Psyche
alle pijlers
Met mijn handen in het haar
zaterdag 14 januari 2017 om 22:00
Hallo lezers,
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar!
We zijn een gezin met 2 kindjes van 2 en 1 jaar oud, onze boefjes verschillen zich 13 maanden. Nu heel onverwachts zwanger geraakt, het betekend niet dat hij of zij niet welkom is integendeel. Kindje heeft zich niet gevraagd en mijn man en ik zullen dan ook alles ervoor doen om ons derde wondertje een warm en hecht gezin te bieden met veel liefde en geduld.
Waarom mijn handen in het haar, ik weet niet hoe ik het moet doen. Mijn man werkt gemiddeld 50 uur per week. Ik ben thuismoeder en merk dat het me teveel wordt. Helaas kan ik geen gebruik maken van mijn vader of moeder (die zijn er niet meer) mijn schoonvader is ook niet meer onder ons en mijn schoonmoeder heeft ook veel lichamelijke klachten waardoor zij het ook niet aankan.
Vrienden/kennissen werken enof hebben een eigen gezin en kan heel goed begrijpen als zij ook hun rust en tijd voor zichzelf hebben. Ik wil ook niemand tot last zijn. Dus ik sta er eigenlijk helemaal alleen voor.
Nu zullen er wel mensen zijn die denken waarom dan zoveel kinderen, ook daar heb ik antwoord op. Onze oudste hebben we met hulp mogen krijgen, ik kon niet zwanger raken op een natuurlijke manier. 2de zwangerschap kon volgens de artsen niet op de natuurlijke manier, dus daar hebben we ons ook blind opgestaard ook geen verdere conceptie gebruikt. Toch zwanger geraakt. Na de bevalling van onze 2de gelijk de pil aangeschaft plus condoom. Blijkt dat mijn lijf te veel hormonen niet verwerkt krijgt. Dus we zijn van de pil afgestapt en hebben alleen condoom gebruikt. Wederom weer na de gynaecoloog weer verzekerde hij dat ik niet op een natuurlijke manier zwanger kon worden en 2 maanden later was het dan toch raak! Zwanger!
Inmiddels zijn we er wel aan gewend maar nu wordt alles me teveel voel me down terwijl ik normaal echt vrolijk ben en een optimist in hart in nieren. Ik flip uit tegen mensen dat is niet meer leuk ik baal er zelf ook enorm van en ik wil zo niet zijn. Wat kan ik nu nog doen? Ik ben moe op klaar. Ik wil eens fatsoenlijk slapen dat heb ik al niet meer kunnen doen sinds mn eerste zwangerschap. Zit er gewoon doorheen.
Loop inmiddels bij een psycholoog hij zegt dat zijn de hormonen geef er maar gewoon aan toe en neem je rust... uhu ja hoe? Nu loop ik er al 6 weken maar ik merk nog geen verschil.
Zijn er misschien moeders/vaders die in het zelfde schuitje zitten? Of hebben gezeten? Zijn er lezers met tips? Alles is welkom, alvast bedankt!
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar!
We zijn een gezin met 2 kindjes van 2 en 1 jaar oud, onze boefjes verschillen zich 13 maanden. Nu heel onverwachts zwanger geraakt, het betekend niet dat hij of zij niet welkom is integendeel. Kindje heeft zich niet gevraagd en mijn man en ik zullen dan ook alles ervoor doen om ons derde wondertje een warm en hecht gezin te bieden met veel liefde en geduld.
Waarom mijn handen in het haar, ik weet niet hoe ik het moet doen. Mijn man werkt gemiddeld 50 uur per week. Ik ben thuismoeder en merk dat het me teveel wordt. Helaas kan ik geen gebruik maken van mijn vader of moeder (die zijn er niet meer) mijn schoonvader is ook niet meer onder ons en mijn schoonmoeder heeft ook veel lichamelijke klachten waardoor zij het ook niet aankan.
Vrienden/kennissen werken enof hebben een eigen gezin en kan heel goed begrijpen als zij ook hun rust en tijd voor zichzelf hebben. Ik wil ook niemand tot last zijn. Dus ik sta er eigenlijk helemaal alleen voor.
Nu zullen er wel mensen zijn die denken waarom dan zoveel kinderen, ook daar heb ik antwoord op. Onze oudste hebben we met hulp mogen krijgen, ik kon niet zwanger raken op een natuurlijke manier. 2de zwangerschap kon volgens de artsen niet op de natuurlijke manier, dus daar hebben we ons ook blind opgestaard ook geen verdere conceptie gebruikt. Toch zwanger geraakt. Na de bevalling van onze 2de gelijk de pil aangeschaft plus condoom. Blijkt dat mijn lijf te veel hormonen niet verwerkt krijgt. Dus we zijn van de pil afgestapt en hebben alleen condoom gebruikt. Wederom weer na de gynaecoloog weer verzekerde hij dat ik niet op een natuurlijke manier zwanger kon worden en 2 maanden later was het dan toch raak! Zwanger!
Inmiddels zijn we er wel aan gewend maar nu wordt alles me teveel voel me down terwijl ik normaal echt vrolijk ben en een optimist in hart in nieren. Ik flip uit tegen mensen dat is niet meer leuk ik baal er zelf ook enorm van en ik wil zo niet zijn. Wat kan ik nu nog doen? Ik ben moe op klaar. Ik wil eens fatsoenlijk slapen dat heb ik al niet meer kunnen doen sinds mn eerste zwangerschap. Zit er gewoon doorheen.
Loop inmiddels bij een psycholoog hij zegt dat zijn de hormonen geef er maar gewoon aan toe en neem je rust... uhu ja hoe? Nu loop ik er al 6 weken maar ik merk nog geen verschil.
Zijn er misschien moeders/vaders die in het zelfde schuitje zitten? Of hebben gezeten? Zijn er lezers met tips? Alles is welkom, alvast bedankt!
Leef en laten leven
zondag 15 januari 2017 om 20:21
zondag 15 januari 2017 om 20:35
quote:Belle73 schreef op 15 januari 2017 @ 20:21:
[...]
Je geeft zelf aan dat je niet toe bent aan een derde kind. Waarom is de optie abortus dan onbespreekbaar?
In welke zin heb jij gelezen dat ik niet toe ben aan een derde? Ik vraag om hulp hoe mensen in deze situatie dingen oplossen. Of zich in deze situatie herkennen, en wat zij gedaan hebben om het draaiende te houden want ik zie door de bomen het bos niet meer.
Nogmaals het kindje heeft zich niet gevraagd en wij als ouders zullen er dan ook alles aan doen om hem of haar een warm en liefdevol thuis te bieden
En heel eerlijk mensen met kinderen weten als geen ander dat als je het hartje eenmaal hebt horen kloppen/zien kloppen dat een abortus in de meeste gevallen uit ten boze is!
[...]
Je geeft zelf aan dat je niet toe bent aan een derde kind. Waarom is de optie abortus dan onbespreekbaar?
In welke zin heb jij gelezen dat ik niet toe ben aan een derde? Ik vraag om hulp hoe mensen in deze situatie dingen oplossen. Of zich in deze situatie herkennen, en wat zij gedaan hebben om het draaiende te houden want ik zie door de bomen het bos niet meer.
Nogmaals het kindje heeft zich niet gevraagd en wij als ouders zullen er dan ook alles aan doen om hem of haar een warm en liefdevol thuis te bieden
En heel eerlijk mensen met kinderen weten als geen ander dat als je het hartje eenmaal hebt horen kloppen/zien kloppen dat een abortus in de meeste gevallen uit ten boze is!
Leef en laten leven
zondag 15 januari 2017 om 21:31
Tegen de tijd dat de baby geboren wordt zijn je oudste twee weer ouder. Een paar maanden scheelt op die leeftijd zoveel wat zelfstandigheid betreft. Ik heb zelf drie dochters, oudste was net 5 en de middelste 2 jaar en 9 maanden toen de jongste geboren werd. Dat is wel een stukje ouder dan die van jouw. Maar dat betekende ook dat ik 's ochtends een kleuter, een peuter en een baby aangekleed en gegeten moest laten hebben om 8 uur, zodat we naar school konden. En dat lukte en ja, jongste heeft zich wel eens tot in haar nek onder gepoept toen we op het punt stonden om naar school te gaan. En nog lukte het om op tijd te komen, met een verschoond kind in schone kleding. Daar word je handig in.
De zwangerschap van mijn derde vloog voorbij, ik was al zo druk met nummer 1 en 2.
Claim tijd voor jezelf, als je man 50 uur per week werkt, is er tijd genoeg 's avonds en in het weekend. Ga dan lekker naar een vriendin of naar de bioscoop, of de sauna of wat jij dan ook leuk vindt.
En als je baby geboren is, zou ik toch investeren in een sterilisatie, ook als die niet vergoed wordt, anders komt nummer 4 er straks aan.
De zwangerschap van mijn derde vloog voorbij, ik was al zo druk met nummer 1 en 2.
Claim tijd voor jezelf, als je man 50 uur per week werkt, is er tijd genoeg 's avonds en in het weekend. Ga dan lekker naar een vriendin of naar de bioscoop, of de sauna of wat jij dan ook leuk vindt.
En als je baby geboren is, zou ik toch investeren in een sterilisatie, ook als die niet vergoed wordt, anders komt nummer 4 er straks aan.
