Psyche
alle pijlers
Loslaten
donderdag 27 december 2018 om 23:15
Dat is de oplossing van al mijn interne struggles en demonen: loslaten. Vroeger erg verlegen en veel gepest, hierdoor heb ik geleerd dat liefde geen gegeven is. Liefde, vriendschap, aandacht. Dat moet je verdienen. Door je op een bepaalde manier te gedragen, er op een bepaalde manier uit te zien, etc. Dus heb ik een masker ontwikkeld. Een masker van charme en zelfvertrouwen, waar mensen (goed) op reageren. Maar diep van binnen ben ik (te) onzeker.
Inmiddels ben ik 5 jaar samen met mijn vrouw (ben zelf ook een vrouw trouwens), waarvan 3 jaar getrouwd en sinds kort een kleintje erbij. De onzekerheid vernielt mijn relatie. De liefde, aandacht, bevestiging van mijn vrouw, het is nooit genoeg. Ik leg haar acties negatief uit. Zij is een sociaal dier en gaat graag naar vrienden. Ik zie slechts de keuze om bij iemand anders te zijn dan bij mij. En dat kwetst me, waardoor ik haar de schuld geef van mijn pijn. Als ze niet bij me is ben ik continu bang, adrenaline op stand 10. Bang dat ze een leuker iemand tegenkomt, bang dat ze beseft dat ze niet meer van me houdt, bang dat ze niet meer terugkomt. Ik geniet niet van mijn eigen gezelschap, ik wacht tot zij weer thuiskomt. En kan in de tussentijd niet slapen, maak mezelf gek met m’n angsten.
Ik moet haar leren loslaten. En ik moet leren erop te durven vertrouwen dat ze van me houdt, zonder voorwaarden, zonder masker. Maar het is zo verdomde moeilijk. Mijn psycholoog heeft me geholpen met het besef en inzicht, maar niemand kan me helpen met praktische handvaten. Hoe laat je iemand vrij? Hoe laat je die controle en angsten los?
Inmiddels ben ik 5 jaar samen met mijn vrouw (ben zelf ook een vrouw trouwens), waarvan 3 jaar getrouwd en sinds kort een kleintje erbij. De onzekerheid vernielt mijn relatie. De liefde, aandacht, bevestiging van mijn vrouw, het is nooit genoeg. Ik leg haar acties negatief uit. Zij is een sociaal dier en gaat graag naar vrienden. Ik zie slechts de keuze om bij iemand anders te zijn dan bij mij. En dat kwetst me, waardoor ik haar de schuld geef van mijn pijn. Als ze niet bij me is ben ik continu bang, adrenaline op stand 10. Bang dat ze een leuker iemand tegenkomt, bang dat ze beseft dat ze niet meer van me houdt, bang dat ze niet meer terugkomt. Ik geniet niet van mijn eigen gezelschap, ik wacht tot zij weer thuiskomt. En kan in de tussentijd niet slapen, maak mezelf gek met m’n angsten.
Ik moet haar leren loslaten. En ik moet leren erop te durven vertrouwen dat ze van me houdt, zonder voorwaarden, zonder masker. Maar het is zo verdomde moeilijk. Mijn psycholoog heeft me geholpen met het besef en inzicht, maar niemand kan me helpen met praktische handvaten. Hoe laat je iemand vrij? Hoe laat je die controle en angsten los?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
donderdag 27 december 2018 om 23:20
Door elke keer tegen jezelf te zeggen dat het jouw angst is en niet de realiteit.
Door te werken aan het geloof in jezelf, dat als alles in het 100 loopt je er gewoon weer uit komt.
Door jezelf toe te spreken als je jezelf weer betrapt op negatieve gedachtes.
Door tegen jezelf te zeggen dat hoe meer controle jij probeert te krijgen, hoe meer je de ander wegduwt.
Door jezelf vrij te laten
Door te werken aan het geloof in jezelf, dat als alles in het 100 loopt je er gewoon weer uit komt.
Door jezelf toe te spreken als je jezelf weer betrapt op negatieve gedachtes.
Door tegen jezelf te zeggen dat hoe meer controle jij probeert te krijgen, hoe meer je de ander wegduwt.
Door jezelf vrij te laten
donderdag 27 december 2018 om 23:44
Nemaìn’ schreef: ↑27-12-2018 23:20Door elke keer tegen jezelf te zeggen dat het jouw angst is en niet de realiteit.
Door te werken aan het geloof in jezelf, dat als alles in het 100 loopt je er gewoon weer uit komt.
Door jezelf toe te spreken als je jezelf weer betrapt op negatieve gedachtes.
Door tegen jezelf te zeggen dat hoe meer controle jij probeert te krijgen, hoe meer je de ander wegduwt.
Door jezelf vrij te laten
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 27 december 2018 om 23:47
Ten eerste even een opmerking die misschien niet aardig overkomt, maar waar ik mij bij mensen wel over verbaas: Ik snap niet dat als je nog zo met je eigen zelf worstelt, je een kind neemt. Als jij beter in je vel zit, is de kans op een stabiele relatie veel malen groter.
Om antwoord te geven op je laatste vragen: door het te doen en te ervaren dat het kan. De beste manier om over je angsten heen te komen is ze te ondergaan en te zien dat de uitkomst niet negatief vast staat.
Niet alleen maak je jezelf gek met je gedachten, je geeft je vrouw ook niet genoeg credit. Zij leeft misschien gewoon normaal haar leven, doet leuke sociale dingen, maar is ook graag bij haar geliefde. En dan denkt haar geliefde dat ze helemaal niet graag bij haar is. Als ze niet graag bij je is, dan zal ze dat zelf vast wel aangeven, toch? Je doet jullie beide te kort op deze manier. Leer omgaan met je eigen onzekerheid voordat het nog meer schade toebrengt aan jullie relatie. (Want malend liggen wachten op je partner is niet gezond)
Om antwoord te geven op je laatste vragen: door het te doen en te ervaren dat het kan. De beste manier om over je angsten heen te komen is ze te ondergaan en te zien dat de uitkomst niet negatief vast staat.
Niet alleen maak je jezelf gek met je gedachten, je geeft je vrouw ook niet genoeg credit. Zij leeft misschien gewoon normaal haar leven, doet leuke sociale dingen, maar is ook graag bij haar geliefde. En dan denkt haar geliefde dat ze helemaal niet graag bij haar is. Als ze niet graag bij je is, dan zal ze dat zelf vast wel aangeven, toch? Je doet jullie beide te kort op deze manier. Leer omgaan met je eigen onzekerheid voordat het nog meer schade toebrengt aan jullie relatie. (Want malend liggen wachten op je partner is niet gezond)
vrijdag 28 december 2018 om 07:14
vrijdag 28 december 2018 om 08:53
Dit. Mooi gezegd NemainNemaìn’ schreef: ↑27-12-2018 23:20Door elke keer tegen jezelf te zeggen dat het jouw angst is en niet de realiteit.
Door te werken aan het geloof in jezelf, dat als alles in het 100 loopt je er gewoon weer uit komt.
Door jezelf toe te spreken als je jezelf weer betrapt op negatieve gedachtes.
Door tegen jezelf te zeggen dat hoe meer controle jij probeert te krijgen, hoe meer je de ander wegduwt.
Door jezelf vrij te laten
vrijdag 28 december 2018 om 09:00
Ik lees mee, ik heb dat namelijk ook, hetzij in mindere mate.
Altijd gehad, ik heb sinds een aantal maanden weer een relatie en deze angst steekt toch weer de kop op. Veel minder dan in het verleden, maar het is niet weg.
TO ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik probeer mijn gedachten wat meer te sturen en een negatieve gedachte niet zo serieus te nemen.
En ik praat er ook over met mijn vriend, hij ziet het namelijk als ik ergens over zit te piekeren.
Dat is soms een uitdaging, ik ben wat introverter dan dat hij is, maar het lucht ook wel op.
Anyway, ik herken goed wat je schrijft.
Altijd gehad, ik heb sinds een aantal maanden weer een relatie en deze angst steekt toch weer de kop op. Veel minder dan in het verleden, maar het is niet weg.
TO ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik probeer mijn gedachten wat meer te sturen en een negatieve gedachte niet zo serieus te nemen.
En ik praat er ook over met mijn vriend, hij ziet het namelijk als ik ergens over zit te piekeren.
Dat is soms een uitdaging, ik ben wat introverter dan dat hij is, maar het lucht ook wel op.
Anyway, ik herken goed wat je schrijft.
vrijdag 28 december 2018 om 18:17
@ mcsteamy, dat wat nemain zegt.
Herken het wel, maar dat komt door een trauma bij mij.
Wat ik nu leer is niet los laten maar anders vastpakken!! ( goede hè ook een tip van iemand)
Zeggen tegen mezelf dat ik het waard ben.
Meditatie oefeningen om rust in mezelf te krijgen.
Vraag je partner af en toe om bevestiging. Natuurlijk niet doorslaan, maar in een gewoon gesprek je onzekerheid laten zien dus erkennen. Daar is helemaal niets mis mee. Iedereen wil erkent worden. Soms heb je dat meer nodig dan de andere keer.... en dan vind je steeds meer de sleutel. En vind je het geluk steeds meer in jezelf want vaak is dat de oorzaak. ( is mijn ervaring, klopt dat bij jou ook een beetje?)
Herken het wel, maar dat komt door een trauma bij mij.
Wat ik nu leer is niet los laten maar anders vastpakken!! ( goede hè ook een tip van iemand)
Zeggen tegen mezelf dat ik het waard ben.
Meditatie oefeningen om rust in mezelf te krijgen.
Vraag je partner af en toe om bevestiging. Natuurlijk niet doorslaan, maar in een gewoon gesprek je onzekerheid laten zien dus erkennen. Daar is helemaal niets mis mee. Iedereen wil erkent worden. Soms heb je dat meer nodig dan de andere keer.... en dan vind je steeds meer de sleutel. En vind je het geluk steeds meer in jezelf want vaak is dat de oorzaak. ( is mijn ervaring, klopt dat bij jou ook een beetje?)
vrijdag 28 december 2018 om 22:00
Dankjewel voor je reactie. Dat zijn goede tips. Waar ik veelal tegenaan loop is dat mijn ratio weet dat die negatieve gevoelens onterecht zijn en voortkomen uit angst en onzekerheid. Op die momenten is de angst echter allesoverheersend. Mijn ratio kan het niet winnen. Als de situatie ‘voorbij’ is (mijn vrouw is weer thuis bijv.) weet ik rationeel gezien heel goed dat het feit dat mijn vrouw weggaat niet betekent dat ze niet bij mij wil zijn, dat dat niet betekent dat ze niet van me houdt, dat het heel normaal is om een leven te hebben naast je partner. Maar op die momenten is mijn ratio verdwenen en voel ik alleen maar die angst, die de overhand neemt en mijn gedrag voedt. Mezelf vertellen dat ik het waard ben, dat ze wel van me houdt, etc. werkt op die momenten niet. Ik geloof dat niet.Nemaìn’ schreef: ↑27-12-2018 23:20Door elke keer tegen jezelf te zeggen dat het jouw angst is en niet de realiteit.
Door te werken aan het geloof in jezelf, dat als alles in het 100 loopt je er gewoon weer uit komt.
Door jezelf toe te spreken als je jezelf weer betrapt op negatieve gedachtes.
Door tegen jezelf te zeggen dat hoe meer controle jij probeert te krijgen, hoe meer je de ander wegduwt.
Door jezelf vrij te laten
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
vrijdag 28 december 2018 om 22:12
Ik begrijp je eerste opmerking. Wat ik niet begrijp is wat je ermee wil bereiken. Hoe helpt het mij als ik jou vertel dat deze gevoelens verergerd zijn sinds onze zoon er is? Of als ik je vertel dat ik de naïeve hoop had dat de verbinding met mijn vrouw in de vorm van onze zoon me juist goed zou doen?chocolol schreef: ↑27-12-2018 23:47Ten eerste even een opmerking die misschien niet aardig overkomt, maar waar ik mij bij mensen wel over verbaas: Ik snap niet dat als je nog zo met je eigen zelf worstelt, je een kind neemt. Als jij beter in je vel zit, is de kans op een stabiele relatie veel malen groter.
Om antwoord te geven op je laatste vragen: door het te doen en te ervaren dat het kan. De beste manier om over je angsten heen te komen is ze te ondergaan en te zien dat de uitkomst niet negatief vast staat.
Niet alleen maak je jezelf gek met je gedachten, je geeft je vrouw ook niet genoeg credit. Zij leeft misschien gewoon normaal haar leven, doet leuke sociale dingen, maar is ook graag bij haar geliefde. En dan denkt haar geliefde dat ze helemaal niet graag bij haar is. Als ze niet graag bij je is, dan zal ze dat zelf vast wel aangeven, toch? Je doet jullie beide te kort op deze manier. Leer omgaan met je eigen onzekerheid voordat het nog meer schade toebrengt aan jullie relatie. (Want malend liggen wachten op je partner is niet gezond)
Leren door doen is hetgeen mijn psycholoog mij ook vertelde. Ervaren. Wat ik echter ervaar op die momenten is dat mijn angsten en onzekerheden bevestigd worden. Door hele stomme feiten, zoals m’n vrouw die 3 uur later thuiskomt dan van tevoren ingeschat (moet gewoon kunnen) of die 2 uur niets van zich laat horen (moet ook kunnen). Dan voel ik me onbelangrijk en ongeliefd, dat neem ik haar kwalijk. Ze kan het niet goed doen, door mijn onzekerheid ben ik continu op zoek naar bevestiging van mijn negatieve gevoelens. Dat is veilig, ofzo. Ik zoek redenen om tegen haar te kunnen zeggen ‘zie je wel, je houdt niet (genoeg) van me’, wat bevestigt dat ik het niet waard ben. Wat ik zelf ook geloof. Ervaren en leren door doen lijkt dus geen oplossing te zijn. Ik moet de kern aanpakken, ik weet alleen niet hoe.
En wat betreft je laatste opmerking: ik erken dat het schadelijk is voor mijn relatie. Dat benoem ik zelf al in mijn OP. Daarom ben ik door een psycholoog behandeld, daarom heb ik dit topic geopend. Ik wil ermee leren omgaan, maar nogmaals: ik weet niet hoe.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
vrijdag 28 december 2018 om 22:17
Fijn om te horen dat ik niet alleen ben hierin. En mijn vrouw is volledig op de hoogte van al mijn ‘issues’ zoals wij dat noemen. We praten hier heel veel over. Ze probeert me te steunen waar mogelijk, maar zij kan mij niet helpen zonder zichzelf te verliezen en dat willen we allebei niet. Het is voor haar heel zwaar dat ze overal de schuld van krijgt en haar liefde en aandacht voor mij nooit genoeg is. Zij moet zich hier (terecht) ook tegen beschermen.Phoebe-returns schreef: ↑28-12-2018 09:00Ik lees mee, ik heb dat namelijk ook, hetzij in mindere mate.
Altijd gehad, ik heb sinds een aantal maanden weer een relatie en deze angst steekt toch weer de kop op. Veel minder dan in het verleden, maar het is niet weg.
TO ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik probeer mijn gedachten wat meer te sturen en een negatieve gedachte niet zo serieus te nemen.
En ik praat er ook over met mijn vriend, hij ziet het namelijk als ik ergens over zit te piekeren.
Dat is soms een uitdaging, ik ben wat introverter dan dat hij is, maar het lucht ook wel op.
Anyway, ik herken goed wat je schrijft.
Een vriendin van ons is de komende maanden in het buitenland, dus het idee is dat ik vanaf het nieuwe jaar doordeweeks ‘s avonds en ‘s nachts in haar appartement verblijf. Zodat ik gedwongen alleen moet zijn, niet anders kan dan leren los te laten waar mijn vrouw is, wat ze doet, en gedwongen alleen moet slapen. Net zo lang tot ik niet meer volledig met mijn vrouw bezig ben.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
vrijdag 28 december 2018 om 22:22
Dat klopt zeker. Ik ben niet graag alleen, geniet niet van mijn eigen gezelschap. Ironie is dat ik ook geen behoefte heb aan andere mensen om me heen. Mijn vriendschappen zijn op één hand te tellen en het contact is bijna alleen maar digitaal. Ik vind ‘een avond met vrienden’ niet leuk, het kost me energie, ik zit mijn tijd uit tot ze weer weggaan zodat ik lekker met m’n vrouw op de bank kan kruipen met een goede serie op tv. Ik weet alleen niet of en hoe dit zich verhoudt tot mijn onzekerheid - ik zie in ieder geval niet direct een verband. Maar nee, ik voel me allesbehalve gelukkig zonder mijn vrouw en zoon.xdiana84x schreef: ↑28-12-2018 18:17@ mcsteamy, dat wat nemain zegt.
Herken het wel, maar dat komt door een trauma bij mij.
Wat ik nu leer is niet los laten maar anders vastpakken!! ( goede hè ook een tip van iemand)
Zeggen tegen mezelf dat ik het waard ben.
Meditatie oefeningen om rust in mezelf te krijgen.
Vraag je partner af en toe om bevestiging. Natuurlijk niet doorslaan, maar in een gewoon gesprek je onzekerheid laten zien dus erkennen. Daar is helemaal niets mis mee. Iedereen wil erkent worden. Soms heb je dat meer nodig dan de andere keer.... en dan vind je steeds meer de sleutel. En vind je het geluk steeds meer in jezelf want vaak is dat de oorzaak. ( is mijn ervaring, klopt dat bij jou ook een beetje?)
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
vrijdag 28 december 2018 om 22:24
Zeker niet. En ik heb mijn goede kanten. Rationeel gezien weet ik dat. Ik ben lief, zorgzaam, grappig, en een fantastische moeder voor onze zoon. Dat vertelt ze me ook dagelijks. Maar die diepe kern van onzekerheid, die je vertelt dat je helemaal niets waard bent, luistert niet naar je ratio.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
