Psyche
alle pijlers
Met mijn handen in het haar
zaterdag 14 januari 2017 om 22:00
Hallo lezers,
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar!
We zijn een gezin met 2 kindjes van 2 en 1 jaar oud, onze boefjes verschillen zich 13 maanden. Nu heel onverwachts zwanger geraakt, het betekend niet dat hij of zij niet welkom is integendeel. Kindje heeft zich niet gevraagd en mijn man en ik zullen dan ook alles ervoor doen om ons derde wondertje een warm en hecht gezin te bieden met veel liefde en geduld.
Waarom mijn handen in het haar, ik weet niet hoe ik het moet doen. Mijn man werkt gemiddeld 50 uur per week. Ik ben thuismoeder en merk dat het me teveel wordt. Helaas kan ik geen gebruik maken van mijn vader of moeder (die zijn er niet meer) mijn schoonvader is ook niet meer onder ons en mijn schoonmoeder heeft ook veel lichamelijke klachten waardoor zij het ook niet aankan.
Vrienden/kennissen werken enof hebben een eigen gezin en kan heel goed begrijpen als zij ook hun rust en tijd voor zichzelf hebben. Ik wil ook niemand tot last zijn. Dus ik sta er eigenlijk helemaal alleen voor.
Nu zullen er wel mensen zijn die denken waarom dan zoveel kinderen, ook daar heb ik antwoord op. Onze oudste hebben we met hulp mogen krijgen, ik kon niet zwanger raken op een natuurlijke manier. 2de zwangerschap kon volgens de artsen niet op de natuurlijke manier, dus daar hebben we ons ook blind opgestaard ook geen verdere conceptie gebruikt. Toch zwanger geraakt. Na de bevalling van onze 2de gelijk de pil aangeschaft plus condoom. Blijkt dat mijn lijf te veel hormonen niet verwerkt krijgt. Dus we zijn van de pil afgestapt en hebben alleen condoom gebruikt. Wederom weer na de gynaecoloog weer verzekerde hij dat ik niet op een natuurlijke manier zwanger kon worden en 2 maanden later was het dan toch raak! Zwanger!
Inmiddels zijn we er wel aan gewend maar nu wordt alles me teveel voel me down terwijl ik normaal echt vrolijk ben en een optimist in hart in nieren. Ik flip uit tegen mensen dat is niet meer leuk ik baal er zelf ook enorm van en ik wil zo niet zijn. Wat kan ik nu nog doen? Ik ben moe op klaar. Ik wil eens fatsoenlijk slapen dat heb ik al niet meer kunnen doen sinds mn eerste zwangerschap. Zit er gewoon doorheen.
Loop inmiddels bij een psycholoog hij zegt dat zijn de hormonen geef er maar gewoon aan toe en neem je rust... uhu ja hoe? Nu loop ik er al 6 weken maar ik merk nog geen verschil.
Zijn er misschien moeders/vaders die in het zelfde schuitje zitten? Of hebben gezeten? Zijn er lezers met tips? Alles is welkom, alvast bedankt!
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar!
We zijn een gezin met 2 kindjes van 2 en 1 jaar oud, onze boefjes verschillen zich 13 maanden. Nu heel onverwachts zwanger geraakt, het betekend niet dat hij of zij niet welkom is integendeel. Kindje heeft zich niet gevraagd en mijn man en ik zullen dan ook alles ervoor doen om ons derde wondertje een warm en hecht gezin te bieden met veel liefde en geduld.
Waarom mijn handen in het haar, ik weet niet hoe ik het moet doen. Mijn man werkt gemiddeld 50 uur per week. Ik ben thuismoeder en merk dat het me teveel wordt. Helaas kan ik geen gebruik maken van mijn vader of moeder (die zijn er niet meer) mijn schoonvader is ook niet meer onder ons en mijn schoonmoeder heeft ook veel lichamelijke klachten waardoor zij het ook niet aankan.
Vrienden/kennissen werken enof hebben een eigen gezin en kan heel goed begrijpen als zij ook hun rust en tijd voor zichzelf hebben. Ik wil ook niemand tot last zijn. Dus ik sta er eigenlijk helemaal alleen voor.
Nu zullen er wel mensen zijn die denken waarom dan zoveel kinderen, ook daar heb ik antwoord op. Onze oudste hebben we met hulp mogen krijgen, ik kon niet zwanger raken op een natuurlijke manier. 2de zwangerschap kon volgens de artsen niet op de natuurlijke manier, dus daar hebben we ons ook blind opgestaard ook geen verdere conceptie gebruikt. Toch zwanger geraakt. Na de bevalling van onze 2de gelijk de pil aangeschaft plus condoom. Blijkt dat mijn lijf te veel hormonen niet verwerkt krijgt. Dus we zijn van de pil afgestapt en hebben alleen condoom gebruikt. Wederom weer na de gynaecoloog weer verzekerde hij dat ik niet op een natuurlijke manier zwanger kon worden en 2 maanden later was het dan toch raak! Zwanger!
Inmiddels zijn we er wel aan gewend maar nu wordt alles me teveel voel me down terwijl ik normaal echt vrolijk ben en een optimist in hart in nieren. Ik flip uit tegen mensen dat is niet meer leuk ik baal er zelf ook enorm van en ik wil zo niet zijn. Wat kan ik nu nog doen? Ik ben moe op klaar. Ik wil eens fatsoenlijk slapen dat heb ik al niet meer kunnen doen sinds mn eerste zwangerschap. Zit er gewoon doorheen.
Loop inmiddels bij een psycholoog hij zegt dat zijn de hormonen geef er maar gewoon aan toe en neem je rust... uhu ja hoe? Nu loop ik er al 6 weken maar ik merk nog geen verschil.
Zijn er misschien moeders/vaders die in het zelfde schuitje zitten? Of hebben gezeten? Zijn er lezers met tips? Alles is welkom, alvast bedankt!
Leef en laten leven
zaterdag 14 januari 2017 om 22:10
Inderdaad kijken of het mogelijk is om opvang te regelen zodat je je handen vrij hebt en even kunt relaxen of bijslapen. Je zegt dat je je vrienden niet wil belasten, wie weet zien zij dit niet als een belasting? Kijk of je partner verlof kan opnemen om je bij te staan, is een huishoudelijke hulp een optie?
zaterdag 14 januari 2017 om 22:13
Naar een psycholoog gaan wil niet zeggen dat je problemen als bij toverslag opgelost zijn. Psych geeft je handvatten, jij moet het doen.
Oppas zoeken voor 's avonds (scholier in de buurt) en kinderen een paar keer per week naar opvang/kdv/psz/chreche/gastouder. In die uren dingen voor jezelf doen. Overwegen om een schoonmaker erbij te nemen.
En na de bevalling 1) condooms gaan gebruiken, 2) je hormonen laten checken/in de gaten houden en 3) een baan/vrijwilligerswerk zoeken.
Oppas zoeken voor 's avonds (scholier in de buurt) en kinderen een paar keer per week naar opvang/kdv/psz/chreche/gastouder. In die uren dingen voor jezelf doen. Overwegen om een schoonmaker erbij te nemen.
En na de bevalling 1) condooms gaan gebruiken, 2) je hormonen laten checken/in de gaten houden en 3) een baan/vrijwilligerswerk zoeken.
zaterdag 14 januari 2017 om 22:14
zaterdag 14 januari 2017 om 22:19
Als je geen netwerk hebt (ik herken het) moet je hulp inkopen, of alles zelf doen.
Wij hebben ervoor gekozen beide te werken (niet fulltime). Daardoor kunnen we ons een hulp in de huishouding, kinderopvang en boodschappen bezorgdienst permitteren. En wij als ouders hebben de ruimte om te werken en in onze vrije tijd er echt voor de kinderen te zijn (niet dat we dan aan het poetsen zijn). Misschien ook iets voor jullie?
Overigens was ik toen de kinderen heel klein waren wel thuis, maar toen deed ik dus bijna alles zelf.
Wij hebben ervoor gekozen beide te werken (niet fulltime). Daardoor kunnen we ons een hulp in de huishouding, kinderopvang en boodschappen bezorgdienst permitteren. En wij als ouders hebben de ruimte om te werken en in onze vrije tijd er echt voor de kinderen te zijn (niet dat we dan aan het poetsen zijn). Misschien ook iets voor jullie?
Overigens was ik toen de kinderen heel klein waren wel thuis, maar toen deed ik dus bijna alles zelf.
zaterdag 14 januari 2017 om 23:26
Ik knap juist heel erg op van een paar daagjes werken, vakanties oid vind ik vermoeiender! Misschien is het inderdaad een goed idee als je werk zoekt. Je man man dan minder werken zodat hij thuis kan bijspringen. En je kinderen kunnen dan naar de opvang op de dagen dat je werkt.
Vertrouwen - als je alles loslaat, heb je twee handen vrij
zaterdag 14 januari 2017 om 23:38
Heel lief dat jullie meedenken, mijn man kan niet weiniger werken ivm zijn functie veel onderbezettingen oid? Ik zelf wil heel graag werken maar gaat niet gezien de situatie zwanger bijna geen familie meer, familie die we hebben zijn te oud/lichamelijke klachten vrienden/kennissen met een eigen gezin/werk dus ook niet waar we op terug kunnen vallen, ik ben dus echt niet flexible op dit moment, daardoor ben ik meerdere malen op afgewezen nadat ik op sollicitatie ben geweest. Dit weerhoud me niet ben echt volop aan het solliciteren, kom nergens tussen maar we houden vol!
Uiteraard hebben we berekend voor een kinderopvang dan komen we net niet rond met de vaste lasten die we nog hebben huur en etc. Oudste gaat al na de psz voor 2 dagdelen en in september ook de jongste en dan heb ik nog dan het babytje, die we verwachten eind juli.
Als sterilisatie of castratie niet zo duur waren hadden we dat echt gedaan onze zorgverzekeraar vergoed dit niet, en condooms was ook niet een bepaald succes die hebben we gebruikt!
Nogmaals bedankt voor het meedenken!
Uiteraard hebben we berekend voor een kinderopvang dan komen we net niet rond met de vaste lasten die we nog hebben huur en etc. Oudste gaat al na de psz voor 2 dagdelen en in september ook de jongste en dan heb ik nog dan het babytje, die we verwachten eind juli.
Als sterilisatie of castratie niet zo duur waren hadden we dat echt gedaan onze zorgverzekeraar vergoed dit niet, en condooms was ook niet een bepaald succes die hebben we gebruikt!
Nogmaals bedankt voor het meedenken!
Leef en laten leven
zondag 15 januari 2017 om 01:15
Er zijn nog veel meer mogelijkheden wbt anticonceptie. Spiraaltje, prikpil bv. Wel raar dat sterilisatie niet vergoed wordt hoor.
Verder, het is teveel. Dat zeg je nu al en het kind is er nog niet eens. Ga er dus voor zorgen dat je het wel weer trekt. Google eens op eigen kracht conferentie. Mensen willen tegenwoordig alles tegelijk en dan ook nog zoveel en zo goed mogelijk, dat heeft zijn grenzen. Je hebt geen oneindige energie en je wilt ook een leuke moeder zijn, neem ik aan, geen grommende zombie. Je hebt het zelf in de hand, hoe dan ook, maak je draaglast kleiner want je trekt het niet meer. Sterkte.
Verder, het is teveel. Dat zeg je nu al en het kind is er nog niet eens. Ga er dus voor zorgen dat je het wel weer trekt. Google eens op eigen kracht conferentie. Mensen willen tegenwoordig alles tegelijk en dan ook nog zoveel en zo goed mogelijk, dat heeft zijn grenzen. Je hebt geen oneindige energie en je wilt ook een leuke moeder zijn, neem ik aan, geen grommende zombie. Je hebt het zelf in de hand, hoe dan ook, maak je draaglast kleiner want je trekt het niet meer. Sterkte.
zondag 15 januari 2017 om 08:18
TO, kun je je zorgen kenbaar maken bij het consultatiebureau? Er zijn in sommige regio's vrijwilligersorganisaties die gezinnen ondersteunen met hulp en netwerk. Vraag eens bij je jeugdverpleegkundige ernaar. En eerlijk zijn over je grenzen.
All truly great thoughts are conceived by walking.
Friedrich Nietzsche
Friedrich Nietzsche
zondag 15 januari 2017 om 09:34
Lastige situatie, TO.
Inderdaad even kijken of je naast de PSZ nog extra opvang kan regelen, al is het een dag of ochtend in de week, misschien is het wel te betalen voor een kind? Overigens ben je als de tweede ook naar de PSZ gaat al twee dagdelen per week met alleen je baby dus dat geeft al iets lucht toch?
Jammer dat sterilisatie niet vergoed wordt, maar dat kost ongeveer 400 euro. De kosten van een kind zijn tot zijn 18e geschat op 80.000 euro. Misschien toch even heroverwegen? En ik blijf het vreemd vinden dat er zoveel vrouwen wordt verteld niet natuurlijk zwanger te kunnen worden, je had nota bene bewijs in de vorm van je tweede kind! Maar daar heb je nu niets meer aan.
Misschien heb je een wat jonger buurmeisje van een jaar of twaalf die af en toe wil komen helpen? Dan ben je ook zelf thuis dus het is weliswaar geen oppas maar je hebt wel je handen vrij. Ik heb dat vroeger veel gedaan bij mijn buurvrouw met drie jonge kinderen, hoefde niet betaald maar was voor iedereen leuk.
Inderdaad even kijken of je naast de PSZ nog extra opvang kan regelen, al is het een dag of ochtend in de week, misschien is het wel te betalen voor een kind? Overigens ben je als de tweede ook naar de PSZ gaat al twee dagdelen per week met alleen je baby dus dat geeft al iets lucht toch?
Jammer dat sterilisatie niet vergoed wordt, maar dat kost ongeveer 400 euro. De kosten van een kind zijn tot zijn 18e geschat op 80.000 euro. Misschien toch even heroverwegen? En ik blijf het vreemd vinden dat er zoveel vrouwen wordt verteld niet natuurlijk zwanger te kunnen worden, je had nota bene bewijs in de vorm van je tweede kind! Maar daar heb je nu niets meer aan.
Misschien heb je een wat jonger buurmeisje van een jaar of twaalf die af en toe wil komen helpen? Dan ben je ook zelf thuis dus het is weliswaar geen oppas maar je hebt wel je handen vrij. Ik heb dat vroeger veel gedaan bij mijn buurvrouw met drie jonge kinderen, hoefde niet betaald maar was voor iedereen leuk.
zondag 15 januari 2017 om 12:00
Ik herken je probleem. Toen mijn kinderen klein waren (ze schelen 15 maanden) voelde ik me ook regelmatig zo. We waren net geëmigreerd en hadden dus ook geen netwerk. Man werkte 5 dagen in de week en ik zat thuis.... Ik werkte wel 2 dagen in de week, maar wel vanuit huis. Ik zat dus letterlijk met mijn laptop op de ontbijttafel tussen de hopen aangekoekte brinta. Kinderen waren ook spugertjes (6 keer per dag schone kleren was geen uitzondering), dus de wasmachine en droger stonden ook constant aan. Maar waar ik tussen de flessen en fruithapjes door de tijd vandaan moest halen om die was ook op te vouwen en in de kast te leggen? Huis zag er dus standaard ontploft uit.
Een aantal praktische tips die mij toen hebben geholpen:
Leg de lat qua huishouden niet te hoog. Strijken ben ik acuut mee gestopt. Ik was al blij als iedereen iets schoons aankon.
Probeer een netwerk op te bouwen of iig wat sociale contacten. Ga bijvoorbeeld op peutergym of muziekles. Het breekt de week en je hebt iig een andere volwassene gesproken! Met een beetje mazzel zitten er ook nog echt leuke mensen tussen met wie je koffie kan gaan drinken.
Laat je boodschappen bezorgen. Ik vond het een grote opgave om tussen alle slaapjes en flesjes door ook nog de tijd te vinden om boodschappen te doen.
Maak de badkamer schoon als de kinderen in bad zitten,
Maak een weekindeling met huishoudelijke taken (elke dag een klusje bv) en hang die op de koelkast. Mijn man was namelijk oprecht het overzicht kwijt omdat ik zo veel meer thuis was dan hij. Nu kon hij direct zien wat er nog moest gebeuren (en ja, dat deed hij dan ook )
Voor de nachten: spreek met je man af wie er 'dienst' heeft. Als ik van te voren wist dat hij er uit zou gaan, werd ik ook niet wakker van het gehuil. Zo kom je nog een beetje aan je slaap toe.
En deze heb ik pas vorig jaar ontdekt: investeer in een robotstofzuiger! Je ruimt de vloer van kamer 1 leeg, zet de robot aan en ondertussen kan jij iets anders doen (zoals thee drinken op de bank ).
Hopelijk heb je hier iets aan. En geloof me, het wordt echt makkelijker. Mijn jongens zijn nu 6 en 7 en ze hebben zoveel aan elkaar! Het is heerlijk om te zien hoe ze samen helemaal op kunnen gaan in hun spel. Ik denk dat dat bij broers/zussen met een groter leeftijdsverschil veel minder het geval is.
Een aantal praktische tips die mij toen hebben geholpen:
Leg de lat qua huishouden niet te hoog. Strijken ben ik acuut mee gestopt. Ik was al blij als iedereen iets schoons aankon.
Probeer een netwerk op te bouwen of iig wat sociale contacten. Ga bijvoorbeeld op peutergym of muziekles. Het breekt de week en je hebt iig een andere volwassene gesproken! Met een beetje mazzel zitten er ook nog echt leuke mensen tussen met wie je koffie kan gaan drinken.
Laat je boodschappen bezorgen. Ik vond het een grote opgave om tussen alle slaapjes en flesjes door ook nog de tijd te vinden om boodschappen te doen.
Maak de badkamer schoon als de kinderen in bad zitten,
Maak een weekindeling met huishoudelijke taken (elke dag een klusje bv) en hang die op de koelkast. Mijn man was namelijk oprecht het overzicht kwijt omdat ik zo veel meer thuis was dan hij. Nu kon hij direct zien wat er nog moest gebeuren (en ja, dat deed hij dan ook )
Voor de nachten: spreek met je man af wie er 'dienst' heeft. Als ik van te voren wist dat hij er uit zou gaan, werd ik ook niet wakker van het gehuil. Zo kom je nog een beetje aan je slaap toe.
En deze heb ik pas vorig jaar ontdekt: investeer in een robotstofzuiger! Je ruimt de vloer van kamer 1 leeg, zet de robot aan en ondertussen kan jij iets anders doen (zoals thee drinken op de bank ).
Hopelijk heb je hier iets aan. En geloof me, het wordt echt makkelijker. Mijn jongens zijn nu 6 en 7 en ze hebben zoveel aan elkaar! Het is heerlijk om te zien hoe ze samen helemaal op kunnen gaan in hun spel. Ik denk dat dat bij broers/zussen met een groter leeftijdsverschil veel minder het geval is.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 15 januari 2017 om 19:43
Jammer dat het zorgverzekeringsseizoen al bijna over is, maar sterilisatie wordt soms in de aanvullende verzekering vergoed, tenminste in mijn geval, dit geldt ook voor bijvoorbeeld een Mirena spiraal. Maar los daarvan, te duur? Een kind is pas duur. Ik vind dat je erg overdrijft als je zegt dat je niet kunt werken omdat je geen netwerk hebt. Hebben wij ook niet, maar daarvoor is er kinderopvang, BSO etc. Maar ik snap dat uitermate lastig is om in deze tijd een baan te vinden. Maar inderdaad, houd vol, het wordt makkelijker, echt waar. Probeer gewoon dag voor dag te leven, de lat niet zo hoog te leggen en het wordt altijd weer bedtijd, denk ik maar.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
