Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
zondag 16 april 2017 om 08:13
quote:spell68 schreef op 15 april 2017 @ 22:04:
[...]
Dat bedoelde ik idd, INFJ's leven vaak in hun interne fantasiewereld (en niet zoals sommige types in een sprookjeswereld), maar meer hun wereld is opgebouwd uit beelden, omdat ze ook nog eens snel overprikkeld raken, "missen", ze veel van wat in de fysieke wereld gebeurt.
Mijn trainingsmaatje ook, die kan gewoon langs me heen lopen zonder me te zien, terwijl ze toch echt gewoon mijn richting op kijkt. Ik vind dat zo raar, want ik mis maar heel weinig.
Maar ik moet eerlijk zeggen dat hoewel ik de INFJ goed begrijp, ik ze ook totaal ongrijpbaar vind. Ze zijn ontzettend gesloten, terwijl zo ze helemaal niet lijken. Ik heb het gevoel dat je de oppervlakte ziet, maar dat er 10 km aan diepte onder zit en af en toe vang je daar een glimp van op. Bijvoorbeeld door interne conflicten die zich uiten.
Ik weet het niet, mystiek en enigmatisch zou ik zeggen, maar het klikt geweldig en ze vervelen me nooit.
Ik kan alleen uit mezelf spreken: decennia van onbegrip en miscommunicatie maken dat je vanzelf gesloten wordt.
Op het moment dat je één van die "interne conflicten" naar de buitenwereld uit, voelt deze buitenwereld zich altijd meteen geroepen zich dit persoonlijk aan te trekken/ hier oplossingen voor aan te dragen/ dit in een breder perspectief te plaatsen/ er een labeltje (lees: diagnose) op te plakken/ zich er een mening over te vormen/ het op de groepsapp te gooien.
Weet je, dan leer je vanzelf wel om je mond te houden....
[...]
Dat bedoelde ik idd, INFJ's leven vaak in hun interne fantasiewereld (en niet zoals sommige types in een sprookjeswereld), maar meer hun wereld is opgebouwd uit beelden, omdat ze ook nog eens snel overprikkeld raken, "missen", ze veel van wat in de fysieke wereld gebeurt.
Mijn trainingsmaatje ook, die kan gewoon langs me heen lopen zonder me te zien, terwijl ze toch echt gewoon mijn richting op kijkt. Ik vind dat zo raar, want ik mis maar heel weinig.
Maar ik moet eerlijk zeggen dat hoewel ik de INFJ goed begrijp, ik ze ook totaal ongrijpbaar vind. Ze zijn ontzettend gesloten, terwijl zo ze helemaal niet lijken. Ik heb het gevoel dat je de oppervlakte ziet, maar dat er 10 km aan diepte onder zit en af en toe vang je daar een glimp van op. Bijvoorbeeld door interne conflicten die zich uiten.
Ik weet het niet, mystiek en enigmatisch zou ik zeggen, maar het klikt geweldig en ze vervelen me nooit.
Ik kan alleen uit mezelf spreken: decennia van onbegrip en miscommunicatie maken dat je vanzelf gesloten wordt.
Op het moment dat je één van die "interne conflicten" naar de buitenwereld uit, voelt deze buitenwereld zich altijd meteen geroepen zich dit persoonlijk aan te trekken/ hier oplossingen voor aan te dragen/ dit in een breder perspectief te plaatsen/ er een labeltje (lees: diagnose) op te plakken/ zich er een mening over te vormen/ het op de groepsapp te gooien.
Weet je, dan leer je vanzelf wel om je mond te houden....
zondag 16 april 2017 om 08:17
quote:spell68 schreef op 15 april 2017 @ 22:11:
[...]
Als je nou de test nog een keer of 13 doet, dan heb je de hele santenkraam verzameld!
INFJ, ja ik heb de neiging om mijn trainingsmaatje als maatstaf te nemen, maar dat zegt niet alles natuurlijk, we worden ook gevormd door onze omgeving tot de persoon wie we zijn, ongeacht het type. Maar hoe dan ook, ik geloof niet dat je een T bent.
Nah, dát is pas uniek!
Nee, ik denk al te weten waar het in zit. De eerste keer heb ik de test gemaakt op basis van hoe ik reageer. De laatste keer op basis van hoe ik me voel. Ik ben erg sociaal geconditioneerd denk ik.
[...]
Als je nou de test nog een keer of 13 doet, dan heb je de hele santenkraam verzameld!
INFJ, ja ik heb de neiging om mijn trainingsmaatje als maatstaf te nemen, maar dat zegt niet alles natuurlijk, we worden ook gevormd door onze omgeving tot de persoon wie we zijn, ongeacht het type. Maar hoe dan ook, ik geloof niet dat je een T bent.
Nah, dát is pas uniek!
Nee, ik denk al te weten waar het in zit. De eerste keer heb ik de test gemaakt op basis van hoe ik reageer. De laatste keer op basis van hoe ik me voel. Ik ben erg sociaal geconditioneerd denk ik.
zondag 16 april 2017 om 09:18
Excuus!
Tja, rond de 13% bevolking is een ESFJ, dus hun gedrag wordt eerder beschouwd als normaal. Ik vind kan ze beperkt handelen. Het roept alles wat in ze opkomt. Weinig diepte en het is niet bedoeling als ze weer eens klagen dat je daar een mening over hebt, want dan zijn ze gepikeerd. En daar reageer ik dan weer sterk op. na 3 uur ben ik weg dan heb ik het weer gehad met ze.
Succes in ieder geval, communicatie kan veel bieden, maar als je zo anders bent dan wordt het wel lastiger.
Tja, rond de 13% bevolking is een ESFJ, dus hun gedrag wordt eerder beschouwd als normaal. Ik vind kan ze beperkt handelen. Het roept alles wat in ze opkomt. Weinig diepte en het is niet bedoeling als ze weer eens klagen dat je daar een mening over hebt, want dan zijn ze gepikeerd. En daar reageer ik dan weer sterk op. na 3 uur ben ik weg dan heb ik het weer gehad met ze.
Succes in ieder geval, communicatie kan veel bieden, maar als je zo anders bent dan wordt het wel lastiger.
zondag 16 april 2017 om 09:26
quote:Dymphnatam schreef op 16 april 2017 @ 08:13:
[...]
Ik kan alleen uit mezelf spreken: decennia van onbegrip en miscommunicatie maken dat je vanzelf gesloten wordt.
Op het moment dat je één van die "interne conflicten" naar de buitenwereld uit, voelt deze buitenwereld zich altijd meteen geroepen zich dit persoonlijk aan te trekken/ hier oplossingen voor aan te dragen/ dit in een breder perspectief te plaatsen/ er een labeltje (lees: diagnose) op te plakken/ zich er een mening over te vormen/ het op de groepsapp te gooien.
Weet je, dan leer je vanzelf wel om je mond te houden....Ja, dat is het misschien ook wel. Ik ben beter met woorden dan met plaatjes en heel assertief dus ik heb dat probleem nooit gehad. Wat dat betreft heb je wel gelijk. Als ik "aangevallen" wordt, dan reageer ik meteen, maar dan kan ik wel tegen het botte af zijn. Daar merk ik heel erg dat mijn extravert voelen onderontwikkeld is. De harmonie van de "groep" interesseert me dan niets meer.
[...]
Ik kan alleen uit mezelf spreken: decennia van onbegrip en miscommunicatie maken dat je vanzelf gesloten wordt.
Op het moment dat je één van die "interne conflicten" naar de buitenwereld uit, voelt deze buitenwereld zich altijd meteen geroepen zich dit persoonlijk aan te trekken/ hier oplossingen voor aan te dragen/ dit in een breder perspectief te plaatsen/ er een labeltje (lees: diagnose) op te plakken/ zich er een mening over te vormen/ het op de groepsapp te gooien.
Weet je, dan leer je vanzelf wel om je mond te houden....Ja, dat is het misschien ook wel. Ik ben beter met woorden dan met plaatjes en heel assertief dus ik heb dat probleem nooit gehad. Wat dat betreft heb je wel gelijk. Als ik "aangevallen" wordt, dan reageer ik meteen, maar dan kan ik wel tegen het botte af zijn. Daar merk ik heel erg dat mijn extravert voelen onderontwikkeld is. De harmonie van de "groep" interesseert me dan niets meer.
zondag 16 april 2017 om 11:01
Niet quoten dus Spell68! Misschien beter even weghalen?
Ik herken wat je zegt missbliss, ik ben ook altijd van de oplossingen. Als iemand tegen mij over collega's klaagt, dan toon ik geen medelijden, maar suggesties hoe ze het kan aanpakken. Gelukkig wordt dat meestal wel gewaardeerd.
Het grootste irritatiepunt binnen mijn relatie is dat hij alles persoonlijk oppakt en nooit een beetje discussieert.
voorbeeld, ik zei gister "hè shit er zit een scheur in de bank". Zijn reactie: "ja daar kan ik toch niks aan doen?!?!". Eeh zo was het ook totaal niet bedoeld.
En ik wilde dat hij ook de persoonlijkheidstest zou maken haha. Hij zei dat hij dat niet ging doen, waarop ik vroeg waarom niet. En dan gaat hij over de zeik omdat hij zichzelf moet verantwoorden.... Ik ben alleen maar geïnteresseerd in waarom niet, met alleen een "nee" kan ik toch niks?
Ik herken wat je zegt missbliss, ik ben ook altijd van de oplossingen. Als iemand tegen mij over collega's klaagt, dan toon ik geen medelijden, maar suggesties hoe ze het kan aanpakken. Gelukkig wordt dat meestal wel gewaardeerd.
Het grootste irritatiepunt binnen mijn relatie is dat hij alles persoonlijk oppakt en nooit een beetje discussieert.
voorbeeld, ik zei gister "hè shit er zit een scheur in de bank". Zijn reactie: "ja daar kan ik toch niks aan doen?!?!". Eeh zo was het ook totaal niet bedoeld.
En ik wilde dat hij ook de persoonlijkheidstest zou maken haha. Hij zei dat hij dat niet ging doen, waarop ik vroeg waarom niet. En dan gaat hij over de zeik omdat hij zichzelf moet verantwoorden.... Ik ben alleen maar geïnteresseerd in waarom niet, met alleen een "nee" kan ik toch niks?
zondag 16 april 2017 om 12:30
quote:spell68 schreef op 16 april 2017 @ 09:26:
[...]
Ja, dat is het misschien ook wel. Ik ben beter met woorden dan met plaatjes en heel assertief dus ik heb dat probleem nooit gehad. Wat dat betreft heb je wel gelijk. Als ik "aangevallen" wordt, dan reageer ik meteen, maar dan kan ik wel tegen het botte af zijn. Daar merk ik heel erg dat mijn extravert voelen onderontwikkeld is. De harmonie van de "groep" interesseert me dan niets meer.Nou dat dus. Als ik iemand deelgenoot maak van een innerlijk conflict, is dat meer om aan te geven waar in het proces ik op dat moment zit. Een soort dienstmededeling, zeg maar. Maar dit wordt heel vaak opgevat als een vrijbrief om zich er maar tegen aan te gaan bemoeien, wat ik voel als "over mijn grenzen gaan". Mijn autonomie wordt aangetast. Mijn conflict wordt uit mijn handen getrokken op dat moment.
[...]
Ja, dat is het misschien ook wel. Ik ben beter met woorden dan met plaatjes en heel assertief dus ik heb dat probleem nooit gehad. Wat dat betreft heb je wel gelijk. Als ik "aangevallen" wordt, dan reageer ik meteen, maar dan kan ik wel tegen het botte af zijn. Daar merk ik heel erg dat mijn extravert voelen onderontwikkeld is. De harmonie van de "groep" interesseert me dan niets meer.Nou dat dus. Als ik iemand deelgenoot maak van een innerlijk conflict, is dat meer om aan te geven waar in het proces ik op dat moment zit. Een soort dienstmededeling, zeg maar. Maar dit wordt heel vaak opgevat als een vrijbrief om zich er maar tegen aan te gaan bemoeien, wat ik voel als "over mijn grenzen gaan". Mijn autonomie wordt aangetast. Mijn conflict wordt uit mijn handen getrokken op dat moment.
zondag 16 april 2017 om 12:36
quote:Zanahoria schreef op 16 april 2017 @ 11:01:
Het grootste irritatiepunt binnen mijn relatie is dat hij alles persoonlijk oppakt en nooit een beetje discussieert.
voorbeeld, ik zei gister "hè shit er zit een scheur in de bank". Zijn reactie: "ja daar kan ik toch niks aan doen?!?!". Eeh zo was het ook totaal niet bedoeld.
Dit is zoooo herkenbaar....
Het grootste irritatiepunt binnen mijn relatie is dat hij alles persoonlijk oppakt en nooit een beetje discussieert.
voorbeeld, ik zei gister "hè shit er zit een scheur in de bank". Zijn reactie: "ja daar kan ik toch niks aan doen?!?!". Eeh zo was het ook totaal niet bedoeld.
Dit is zoooo herkenbaar....
Het doel is om de wereld net iets mooier te maken
zondag 16 april 2017 om 12:55
zondag 16 april 2017 om 14:23
Ik doe helemaal niks speciaals met Pasen. Gewoon weekend zoals normaal.
@Dymphnatam, @Zanahoria, herkenbaar over dat er zomaar een conflict ontstaat uit het niets. Volgens mij is het ook een kwestie van je lichaamstaal niet goed onder controle hebben? Tenminste, als ik iets zeg, wordt dat wel eens chagrijnig of aanvallend opgevat vanwege mijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukking en toon, terwijl ik dat zelf helemaal niet met opzet zo doe. Herkennen jullie dat ook?
@Dymphnatam, @Zanahoria, herkenbaar over dat er zomaar een conflict ontstaat uit het niets. Volgens mij is het ook een kwestie van je lichaamstaal niet goed onder controle hebben? Tenminste, als ik iets zeg, wordt dat wel eens chagrijnig of aanvallend opgevat vanwege mijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukking en toon, terwijl ik dat zelf helemaal niet met opzet zo doe. Herkennen jullie dat ook?
zondag 16 april 2017 om 17:46
quote:SF_ schreef op 16 april 2017 @ 14:23:
Ik doe helemaal niks speciaals met Pasen. Gewoon weekend zoals normaal.
@Dymphnatam, @Zanahoria, herkenbaar over dat er zomaar een conflict ontstaat uit het niets. Volgens mij is het ook een kwestie van je lichaamstaal niet goed onder controle hebben? Tenminste, als ik iets zeg, wordt dat wel eens chagrijnig of aanvallend opgevat vanwege mijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukking en toon, terwijl ik dat zelf helemaal niet met opzet zo doe. Herkennen jullie dat ook?
Wel dat mensen er lang over doen om mij te leren kennen. En dat ik zoooo vaak hoor dat ik eigenlijk aardiger/ leuker/ behulpzamer ben dan dat ze dachten. Of dat ze van alles niet verwacht hadden van mij. Kennelijk zet ik een beeld neer van mezelf dat van geen kanten klopt met hoe ik werkelijk ben.
En inderdaad, als ik druk bezig ben dan kan ik wel eens kort door de bocht reageren. Bij mij heet het dan "arrogant".
Het meest bijzondere vind ik altijd dat mensen vinden dat ik zo gesloten ben. Terwijl als je iets vraagt, ik altijd antwoord zal geven. Maar ja, ze vragen nooit wat...
Ik doe helemaal niks speciaals met Pasen. Gewoon weekend zoals normaal.
@Dymphnatam, @Zanahoria, herkenbaar over dat er zomaar een conflict ontstaat uit het niets. Volgens mij is het ook een kwestie van je lichaamstaal niet goed onder controle hebben? Tenminste, als ik iets zeg, wordt dat wel eens chagrijnig of aanvallend opgevat vanwege mijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukking en toon, terwijl ik dat zelf helemaal niet met opzet zo doe. Herkennen jullie dat ook?
Wel dat mensen er lang over doen om mij te leren kennen. En dat ik zoooo vaak hoor dat ik eigenlijk aardiger/ leuker/ behulpzamer ben dan dat ze dachten. Of dat ze van alles niet verwacht hadden van mij. Kennelijk zet ik een beeld neer van mezelf dat van geen kanten klopt met hoe ik werkelijk ben.
En inderdaad, als ik druk bezig ben dan kan ik wel eens kort door de bocht reageren. Bij mij heet het dan "arrogant".
Het meest bijzondere vind ik altijd dat mensen vinden dat ik zo gesloten ben. Terwijl als je iets vraagt, ik altijd antwoord zal geven. Maar ja, ze vragen nooit wat...
zondag 16 april 2017 om 17:59
quote:Dymphnatam schreef op 16 april 2017 @ 17:46:
[...]
Het meest bijzondere vind ik altijd dat mensen vinden dat ik zo gesloten ben. Terwijl als je iets vraagt, ik altijd antwoord zal geven. Maar ja, ze vragen nooit wat...Ja duh... Je moet ook meteen je ziel en zaligheid op tafel plempen. Emotioneel incontinent is de norm tegenwoordig
[...]
Het meest bijzondere vind ik altijd dat mensen vinden dat ik zo gesloten ben. Terwijl als je iets vraagt, ik altijd antwoord zal geven. Maar ja, ze vragen nooit wat...Ja duh... Je moet ook meteen je ziel en zaligheid op tafel plempen. Emotioneel incontinent is de norm tegenwoordig
zondag 16 april 2017 om 18:18
quote:Dymphnatam schreef op 16 april 2017 @ 18:04:
[...]
Shit! Is dat het???? Tnx, ga het van de week meteen doen....Yep, graag alles wat in je opkomt meteen delen met degene die het dichtst in je buurt staat. Bij gebrek aan omstanders graag even posten op facebook, hier uiteraard, je besties appen, je moeder én je tante bellen en even naar de buuf om het bij het genot van een bakkie koffie nog eventjes dunnetjes over te doen. Zal ze leren
[...]
Shit! Is dat het???? Tnx, ga het van de week meteen doen....Yep, graag alles wat in je opkomt meteen delen met degene die het dichtst in je buurt staat. Bij gebrek aan omstanders graag even posten op facebook, hier uiteraard, je besties appen, je moeder én je tante bellen en even naar de buuf om het bij het genot van een bakkie koffie nog eventjes dunnetjes over te doen. Zal ze leren
zondag 16 april 2017 om 18:26
quote:MissBliss schreef op 16 april 2017 @ 18:18:
[...]
Yep, graag alles wat in je opkomt meteen delen met degene die het dichtst in je buurt staat. Bij gebrek aan omstanders graag even posten op facebook, hier uiteraard, je besties appen, je moeder én je tante bellen en even naar de buuf om het bij het genot van een bakkie koffie nog eventjes dunnetjes over te doen. Zal ze leren Ik open diverse topics op het VIVA forum over mijn diepste zielenroerselen. Is dat een goed alternatief?
[...]
Yep, graag alles wat in je opkomt meteen delen met degene die het dichtst in je buurt staat. Bij gebrek aan omstanders graag even posten op facebook, hier uiteraard, je besties appen, je moeder én je tante bellen en even naar de buuf om het bij het genot van een bakkie koffie nog eventjes dunnetjes over te doen. Zal ze leren Ik open diverse topics op het VIVA forum over mijn diepste zielenroerselen. Is dat een goed alternatief?
zondag 16 april 2017 om 19:06
Even iets anders: als je zou mogen kiezen waar je zou wonen, in wat voor een soort omgeving zou dat zijn?
Stad, dorp, hutje op de hei?
Ik vind het zelf heerlijk waar ik zit, tegen hetcentrum van grote stad aan. Ik hou van reuring om me heen zolang ik er geen deel aan hoef te nemen en alles van een afstandje kan observeren.
Iets meer binnenruimte en een tuin zou nog beter zijn maar ik ben een tevreden mensch.
Stad, dorp, hutje op de hei?
Ik vind het zelf heerlijk waar ik zit, tegen hetcentrum van grote stad aan. Ik hou van reuring om me heen zolang ik er geen deel aan hoef te nemen en alles van een afstandje kan observeren.
Iets meer binnenruimte en een tuin zou nog beter zijn maar ik ben een tevreden mensch.
zondag 16 april 2017 om 19:24
quote:Dymphnatam schreef op 16 april 2017 @ 17:46:
[...]
Wel dat mensen er lang over doen om mij te leren kennen. En dat ik zoooo vaak hoor dat ik eigenlijk aardiger/ leuker/ behulpzamer ben dan dat ze dachten. Of dat ze van alles niet verwacht hadden van mij. Kennelijk zet ik een beeld neer van mezelf dat van geen kanten klopt met hoe ik werkelijk ben.
En inderdaad, als ik druk bezig ben dan kan ik wel eens kort door de bocht reageren. Bij mij heet het dan "arrogant".
Het meest bijzondere vind ik altijd dat mensen vinden dat ik zo gesloten ben. Terwijl als je iets vraagt, ik altijd antwoord zal geven. Maar ja, ze vragen nooit wat...
Ik heb juist precies andersom ik merk dat ik vaak tegenval, dat mensen me aardiger hadden ingeschat dan ik ben. Blijkbaar zie ik er heel zacht en lief uit, maar ik neem geen blad voor de mond en sommigen hadden dat niet verwacht.
Ik let er nu wel goed op dat ik niet te hard overkom, en wat betreft mijn vriend die dingen persoonlijk opvat leg ik de "schuld" toch eigenlijk wel echt bij hem. Neutraler dan dit kunnen mijn opmerkingen niet worden, dan moet hij toch eens bij zichzelf te rade gaan waarom hij alles persoonlijk opvat.
[...]
Wel dat mensen er lang over doen om mij te leren kennen. En dat ik zoooo vaak hoor dat ik eigenlijk aardiger/ leuker/ behulpzamer ben dan dat ze dachten. Of dat ze van alles niet verwacht hadden van mij. Kennelijk zet ik een beeld neer van mezelf dat van geen kanten klopt met hoe ik werkelijk ben.
En inderdaad, als ik druk bezig ben dan kan ik wel eens kort door de bocht reageren. Bij mij heet het dan "arrogant".
Het meest bijzondere vind ik altijd dat mensen vinden dat ik zo gesloten ben. Terwijl als je iets vraagt, ik altijd antwoord zal geven. Maar ja, ze vragen nooit wat...
Ik heb juist precies andersom ik merk dat ik vaak tegenval, dat mensen me aardiger hadden ingeschat dan ik ben. Blijkbaar zie ik er heel zacht en lief uit, maar ik neem geen blad voor de mond en sommigen hadden dat niet verwacht.
Ik let er nu wel goed op dat ik niet te hard overkom, en wat betreft mijn vriend die dingen persoonlijk opvat leg ik de "schuld" toch eigenlijk wel echt bij hem. Neutraler dan dit kunnen mijn opmerkingen niet worden, dan moet hij toch eens bij zichzelf te rade gaan waarom hij alles persoonlijk opvat.
zondag 16 april 2017 om 19:30
quote:Zanahoria schreef op 16 april 2017 @ 19:24:
[...]
Ik let er nu wel goed op dat ik niet te hard overkom, en wat betreft mijn vriend die dingen persoonlijk opvat leg ik de "schuld" toch eigenlijk wel echt bij hem. Neutraler dan dit kunnen mijn opmerkingen niet worden, dan moet hij toch eens bij zichzelf te rade gaan waarom hij alles persoonlijk opvat.Herkenbaar!
[...]
Ik let er nu wel goed op dat ik niet te hard overkom, en wat betreft mijn vriend die dingen persoonlijk opvat leg ik de "schuld" toch eigenlijk wel echt bij hem. Neutraler dan dit kunnen mijn opmerkingen niet worden, dan moet hij toch eens bij zichzelf te rade gaan waarom hij alles persoonlijk opvat.Herkenbaar!
zondag 16 april 2017 om 22:54
quote:MissBliss schreef op 16 april 2017 @ 17:59:
[...]
Ja duh... Je moet ook meteen je ziel en zaligheid op tafel plempen. Emotioneel incontinent is de norm tegenwoordig
Nou inderdaad... Ik ken het,... Dat wordt ook vaak als zelfverzekerd gezien, terwijl ik het juist onzeker over vind komen. Hetzelfde met mensen die alles op Facebook zetten... Dat gezoek naar bevestiging. Ik weet nooit goed hoe ik me dan op moet stellen als ik bij mensen ben die zo zijn. Ik vertel zelf ook nooit dingen in detail, kort en bondig en op een gegeven moment ben ik gewoon uitgepraat, terwijl ik mezelf helemaal niet oninteressant vind.
Ik heb helaas soms moeite om bij mezelf te blijven. Hoe doen jullie dat? Als je bijvoorbeeld op een feestje bent met veel gepraat? Ik probeer dan toch gewoon leuk mee te doen, maar het kost me wel veel energie. Alsof ik mezelf een beetje verlies.
Het voelt namelijk ook niet goed om helemaal niks te zeggen, dus ik stel me nog steeds vaak wat sociaal wenselijk op en ben gespannen, ik lach dan veel en probeer naar iedereen te luisteren, heel vermoeiend ik schiet in een soort rol.
Is voor mij nog steeds een uitdaging om dichter bij mezelf te blijven. Daarnaast ben ik gevoelig voor sfeer... Dus als iemand niet lekker in mijn vel zit dan voel ik dat of ik betrek het op mezelf en denk ik bv dat ik iets verkeerd heb gezegd. Heel irritant... Zou daar nog wel wat sterker in willen worden.
Iemand tips om daar beter mee om te kunnen gaan?
[...]
Ja duh... Je moet ook meteen je ziel en zaligheid op tafel plempen. Emotioneel incontinent is de norm tegenwoordig
Nou inderdaad... Ik ken het,... Dat wordt ook vaak als zelfverzekerd gezien, terwijl ik het juist onzeker over vind komen. Hetzelfde met mensen die alles op Facebook zetten... Dat gezoek naar bevestiging. Ik weet nooit goed hoe ik me dan op moet stellen als ik bij mensen ben die zo zijn. Ik vertel zelf ook nooit dingen in detail, kort en bondig en op een gegeven moment ben ik gewoon uitgepraat, terwijl ik mezelf helemaal niet oninteressant vind.
Ik heb helaas soms moeite om bij mezelf te blijven. Hoe doen jullie dat? Als je bijvoorbeeld op een feestje bent met veel gepraat? Ik probeer dan toch gewoon leuk mee te doen, maar het kost me wel veel energie. Alsof ik mezelf een beetje verlies.
Het voelt namelijk ook niet goed om helemaal niks te zeggen, dus ik stel me nog steeds vaak wat sociaal wenselijk op en ben gespannen, ik lach dan veel en probeer naar iedereen te luisteren, heel vermoeiend ik schiet in een soort rol.
Is voor mij nog steeds een uitdaging om dichter bij mezelf te blijven. Daarnaast ben ik gevoelig voor sfeer... Dus als iemand niet lekker in mijn vel zit dan voel ik dat of ik betrek het op mezelf en denk ik bv dat ik iets verkeerd heb gezegd. Heel irritant... Zou daar nog wel wat sterker in willen worden.
Iemand tips om daar beter mee om te kunnen gaan?
zondag 16 april 2017 om 22:58
quote:MissBliss schreef op 16 april 2017 @ 19:06:
Even iets anders: als je zou mogen kiezen waar je zou wonen, in wat voor een soort omgeving zou dat zijn?
Stad, dorp, hutje op de hei?
Ik vind het zelf heerlijk waar ik zit, tegen hetcentrum van grote stad aan. Ik hou van reuring om me heen zolang ik er geen deel aan hoef te nemen en alles van een afstandje kan observeren.
Iets meer binnenruimte en een tuin zou nog beter zijn maar ik ben een tevreden mensch.
Mijn grote droom is een huisje vlakbij zee
Sowieso wil ik weg uit de stad waar ik nu woon, lijkt me heerlijk om rustiger te wonen in een leuk huisje vlakbij zee. Ik houd van simpelheid en rust.
Even iets anders: als je zou mogen kiezen waar je zou wonen, in wat voor een soort omgeving zou dat zijn?
Stad, dorp, hutje op de hei?
Ik vind het zelf heerlijk waar ik zit, tegen hetcentrum van grote stad aan. Ik hou van reuring om me heen zolang ik er geen deel aan hoef te nemen en alles van een afstandje kan observeren.
Iets meer binnenruimte en een tuin zou nog beter zijn maar ik ben een tevreden mensch.
Mijn grote droom is een huisje vlakbij zee
Sowieso wil ik weg uit de stad waar ik nu woon, lijkt me heerlijk om rustiger te wonen in een leuk huisje vlakbij zee. Ik houd van simpelheid en rust.
maandag 17 april 2017 om 07:33
quote:spell68 schreef op 16 april 2017 @ 09:18:
Excuus!
Tja, rond de 13% bevolking is een ESFJ, dus hun gedrag wordt eerder beschouwd als normaal. Ik vind kan ze beperkt handelen. Het roept alles wat in ze opkomt. Weinig diepte en het is niet bedoeling als ze weer eens klagen dat je daar een mening over hebt, want dan zijn ze gepikeerd. En daar reageer ik dan weer sterk op. na 3 uur ben ik weg dan heb ik het weer gehad met ze.
Haha helemaal raak!
Mijn schoonmoeder en schoonzussen zijn ESFJ's en een ESTJ en heb het altijd lastig gevonden ze te begrijpen, tot ik mij ging verdiepen in MBTI en inzag dat zij onder dit type vallen. Ik ben zelf INFP, mijn partner INTP en wij worden echt als buitenbeentjes gezien (totaal onbegrepen). Helemaal sinds wij een kind hebben en daardoor meer met ons eigen gezin doen.
Dit paasweekend ook weer... Ik heb niets met tradities, op dit soort dagen vind ik het heerlijk om pyjama dag te houden of een boswandeling te maken. Mijn schoonfamilie pakt deze gelegenheid aan om weer gezellig de hele familie bij elkaar te brengen en een grote lunch te organiseren (wat met pasen ineens 'brunch' heet), nodigt iedereen uit met het bericht (speciaal voor ons) dat het geen verplichting is, maar oh wee als wij afzeggen natuurlijk... Dan is iedereen weer gepikeerd omdat zij zo'n afwijzing als persoonlijke aanval zien.
En dan krijgen we vaak nog mijn zwager aan de deur of telefoon, die als ENTP'er graag de strijd van zijn geliefde aan gaat (ookal staat hij hier zelf niet achter, aangezien hij met zijn ex ook altijd dit soort verplichtingen voorbij liet gaan) en wij een preek krijgen.
Vandaag vieren wij Pasen dus bij mijn schoonfamilie, aangezien we de afgelopen twee jaar niet zijn geweest en nu echt verplicht zijn te komen.
Leuk topic dit, jammer dat ik hem niet eerder heb gezien. Zal hem doorlezen!
Excuus!
Tja, rond de 13% bevolking is een ESFJ, dus hun gedrag wordt eerder beschouwd als normaal. Ik vind kan ze beperkt handelen. Het roept alles wat in ze opkomt. Weinig diepte en het is niet bedoeling als ze weer eens klagen dat je daar een mening over hebt, want dan zijn ze gepikeerd. En daar reageer ik dan weer sterk op. na 3 uur ben ik weg dan heb ik het weer gehad met ze.
Haha helemaal raak!
Mijn schoonmoeder en schoonzussen zijn ESFJ's en een ESTJ en heb het altijd lastig gevonden ze te begrijpen, tot ik mij ging verdiepen in MBTI en inzag dat zij onder dit type vallen. Ik ben zelf INFP, mijn partner INTP en wij worden echt als buitenbeentjes gezien (totaal onbegrepen). Helemaal sinds wij een kind hebben en daardoor meer met ons eigen gezin doen.
Dit paasweekend ook weer... Ik heb niets met tradities, op dit soort dagen vind ik het heerlijk om pyjama dag te houden of een boswandeling te maken. Mijn schoonfamilie pakt deze gelegenheid aan om weer gezellig de hele familie bij elkaar te brengen en een grote lunch te organiseren (wat met pasen ineens 'brunch' heet), nodigt iedereen uit met het bericht (speciaal voor ons) dat het geen verplichting is, maar oh wee als wij afzeggen natuurlijk... Dan is iedereen weer gepikeerd omdat zij zo'n afwijzing als persoonlijke aanval zien.
En dan krijgen we vaak nog mijn zwager aan de deur of telefoon, die als ENTP'er graag de strijd van zijn geliefde aan gaat (ookal staat hij hier zelf niet achter, aangezien hij met zijn ex ook altijd dit soort verplichtingen voorbij liet gaan) en wij een preek krijgen.
Vandaag vieren wij Pasen dus bij mijn schoonfamilie, aangezien we de afgelopen twee jaar niet zijn geweest en nu echt verplicht zijn te komen.
Leuk topic dit, jammer dat ik hem niet eerder heb gezien. Zal hem doorlezen!
maandag 17 april 2017 om 08:04
quote:Dymphnatam schreef op 16 april 2017 @ 08:13:
[...]
Ik kan alleen uit mezelf spreken: decennia van onbegrip en miscommunicatie maken dat je vanzelf gesloten wordt.
Op het moment dat je één van die "interne conflicten" naar de buitenwereld uit, voelt deze buitenwereld zich altijd meteen geroepen zich dit persoonlijk aan te trekken/ hier oplossingen voor aan te dragen/ dit in een breder perspectief te plaatsen/ er een labeltje (lees: diagnose) op te plakken/ zich er een mening over te vormen/ het op de groepsapp te gooien.
Weet je, dan leer je vanzelf wel om je mond te houden....
Dit herken ik trouwens ook helemaal... Ik leg bepaalde dingen niet meer uit, want, of het wordt niet begrepen waardoor het een groot probleem wordt of het wordt tegen je gebruikt.
Dingen worden ook vaak als negatief bestempeld. Heb het al eerder gezegd.... Maar ik ben heel erg bezig met accepteren hoe ik ben en wil trotser zijn op mezelf en hoe ik ben, ik vind ook dat dat mag, (ik stel me te vaak bescheiden of sociaal wenselijk op) maar het wordt regelmatig onderuit gehaald.
Wat dat betreft heb ik op dit moment ook weinig motiverende mensen om me heen en dat versterkt regelmatig een bepaald gevoel. Want diep van binnen begin ik mezelf een steeds mooier mens te vinden (niet arrogant bedoeld, is een lang proces geweest en ik ben er nog niet), ik ben bv ook helemaal geen type wat roddelt of praat over anderen in detail, maar daardoor val ik ook vaak stil, of buiten de boot...
Ook wat betreft Facebook, ik plaats nooit persoonlijke dingen en heb ook niks met dat gepraat over Facebook over mensen die ik niet ken, het gepraat over anderen... Ik word regelmatig gezien als iemand die op de achtergrond is, terwijl ik dat zelf eigenlijk niet zo zie... Ik ben gewoon niet iemand die elk detail wil delen, maar als ik met de juiste mensen ben praat ik honderduit, maar dan gaat het gesprek ook een hele andere richting in.
Op sommige momenten voelt het alsof ik niks te vertellen heb, maar als ik dan thuis ben ben ik eigenlijk wel weer trots op het feit dat ik dus geen roddel type ben. Ik zou alleen willen dat ik dat trotse / zelfverzekerde gevoel meer heb als ik onder de (bepaalde) mensen ben. Want het is er wel maar het wordt nog regelmatig ondergesneeuwd.
[...]
Ik kan alleen uit mezelf spreken: decennia van onbegrip en miscommunicatie maken dat je vanzelf gesloten wordt.
Op het moment dat je één van die "interne conflicten" naar de buitenwereld uit, voelt deze buitenwereld zich altijd meteen geroepen zich dit persoonlijk aan te trekken/ hier oplossingen voor aan te dragen/ dit in een breder perspectief te plaatsen/ er een labeltje (lees: diagnose) op te plakken/ zich er een mening over te vormen/ het op de groepsapp te gooien.
Weet je, dan leer je vanzelf wel om je mond te houden....
Dit herken ik trouwens ook helemaal... Ik leg bepaalde dingen niet meer uit, want, of het wordt niet begrepen waardoor het een groot probleem wordt of het wordt tegen je gebruikt.
Dingen worden ook vaak als negatief bestempeld. Heb het al eerder gezegd.... Maar ik ben heel erg bezig met accepteren hoe ik ben en wil trotser zijn op mezelf en hoe ik ben, ik vind ook dat dat mag, (ik stel me te vaak bescheiden of sociaal wenselijk op) maar het wordt regelmatig onderuit gehaald.
Wat dat betreft heb ik op dit moment ook weinig motiverende mensen om me heen en dat versterkt regelmatig een bepaald gevoel. Want diep van binnen begin ik mezelf een steeds mooier mens te vinden (niet arrogant bedoeld, is een lang proces geweest en ik ben er nog niet), ik ben bv ook helemaal geen type wat roddelt of praat over anderen in detail, maar daardoor val ik ook vaak stil, of buiten de boot...
Ook wat betreft Facebook, ik plaats nooit persoonlijke dingen en heb ook niks met dat gepraat over Facebook over mensen die ik niet ken, het gepraat over anderen... Ik word regelmatig gezien als iemand die op de achtergrond is, terwijl ik dat zelf eigenlijk niet zo zie... Ik ben gewoon niet iemand die elk detail wil delen, maar als ik met de juiste mensen ben praat ik honderduit, maar dan gaat het gesprek ook een hele andere richting in.
Op sommige momenten voelt het alsof ik niks te vertellen heb, maar als ik dan thuis ben ben ik eigenlijk wel weer trots op het feit dat ik dus geen roddel type ben. Ik zou alleen willen dat ik dat trotse / zelfverzekerde gevoel meer heb als ik onder de (bepaalde) mensen ben. Want het is er wel maar het wordt nog regelmatig ondergesneeuwd.
