Psyche
alle pijlers
Me, myself and I?!
zondag 28 februari 2010 om 19:25
Jezelf op nummer 1 zetten. Wie doet dat? En waar ligt de grens tussen gezonde zelf ontplooiing en narcistisch navelstaren?
Korte uitleg: Een half jaar geleden heb ik mijn relatie na 5 jaar verbroken ( zie forum relatie). Sinds de zomer ben ik dus eigelijk op mezelf aangewezen, en dat was ook juist wat ik wilde: focus on me
Ik heb sindsdien al veel dingen voor mezelf gedaan: de reis gemaakt die ik al heel lang wilde, nieuwe garderobe, bepaalde spiritueel getinte zelf-ontplooings- sessies gedaan, etc......
Er zit alleen een keerzijde aan de medaille, waar ik voorheen nog " op m'n relatie" kon terugvallen/ of zelfs " je relatie de schuld geven van dat je bepaalde dingen niet kunt ondernemen" ....kan ik nu alleen mezelf maar de schuld geven.
En door al die " zelf-focus", komen er ineens heel veel angsten naar boven: haal ik wel het beste uit mezelf? Doe ik wel alles wat ik zou moeten doen, nu ik er de tijd voor heb? En goh, wat is het balen soms zo alleen op de bank....
Heeft iemand van jullie positieve/minder positieve ervaringen met het idee van " zelf-ontwikkeling" , hoe pakken jullie dat aan en wat vinden jullie daarin belangrijk......Ik ben namelijk bang dat ik er te veel in doorschiet en mezelf te serieus ga nemen....en ook relaties met een potentiele nieuwe partner afhoud omdat ik bang ben weer van " mijn pad, hoe moeiljk die ook is" af te wijken....
Wie kan hier wat over zeggen?
Korte uitleg: Een half jaar geleden heb ik mijn relatie na 5 jaar verbroken ( zie forum relatie). Sinds de zomer ben ik dus eigelijk op mezelf aangewezen, en dat was ook juist wat ik wilde: focus on me
Ik heb sindsdien al veel dingen voor mezelf gedaan: de reis gemaakt die ik al heel lang wilde, nieuwe garderobe, bepaalde spiritueel getinte zelf-ontplooings- sessies gedaan, etc......
Er zit alleen een keerzijde aan de medaille, waar ik voorheen nog " op m'n relatie" kon terugvallen/ of zelfs " je relatie de schuld geven van dat je bepaalde dingen niet kunt ondernemen" ....kan ik nu alleen mezelf maar de schuld geven.
En door al die " zelf-focus", komen er ineens heel veel angsten naar boven: haal ik wel het beste uit mezelf? Doe ik wel alles wat ik zou moeten doen, nu ik er de tijd voor heb? En goh, wat is het balen soms zo alleen op de bank....
Heeft iemand van jullie positieve/minder positieve ervaringen met het idee van " zelf-ontwikkeling" , hoe pakken jullie dat aan en wat vinden jullie daarin belangrijk......Ik ben namelijk bang dat ik er te veel in doorschiet en mezelf te serieus ga nemen....en ook relaties met een potentiele nieuwe partner afhoud omdat ik bang ben weer van " mijn pad, hoe moeiljk die ook is" af te wijken....
Wie kan hier wat over zeggen?
zondag 28 februari 2010 om 19:47
Je zou de eerste niet zijn die zelfontplooiing verwart met een nogal egocentrische kijk op het leven. Naar mijn idee wordt het leven een stuk interessanter als je gekend wordt door anderen. In die zin is een bestaan wat voornamelijk gericht is op jezelf wat mij betreft een incompleet bestaan.
Enfin, ik begrijp uit de OP dat het je is tegen gevallen om de verantwoordelijkheid voor je leven in eigen handen te nemen. Wat mij verder vooral opvalt in je OP is het schijnbaar ontbreken van relativeringsvermogen en gevoel voor humor. Jezelf en het leven wat minder serieus nemen zal je bestaan waarschijnlijk een stuk luchtiger maken en je contacten met anderen intensiveren.
Enfin, ik begrijp uit de OP dat het je is tegen gevallen om de verantwoordelijkheid voor je leven in eigen handen te nemen. Wat mij verder vooral opvalt in je OP is het schijnbaar ontbreken van relativeringsvermogen en gevoel voor humor. Jezelf en het leven wat minder serieus nemen zal je bestaan waarschijnlijk een stuk luchtiger maken en je contacten met anderen intensiveren.
zondag 28 februari 2010 om 20:38
