Psyche
alle pijlers
Leugens: meteen exit
woensdag 5 mei 2010 om 10:25
Ik heb zo'n hartgrondige pesthekel aan leugens, maakt me ook niet uit hoe groot of klein: ik schop meteen iemand mijn leven uit als ik hem/haar betrap op een leugen. Ik kan op dit gebied gewoon niet relativeren, ik ben daar echt keihard in, en ik denk te hard.
Al is het een klein leugentje, niet eens echt schadelijk voor mij ofzo, mijn hele beeld van iemand lijkt dan gewoon meteen te veranderen. Het gaat er dan vooral om als ik iemand een keer iets heb gevraagd, diegene daar een antwoord op gaf, maar als het dan later weer ter sprake komt diegene ineens een ander verhaal heeft.
Ik denk alleen dat ik een beetje "overdrijf" ofzo. Ik knal echt iemand zonder pardon uit mijn leven, laat gewoon nooit meer wat horen, neem mn telefoon niet meer op en heb ook de behoefte gewoon niet om nog uit te leggen waarom ik iemand compleet negeer.
Vraag me gewoon af hoe hard jullie daarin zijn. Ik word compleet onverschillig lijkt het wel, en al het positieve gevoel wat ik voor iemand had verandert dan in 1 klap in 100% negatief. Misschien is het een soort zelfbescherming ofzo. Maar ik heb nou weer iemand met wie ik gewoon een goede vriendschap had uit mijn leven geknikkerd omdat diegene loog over zijn verleden. Wil ook niet te gedetailleerd zijn ivm herkenning.
Wanneer is liegen voor jullie ook meteen exit? Heb graag wat vergelijkingsmateriaal, kan ik een beetje beoordelen of ik gewoon te hard ben daarin.
Al is het een klein leugentje, niet eens echt schadelijk voor mij ofzo, mijn hele beeld van iemand lijkt dan gewoon meteen te veranderen. Het gaat er dan vooral om als ik iemand een keer iets heb gevraagd, diegene daar een antwoord op gaf, maar als het dan later weer ter sprake komt diegene ineens een ander verhaal heeft.
Ik denk alleen dat ik een beetje "overdrijf" ofzo. Ik knal echt iemand zonder pardon uit mijn leven, laat gewoon nooit meer wat horen, neem mn telefoon niet meer op en heb ook de behoefte gewoon niet om nog uit te leggen waarom ik iemand compleet negeer.
Vraag me gewoon af hoe hard jullie daarin zijn. Ik word compleet onverschillig lijkt het wel, en al het positieve gevoel wat ik voor iemand had verandert dan in 1 klap in 100% negatief. Misschien is het een soort zelfbescherming ofzo. Maar ik heb nou weer iemand met wie ik gewoon een goede vriendschap had uit mijn leven geknikkerd omdat diegene loog over zijn verleden. Wil ook niet te gedetailleerd zijn ivm herkenning.
Wanneer is liegen voor jullie ook meteen exit? Heb graag wat vergelijkingsmateriaal, kan ik een beetje beoordelen of ik gewoon te hard ben daarin.
woensdag 5 mei 2010 om 12:40
quote:darkman schreef op 05 mei 2010 @ 12:35:
Er wordt regelmatig gelogen omdat mensen gewoon geen zin hebben in het oordeel cq vooroordeel van de ander.
Mensen hoeven niet eens iets verkeerds te doen, maar als iemand zaken anders doet als een ander zijn er altijd narrowminded people die daar een oordeel over willen vellen.
Als iemand liegt over zijn verleden vind ik het te kort door de bocht om dan gelijk maar exit te gaan.
Je kan je ook afvragen wat deze handelswijze over jou zegt!Ja, dat is het hele idee achter dit topic, dat vraag ik mij dus af wil hier iets mee.
Er wordt regelmatig gelogen omdat mensen gewoon geen zin hebben in het oordeel cq vooroordeel van de ander.
Mensen hoeven niet eens iets verkeerds te doen, maar als iemand zaken anders doet als een ander zijn er altijd narrowminded people die daar een oordeel over willen vellen.
Als iemand liegt over zijn verleden vind ik het te kort door de bocht om dan gelijk maar exit te gaan.
Je kan je ook afvragen wat deze handelswijze over jou zegt!Ja, dat is het hele idee achter dit topic, dat vraag ik mij dus af wil hier iets mee.
woensdag 5 mei 2010 om 12:50
Ik denk dat het bijzonder belangrijk is dat je je eigen normen en waarden aanhangt en dat vooral blijft doen. Het is eigenlijk liegen tegenover jezelf als je je voorhoudt dat het toch niet zo belanrgrijk is, ook al voel je je een soort van verraden door je vriend(in).
Ik vind dat je redelijkerwijs ook mag verwachten dat je vrienden eerlijk tegen zijn. Dat ze belangrijke dingen niet willen delen, prima, maar daarover liegen vind ik onbegrijpelijk.
Ik zie de arrogantie dus ook niet, daartegenover vind ik het wel behoorlijk arragant van die vriend(in) om leugens te gaan vertellen. Bij mij zou het dan ook echt exit zijn hoor.
Ik vind dat je redelijkerwijs ook mag verwachten dat je vrienden eerlijk tegen zijn. Dat ze belangrijke dingen niet willen delen, prima, maar daarover liegen vind ik onbegrijpelijk.
Ik zie de arrogantie dus ook niet, daartegenover vind ik het wel behoorlijk arragant van die vriend(in) om leugens te gaan vertellen. Bij mij zou het dan ook echt exit zijn hoor.
woensdag 5 mei 2010 om 12:51
Hoi ArgoErgoSum,
Dit is een trucje wat ik heb leren kennen om met o.a. teleurstelling in mensen om te gaan:
Teken een cirkel op papier met jezelf in het midden.
Hoe dicht mogen mensen bij je komen die je al jaren kent, en waarvan je weet dat ze oprecht tegen je zijn?
Hoe dicht mogen mensen bij je komen waarvan je weet dat ze weleens liegen om kleine dingetjes als kapsels enzo?
Hoe dicht mogen mensen bij je komen die grotere leugens vertellen?
Wanneer is iemand écht exit, dus wat vind je onacceptabel als je er rustig over nadenkt?
Ook aardige mensen, en mensen waarmee je een heel goed gesprek kan hebben, kun je verder weg zetten als mensen die je al jaren kent en waarvan je door ervaring weet dat ze niet zomaar tegen je liegen.
Als je iedereen 'automatisch' toelaat in een cirkel die best kwetsbaar is, staat je gevoelsmatige deur zo wijd open dat ze je kunnen kwetsen terwijl dat niet de bedoeling is.
In jouw geval dus als bijvoorbeeld blijkt dat ze liegen.
En dan krijg je eerder van die heftige reacties.
Ik heb geen idee of dit iets voor je is, of dit is wat je zocht.
Maar ik heb er zelf veel aan gehad, wilde het toch even melden.
Dit is een trucje wat ik heb leren kennen om met o.a. teleurstelling in mensen om te gaan:
Teken een cirkel op papier met jezelf in het midden.
Hoe dicht mogen mensen bij je komen die je al jaren kent, en waarvan je weet dat ze oprecht tegen je zijn?
Hoe dicht mogen mensen bij je komen waarvan je weet dat ze weleens liegen om kleine dingetjes als kapsels enzo?
Hoe dicht mogen mensen bij je komen die grotere leugens vertellen?
Wanneer is iemand écht exit, dus wat vind je onacceptabel als je er rustig over nadenkt?
Ook aardige mensen, en mensen waarmee je een heel goed gesprek kan hebben, kun je verder weg zetten als mensen die je al jaren kent en waarvan je door ervaring weet dat ze niet zomaar tegen je liegen.
Als je iedereen 'automatisch' toelaat in een cirkel die best kwetsbaar is, staat je gevoelsmatige deur zo wijd open dat ze je kunnen kwetsen terwijl dat niet de bedoeling is.
In jouw geval dus als bijvoorbeeld blijkt dat ze liegen.
En dan krijg je eerder van die heftige reacties.
Ik heb geen idee of dit iets voor je is, of dit is wat je zocht.
Maar ik heb er zelf veel aan gehad, wilde het toch even melden.
woensdag 5 mei 2010 om 12:59
Greenleaf, dank je wel! Daar zit echt wat in, ik ben vrij snel van vertrouwen, ook als ik mensen nog geen jaren ken. Misschien is dat het wel, dat ik inderdaad te snel mensen in mijn "innercircle" toelaat. Het valt me ook wel op dat ik snel geraakt bent door mensen. Ik ga hier eens goed over nadenken!
woensdag 5 mei 2010 om 13:07
quote:wuiles schreef op 05 mei 2010 @ 12:32:
Menen dat jij kunt bepalen wat de waarheid is, en dus wat een leugen is, getuigt van arrogantie.
Niet eens. Er is altijd, op ieder moment, meer dan één waarheid. Dat neemt niet weg dat er dingen zijn die je gewoon kunt waarnemen. Je kunt zien of er iemand met je in de kamer zit, je kunt horen wat die persoon zegt, je kunt ruiken of het een roker is of niet, en bepaalde dingen kun je 'voelen' - of eigenlijk waarnemen zonder dat je het je bewust bent. Je kunt 'voelen' of mensen elkaar aardig vinden of niet.
Als je die onbewuste waarneming af en toe checkt, dus vraagt of je iets goed hebt gezien / gehoord / begrepen, en iemand zegt dan niet de waarheid, dan zorgt dat dat je aan je eigen waarneming gaat twijfelen. Het is op zo'n moment allerminst arrogant om aan te nemen dat iemand liegt, getuigt op zijn hoogst van gezond vertrouwen in je eigen waarneming.
Menen dat jij kunt bepalen wat de waarheid is, en dus wat een leugen is, getuigt van arrogantie.
Niet eens. Er is altijd, op ieder moment, meer dan één waarheid. Dat neemt niet weg dat er dingen zijn die je gewoon kunt waarnemen. Je kunt zien of er iemand met je in de kamer zit, je kunt horen wat die persoon zegt, je kunt ruiken of het een roker is of niet, en bepaalde dingen kun je 'voelen' - of eigenlijk waarnemen zonder dat je het je bewust bent. Je kunt 'voelen' of mensen elkaar aardig vinden of niet.
Als je die onbewuste waarneming af en toe checkt, dus vraagt of je iets goed hebt gezien / gehoord / begrepen, en iemand zegt dan niet de waarheid, dan zorgt dat dat je aan je eigen waarneming gaat twijfelen. Het is op zo'n moment allerminst arrogant om aan te nemen dat iemand liegt, getuigt op zijn hoogst van gezond vertrouwen in je eigen waarneming.
woensdag 5 mei 2010 om 13:37
@ AgoErgoSum,
Ik vind liegen in vriendschappen en relaties niet kunnen, even afgezien van de kleine leugentjes als: ja leuk die jurk, lekker gegeten enz.
Maar zomaar vrienden laten vallen, negeren, telefoon niet opnemen en niet willen vertellen waarom vind ik ook absoluut niet kunnen.
Je vroeg Wanneer is liegen voor jullie ook meteen exit?
Bij je voorbeeld van die vriendin die liegt over wel of geen sex gehad met iemand vind ik dat het jou helemaal niets aan gaat. Als ze het wil vertellen prima, maar als ze het niet wil vertellen heb je dat maar te accepteren. Natuurlijk kan zij ook aangeven dat ze daar geen antwoord op wil geven, maar niet iedereen zegt dat zo makkelijk. Dan blijft ontkennen over.
Die vriend die loog over zijn kind vind ik heel iets anders, dat zou bij mij absoluut exit zijn.
Ik begrijp uit je verhaal dat jullie aan het daten waren op het moment dat hij ontkende een kind te hebben. Dat vind ik nogal wat. Bij daten ga ik er toch van uit dat je aan het aftasten bent of er een relatie inzit. Wat als jullie elkaar wel leuk genoeg hadden gevonden en je was verliefd op hem geworden? Dan was dit als leuke verrassing bedoeld? Zeg, ik zei toen toch dat ik geen kind had, maar weet je, dat was niet helemaal waar, ik heb een dochter van 10, echt een schatje hoor, vind je dat niet leuk om te horen?
Ik vind liegen in vriendschappen en relaties niet kunnen, even afgezien van de kleine leugentjes als: ja leuk die jurk, lekker gegeten enz.
Maar zomaar vrienden laten vallen, negeren, telefoon niet opnemen en niet willen vertellen waarom vind ik ook absoluut niet kunnen.
Je vroeg Wanneer is liegen voor jullie ook meteen exit?
Bij je voorbeeld van die vriendin die liegt over wel of geen sex gehad met iemand vind ik dat het jou helemaal niets aan gaat. Als ze het wil vertellen prima, maar als ze het niet wil vertellen heb je dat maar te accepteren. Natuurlijk kan zij ook aangeven dat ze daar geen antwoord op wil geven, maar niet iedereen zegt dat zo makkelijk. Dan blijft ontkennen over.
Die vriend die loog over zijn kind vind ik heel iets anders, dat zou bij mij absoluut exit zijn.
Ik begrijp uit je verhaal dat jullie aan het daten waren op het moment dat hij ontkende een kind te hebben. Dat vind ik nogal wat. Bij daten ga ik er toch van uit dat je aan het aftasten bent of er een relatie inzit. Wat als jullie elkaar wel leuk genoeg hadden gevonden en je was verliefd op hem geworden? Dan was dit als leuke verrassing bedoeld? Zeg, ik zei toen toch dat ik geen kind had, maar weet je, dat was niet helemaal waar, ik heb een dochter van 10, echt een schatje hoor, vind je dat niet leuk om te horen?
woensdag 5 mei 2010 om 13:38
quote:Courage schreef op 05 mei 2010 @ 12:35:
[...]
En daarom spreken de voorbeelden van TO zo tot de verbeelding.
Ik weet dat je voor je postings een lintje verdient en ik snap je insteek helemaal hoor. Maar of iemand wel of niet een kind heeft, is redelijk feitelijk en daar komt wat mij betreft weinig arrogantie aan te pas.
Het al dan niet naar bed zijn geweest met iemand is ook nogal feitelijk, maar daarvan snap ik dat iemand het achterste van de tong niet wil laten zien.
De vraag of iemand een kind heeft is helemaal niet zo feitelijk. Ik ken een vrouw die kind verloren heeft en desgevraagd zal zeggen dat zij een kind heeft. Ik ken ook een vrouw die ervoor kiest op zo'n moment te vertellen dat zij geen kinderen heeft. En ik ken iemand die een kind heeft maar er al acht jaar geen contact mee heeft. Hij zal deze open wond niet direct bij de tweede date op tafel leggen en dus in eerste instantie vertellen geen kinderen te hebben. Ik zou niet durven beweren dat een van deze mensen liegt.
Met andere woorden: voor mij bepaalt de context of ik kan begrijpen waarom iemand zegt wat hij zegt en niet de uitspraak an sich.
[...]
En daarom spreken de voorbeelden van TO zo tot de verbeelding.
Ik weet dat je voor je postings een lintje verdient en ik snap je insteek helemaal hoor. Maar of iemand wel of niet een kind heeft, is redelijk feitelijk en daar komt wat mij betreft weinig arrogantie aan te pas.
Het al dan niet naar bed zijn geweest met iemand is ook nogal feitelijk, maar daarvan snap ik dat iemand het achterste van de tong niet wil laten zien.
De vraag of iemand een kind heeft is helemaal niet zo feitelijk. Ik ken een vrouw die kind verloren heeft en desgevraagd zal zeggen dat zij een kind heeft. Ik ken ook een vrouw die ervoor kiest op zo'n moment te vertellen dat zij geen kinderen heeft. En ik ken iemand die een kind heeft maar er al acht jaar geen contact mee heeft. Hij zal deze open wond niet direct bij de tweede date op tafel leggen en dus in eerste instantie vertellen geen kinderen te hebben. Ik zou niet durven beweren dat een van deze mensen liegt.
Met andere woorden: voor mij bepaalt de context of ik kan begrijpen waarom iemand zegt wat hij zegt en niet de uitspraak an sich.
woensdag 5 mei 2010 om 13:56
donderdag 6 mei 2010 om 22:08
quote:korenwolf schreef op 05 mei 2010 @ 13:56:
En in de context van daten, wat vind je er dan van als iemand zegt geen kind te hebben, Wuiles? Sterker: als iemand zegt dat zijn kind op de foto een nichtje is?
Vind je niet dat er een verschil zit tussen 'liegen' (of zaken ontwijken) tegenover relatief onbekenden, en 'liegen' tegenover vrienden?
In bepaalde omstandigheden, ik heb al toegelicht welke, vind ik dat te begrijpen. Dat is iets anders dan het toe te juichen overigens.
Het is vrij eenvoudig om jezelf de rol van scherprechter toe te dichten zoals TO dat doet en daarmee zogenaamd een moreel verheven standpunt in te nemen. Ik ben er niet van onder de indruk omdat het mij meer zegt over TO's beeld van zichzelf en de wereld dan dat dit iets zou zeggen over haar rechtschapenheid.
En in de context van daten, wat vind je er dan van als iemand zegt geen kind te hebben, Wuiles? Sterker: als iemand zegt dat zijn kind op de foto een nichtje is?
Vind je niet dat er een verschil zit tussen 'liegen' (of zaken ontwijken) tegenover relatief onbekenden, en 'liegen' tegenover vrienden?
In bepaalde omstandigheden, ik heb al toegelicht welke, vind ik dat te begrijpen. Dat is iets anders dan het toe te juichen overigens.
Het is vrij eenvoudig om jezelf de rol van scherprechter toe te dichten zoals TO dat doet en daarmee zogenaamd een moreel verheven standpunt in te nemen. Ik ben er niet van onder de indruk omdat het mij meer zegt over TO's beeld van zichzelf en de wereld dan dat dit iets zou zeggen over haar rechtschapenheid.
zaterdag 8 mei 2010 om 00:04
Ik heb ook wel eens meegemaakt dat een vriendin me drie keer een bepaald verhaal vertelde maarrrrr.... ze hadden niet gezoend.
In de versie van de jongen hadden ze wel gezoend.
Vond dat niet echt leuk (ik had immers niet gevraagd om dat verhaal, ze begon er zelf over, laat dan dat zoenen in het midden) en heb naderhand ook niet uitgevist hoe het zat, hoewel ik de neiging heb die jongen te geloven.
Anyway, het zegt iets over de betrouwbaarheid. Als ik het idee heb dat iemand ergens mogelijk over gaat liegen, kan ik ook besluiten er niet naar te vragen. Dat scheelt weer.
Ben zelf tegen bepaalde mensen ook niet eerlijk (over één ding) en realiseer me dat dat zou kunnen betekenen dat ik gedumpt word als het uitkomt. Dat weet ik. Zie al uit naar de dag dat ik eerlijker kan zijn (lang verhaal).
Bij mij ligt het er aan hoe goed het contact is, en hoe 'zwaar' de leugen. Iemand die zegt geen kinderen te hebben, maar ze wel heeft, vind ik raar (en dan bedoel ik niet in situaties als die Wuiles schetst, das idd wat anders). Vooral omdat ik best open minded ben, heb ik liever dat iemand gewoon eerlijk is. Als ik iemand 1 x betrap op een serieuze leugen, ga ik ook aan andere dingen twijfelen.
In de versie van de jongen hadden ze wel gezoend.
Vond dat niet echt leuk (ik had immers niet gevraagd om dat verhaal, ze begon er zelf over, laat dan dat zoenen in het midden) en heb naderhand ook niet uitgevist hoe het zat, hoewel ik de neiging heb die jongen te geloven.
Anyway, het zegt iets over de betrouwbaarheid. Als ik het idee heb dat iemand ergens mogelijk over gaat liegen, kan ik ook besluiten er niet naar te vragen. Dat scheelt weer.
Ben zelf tegen bepaalde mensen ook niet eerlijk (over één ding) en realiseer me dat dat zou kunnen betekenen dat ik gedumpt word als het uitkomt. Dat weet ik. Zie al uit naar de dag dat ik eerlijker kan zijn (lang verhaal).
Bij mij ligt het er aan hoe goed het contact is, en hoe 'zwaar' de leugen. Iemand die zegt geen kinderen te hebben, maar ze wel heeft, vind ik raar (en dan bedoel ik niet in situaties als die Wuiles schetst, das idd wat anders). Vooral omdat ik best open minded ben, heb ik liever dat iemand gewoon eerlijk is. Als ik iemand 1 x betrap op een serieuze leugen, ga ik ook aan andere dingen twijfelen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 13 mei 2010 om 21:27
Hoi hoi, ik heb even je berichtje gelezen.
Niet alle reacties die er zijn gegeven maar wil wel graag mijn eigen reactie geven.
Ik ben zo ongeveer net als jou, ik kan ook echt niet tegen liegen en leugens. Maar ik kan soms wel begrijpen waarom mensen liegen over hun verleden ofzo.
Ze willen er niet aan herrinnerd worden en het vergeten.
Maar het ligt er wel aan wie dit niet zal zeggen.
Ik vind dat echte goede vriendinnen je dit moeten durven vertellen en je eigen vriend ook.
Vriendinnen liegen veel, maar ik zou ze niet direct de deur wijzen.
Ik zou ze wel een tijdje afwijzen en negeren, en soms wel de deur wijzen maar dit ligt eraan wat voor leugen het is!
Ik vind wel dat je vriend helemaal eerlijk tegen je moet (kunnen) zijn, als dat niet zo is zou ik de relatie wel verbreken.
Ik vind jou reactie dus niet geheel onbegrijpelijk, maar misschien kun je mensen een 2e kans geven en ze eerlijk zegge wat je dwars zit.
Buiten dit moet je gewoon je hart volgen.
Als iemand liegt tegen jou en het voelt voor jou echt niet goed dan vind ik dat je dat niet hoeft te accepteren, en wanner kan je die persoon wel vertrouwen?
Vertrouwen in een vriendschap vind ik persoonlijk het belangrijkste wat er is, helaas gebeurd dit veel te weinig.
Ga niet twijfelen aan je zelf en doe waar jij je het beste bij voelt.
Liefs Carlijn
Niet alle reacties die er zijn gegeven maar wil wel graag mijn eigen reactie geven.
Ik ben zo ongeveer net als jou, ik kan ook echt niet tegen liegen en leugens. Maar ik kan soms wel begrijpen waarom mensen liegen over hun verleden ofzo.
Ze willen er niet aan herrinnerd worden en het vergeten.
Maar het ligt er wel aan wie dit niet zal zeggen.
Ik vind dat echte goede vriendinnen je dit moeten durven vertellen en je eigen vriend ook.
Vriendinnen liegen veel, maar ik zou ze niet direct de deur wijzen.
Ik zou ze wel een tijdje afwijzen en negeren, en soms wel de deur wijzen maar dit ligt eraan wat voor leugen het is!
Ik vind wel dat je vriend helemaal eerlijk tegen je moet (kunnen) zijn, als dat niet zo is zou ik de relatie wel verbreken.
Ik vind jou reactie dus niet geheel onbegrijpelijk, maar misschien kun je mensen een 2e kans geven en ze eerlijk zegge wat je dwars zit.
Buiten dit moet je gewoon je hart volgen.
Als iemand liegt tegen jou en het voelt voor jou echt niet goed dan vind ik dat je dat niet hoeft te accepteren, en wanner kan je die persoon wel vertrouwen?
Vertrouwen in een vriendschap vind ik persoonlijk het belangrijkste wat er is, helaas gebeurd dit veel te weinig.
Ga niet twijfelen aan je zelf en doe waar jij je het beste bij voelt.
Liefs Carlijn
donderdag 13 mei 2010 om 23:40
quote:Judith_groningen schreef op 13 mei 2010 @ 21:27:
Hoi hoi, ik heb even je berichtje gelezen.
Niet alle reacties die er zijn gegeven maar wil wel graag mijn eigen reactie geven.
Ik ben zo ongeveer net als jou, ik kan ook echt niet tegen liegen en leugens. Maar ik kan soms wel begrijpen waarom mensen liegen over hun verleden ofzo.
Ze willen er niet aan herrinnerd worden en het vergeten.
Maar het ligt er wel aan wie dit niet zal zeggen.
Ik vind dat echte goede vriendinnen je dit moeten durven vertellen en je eigen vriend ook.
Dat vind ik wijze woorden.
Hoi hoi, ik heb even je berichtje gelezen.
Niet alle reacties die er zijn gegeven maar wil wel graag mijn eigen reactie geven.
Ik ben zo ongeveer net als jou, ik kan ook echt niet tegen liegen en leugens. Maar ik kan soms wel begrijpen waarom mensen liegen over hun verleden ofzo.
Ze willen er niet aan herrinnerd worden en het vergeten.
Maar het ligt er wel aan wie dit niet zal zeggen.
Ik vind dat echte goede vriendinnen je dit moeten durven vertellen en je eigen vriend ook.
Dat vind ik wijze woorden.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 24 mei 2010 om 01:25
Wie met wie naar bed gaat is privé inderdaad daar heb jij niks mee te maken. Als je het mij had gevraagd had ik gezegd: niks mee te maken, maar anderen liegen dan omdat ze niet durven te zeggen dat het je niks aangaat! Dat je vertrouwen is geschonden vind ik alleen maar kloppen als iets persoonlijk om jou gaat en je bent bedrogen of zo. Als je vriend tegen jou zegt: ik ga niet vreemd en hij doet dat wel dan snap ik het wel, nu niet.
voer eendjes geen oorlog!
