieren
Bedoel je dat je geen huis in bezit hebt (en dus huurt) of dat je nog bij je ouders woont?
Alle reacties Link kopieren
Er is soms niet 1 specifieke studie die bij je past. Gewoon ergens beginnen bij iets wat je leuk lijkt. Ik heb de sph gedaan en werk nu al 12 jaar in de psychiatrie.

Schooljuf leek me ook tof of dierenarts. Maar ik ben gewoon 1 ding gaan doen en vanuit daar bouw je leven op.
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren
Denk jij echt zelf dat je niets bereikt hebt of word dat constant tegen jouw gezegd?

Ik heb ook niet veel bereikt en ben nu 42 jaar. Helaas is mijn leven tot nu toe anders gelopen dan dat ik had gewild.
Ik kan mij wel gek gaan maken en teleurgesteld in mij zelf zijn maar daar word het ook niet beter van. Ik heb nu gewoon geaccepteerd dat het leven nu eenmaal niet altijd zo gaat als dat je zou willen.
En wat een ander vind kan me niets schelen.
Het is mijn leven en als een ander vind dat ik niets heb bereikt is dat hun probleem.

Wees niet zo streng voor jezelf.
Blijf in jezelf geloven !
05-2019 schreef:
29-07-2021 20:59
Denk jij echt zelf dat je niets bereikt hebt of word dat constant tegen jouw gezegd?

Ik heb ook niet veel bereikt en ben nu 42 jaar. Helaas is mijn leven tot nu toe anders gelopen dan dat ik had gewild.
Ik kan mij wel gek gaan maken en teleurgesteld in mij zelf zijn maar daar word het ook niet beter van. Ik heb nu gewoon geaccepteerd dat het leven nu eenmaal niet altijd zo gaat als dat je zou willen.
En wat een ander vind kan me niets schelen.
Het is mijn leven en als een ander vind dat ik niets heb bereikt is dat hun probleem.

Wees niet zo streng voor jezelf.
Precies. Ik denk altijd maar zo, als ik over 60 jaar er niet meer ben, dan vergeten mensen je uiteindelijk toch en al die spullen en koophuizen kun je toch niet meenemen. Klinkt misschien beetje apart hoe ik dit beschrijf, maar ben erachter gekomen dat je gewoon lekker zelf van het leven moet genieten/van jezelf houden en wat anderen ervan vinden doet er geen drol toe.
Alle reacties Link kopieren
Met mijn 30e had ik mijn studie ruim af (en promotie ook), maar de rest die jij noemt niet. Nu waren dat ookgeen expliciete doelen van mij, dus voelde ik me daar niet rot over. En zeker geen mislukkeling. Ik had een tijdelijke baan, een lange relatie gehad, een dak boven mijn hoofd (huur, grote kamer met keuken en badkamer gedeeld met 1 ander). Ik had geen kinderwens, geen trouwwens. Ik had leuke vrienden, leuk werk, leuke hobbies. Ik maakte mijn leveb leuk en had godzijdank geen afstreeplijstje.
Alle reacties Link kopieren
Hier hetzelfde. Inmiddels ben ik mid 40 en heb ik voor mezelf besloten dat ik een laatbloeier ben met alles (opleiding/serieuze relatie/koophuis/kids). Heb mijn tweede kind op mijn 42ste gekregen bv. Buiten dat vriendjes van mijn jongste me soms ‘oma’ noemen heb ik er weinig last van. Ik heb tot ver in mijn 30 er jaren flink gefeest en gereisd, lekker hoor.
Ik ben ouder en woon anti-kraak, werk minimale uren, wel leuk werk, single en ik moet zeggen dat ik eigenlijk best geniet. Op mij word ook 'neergekeken' door dertigers op mijn werk en oudere collega's, voornamelijk vrouwen, die het allemaal voor elkaar hebben.

Maar in mijn ogen vind ik ze redelijk mutserig met hun gekakel over de eindeloze soorten tegels die er zijn en hoe moeilijk dd keuze was voor dr badkamer, over hun kinderen, zwagers, schoonzusters, Center Parks enz.

Tja, en zij zijn dan weer gelukkig op hun manier. Waarom moet alles volgens een bepaald sociaal opgelegd traject?
Alle reacties Link kopieren
Van wie moet je dat perse allemaal bereiken? Van je familie? Je vrienden? De maatschappij? Of van jouzelf?

Houd eerst eens op om jezelf met anderen te vergelijken en geniet van het leven. Leg jezelf niet de verplichting op dat je succesvol moet zijn.
Je HOEFT namelijk helemaal niets. Je mag gewoon genieten van het leven. Ook zonder glanzende carriere, het perfecte gezin en koophuis en 3 buitenlandse vakanties per jaar is het leven de moeite waard.
Misschien kom je vanzrlf een studie, baan of partner tegen met je gelukkig wordt maar blijf er niet krampachtig naar zoeken.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken je gevoel wel TO. Nu ben ik 32, maar ik had het ook toen ik ca. 27 was.

Had als twintiger altijd wel het gevoel dat het ''vanzelf wel los zou lopen''. Nou, niet. dus.

Wat me nu wel helpt, is om niet ''millennial style'' overal enorme verwachtingen van te hebben. Een baan is uiteindelijk toch vooral gewoon een baan waar je zélf een uitdaging in moet zien te vinden. Maar weinig mensen belanden echt in hun passie of droombaan. Dus als dat je ''lat'' is, misschien wat realistischer worden.

Verder ben ik voor mezelf ook nog op zoek naar een manier om met mijn huidige situatie te dealen. Ik ben niet enorm statusbewust ofzo, maar wel een trots persoon. En als ik mezelf dan vergelijk met anderen, kom ik toch tot de conclusie dat ik het relatief gezien het minst goed doe.

Van mijn vaders kant van de familie zijn er vier neven, waarvan ik er één ben. Eentje is er eind dertig, twee (waaronder ik) zijn begin dertig en ééntje is medio twintig. Allemaal hebben ze een partner, behalve ik. De neef die even oud is als ik en degene van eind dertig hebben allebei een keurige twee onder één kap woning, 2,5 kind een Volvo en een Labrador, ik heb een anoniem flatje drie hoog achter, woon alleen en ben al blij als ik wat kan sparen. Speel voor niemand echt een belangrijke rol in het leven.. Ja voor mijn ouders, waar ik ook nog steeds veel te veel over de vloer kom voor iemand van mijn leeftijd.
Alle reacties Link kopieren
yvvieyvv schreef:
29-07-2021 19:19
Zag ik het maar zo simpel! Bedankt voor je reactie! Nou het is meer een gevoel vanuit mezelf dat ik het erg vindt dat ik gewoon nog niets bereikt heb en me eigenlijk best minderwaardig voel hierdoor. Had het leven op deze leeftijd heeel anders willen hebben.
Maar je bent niet minder dan een ander. Je bent top en je doet je best en dat is genoeg. Dat mag je ook gewoon tegen jezelf zeggen en tegen dat gevoel in gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 30 en ik begin nu pas te denken: Ik heb het prima voor elkaar.

Ik voelde me lange tijd best een mislukkeling, studeren lukte niet goed, bijna geen vrienden, geen fijne thuissituatie gehad. Leeftijdsgenoten zag ik afstuderen, de wereld rondreizen, een gezin stichten.

Inmiddels heb ik een fijne woonruimte (al staat er wel een verhuizing in de planning maar dat duurt nog wel even), ik heb een vaste baan (wel onder mijn niveau maar ik ben veel gelukkiger nu, en heb een hele fijne werkgever).

Mijn leven is in rustiger vaarwater gekomen en dat vind ik al heel veel waard.
Ik ga fluitend naar mijn werk en probeer van elke dag iets te maken, en dat lukt goed. Inmiddels heb ik mezelf dus ook meer geaccepteerd en vind ik het prima zo.
Alle reacties Link kopieren
.
zonnedauwregenboog wijzigde dit bericht op 14-08-2021 12:25
99.76% gewijzigd
- Fight for your right to party -
Alle reacties Link kopieren
Ja die 30 mijlpaal, ik weet het ook goed. Toen ik begin 20 was, dacht ik dat ik het op mijn 30e ook ‘voor elkaar’ moest hebben.

En op mijn 30e zat ik midden in een scheiding, kindloos, alles was een puinhoop haha.

Ik heb er veel van geleerd. Een huis, een goed verdienende baan, een partner… het is mooi meegenomen. Maar het zijn echt niet de belangrijkste dingen in het leven. De echte schatten zitten niet in zorgen voor een perfect geregeld leven. Wel in dingen leren nemen zoals ze komen. Om en met jezelf lachen, jezelf omarmen.

TO, je bent echt nog heel jong en er is nog heel veel om naar uit te kijken. Alles ligt in feite open! Blijf jezelf ontwikkelen, blijf ‘fouten’ maken. En wees nu niet verdrietig, dat is echt nergens voor nodig.
Quaintrelle schreef:
29-07-2021 20:45
Baz Luhrman zegt daar wel zinnige dingen over. ;)

Een van mijn favorieten!

TO, je was wel het snelste zaadje in de baarmoeder dus je start was al succesvol.
Zonder gekheid: je faalangst houdt je gevangen in een mislukt gevoel. Heeft verder weinig van doen met materiële externe zaken.

Dat mislukt gevoel is als een zwart gat. Het geeft je het idee dat je als je maar (vul maar in) dan is het gat opgevuld. Klinkklare onzin natuurlijk maar zo voel je dat nog niet.

Ga eens met iemand praten om uit die cirkel te stappen. Pas als je eruit bent kun je helder zien wat de moeite waard is om na te streven en wat niet. Voor nu is je blik vertroebeld door faalangst en gevoel van mislukking. Als die twee verdwijnen of op z'n minst verminderen dan voel je je anders en kijk je ook anders. Wie weet ben je al gelukkig met wat je doet en hebt maar daar kom je niet achter als je de verlammende gevoelens en bijbehorende nare gedachten niet aanpakt.
Alle reacties Link kopieren
Zal ik je een geheim verklappen? We hebben allemaal shit en onzekerheden en het word ons ook absoluut niet makkelijk gemaakt. Luister niet naar de druk om je heen, al helemaal niet dat van de oudere generatie. Zij konden vroeger zoveel makkelijker aan een huis komen bijvoorbeeld.

Ik zelf had een erg leuke baan waarvoor ik gestudeerd had en mij op me plek voelde. Toen kwam corona en ineens was ik werkloos. Nu werk ik in een hele andere sector en voel ik me weer bij af.

Mijn vriend heeft veel studies geprobeerd en is nog steeds zoekende naar waarvan hij gelukkig wordt. Maar mijn leven op social media lijkt best leuk al zeg ik het zelf en zo dat van velen.. Kortom, je hebt genoeg tijd en het is normaal en oké om nog niet alles te weten of te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Bellinis schreef:
29-07-2021 22:23

Ik heb er veel van geleerd. Een huis, een goed verdienende baan, een partner… het is mooi meegenomen. Maar het zijn echt niet de belangrijkste dingen in het leven.
Maar is dit ook niet gewoon iets dat wij mensen maar gewoon zeggen om alles voor onszelf recht te praten? Uiteindelijk lullen we toch allemaal gewoon maar wat. Als je single bent in een huurflat kun je zeggen wat jij zegt. Maar zeg eens tegen een jonge, trotse vader van 2 kleine spruiten die samen met zijn vrouw in een fijn huisje woont of hij dat allemaal kwijt zou willen, en maar heel weinig zullen ''JA'' zeggen.

Uiteindelijk zoek je in het leven toch naar een zekere diepgang. En tot in de lengte van jaren alleen maar blijven reizen met oppervlakkige flutgesprekjes met backpackers in hostels word je toch ook niet blijer van? Dat heb je na een tijdje ook echt wel gezien. Carriere maken? Je levensdoel ophangen aan een bedrijf dat indien jij zou overlijden binnen een maand al een vacature zou uitzetten? Ook treurig toch?

Ik denk dat de wens voor een partner, een fijn huis (thuisbasis, plek onder de zon, eigen priveplek op deze aarde om je terug te trekken en met je geliefden jezelf te zijn) juist hele gezonde, wenselijke en normale wensen zijn waar je je echt niet zomaar bij neer hoeft te leggen als het even niet lukt.
Alle reacties Link kopieren
yvvieyvv schreef:
29-07-2021 19:11

De laatste tijd maak ik me erg zorgen over mijn leeftijd en dat ik nog zo 'weinig' bereikt heb. Over een paar jaar ben ik alweer 30 !!!!! En ik heb TOTAAL NIETS bereikt wat ik zou willen. Ik heb mijn hbo nooit afgemaakt en weet nog steeds niet welke kant ik wil opgaan in het leven, zou wel een andere studie willen doen maar geen idee wat, nooit een echte relatie gehad alleen maar wat scharrels die nooit serieus waren, geen eigen huis, weinig op vakantie geweest.... ik zit hier eerlijk gezegd heel erg mee en voel continue een druk vanuit mezelf en van mijn omgeving.
Wil je met me ruilen? Mag hoor.

Ik ben al 30 geweest!!!! En ik heb NIKS bereikt!!!! Weet nog steeds niet welke kant precies bij me past, verpest alles, wel een relatie (met een mede kneus huhu) Zit al eeuwen aan een bak AD, geen spaargeld, kan geen huis kopen, kan niet winkelen wanneer ik wil, heb mn hele jeugd gemist want ik was depressief en aan het studeren.
Oh, en er zijn nog wat dingen. Voor de buiten wereld heb ik het prima voor elkaar verder.
Doen?
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren
Wat een mooie reacties worden hier gegeven zeg!
Doet mij ook gewoon goed om te lezen!
Alle reacties Link kopieren
AeonOfWinter schreef:
29-07-2021 22:34
Wil je met me ruilen? Mag hoor.
Deze had ik nog niet gezien. :hug:
Alle reacties Link kopieren
Ritmodelanoche schreef:
29-07-2021 22:30
Maar is dit ook niet gewoon iets dat wij mensen maar gewoon zeggen om alles voor onszelf recht te praten? Uiteindelijk lullen we toch allemaal gewoon maar wat. Als je single bent in een huurflat kun je zeggen wat jij zegt. Maar zeg eens tegen een jonge, trotse vader van 2 kleine spruiten die samen met zijn vrouw in een fijn huisje woont of hij dat allemaal kwijt zou willen, en maar heel weinig zullen ''JA'' zeggen.

Uiteindelijk zoek je in het leven toch naar een zekere diepgang. En tot in de lengte van jaren alleen maar blijven reizen met oppervlakkige flutgesprekjes met backpackers in hostels word je toch ook niet blijer van? Dat heb je na een tijdje ook echt wel gezien. Carriere maken? Je levensdoel ophangen aan een bedrijf dat indien jij zou overlijden binnen een maand al een vacature zou uitzetten? Ook treurig toch?

Ik denk dat de wens voor een partner, een fijn huis (thuisbasis, plek onder de zon, eigen priveplek op deze aarde om je terug te trekken en met je geliefden jezelf te zijn) juist hele gezonde, wenselijke en normale wensen zijn waar je je echt niet zomaar bij neer hoeft te leggen als het even niet lukt.
Dat klopt, maar die fijne plek hoeft niet perse een koophuis te zijn. De dierbaren om je heen hoeven niet perse je partner te zijn. En aan die baan hoeft echt geen flitsende studie vooraf te zijn gegaan.

En backpacken en reizen hoeft niet alleen maar oppervlakkig te zijn ;) Het is echt de invulling die jij eraan geeft wat beslist of een ervaring de moeite waard is.

Verder hoop ik, dat die jonge trotse vader, mocht hij zijn fijne huisje onverhoopt kwijt raken en met zijn gezinnetje driehoog ergens achter moeten wonen, op de vraag: “Ben je gelukkig?” nog steeds volmondig “Ja” kan antwoorden. Dat gun ik hem wel in ieder geval :) Dat zijn geluk niet volledig afhankelijk is van de oppervlakkige mooiheid van zijn woning, de hoeveelheid geld op zijn bankrekening en de aandacht die hij van zijn partner krijgt.
Alle reacties Link kopieren
Zo is het Bellinis!
Alle reacties Link kopieren
justagirly schreef:
29-07-2021 22:40
Deze had ik nog niet gezien. :hug:
Oh, dank je (maar zo enorm dramatisch is het nu ook weer niet hoor ;) ).
Dat wilde ik Yvv een beetje meegeven. Leeftijd zegt eigenlijk geen donder, en wat hoort is ook voor iedereen anders.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven