Psyche
alle pijlers
Mijn leven is nog niet beter geworden.
woensdag 11 maart 2020 om 17:30
Hallo mensen,
Ik typ weer een nieuwe topic, omdat ik juist nog niet beter ben geworden in mijn levenssituatie. Helaas lukt het niet en ik baal er veel van.
Het eerste gaat het om werk. Vorige jaar was ik aan het werk, maar ik vond het werk niet leuk en mijn contract werd niet verlengd. Nou heb ik voor het eerst in mijn leven psychologische hulp gevraagd (ik heb autisme) en mijn begeleider komt elke keer per week bij mij thuis langs.
Nu zit ik werkloos thuis met een bijstanduitkering en ik wil gelijk werken, maar het probleem is dat ik perse 1 dag vrij moet houden voor mijn begeleider die bij mij thuiskomt. Ik word geholpen door de sociale dienst en ik moet elke maandag naar een jobcoach die mij gaat helpen met werk zoeken. Ik denk dat ik het zelf wel aankan en geen hulp nodig heb. Ik moet zeggen dat ik best wel eigenwijs ben en heel erg sceptisch. Ik geloof niet dat hun me helpen van een passend baan zoeken (voor mij boeit het niet of het passend is of niet, ik wil geld verdienen). Mijn begeleider wilt niet dat ik fulltime ga werken, omdat ze denkt dat ik gestrest word. Nu merk ik dat ik net zo goed nu niet goed met mij gaat. Ik vind dat ik het beter kan doen, ik zit nu al 1 jaar bijna thuis. Dit gaat helemaal nergens heen.
Ook que vriendschappen gaat het niet beter. Vroeger was ik actiever met vrienden. Helaas zijn mijn vrienden vader en hebben een druk leven dan vroeger. Het is zo en zo hoort het bij het leven, maar ik wil niet graag eenzaam worden. Zeker niet in de weekenden, dat je niks doet. Ik ben van plan na de zomer om weer op voetbal te gaan. Om nieuwe vriendschappen te zoeken, dat is mijn doel, ik wil heel graag mijn leven veranderen.
Als ik dit aan mensen vertel denken ze dat ik niks mankeer, maar psychologisch doet het me wel pijn. Misschien verdien ik niet gelukkig te worden. Dat is het grootste nadeel aan autisme hebben. Ook met meedoen aan de maatschappij kost voor mij energie. Ik kan niet zo goed leren als anderen, ik kan geen rijbewijs halen (ik heb wel een buitenlands rijbewijs, maar die is hier niet geldig), vriendschappen mislukken misschien door mij of mensen hebben geen behoefte en ga zo maar door. Ik ben bang dat ik later depressief ga worden en iets aan mezelf wat ga aandoen. Ik haat mijn autisme, die verpest me alles en dan ben ik helaas niet normaal.
Dit was mijn topic
Ik typ weer een nieuwe topic, omdat ik juist nog niet beter ben geworden in mijn levenssituatie. Helaas lukt het niet en ik baal er veel van.
Het eerste gaat het om werk. Vorige jaar was ik aan het werk, maar ik vond het werk niet leuk en mijn contract werd niet verlengd. Nou heb ik voor het eerst in mijn leven psychologische hulp gevraagd (ik heb autisme) en mijn begeleider komt elke keer per week bij mij thuis langs.
Nu zit ik werkloos thuis met een bijstanduitkering en ik wil gelijk werken, maar het probleem is dat ik perse 1 dag vrij moet houden voor mijn begeleider die bij mij thuiskomt. Ik word geholpen door de sociale dienst en ik moet elke maandag naar een jobcoach die mij gaat helpen met werk zoeken. Ik denk dat ik het zelf wel aankan en geen hulp nodig heb. Ik moet zeggen dat ik best wel eigenwijs ben en heel erg sceptisch. Ik geloof niet dat hun me helpen van een passend baan zoeken (voor mij boeit het niet of het passend is of niet, ik wil geld verdienen). Mijn begeleider wilt niet dat ik fulltime ga werken, omdat ze denkt dat ik gestrest word. Nu merk ik dat ik net zo goed nu niet goed met mij gaat. Ik vind dat ik het beter kan doen, ik zit nu al 1 jaar bijna thuis. Dit gaat helemaal nergens heen.
Ook que vriendschappen gaat het niet beter. Vroeger was ik actiever met vrienden. Helaas zijn mijn vrienden vader en hebben een druk leven dan vroeger. Het is zo en zo hoort het bij het leven, maar ik wil niet graag eenzaam worden. Zeker niet in de weekenden, dat je niks doet. Ik ben van plan na de zomer om weer op voetbal te gaan. Om nieuwe vriendschappen te zoeken, dat is mijn doel, ik wil heel graag mijn leven veranderen.
Als ik dit aan mensen vertel denken ze dat ik niks mankeer, maar psychologisch doet het me wel pijn. Misschien verdien ik niet gelukkig te worden. Dat is het grootste nadeel aan autisme hebben. Ook met meedoen aan de maatschappij kost voor mij energie. Ik kan niet zo goed leren als anderen, ik kan geen rijbewijs halen (ik heb wel een buitenlands rijbewijs, maar die is hier niet geldig), vriendschappen mislukken misschien door mij of mensen hebben geen behoefte en ga zo maar door. Ik ben bang dat ik later depressief ga worden en iets aan mezelf wat ga aandoen. Ik haat mijn autisme, die verpest me alles en dan ben ik helaas niet normaal.
Dit was mijn topic
woensdag 11 maart 2020 om 17:39
Vervelend dat je zoveel nadelen ervaart van je autisme, maar besef dat hoe je je leven leeft van meer afhangt dan je autisme.
Ik heb ook autisme en hoewel ik last heb van mijn beperkingen herken ik me niet in hoe jij in het leven staat.
Ik lees aan de ene kant veel negativiteit, juist ook tegen je autisme, maar ook weerstand tegen de hulp die je daarmee krijgt. Om uit deze situatie te komen, zul je echt moeten beginnen met de hulp te accepteren en daarmee dus ook je beperkingen te accepteren. Anders wordt het heel moeilijk om uit die negatieve spiraal te komen en te ontdekken dat het leven met autisme ook heel mooi kan zijn en dat autisme ook zo zijn voordelen heeft
Je schrijft bijvoorbeeld dat je geen aangepast werk wilt, maar gewoon geld wilt verdienen. Maar wat heb je aan werk dat je niet aan kunt? Dat is een snelle route naar een burnout en nog dieper in je negatieve spiraal komen... En dat geld verdienen? Dat wordt dan ook verdomde lastig.
Ik heb ook autisme en hoewel ik last heb van mijn beperkingen herken ik me niet in hoe jij in het leven staat.
Ik lees aan de ene kant veel negativiteit, juist ook tegen je autisme, maar ook weerstand tegen de hulp die je daarmee krijgt. Om uit deze situatie te komen, zul je echt moeten beginnen met de hulp te accepteren en daarmee dus ook je beperkingen te accepteren. Anders wordt het heel moeilijk om uit die negatieve spiraal te komen en te ontdekken dat het leven met autisme ook heel mooi kan zijn en dat autisme ook zo zijn voordelen heeft
Je schrijft bijvoorbeeld dat je geen aangepast werk wilt, maar gewoon geld wilt verdienen. Maar wat heb je aan werk dat je niet aan kunt? Dat is een snelle route naar een burnout en nog dieper in je negatieve spiraal komen... En dat geld verdienen? Dat wordt dan ook verdomde lastig.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
woensdag 11 maart 2020 om 18:18
Ik herken veel van wat (en vooral hoe) je het schrijft. Mijn broertje heeft dezelfde diagnose en is ongeveer dezelfde leeftijd denk ik? 30+.
Helaas moet ik constateren dan het sceptische gevoel bij mijn broertje in ieder geval terecht is, maar zelf brengt hij het er niet bepaald beter vanaf. Als je naast je twee afspraken in de week nog niet genoeg tijd voelt om 'het zelf te doen', dat kun jij het waarschijnlijk ook niet zelf.
Ik zou zeggen; als je werk hebt kun je de afspraken met de jobcoach en je begeleider wekelijks daar op aanpassen.
Losse vraag: Waarom wacht je met voetbal tot na de zomer?
Losse comment: Bang zijn voor depressie is trouwens zinloos en erg onhandig...
Helaas moet ik constateren dan het sceptische gevoel bij mijn broertje in ieder geval terecht is, maar zelf brengt hij het er niet bepaald beter vanaf. Als je naast je twee afspraken in de week nog niet genoeg tijd voelt om 'het zelf te doen', dat kun jij het waarschijnlijk ook niet zelf.
Ik zou zeggen; als je werk hebt kun je de afspraken met de jobcoach en je begeleider wekelijks daar op aanpassen.
Losse vraag: Waarom wacht je met voetbal tot na de zomer?
Losse comment: Bang zijn voor depressie is trouwens zinloos en erg onhandig...
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
woensdag 11 maart 2020 om 19:04
Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat het nergens heen gaat. Sta je in het doelgroepresgister? Zo nee misschien kun je dan in overleg met je jobcoach een aanvraag doen. Ik zou wel luisteren naar de mensen die je hulp verlenen. Begin eens met 24 of 32 uur en niet met 36 of 40. Geef aan dat je graag wil werken en vraag daar concreet hulp bij. Kijk of je via de sociale dienst of een aanbieder op een sociaal clubje kan, zoals 1x per week samen hardlopen of eten in Resto vanHarte.. www.restovanharte.nl
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
