Psyche
alle pijlers
Mezelf accepteren of proberen te veranderen?
zondag 31 augustus 2008 om 15:31
Hallo allemaal,
Al jaren worstel ik met het feit dat ik eigenlijk niet zo blij ben met wie ik ben.
Ben nu 37 en hoewel het ook echt periodes helemaal niet speelt blijft het toch terugkomen. De vraag waar ik voor mezelf maar geen antwoord op krijg is: moet ik mezelf accepteren of proberen te veranderen? En dan vooral: hoe?
Waar ik moeite mee heb is het feit dat ik "weinig kan hebben", ik heb niet zo heel veel energie en heel erg veel last van hoofdpijn. Dat zorgt ervoor dat ik vaak behoorlijk opzie tegen sociale verplichtingen maar ook tegen bepaalde dingen op mijn werk.
Ik voel me niet prettig in grote mensenmassa's (op sommige dagen wel maar heel vaak niet), kan niet goed tot heel laat doorgaan, veel drinken etc., slaap liever in mn eigen bed dan ergens anders, je doet mij geen lol met dingen als parachutespringen, abseilen, verre reizen naar exotische oorden etc.
Probleem is dat ik daardoor mezelf heel saai vind. Ik zou zo graag wat makkelijker willen zijn, wat ondernemender en niet altijd zo "voorzichtig". Maar als we bijvoorbeeld een keer naar iets als een festival (denk parkpop ofoz) gaan zie ik daar al dagen van te voren tegenop. Wat nou als ik weer hoofdpijn krijg? Wat nou als ik het helemaal niet leuk vind? Overal zie ik problemen en ben redelijk negatief, ook zoiets, ik zou het graag veranderen, maar hoe???
De vraag is moet ik van mezelf accepteren dat ik "saai" ben of moet ik mezelf een schop onder mn kont geven en proberen dat te veranderen? Eerlijk gezegd heb ik geen idee waar ik goed aan doe.
Doordat ik me hier heel ontevreden over voel ben ik ook vaak heel sagerijnig, kortaf en superonredelijk. Meestal tegen mijn vriend omdat die het dichtst bij is krijgt hij vaak de volle laag, waardoor ik me weer heel schuldig ga voelen en daardoor irriteer ik me nog meer aan mezelf etc. etc. het is een cirkel waar ik dan bijna niet meer uitkom.
Mijn vriend is eigenlijk altijd supergeduldig en heeft veel begrip maar (logisch) af en toe wordt hij er ook een beetje gek van dat ik steeds mezelf loop af te kraken. Hij zegt dat ie me prima vind zoals ik ben en dat ik moet leren dat zelf ook zo te zien. Waarschijnlijk heeft ie gelijk maar ik heb geen idee hoe ik dat zou moeten doen.
Eerlijk gezegd vind ik dit hele gedoe al lang niet meer passen bij mn leeftijd, vind ik dat ik hier ondertussen wel eens overheen gegroeid zou moeten zijn, ben ten slotte al heel lang geen puber meer. Maar goed, ook al vind ik dat het allang over zou moeten zijn, dat is het niet en ik weet niet wat ik ermee aanmoet..
Ik zou graag jullie mening hierover willen horen, is er iemand die iets herkent in dit verhaal? Iemand tips om hiermee om te gaan?
Bedankt vast!
Groet, Gelfling
Al jaren worstel ik met het feit dat ik eigenlijk niet zo blij ben met wie ik ben.
Ben nu 37 en hoewel het ook echt periodes helemaal niet speelt blijft het toch terugkomen. De vraag waar ik voor mezelf maar geen antwoord op krijg is: moet ik mezelf accepteren of proberen te veranderen? En dan vooral: hoe?
Waar ik moeite mee heb is het feit dat ik "weinig kan hebben", ik heb niet zo heel veel energie en heel erg veel last van hoofdpijn. Dat zorgt ervoor dat ik vaak behoorlijk opzie tegen sociale verplichtingen maar ook tegen bepaalde dingen op mijn werk.
Ik voel me niet prettig in grote mensenmassa's (op sommige dagen wel maar heel vaak niet), kan niet goed tot heel laat doorgaan, veel drinken etc., slaap liever in mn eigen bed dan ergens anders, je doet mij geen lol met dingen als parachutespringen, abseilen, verre reizen naar exotische oorden etc.
Probleem is dat ik daardoor mezelf heel saai vind. Ik zou zo graag wat makkelijker willen zijn, wat ondernemender en niet altijd zo "voorzichtig". Maar als we bijvoorbeeld een keer naar iets als een festival (denk parkpop ofoz) gaan zie ik daar al dagen van te voren tegenop. Wat nou als ik weer hoofdpijn krijg? Wat nou als ik het helemaal niet leuk vind? Overal zie ik problemen en ben redelijk negatief, ook zoiets, ik zou het graag veranderen, maar hoe???
De vraag is moet ik van mezelf accepteren dat ik "saai" ben of moet ik mezelf een schop onder mn kont geven en proberen dat te veranderen? Eerlijk gezegd heb ik geen idee waar ik goed aan doe.
Doordat ik me hier heel ontevreden over voel ben ik ook vaak heel sagerijnig, kortaf en superonredelijk. Meestal tegen mijn vriend omdat die het dichtst bij is krijgt hij vaak de volle laag, waardoor ik me weer heel schuldig ga voelen en daardoor irriteer ik me nog meer aan mezelf etc. etc. het is een cirkel waar ik dan bijna niet meer uitkom.
Mijn vriend is eigenlijk altijd supergeduldig en heeft veel begrip maar (logisch) af en toe wordt hij er ook een beetje gek van dat ik steeds mezelf loop af te kraken. Hij zegt dat ie me prima vind zoals ik ben en dat ik moet leren dat zelf ook zo te zien. Waarschijnlijk heeft ie gelijk maar ik heb geen idee hoe ik dat zou moeten doen.
Eerlijk gezegd vind ik dit hele gedoe al lang niet meer passen bij mn leeftijd, vind ik dat ik hier ondertussen wel eens overheen gegroeid zou moeten zijn, ben ten slotte al heel lang geen puber meer. Maar goed, ook al vind ik dat het allang over zou moeten zijn, dat is het niet en ik weet niet wat ik ermee aanmoet..
Ik zou graag jullie mening hierover willen horen, is er iemand die iets herkent in dit verhaal? Iemand tips om hiermee om te gaan?
Bedankt vast!
Groet, Gelfling
zondag 31 augustus 2008 om 15:35
je hebt een beeld van hoe je zou moeten zijn dat niet past bij wie je ( nu ) bent, je vriend vind je prima zoals je bent, er is ook op zich niets mis met je. je moet alleen aanvaarden dat je niet die vlotte meid bent geworden die je hoopte op een dag te zijn.
waarom zou iedereen ook zo een type moeten zijn ? je hebt vast veel andere kwaliteiten.
waarom zou iedereen ook zo een type moeten zijn ? je hebt vast veel andere kwaliteiten.
zondag 31 augustus 2008 om 15:38
Al eens bij de dokter geweest voor de hoofdpijn?
En anders een psyciater?
Ik denk dat je behoorlijk onzeker bent over jezelf, de gedachte ergens heen te moeten, dan krijg je hoofdpijn.
Ik ken ook iemand die haast dezelfde klachten heeft als jij, en dan denk ik wel eens je moet gewoon een beste schop onder je reet hebben, je bent niks gewent en verwend.
Maar ik ken jou natuurlijk niet.
En anders een psyciater?
Ik denk dat je behoorlijk onzeker bent over jezelf, de gedachte ergens heen te moeten, dan krijg je hoofdpijn.
Ik ken ook iemand die haast dezelfde klachten heeft als jij, en dan denk ik wel eens je moet gewoon een beste schop onder je reet hebben, je bent niks gewent en verwend.
Maar ik ken jou natuurlijk niet.
zondag 31 augustus 2008 om 15:50
Ik herken veel dingen in je verhaal! Het wel willen, maar het vervolgens niet doen omdat er altijd die JA MAAR is. Ik denk dat je ook hooggevoel bent.
Krijg je ook zo de kriebels van hele oude mensen die zeggen: geniet maar van het leven, voor je het weet is het voorbij!
Vreselijk vind ik dat soort opmerkingen, het geeft mij een soort van gevoel, dat ik nu op slag leuke dingen moet gaan doen. Want straks ben ik oud en zit ik achter die geraniums! Niet dat ze het kwaad bedoelen ofzo hoor!
Krijg je ook zo de kriebels van hele oude mensen die zeggen: geniet maar van het leven, voor je het weet is het voorbij!
Vreselijk vind ik dat soort opmerkingen, het geeft mij een soort van gevoel, dat ik nu op slag leuke dingen moet gaan doen. Want straks ben ik oud en zit ik achter die geraniums! Niet dat ze het kwaad bedoelen ofzo hoor!
zondag 31 augustus 2008 om 15:52
Niet zo kijken naar de buitenwereld maar gewoon doen waar jij je goed bij voelt!
Ik herken mezelf in je verhaal. Ook ik heb vrienden die altijd in de gloria zijn, altijd leuke verhalen hebben en extreme dingen doen. Ik ben zo niet, en zij nemen me zoals ik ben. Soms vind ik het ook jammer dat ik niet een persoon ben die altijd met vrienden onderweg is etc. Maar ik heb voor mezelf geaccepteerd dat ik nu eenmaal zo niet ben. Meestal ben ik daar tevreden mee, maar herken het in je verhaal dat het soms gaat knagen. Dan mis ik mensen om me heen. Ik weet echter dat dat slechts een moment is. Het is een keuze die je maakt... het is moeilijk om iemand te zijn die je niet bent... Dus kijk niet zo naar anderen en doe waar je jezelf prettig bij voelt...
Antwoord op je vraag: jezelf accepteren.
Ik herken mezelf in je verhaal. Ook ik heb vrienden die altijd in de gloria zijn, altijd leuke verhalen hebben en extreme dingen doen. Ik ben zo niet, en zij nemen me zoals ik ben. Soms vind ik het ook jammer dat ik niet een persoon ben die altijd met vrienden onderweg is etc. Maar ik heb voor mezelf geaccepteerd dat ik nu eenmaal zo niet ben. Meestal ben ik daar tevreden mee, maar herken het in je verhaal dat het soms gaat knagen. Dan mis ik mensen om me heen. Ik weet echter dat dat slechts een moment is. Het is een keuze die je maakt... het is moeilijk om iemand te zijn die je niet bent... Dus kijk niet zo naar anderen en doe waar je jezelf prettig bij voelt...
Antwoord op je vraag: jezelf accepteren.
zondag 31 augustus 2008 om 15:55
het is heel simpel, je accepteert dat je een saai leven leidt in de ogen van sommige mensen en voorkomt zo dat je last hebt van bepaalde nare verschijnselen of je probeert stap voor stap met hulp van buiten iets aan je probleem te doen.
het is in ieder geval geen oplossing je partner voortdurend lastig te vallen met je twijfels en gedachten.
niet dat die je niet zou steunen als je hulp zou zoeken, dat zou niet goed zijn maar omdat je als mens niet graag voordurend machteloze praat hoort.
ik weet dat dit wreed klinkt, zo bedoel ik het niet.
het is in ieder geval geen oplossing je partner voortdurend lastig te vallen met je twijfels en gedachten.
niet dat die je niet zou steunen als je hulp zou zoeken, dat zou niet goed zijn maar omdat je als mens niet graag voordurend machteloze praat hoort.
ik weet dat dit wreed klinkt, zo bedoel ik het niet.
zondag 31 augustus 2008 om 16:07
Wat fijn, al zo snel reacties!!
@princessetamtam
Tja.. een beetje klopt dat wel, ik denk dat mijn vriend er een stuk meer last van heb dat ik mezelf zo in de weg zit als van het feit dat ik niet zo ondernemend ben.
@mika 65
Hoofdpijn heb ik al zeker 20 jaar, heb er ook al aardig wat dingen aan proberen te doen maar nog niets gevonden waardoor het echt over gaat. Op dit moment ben ik wel weer onder behandeling bij een fysiotherapeut omdat de hoofdpijn vaak uit mijn nek en schouders komt. Hopelijk gaat het over een tijdje dan weer even beter maar… ik denk inderdaad ook dat ik het onbewust vaak zelf oproep omdat ik me druk maak.
@winkelfanaat
Ik snap (denk ik) wat je bedoelt maar ik moet zeggen dat het bij mij vaak uit mezelf komt. Dat ik denk, kom op, maak er nou wat van! Straks ben je oud en gaat het misschien niet meer. Eigenlijk staat niets me in de weg om gewoon te genieten van het leven maar toch lukt het me niet.
@maddyallbright
Precies, door de verhalen van vrienden en vriendinnen die alsmaar van alles en nog wat doen krijg ik het gevoel dat er aan mij iets niet goed is. Maar ik moet eerlijk toegeven dat dat in mij zit, ik word er nooit op aangevallen of wat dan ook. Een enkele keer probeert iemand me eens over te halen maar daar blijft het bij.
Jij zegt dat je geaccepteerd dat je bent zoals je bent, is dat iets wat redelijk vanzelf is gegaan of heb jij er toch ook wel moeite mee gehad om die balans te vinden?
@princessetamtam
Tja.. een beetje klopt dat wel, ik denk dat mijn vriend er een stuk meer last van heb dat ik mezelf zo in de weg zit als van het feit dat ik niet zo ondernemend ben.
@mika 65
Hoofdpijn heb ik al zeker 20 jaar, heb er ook al aardig wat dingen aan proberen te doen maar nog niets gevonden waardoor het echt over gaat. Op dit moment ben ik wel weer onder behandeling bij een fysiotherapeut omdat de hoofdpijn vaak uit mijn nek en schouders komt. Hopelijk gaat het over een tijdje dan weer even beter maar… ik denk inderdaad ook dat ik het onbewust vaak zelf oproep omdat ik me druk maak.
@winkelfanaat
Ik snap (denk ik) wat je bedoelt maar ik moet zeggen dat het bij mij vaak uit mezelf komt. Dat ik denk, kom op, maak er nou wat van! Straks ben je oud en gaat het misschien niet meer. Eigenlijk staat niets me in de weg om gewoon te genieten van het leven maar toch lukt het me niet.
@maddyallbright
Precies, door de verhalen van vrienden en vriendinnen die alsmaar van alles en nog wat doen krijg ik het gevoel dat er aan mij iets niet goed is. Maar ik moet eerlijk toegeven dat dat in mij zit, ik word er nooit op aangevallen of wat dan ook. Een enkele keer probeert iemand me eens over te halen maar daar blijft het bij.
Jij zegt dat je geaccepteerd dat je bent zoals je bent, is dat iets wat redelijk vanzelf is gegaan of heb jij er toch ook wel moeite mee gehad om die balans te vinden?
zondag 31 augustus 2008 om 16:11
Princessetamtam, ik vind niet dat het wreed klinkt wat je zegt. Eerlijk gezegd vind ik dat je gelijk hebt. Is ook een van de redenen dat ik er echt iets mee wil gaan doen. Misschien is dat wel waar ik mee moet beginnen, niet constant hem op zn nek zitten en vragen me gerust te stellen. Dit is niet iets wat hij voor mij kan oplossen, dat moet ik zelf doen. Het is zoooo makkelijk om je toevlucht te zoeken bij iemand die je troost en zegt dat het allemaal wel meevalt maar dat ik ook precies wat ik zo ongelofelijk onvolwassen van mezelf vind. Dus..
zondag 31 augustus 2008 om 17:07
Als ik het even heel bot stel:
De meeste mensen verdragen een paar eigenaardigheden veel beter dan gezanik over die eigenaardigheden.
Dus als jij liever wat rustiger leeft en niet zoveel energie hebt, accepteer dat dan van jezelf en leef ernaar, en stop met zeuren erover.
En wat vriendelijker gesteld: je vriend accepteert je zoals je bent. Je vrienden ook. Dus waarom zou je steeds jezelf naar beneden halen en energie stoppen in je ontevredenheid over jezelf?
Als je werkelijk iets wilt veranderen, stop die energie dan in een haalbaar doel. Dus zeg, zo heel af en toe een wat groter event zoals Parkpop gaan doen, en voor de rest lekker in klein gezelschap blijven en rustige dingen doen.
Wie denk je dat een leuker mens voor z'n omgeving is:
- iemand die gewoon haar grenzen stelt en zegt "sorry jongens, deze stapnacht is niks voor mij, maar volgende week bij de picknick ben ik weer van de partij" of
- iemand die voortdurend zichzelf beschuldigt dat ze zo saai is en niet mee gaat stappen, en hoe vreselijk dat is, en daarmee ieders avond vergalt?
Werkelijk, de meeste mensen kunnen er echt wel tegen als jij je grenzen stelt. Beter dan dat ze jou steeds moeten geruststellen over dat je heus niet zo'n vreselijk saai mens bent.
De meeste mensen verdragen een paar eigenaardigheden veel beter dan gezanik over die eigenaardigheden.
Dus als jij liever wat rustiger leeft en niet zoveel energie hebt, accepteer dat dan van jezelf en leef ernaar, en stop met zeuren erover.
En wat vriendelijker gesteld: je vriend accepteert je zoals je bent. Je vrienden ook. Dus waarom zou je steeds jezelf naar beneden halen en energie stoppen in je ontevredenheid over jezelf?
Als je werkelijk iets wilt veranderen, stop die energie dan in een haalbaar doel. Dus zeg, zo heel af en toe een wat groter event zoals Parkpop gaan doen, en voor de rest lekker in klein gezelschap blijven en rustige dingen doen.
Wie denk je dat een leuker mens voor z'n omgeving is:
- iemand die gewoon haar grenzen stelt en zegt "sorry jongens, deze stapnacht is niks voor mij, maar volgende week bij de picknick ben ik weer van de partij" of
- iemand die voortdurend zichzelf beschuldigt dat ze zo saai is en niet mee gaat stappen, en hoe vreselijk dat is, en daarmee ieders avond vergalt?
Werkelijk, de meeste mensen kunnen er echt wel tegen als jij je grenzen stelt. Beter dan dat ze jou steeds moeten geruststellen over dat je heus niet zo'n vreselijk saai mens bent.
zondag 31 augustus 2008 om 17:16
Waarom een schop onder je reet? Om te worden wie je graag wil zijn, maar wat eigenlijk niet in je zit?
Of hoe moet ik jouw antwoord lezen?
Maar ik weet hoe het is om niet tevreden te zijn met wie je bent en steeds anders te willen zijn. Ik ga ook met iedere stroom mee en steeds kijk ik weer naar weer een andere stroom. Heel vermoeiend. Het staat met name het maken van keuzes in de weg.
Maar wat je er tegen kan doen?
Ik weet het niet. Jezelf accepteren zoals je bent. Maar hoe? Misschien een affirmatie oefening en Rationeel Emotieve Therapie?
Wat ik eens na wil vragen is haptotherapie. Juist omdat jij ook zit met hoofdpijn veroorzaakt door spierspanning. Ik kan er nog niet veel over vertellen, daarvoor ben ik nog niet genoeg ingelezen. Maar hier op het forum is wel het een en ander te vinden over haptotherapie.
Heel veel jaren geleden had ik ook heel veel spierspanningshoofdpijn. Toen heb ik wel baat gehad bij autogene training. Leren te ontspannen.
zondag 31 augustus 2008 om 17:51
[quote]:
[...]
Waarom een schop onder je reet? Om te worden wie je graag wil zijn, maar wat eigenlijk niet in je zit?
Of hoe moet ik jouw antwoord lezen?
Dit was dan voor mijn kennis bedoelt, niet voor gefling. Maar de situatie tussen hun beide (wat gefling dan verteld) is haast hetzelfde. Maar mijn kennis klaagt er altijd over en als je oplossing aandraagt dat willen ze niet horen. Nou dan ben je er op een gegeven moment spuugzat van. En dan wil je ze wel een schop onder hun reet geven.
Zoals ik al zei ik ken gefling verder niet.
Maar je moet jezelf leren accepteren zoals je bent, met al je schoonheden fouten hoofdpijnen etc.
Je bent saai schrijf je, nou sowhat, niet iedereen gaat bergklimmen hoor. Ik lees graag boeken is ook saai. Nou en, ik vind het leuk. Jij zult ook vast wel dingen doen die je wel leuk vind.
En je vriend vind je vast niet saai en houd van jou anders had ie allang de biezen gepakt
[...]
Waarom een schop onder je reet? Om te worden wie je graag wil zijn, maar wat eigenlijk niet in je zit?
Of hoe moet ik jouw antwoord lezen?
Dit was dan voor mijn kennis bedoelt, niet voor gefling. Maar de situatie tussen hun beide (wat gefling dan verteld) is haast hetzelfde. Maar mijn kennis klaagt er altijd over en als je oplossing aandraagt dat willen ze niet horen. Nou dan ben je er op een gegeven moment spuugzat van. En dan wil je ze wel een schop onder hun reet geven.
Zoals ik al zei ik ken gefling verder niet.
Maar je moet jezelf leren accepteren zoals je bent, met al je schoonheden fouten hoofdpijnen etc.
Je bent saai schrijf je, nou sowhat, niet iedereen gaat bergklimmen hoor. Ik lees graag boeken is ook saai. Nou en, ik vind het leuk. Jij zult ook vast wel dingen doen die je wel leuk vind.
En je vriend vind je vast niet saai en houd van jou anders had ie allang de biezen gepakt
zondag 31 augustus 2008 om 18:08
Bij het aandragen van oplossingen ga je waarschijnlijk uit van jouw referentiekader. Als je denkt aan wat de kennis gezegd heeft en vanuit haar standpunt de dingen bekijk, zou je dan met dezelfde oplossingen komen?
Bovendien is het soms ontzettend moeilijk om iets te kunnen met de oplossingen van een ander. Zeker als er gevoelens als angst en onzekerheid meespelen.
Maar wellicht moet je geen oplossingen aandragen maar het meer bij jezelf houden. Op een vriendelijke manier zeggen dat je het gezeur spuugzat bent.
Overigens, vraagt de ander om oplossingen, of om een luisterend oor?
zondag 31 augustus 2008 om 18:23
Ik gruwel van mensenmassa's, dronken gasten, extreme sporten, parachutespringen, bungyjumpen, harde muziek. Heb nog nooit een disco van binnen gezien. Echt, ik haat het.
Dus:ga ik uit eten in rustige restaurants of pak een terrasje in een bosrijke omgeving, bezoek regelmatig een (klassiek) concert, heb een museumjaarkaart, ga heerlijk melig met een vriendin een disneyfilm in de bioscoop bekijken, weet een aantal mooie plekjes om te picknicken, en ga uit mijn bol bij een goed tv programma.
Saai? Vast in de ogen van sommige mensen. Maar ik heb de tijd van mijn leven. Vaak ben ik ook nog leuk gezelschap. Maar niet op een popfestival. Ik word kortaf, op mezelf gericht en kan niet meer genieten. Voor niemand leuk. Waarom zou ik dat moeten kunnen? Is er wat mis met me? Dacht het niet. Heb gewoon andere hobbies.
Kijk: aan het piekeren, de onzekerheid moet je wat doen. Ook aan het feit dat je zo vaak hoofdpijn hebt. Dat moet je niet accepteren, wat dat betreft is er werk aan de winkel.
Kennelijk ben je minder belastbaar qua energie en prikkels. Dat hebben veel meer mensen dan je denkt, ik ken er een paar en het zijn hele leuke mensen. Maar die moet ik niet 2 dagen volledig volgepland aan activiteiten deel laten nemen. Die zien er dan op een gegeven moment heel bleekjes uit en worden chagerijnig en labiel van vermoeidheid. Piekeren, huilbuien, gewoon omdat ze aan hun tax zitten.
Geen punt: we gaan gezellig een middag naar de sauna, of we pakken samen een terrasje en wandelen nog een uur langs de rivier. Vast heel mutserig en saai, maar voor mij zijn het waardevolle momenten waar ik intens van geniet.
Dus:ga ik uit eten in rustige restaurants of pak een terrasje in een bosrijke omgeving, bezoek regelmatig een (klassiek) concert, heb een museumjaarkaart, ga heerlijk melig met een vriendin een disneyfilm in de bioscoop bekijken, weet een aantal mooie plekjes om te picknicken, en ga uit mijn bol bij een goed tv programma.
Saai? Vast in de ogen van sommige mensen. Maar ik heb de tijd van mijn leven. Vaak ben ik ook nog leuk gezelschap. Maar niet op een popfestival. Ik word kortaf, op mezelf gericht en kan niet meer genieten. Voor niemand leuk. Waarom zou ik dat moeten kunnen? Is er wat mis met me? Dacht het niet. Heb gewoon andere hobbies.
Kijk: aan het piekeren, de onzekerheid moet je wat doen. Ook aan het feit dat je zo vaak hoofdpijn hebt. Dat moet je niet accepteren, wat dat betreft is er werk aan de winkel.
Kennelijk ben je minder belastbaar qua energie en prikkels. Dat hebben veel meer mensen dan je denkt, ik ken er een paar en het zijn hele leuke mensen. Maar die moet ik niet 2 dagen volledig volgepland aan activiteiten deel laten nemen. Die zien er dan op een gegeven moment heel bleekjes uit en worden chagerijnig en labiel van vermoeidheid. Piekeren, huilbuien, gewoon omdat ze aan hun tax zitten.
Geen punt: we gaan gezellig een middag naar de sauna, of we pakken samen een terrasje en wandelen nog een uur langs de rivier. Vast heel mutserig en saai, maar voor mij zijn het waardevolle momenten waar ik intens van geniet.
zondag 31 augustus 2008 om 19:35
Gek, als ik sommige reacties zo zie denk ik: nee, zo erg is het ook helemaal niet om niet alsmaar heftige dingen te willen doen en de drukte op te zoeken. Het doet me ook goed om te lezen dat er meer mensen zijn die zo in elkaar zitten, natuurlijk weet ik dat wel maar op een of andere manier ben ik voornamelijk omringt door mensen die altijd actief zijn, laat naar bed gaan etc. Soms daarin zelfs een beetje tegen elkaar 'opbieden'. Misschien valt het me daardoor meer op dat ik 'anders' ben hoewel het helemaal zo anders niet is. Ik hou heel erg van buiten zijn, in de natuur, ben dol op lezen en zo zijn er nog wel meer dingen.
Accepteren is dus in feite het antwoord op de vraag uit mijn openingspost. Dat zal ik moeten gaan leren en ook leren om mijn eigen grenzen op tijd te voelen en aan te geven. Daar moet ik aan gaan werken. Inderdaad zit ik wat sneller aan mijn tax wat betreft energie en prikkels en ik herken me voor 100% in de omschrijving 'er bleekjes uit gaan zien, chagerijnig en labiel worden' dat is precies wat er gebeurd!
Poeh.. fijn jullie reacties, soms draai ik zo enorm in kringetjes met mn eigen gedachten en door jullie reacties word ik weer eens uit het kringetje getrokken. Een andere visie kan je net weer een zetje geven om mee aan de slag te gaan.
Meer reacties zijn natuurlijk heel erg welkom maar voor nu iedereen alvast heel erg bedankt!
Gelfling
Accepteren is dus in feite het antwoord op de vraag uit mijn openingspost. Dat zal ik moeten gaan leren en ook leren om mijn eigen grenzen op tijd te voelen en aan te geven. Daar moet ik aan gaan werken. Inderdaad zit ik wat sneller aan mijn tax wat betreft energie en prikkels en ik herken me voor 100% in de omschrijving 'er bleekjes uit gaan zien, chagerijnig en labiel worden' dat is precies wat er gebeurd!
Poeh.. fijn jullie reacties, soms draai ik zo enorm in kringetjes met mn eigen gedachten en door jullie reacties word ik weer eens uit het kringetje getrokken. Een andere visie kan je net weer een zetje geven om mee aan de slag te gaan.
Meer reacties zijn natuurlijk heel erg welkom maar voor nu iedereen alvast heel erg bedankt!
Gelfling
zondag 31 augustus 2008 om 20:13
Uit eten gaan,boekjes lezen of wandelen vind ik juist niet saai maar interessant.Zelf doe ik een beetje van alles.Soms ga ik stappen en de andere keer blijf ik thuis en kijk een filmpje samen met mijn vriend.Ik leef mijn leven verder zoals ik wil en verveel me nooit.Er zullen vast mensen zijn die het saai vinden om een boek te lezen-moeten ze zelf weten maar ik vind het niet saai.Ik leer daar juist van om boeken te lezen.In mijn vrije tijd schrijf ik ook gedichten en een colega heeft me daar wel eens voor uitgelachen.Zegt meer over hem dan over mij.Ik ben erg flexibel,sta open voor nieuwe dingen,een weekend is rustig en het andere ga ik stappen.Maar als ik moe ben dan ben ik moe en rust ik lekker uit.
zondag 31 augustus 2008 om 20:15
zondag 31 augustus 2008 om 20:30
Typisch ja, ik heb ook het gevoel dat ik 'groots en meeslepend' moet leven. Als je dan zegt dat een disco je niet veel interesseert word je toch vaak vreemd aangekeken. En dan schaam ik me er ergens voor dat ik die 'wilde meid' niet ben. Maar anderzijds: jemig, wordt de kwaliteit en 'interessantheid' van je leven bepaald door het feit wat voor wilde dingen je doet, wat een onzin. Wie bepaalt dat? Het gaat er toch om of jij gelukkig bent en de dingen doet die je leuk vindt en je prettig bij voelt?
Is dat zo? --> prima toch; nu nog accepteren dat het prima is om 'saai' te zijn.
Ben je er niet tevreden mee? --> doe er iets aan. Is eenvoudiger gezegd dan gedaan dat realiseer ik me. Maar hoe dan ook probeer jezelf niet in iemand te veranderen die je niet bent; een beetje veanderen kan altijd, maar 180 graden niet. Zo te lezen zit dat ook niet in je. En dat zou je ook niet moeten willen m.i.
Probeer het anders ook een andersom te zien: is het niet superkinderachtig dat mensen van 37 zich nog elk weekend bezatten in de kroeg, wanhopig proberen een studentenleven na te streven, van kerel naar kerel flirten etc? Leuk/niet leuk hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt! Als je maar met trots naar je eigen leven kunt kijken en er van kan genieten!
Verder ben ik het helemaal eens met eerder genoemde punt dat je wel moet zorgen dat je jezelf in je waarde laat én dat je je vriend niet overlaadt met allerlei kritiek op jezelf. Is a) vervelend voor hem om te horen dat jij niet lekker in je vel zit, b) hij daar misschien wel erg geirriteerd door kan raken (iemand die vaak negatief spreekt is gewoon niet plezierig om bij te zijn) en c) het gewoon niet leuk is om naar te luisteren.
Succes!
Is dat zo? --> prima toch; nu nog accepteren dat het prima is om 'saai' te zijn.
Ben je er niet tevreden mee? --> doe er iets aan. Is eenvoudiger gezegd dan gedaan dat realiseer ik me. Maar hoe dan ook probeer jezelf niet in iemand te veranderen die je niet bent; een beetje veanderen kan altijd, maar 180 graden niet. Zo te lezen zit dat ook niet in je. En dat zou je ook niet moeten willen m.i.
Probeer het anders ook een andersom te zien: is het niet superkinderachtig dat mensen van 37 zich nog elk weekend bezatten in de kroeg, wanhopig proberen een studentenleven na te streven, van kerel naar kerel flirten etc? Leuk/niet leuk hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt! Als je maar met trots naar je eigen leven kunt kijken en er van kan genieten!
Verder ben ik het helemaal eens met eerder genoemde punt dat je wel moet zorgen dat je jezelf in je waarde laat én dat je je vriend niet overlaadt met allerlei kritiek op jezelf. Is a) vervelend voor hem om te horen dat jij niet lekker in je vel zit, b) hij daar misschien wel erg geirriteerd door kan raken (iemand die vaak negatief spreekt is gewoon niet plezierig om bij te zijn) en c) het gewoon niet leuk is om naar te luisteren.
Succes!
zondag 31 augustus 2008 om 21:37
Hoi Getting, je hebt volgens mij al een hoop goede reacties gekregen!
Wat mij opviel in je openingspost is dat je zoveel 'moet' van jezelf. Waarom moet dat? Van wie?
Wie wordt er gelukkiger van als jij probeert te worden wie je niet bent?
Probeer te focussen op de dingen die JIJ leuk vindt, waar jij van kunt genieten. En ga niet naar (bijvoorbeeld) een festival als je weet dat je daar niet op je plek bent.
Ik ben daar zelf dol op, maar heb zat vrienden en vriendinnen die dat helemaal niks vinden. Snap ik ook heel goed. Dus met hen ga ik niet naar festivals, maar doe ik andere dingen. 's Middags op een terrasje rustig een kop koffie drinken. Of thuis afspreken. Een strandwandeling maken. Uren aan de telefoon hangen. En het één is net zoveel waard als het andere.
Zoek naar wat jouw sterke punten zijn, en waar jij enorm van kunt genieten. Je kunt bijvoorbeeld (oefening die ik van mijn psych kreeg) elke dag 3 positieve dingen opschrijven. Dingen waar je blij van werd, waar je trots op was, wat je gelukkig maakte.
RET-therapie werd hierboven genoemd, en is ook een goede optie. Je vult erg voor anderen in wat ze over jou moeten denken: ik ben niet spontaan, outgoing, enz, dus ik ben niet leuk. Terwijl anderen misschien juist denken: ze kan altijd zo goed naar me luisteren, we hebben altijd van die fijne gesprekken, ze is zo grappig, wat een leuk mens!! Met RET-therapie leer je dat soort (irrationele) gedachtes ombuigen.
Meid, zo te horen heb je een hartstikke lieve vriend die dol op je is. Dat is niet voor niks!
En, ook belangrijk: je hoeft het niet morgen al te kunnen. Gedachtenpatronen en gedrag veranderen is moeilijk. Geef jezelf de tijd om jezelf te worden. Niet te streng zijn voor jezelf!
Wat mij opviel in je openingspost is dat je zoveel 'moet' van jezelf. Waarom moet dat? Van wie?
Wie wordt er gelukkiger van als jij probeert te worden wie je niet bent?
Probeer te focussen op de dingen die JIJ leuk vindt, waar jij van kunt genieten. En ga niet naar (bijvoorbeeld) een festival als je weet dat je daar niet op je plek bent.
Ik ben daar zelf dol op, maar heb zat vrienden en vriendinnen die dat helemaal niks vinden. Snap ik ook heel goed. Dus met hen ga ik niet naar festivals, maar doe ik andere dingen. 's Middags op een terrasje rustig een kop koffie drinken. Of thuis afspreken. Een strandwandeling maken. Uren aan de telefoon hangen. En het één is net zoveel waard als het andere.
Zoek naar wat jouw sterke punten zijn, en waar jij enorm van kunt genieten. Je kunt bijvoorbeeld (oefening die ik van mijn psych kreeg) elke dag 3 positieve dingen opschrijven. Dingen waar je blij van werd, waar je trots op was, wat je gelukkig maakte.
RET-therapie werd hierboven genoemd, en is ook een goede optie. Je vult erg voor anderen in wat ze over jou moeten denken: ik ben niet spontaan, outgoing, enz, dus ik ben niet leuk. Terwijl anderen misschien juist denken: ze kan altijd zo goed naar me luisteren, we hebben altijd van die fijne gesprekken, ze is zo grappig, wat een leuk mens!! Met RET-therapie leer je dat soort (irrationele) gedachtes ombuigen.
Meid, zo te horen heb je een hartstikke lieve vriend die dol op je is. Dat is niet voor niks!
En, ook belangrijk: je hoeft het niet morgen al te kunnen. Gedachtenpatronen en gedrag veranderen is moeilijk. Geef jezelf de tijd om jezelf te worden. Niet te streng zijn voor jezelf!
-
dinsdag 2 september 2008 om 12:41
Jullie reacties geven me wel een hoop 'food for thought', fijn!!
Ook fijn om eens te zien dat er veel meer mensen zijn die niet dol zijn op drukte etc. en dat daar helemaal niets mis mee is. Het negatieve etiket wat ik er zelf had opgeplakt blijkt eigenlijk helemaal niet zo reël, het is alleen anders maar daardoor niet perse slecht.
Veranderen gaat gewoon niet lukken, accepteren zou een hoop rust geven.
Nu probeer ik mezelf eigenlijk al jaren voortdurend te pushen om toch maar een heleboel dingen wel te doen ook als ik het eigenlijk niet echt zie zitten. Wie weet.. misschien zorgt dat er ook wel voor dat ik me zo vaak moe en uitgeput voel of zelfs hoofdpijn krijg?
Het zou zomaar kunnen... Afwisselen en keuzes maken zou al veel beter zijn, zoals iemand van jullie ook al zei: het ene weekend eens wel een activiteit met meer mensen, herrie of wat dan ook en het weekend daarna niet.
Er werd ook gevraagd waarom ik zoveel van mezelf moet, daar moest ik even over nadenken, het is zo ontzettend mijn tweede natuur om veel eisen aan mezelf te stellen.
Maar als ik er over nadenk is dat eigenlijk omdat ik graag iedereen te vriend wil houden, aardig gevonden wil worden. Heb al snel het gevoel het niet goed genoeg te doen, voel me heel snel schuldig.
Zelfs hier voel ik me min of meer schuldig dat ik niet eerder weer een reactie heb geplaatst, belachelijk natuurlijk. Ik weet dat dat belachelijk is maar ik heb een ontzettend goed ontwikkelt schuldgevoel (jammer dat je daar niks aan hebt).
Alles bij elkaar zou het misschien toch wel beter zijn me weer eens aan een therapie te wagen maar ik geloof dat ik dat nog niet helemaal zie zitten. Eerst maar eens kijken of ik zelf niet vast wat stappen (of stapjes) kan nemen.
Groet, Gelfling
Ook fijn om eens te zien dat er veel meer mensen zijn die niet dol zijn op drukte etc. en dat daar helemaal niets mis mee is. Het negatieve etiket wat ik er zelf had opgeplakt blijkt eigenlijk helemaal niet zo reël, het is alleen anders maar daardoor niet perse slecht.
Veranderen gaat gewoon niet lukken, accepteren zou een hoop rust geven.
Nu probeer ik mezelf eigenlijk al jaren voortdurend te pushen om toch maar een heleboel dingen wel te doen ook als ik het eigenlijk niet echt zie zitten. Wie weet.. misschien zorgt dat er ook wel voor dat ik me zo vaak moe en uitgeput voel of zelfs hoofdpijn krijg?
Het zou zomaar kunnen... Afwisselen en keuzes maken zou al veel beter zijn, zoals iemand van jullie ook al zei: het ene weekend eens wel een activiteit met meer mensen, herrie of wat dan ook en het weekend daarna niet.
Er werd ook gevraagd waarom ik zoveel van mezelf moet, daar moest ik even over nadenken, het is zo ontzettend mijn tweede natuur om veel eisen aan mezelf te stellen.
Maar als ik er over nadenk is dat eigenlijk omdat ik graag iedereen te vriend wil houden, aardig gevonden wil worden. Heb al snel het gevoel het niet goed genoeg te doen, voel me heel snel schuldig.
Zelfs hier voel ik me min of meer schuldig dat ik niet eerder weer een reactie heb geplaatst, belachelijk natuurlijk. Ik weet dat dat belachelijk is maar ik heb een ontzettend goed ontwikkelt schuldgevoel (jammer dat je daar niks aan hebt).
Alles bij elkaar zou het misschien toch wel beter zijn me weer eens aan een therapie te wagen maar ik geloof dat ik dat nog niet helemaal zie zitten. Eerst maar eens kijken of ik zelf niet vast wat stappen (of stapjes) kan nemen.
Groet, Gelfling
dinsdag 2 september 2008 om 12:52
In navolging van Anemoon...
Vervang het woordje moet eens voor mag. Kan al opluchten.
Ik probeer me er bewust van te zijn in mijn communicatie en het geeft mij een stuk rust.
Daarnaast ben ik ook bezig mezelf te accepteren. Je mag het in je leven jezelf naar je zin maken. Vaak varen we op waardering van anderen, maar wij zijn onszelf. Allemaal unieke personen.
Vervang het woordje moet eens voor mag. Kan al opluchten.
Ik probeer me er bewust van te zijn in mijn communicatie en het geeft mij een stuk rust.
Daarnaast ben ik ook bezig mezelf te accepteren. Je mag het in je leven jezelf naar je zin maken. Vaak varen we op waardering van anderen, maar wij zijn onszelf. Allemaal unieke personen.
dinsdag 2 september 2008 om 13:08
Grote kans inderdaad dat je hoofdpijn komt van het vele moeten en van de druk die je jezelf oplegt. Ik herken het hoor, ik kan ook vaak niet genieten van 'leuke' dingen omdat ik me druk maak en bezig ben met ja-maar-s. Je bewust zijn van het feit dat je de dingen zelf moeilijker maakt dan ze zijn, wil al wel helpen. Vervolgens je bewust niet focussen op vervelende dingen (hoofdpijn, drukte, wat wordt er straks allemaal wel niet van me verwacht) is ook belangrijk, richt je op wat je wel echt leuk vindt aan de gebeurtenis. Een lang proces en de ene keer gaat het beter dan de andere keer. Maar het is belangrijk om de cirkel van negatieve gedachten te doorbreken. Bedenk ook dat echt niks moet behalve ademhalen. Vervang in gedachten 'moeten' eens met 'mogen.' Want je moet niet naar parkpop, je mag. En als je er echt geen zin in hebt, waarom zou je gaan?
Schaam je niet dat je hiermee worstelt. Daar wordt het niet beter van en je ertegen verzetten, maakt het waarschijnlijk erger. Misschien zou je erover eens een afspraak kunnen maken met de huisarts? Waarschijnlijk weet hij/zij wel iemand die je kan helpen met het aanbrengen van een andere structuur in je gedachten. Ik zou die stap echt wagen, want je kunt er alleen maar door vooruitgaan. Je zult het toch zelf moeten doen en tips en denkwijzen van anderen (met name professionals) zijn in dit proces erg waardevol.
Schaam je niet dat je hiermee worstelt. Daar wordt het niet beter van en je ertegen verzetten, maakt het waarschijnlijk erger. Misschien zou je erover eens een afspraak kunnen maken met de huisarts? Waarschijnlijk weet hij/zij wel iemand die je kan helpen met het aanbrengen van een andere structuur in je gedachten. Ik zou die stap echt wagen, want je kunt er alleen maar door vooruitgaan. Je zult het toch zelf moeten doen en tips en denkwijzen van anderen (met name professionals) zijn in dit proces erg waardevol.
woensdag 3 september 2008 om 14:34
Hoi, een aantal van jullie had het over RET therapie en hoewel ik het heel graag 'zelf' zou willen proberen op te lossen klinkt dat wel heel erg als iets waar ik veel aan zou kunnen hebben. Enig idee of je voor dit soort therapie een verwijzing van de huisarts nodig hebt? Liever zou ik het gewoon zelf regelen namelijk.
Verder ga ik de 'mogen in plaats van moeten' tip ook maar eens uitproberen, wat Ann Liv al zei: als die tip van meerdere mensen komt werkt ie vast![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Ik merk dat ik het ook erg moeilijk vind om mijn grenzen aan te voelen. Om al voordat ik uitgeput ben te bemerken dat het misschien weer even tijd is om pas op de plaats te doen.
Da's dus ook een belangrijk punt om aan te werken.
Het klinkt zo makkelijk 'jezelf accepteren' maar het lijkt erop dat het nog hard werken wordt!!
Verder ga ik de 'mogen in plaats van moeten' tip ook maar eens uitproberen, wat Ann Liv al zei: als die tip van meerdere mensen komt werkt ie vast
Ik merk dat ik het ook erg moeilijk vind om mijn grenzen aan te voelen. Om al voordat ik uitgeput ben te bemerken dat het misschien weer even tijd is om pas op de plaats te doen.
Da's dus ook een belangrijk punt om aan te werken.
Het klinkt zo makkelijk 'jezelf accepteren' maar het lijkt erop dat het nog hard werken wordt!!
