Psyche
alle pijlers
Mijn gevoel is weg
zondag 14 februari 2021 om 22:22
Ik zet dit bij Psyche omdat dit niet alleen om mijn relatie gaat.
Bijna een jaar geleden ben ik weggegaan bij mijn ex, de vader van mijn twee kinderen,
Ik heb hier enorm veel verdriet van gehad. Avonden gehuild en nachten wakker gelegen.
Ik was totaal mijzelf niet meer en heb alles een beetje als een waas geleefd.
Maar wel altijd met heel veel verdriet en huilen en paniek aanvallen.
En nu ineens.. voel ik niks meer.
Ik leef mijn leven met de kinderen en het voelt eigenlijk heel fijn en prima zo.
Ik doe het en we hebben het leuk en het voelt alsof het nooit anders geweest is.
En soms voel ik me nog weleens verdrietig en mis ik wat er was.
Maar de echte pijn lijkt van de één op andere dag ineens te zijn verdwenen?
Ik haalde altijd troost uit liedjes die ik luisterde en waarbij ik kon weghuilen.
Maar ik voel me de laatste twee weken helemaal emotieloos.
Vanmiddag kreeg ik ineens die emotie weer terug dus ik ben naar huis gegaan omdat mijn kinderen bij mijn ex zijn.
En ik gunde mijzelf het om vooral op deze dag even verdriet te hebben.
Maar zodra ik thuis kwam was dat weg en nu zit ik hier al de hele avond met totaal geen gevoel..
Normaal verwerkte ik mijn verdriet door te huilen maar ik kan niet huilen ik kan niet eens verdriet voelen ?
Is dit normaal ?
Normaal dan huilde ik de hele avond , viel in slaap en de dag erna was het goed.
Nu zit ik hier totaal leeg, zonder gevoel en ik weet niet goed wat ik ermee moet..
Bijna een jaar geleden ben ik weggegaan bij mijn ex, de vader van mijn twee kinderen,
Ik heb hier enorm veel verdriet van gehad. Avonden gehuild en nachten wakker gelegen.
Ik was totaal mijzelf niet meer en heb alles een beetje als een waas geleefd.
Maar wel altijd met heel veel verdriet en huilen en paniek aanvallen.
En nu ineens.. voel ik niks meer.
Ik leef mijn leven met de kinderen en het voelt eigenlijk heel fijn en prima zo.
Ik doe het en we hebben het leuk en het voelt alsof het nooit anders geweest is.
En soms voel ik me nog weleens verdrietig en mis ik wat er was.
Maar de echte pijn lijkt van de één op andere dag ineens te zijn verdwenen?
Ik haalde altijd troost uit liedjes die ik luisterde en waarbij ik kon weghuilen.
Maar ik voel me de laatste twee weken helemaal emotieloos.
Vanmiddag kreeg ik ineens die emotie weer terug dus ik ben naar huis gegaan omdat mijn kinderen bij mijn ex zijn.
En ik gunde mijzelf het om vooral op deze dag even verdriet te hebben.
Maar zodra ik thuis kwam was dat weg en nu zit ik hier al de hele avond met totaal geen gevoel..
Normaal verwerkte ik mijn verdriet door te huilen maar ik kan niet huilen ik kan niet eens verdriet voelen ?
Is dit normaal ?
Normaal dan huilde ik de hele avond , viel in slaap en de dag erna was het goed.
Nu zit ik hier totaal leeg, zonder gevoel en ik weet niet goed wat ik ermee moet..
zondag 14 februari 2021 om 22:31
Ja dat inderdaad wel
Ik vraag me alleen af of dit normaal is.
Want in mijn hoofd heb ik nog wel verdriet om alles.
Alleen voel ik mijzelf momenteel helemaal emotieloos qua het uiten.
Ik kan niet huilen maar ik voel wel nog steeds het verdriet..
zondag 14 februari 2021 om 22:32
Voel je nog wel fijne dingen? Vreugde als je kinderen iets liefs / leuks / grappigs doen?
Dankbaarheid als je schoonheid ziet, in natuur of muziek of kunst?
Of is ook dat gevoel weg?
Het kan zijn dat je in een coping mechanisme bent gegaan waarbij je wat dingen geblokt hebt.
Heb je ooit hulp gehad? Psycholoog, therapeut? Misschien eens over nadenken of het wat is, als dit lang duurt en je onbehaaglijk doet voelen.
Dankbaarheid als je schoonheid ziet, in natuur of muziek of kunst?
Of is ook dat gevoel weg?
Het kan zijn dat je in een coping mechanisme bent gegaan waarbij je wat dingen geblokt hebt.
Heb je ooit hulp gehad? Psycholoog, therapeut? Misschien eens over nadenken of het wat is, als dit lang duurt en je onbehaaglijk doet voelen.
zondag 14 februari 2021 om 22:34
Het klinkt alsof je een nieuwe modus moet vinden ipv de rouw modus.
Alsof je aan een bepaalde mate van verdriet gewend bent geraakt en het bent gaan opzoeken. Time to move on!
Zoals mijn oma altijd zei: er is genoeg om om te huilen, en dat komt vanzelf wel weer en altijd onverwacht, dus daarvoor van te voren bang zijn heeft geen nut.
Alsof je aan een bepaalde mate van verdriet gewend bent geraakt en het bent gaan opzoeken. Time to move on!
Zoals mijn oma altijd zei: er is genoeg om om te huilen, en dat komt vanzelf wel weer en altijd onverwacht, dus daarvoor van te voren bang zijn heeft geen nut.
zondag 14 februari 2021 om 22:43
Ik voel vooral het leven zonder de pijn om eerlijk te zijn.HobbeltVerder schreef: ↑14-02-2021 22:32Voel je nog wel fijne dingen? Vreugde als je kinderen iets liefs / leuks / grappigs doen?
Dankbaarheid als je schoonheid ziet, in natuur of muziek of kunst?
Of is ook dat gevoel weg?
Het kan zijn dat je in een coping mechanisme bent gegaan waarbij je wat dingen geblokt hebt.
Heb je ooit hulp gehad? Psycholoog, therapeut? Misschien eens over nadenken of het wat is, als dit lang duurt en je onbehaaglijk doet voelen.
Tot twee weken geleden leefde ik in hele grote pieken en dalen.
En nu leef ik heel rustig voor mijn doen,
Ik heb geen grote pieken maar vooral de grote dalen niet meer.
Ik kan opzich weer genieten van mijn leven maar wel heel oppervlakkig.
Ik vind het eigenlijk heel fijn hoe ik nu leef want ik hebt het met mijn kinderen weer heel rustig en ik leef gewoon heel normaal.
Alleen begrijp ik niet waarom ik ineens totaal gevoelloos ben.
Echte vreugde voel ik ook nog niet.
Ik voel eigenlijk momenteel geen echte emoties, alleen rust maar ook angst omdat ik niks voel terwijl ik voorheen juist heel veel emoties had.
zondag 14 februari 2021 om 22:49
HobbeltVerder schreef: ↑14-02-2021 22:32Voel je nog wel fijne dingen? Vreugde als je kinderen iets liefs / leuks / grappigs doen?
Dankbaarheid als je schoonheid ziet, in natuur of muziek of kunst?
Of is ook dat gevoel weg?
Het kan zijn dat je in een coping mechanisme bent gegaan waarbij je wat dingen geblokt hebt.
Heb je ooit hulp gehad? Psycholoog, therapeut? Misschien eens over nadenken of het wat is, als dit lang duurt en je onbehaaglijk doet voelen.
Ik heb nooit hulp gehad ook.
Ik ben er wel voor naar de huisarts gegaan en toen een gesprek gehad met een praktijkondersteuner.
Maar die gooide alles op mijn relatiebreuk , en na meerdere keren zeggen dat ik meer te verwerken had bleef het maar gaan over mijn breuk en was uiteindelijk het enige wat er uit kwam slaap medicatie en pas twee weken later weer een gesprek.
Toen was ik er wel klaar mee..
zondag 14 februari 2021 om 22:51
En het stomme is dat ik niet kan genieten van de “rust”.0rchidee2021 schreef: ↑14-02-2021 22:48Wat fijn dat je na een jaar eindelijk tot rust komt. Tijd voor een volgende fase.
Omdat ik bang ben dat ik straks ineens weer last krijg van de pijn en het verdriet en dat het nu alleen even weggestopt is..
zondag 14 februari 2021 om 23:09
Ik begrijp je probleem eerlijk gezegd niet zo. Lijkt me juist wel fijn om even een break te hebben. Je zegt zelf ook dat je het wel fijn vindt, rustig en overzichtelijk enzo. Het kan toch gewoon dat je tranen grotendeels "op" zijn op het vlak van je (ex) relatie? Je hebt kennelijk het afgelopen jaar alles eruit gegooid, met enorme schommelingen. En dat is misschien even wennen, maar ik zou tekenen voor de relatieve rust.
zondag 14 februari 2021 om 23:22
Waarom moet je er van genieten van jezelf? Je moet niks. Je weet nu dat de pijn voorbijgaat, dat is helpend als het ooit nog terugkomt.welcomehome schreef: ↑14-02-2021 22:51En het stomme is dat ik niet kan genieten van de “rust”.
Omdat ik bang ben dat ik straks ineens weer last krijg van de pijn en het verdriet en dat het nu alleen even weggestopt is..
zondag 14 februari 2021 om 23:39
Als je een jaar lang heel veel gehuild hebt dan zou het zomaar kunnen zijn dat je emotioneel een beetje uitgeput bent. Het klinkt vooral dat je moet wennen aan het gevoel van ontspanning en vrijheid, je probeert te navigeren op het oude gevoel van verdriet en wanhoop en dat is er niet meer. Rustig wennen aan het idee dat je nieuwe plannen kan gaan maken.
maandag 15 februari 2021 om 01:18
0rchidee2021 schreef: ↑14-02-2021 23:27Eerlijk gezegd vind ik liedjes opzetten om jezelf bij weg te laten huilen niet zo heel constructief gedrag om jezelf beter te gaan voelen. Heb je hulp gezocht na je scheiding?
Dat is meestal juist wel goed, althans zolang het verdriet niet al te rauw meer is. Mensen voelen zich daarna opgelucht en getroost.
maandag 15 februari 2021 om 02:45
maandag 15 februari 2021 om 06:13
To heb je hulp? Je voelt niets of je huilt en dat al een jaar lang. Het lijkt mij niet gezond. Ben je nooit blij, gelukkig? Het voelt alsof je zwelgt en verdriet ziet als de enige echte emotie. Er zijn nog zoveel meer emoties dan dat. Mag je van jezelf blij zijn?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
