Psyche
alle pijlers
Met angststoornis omgaan als student
donderdag 29 december 2016 om 12:05
Hallo iedereen,
heb hier al een paar posts opgezet, maar zou toch graag mijn verhaal een keer doen.
Ik ben dus studente aan de universiteit met een wat moeilijke thuissituatie en een angststoornis. Angststoornis is in de zomervakantie uit het niets begonnen: hartkloppingen, maag/darmklachten, hoofdpijnen, duizelig,.. Alles heb ik gehad!
Zo snel mogelijk in therapie gegaan bij een psychologe van de universiteit: met succes. Vanaf dat het academiejaar begon werden mijn klachten veel minder en werd ik stap per stap beter! Ben wel een keer of 2 naar psychiater gegaan om medicatie te bespreken, maar dit vond zij niet nodig aangezien ik zoveel vorderingen maakte (wou dit zelf ook niet, dus was blij dat zij dit ook dacht!).
Wel heb ik door de paniekstoornis best wat contacten/vrienden verloren, waardoor ik me best eenzaam voel.
Maar nu is het eerste semester aan de universiteit gedaan, en is het (hier in België toch) blok. Dit wil zeggen: van midden december tot midden februari gewoon thuis zitten en niets anders doen dan studeren. En daar knelt het schoentje.
Sinds een paar dagen steekt mijn angststoornis weer de kop op. En dan heb ik het niet over lichamelijke klachten, want daar heb ik op lange termijn wel mee leren omgaan. Het zijn meer psychische klachten.
Tijd te veel om na te denken denk ik. Dan denk ik 'goh, eigenlijk vind ik niets leuk meer, ik zou toch niet depressief ah worden zijn???' 'misschien wil ik wel zelfmoord plegen als ik depressief ben' 'nee, je wilt dat niet' 'maar, misschien wil ik dit toch, want ben toch eenzaam???', ben dus zeg maar bang om depressief te worden? Bang om depressief te worden en schrik dat dit nooit meer overgaat en ik dus uiteindelijk zelfmoord pleeg. Of dat ik zelfmoord wil plegen maar dit eigenlijk onderdruk. Ja, dat is het denk ik!
Ik voel me hier op dit ogenblik heel alleen bij. Psycholoog is nog een dikke week in verlof, dus daar kan ik niet heen. Zit hele dagen achter mijn bureau weg te kwijnen precies, de energie niet meer om buiten te gaan (doordat ik geen zin heb om buiten te gaan ben ik weer ongerust van 'omg nee, wil niet depressief worden, maar kan het niet tegenhouden').
Mijn vraag is eigenlijk: zijn er nog onder jullie die die mentale klachten hebben bij een angststoornis, en hoe gaan jullie hier mee om? Ik voel mij zo radeloos op dit moment, alsof ik gevangen zit ofzo. Heb het gevoel dat heel veel mensen die lichamelijke klachten hebben (die ik ook had), maar niet deze mentale.
Dankjewel alvast! (en sorry voor het lange verhaal, moest het iets of wat van me af kunnen schrijven)
heb hier al een paar posts opgezet, maar zou toch graag mijn verhaal een keer doen.
Ik ben dus studente aan de universiteit met een wat moeilijke thuissituatie en een angststoornis. Angststoornis is in de zomervakantie uit het niets begonnen: hartkloppingen, maag/darmklachten, hoofdpijnen, duizelig,.. Alles heb ik gehad!
Zo snel mogelijk in therapie gegaan bij een psychologe van de universiteit: met succes. Vanaf dat het academiejaar begon werden mijn klachten veel minder en werd ik stap per stap beter! Ben wel een keer of 2 naar psychiater gegaan om medicatie te bespreken, maar dit vond zij niet nodig aangezien ik zoveel vorderingen maakte (wou dit zelf ook niet, dus was blij dat zij dit ook dacht!).
Wel heb ik door de paniekstoornis best wat contacten/vrienden verloren, waardoor ik me best eenzaam voel.
Maar nu is het eerste semester aan de universiteit gedaan, en is het (hier in België toch) blok. Dit wil zeggen: van midden december tot midden februari gewoon thuis zitten en niets anders doen dan studeren. En daar knelt het schoentje.
Sinds een paar dagen steekt mijn angststoornis weer de kop op. En dan heb ik het niet over lichamelijke klachten, want daar heb ik op lange termijn wel mee leren omgaan. Het zijn meer psychische klachten.
Tijd te veel om na te denken denk ik. Dan denk ik 'goh, eigenlijk vind ik niets leuk meer, ik zou toch niet depressief ah worden zijn???' 'misschien wil ik wel zelfmoord plegen als ik depressief ben' 'nee, je wilt dat niet' 'maar, misschien wil ik dit toch, want ben toch eenzaam???', ben dus zeg maar bang om depressief te worden? Bang om depressief te worden en schrik dat dit nooit meer overgaat en ik dus uiteindelijk zelfmoord pleeg. Of dat ik zelfmoord wil plegen maar dit eigenlijk onderdruk. Ja, dat is het denk ik!
Ik voel me hier op dit ogenblik heel alleen bij. Psycholoog is nog een dikke week in verlof, dus daar kan ik niet heen. Zit hele dagen achter mijn bureau weg te kwijnen precies, de energie niet meer om buiten te gaan (doordat ik geen zin heb om buiten te gaan ben ik weer ongerust van 'omg nee, wil niet depressief worden, maar kan het niet tegenhouden').
Mijn vraag is eigenlijk: zijn er nog onder jullie die die mentale klachten hebben bij een angststoornis, en hoe gaan jullie hier mee om? Ik voel mij zo radeloos op dit moment, alsof ik gevangen zit ofzo. Heb het gevoel dat heel veel mensen die lichamelijke klachten hebben (die ik ook had), maar niet deze mentale.
Dankjewel alvast! (en sorry voor het lange verhaal, moest het iets of wat van me af kunnen schrijven)
donderdag 29 december 2016 om 12:12
Heel herkenbaar. Heb overgeef Fobie en op het moment gaat het echt niet goed met me. Ga morgen naar de huisarts want het beheerst mijn leven nu heel erg. Ik merk wel dat het beter met me gaat als ik een ritme heb door mijn werk. Ik probeer wel dingen te blijven ondernemen,ook omdat ik een zoontje van 1 heb. Dus ik zou proberen om elke dag naar buiten te gaan als ik jou was.
donderdag 29 december 2016 om 12:19
Ik ken het enorm goed.
Op het moment dat ik ging studeren kwam mijn angststoornis weer om de hoek kijken en inderdaad doordat ik vaak thuis ben.
Op het moment zit ik dan ook depressief thuis.
Wat voor mij helpt, ga naar buiten, toch! Hoe moeilijk het ook is. Momenteel ga ik weinig alleen naar buiten, maar vaak met een van mijn ouders.
En inderdaad: regelmaat!
Op het moment dat ik ging studeren kwam mijn angststoornis weer om de hoek kijken en inderdaad doordat ik vaak thuis ben.
Op het moment zit ik dan ook depressief thuis.
Wat voor mij helpt, ga naar buiten, toch! Hoe moeilijk het ook is. Momenteel ga ik weinig alleen naar buiten, maar vaak met een van mijn ouders.
En inderdaad: regelmaat!
Tel wat je hebt, niet wat je mist
donderdag 29 december 2016 om 13:12
Ik ben gaan huilen bij mijn vader, denk dat hij wat geschokt is. We gaan sevens samen naar een stad. Afleiding dus hopelijk. Ga ook deze namiddag naar de huisarts, weet eigenlijk niet waarom, maar voel me daar goed bij.
Ben weer slim geweest en zitten opzoeken of er veel zelfmoord gepleegd wordt bij angststoornissen: blijkbaar is dit dus de grootste oorzaak. Nog meer angst, yup, jeej.
Ben weer slim geweest en zitten opzoeken of er veel zelfmoord gepleegd wordt bij angststoornissen: blijkbaar is dit dus de grootste oorzaak. Nog meer angst, yup, jeej.
donderdag 29 december 2016 om 13:44
Altijd goed om de huisarts te bezoeken. Bied soms net even een andere kijk op de zaak. Goed dat je het je vader verteld hebt! Hoe reageerde hij?
Moet je nooit opzoeken! Al ben ik daar ook goed in haha. Zolang je jezelf niet suicidaal voelt, is er nog niet zoveel aan de hand op dat gebied gelukkig!
Moet je nooit opzoeken! Al ben ik daar ook goed in haha. Zolang je jezelf niet suicidaal voelt, is er nog niet zoveel aan de hand op dat gebied gelukkig!
Tel wat je hebt, niet wat je mist
donderdag 29 december 2016 om 14:26
quote:mismashful2 schreef op 29 december 2016 @ 13:12:
Ben weer slim geweest en zitten opzoeken of er veel zelfmoord gepleegd wordt bij angststoornissen: blijkbaar is dit dus de grootste oorzaak. Nog meer angst, yup, jeej.Even verder zoeken, dan vind je dat een angststoornis heel goed te behandelen is.
Ben weer slim geweest en zitten opzoeken of er veel zelfmoord gepleegd wordt bij angststoornissen: blijkbaar is dit dus de grootste oorzaak. Nog meer angst, yup, jeej.Even verder zoeken, dan vind je dat een angststoornis heel goed te behandelen is.
donderdag 29 december 2016 om 19:07
Zeikneus van een huisarts!
Maak morgen een afspraak met een ander.
En ga lekker naar buiten. Probeer te sporten, en (tussen de feesten door) gezond te eten en probeer om een dagindeling te maken. Misschien niet per se met studie, maar wel met 'ga boodschappen doen' of 'ga sporten'.
Mail je psychologe ook even. Is er misschien een achterwacht waar je terecht kan? Of vragen of de psychiater je even kan zien/spreken. Misschien helpt dat ook al.
Maak morgen een afspraak met een ander.
En ga lekker naar buiten. Probeer te sporten, en (tussen de feesten door) gezond te eten en probeer om een dagindeling te maken. Misschien niet per se met studie, maar wel met 'ga boodschappen doen' of 'ga sporten'.
Mail je psychologe ook even. Is er misschien een achterwacht waar je terecht kan? Of vragen of de psychiater je even kan zien/spreken. Misschien helpt dat ook al.
donderdag 29 december 2016 om 19:23
donderdag 29 december 2016 om 19:31
donderdag 29 december 2016 om 20:10
donderdag 29 december 2016 om 22:02
Van een angststoornissen? Nee.
Van te veel nadenken, depressie en andere psychische diagnoses? Ja.
Sommige daarnan gaan over (in remissie heet dat dan), sommige zijn aangeboren en kan ik hooguit mee leren leven.
Angst-stoornis is een van de dingen waar je vanaf kunt komen. Moet je overigens ook willen, want het is hard werken.
Van te veel nadenken, depressie en andere psychische diagnoses? Ja.
Sommige daarnan gaan over (in remissie heet dat dan), sommige zijn aangeboren en kan ik hooguit mee leren leven.
Angst-stoornis is een van de dingen waar je vanaf kunt komen. Moet je overigens ook willen, want het is hard werken.
donderdag 29 december 2016 om 22:05
donderdag 29 december 2016 om 22:48
donderdag 29 december 2016 om 22:54
quote:mismashful2 schreef op 29 december 2016 @ 22:05:
[...]
Hadden ze daar medicatie voor nodig? Want dan moet ik idd toch maar eens opnieuw naar de psychiater.Medicatie heeft hen vaak geholpen om de angst aan te gaan. De scherpe kantjes gingen eraf, daardoor konden ze makkelijker hun gedachtes aan alle kanten bekijken (wat nodig is om de angst onder controle te krijgen, in plaats van dat de angst controle heeft over jou).
[...]
Hadden ze daar medicatie voor nodig? Want dan moet ik idd toch maar eens opnieuw naar de psychiater.Medicatie heeft hen vaak geholpen om de angst aan te gaan. De scherpe kantjes gingen eraf, daardoor konden ze makkelijker hun gedachtes aan alle kanten bekijken (wat nodig is om de angst onder controle te krijgen, in plaats van dat de angst controle heeft over jou).
