Psyche
alle pijlers
Mijn man is werkloos
maandag 24 augustus 2009 om 13:50
Eind november vorig jaar kreeg mijn man (50 jaar) te horen, dat zijn contract niet verlengd werd, met als gevolg dat hij sinds januari thuis is.
Hij heeft altijd gewerkt als magazijnmedewerker en heftruckchauffeur en dat ging hem goed af, totdat hij aan twee voeten hielspoor kreeg en iets wat de reumatoloog "vliegende reuma" noemt.
Hierdoor krijgt hij spontaan ontstekingen in zijn gewrichten.
Lang lopen, staan en zitten levert problemen op, en dat levert weer problemen op bij het solliciteren.
Hij zit nu in een reïntegratieproject en het is afwachten wat daaruit komt.
Ik zoek eigenlijk mensen die in een soortgelijke situatie zitten (niet persé met een krakkemige echtgenoot) om met elkaar te praten over hoe je er als partner mee om gaat.
We hebben een gezin met 2 kleine kinderen, ik werk parttime en heb gelukkig wel de mogelijkheid meer te werken.
Maar zo zoetjes aan begin ik me zorgen te maken.
Hoe moet dit op de lange termijn?
Wat als hij geen werk kan vinden; hij is nogal eigenwijs en kijkt alleen naar het bekende.
Wat als uiteindelijk de uitkering komt te vervallen, hoe gaan we dat oplossen?
Stel dat ik fulltime ga werken, hoe combineer ik dat dan met mijn kinderen?
Dat soort vragen houden me bezig.
Graag wil ik daar eens over van gedachten wisselen.
Groetjes,
Monique
Hij heeft altijd gewerkt als magazijnmedewerker en heftruckchauffeur en dat ging hem goed af, totdat hij aan twee voeten hielspoor kreeg en iets wat de reumatoloog "vliegende reuma" noemt.
Hierdoor krijgt hij spontaan ontstekingen in zijn gewrichten.
Lang lopen, staan en zitten levert problemen op, en dat levert weer problemen op bij het solliciteren.
Hij zit nu in een reïntegratieproject en het is afwachten wat daaruit komt.
Ik zoek eigenlijk mensen die in een soortgelijke situatie zitten (niet persé met een krakkemige echtgenoot) om met elkaar te praten over hoe je er als partner mee om gaat.
We hebben een gezin met 2 kleine kinderen, ik werk parttime en heb gelukkig wel de mogelijkheid meer te werken.
Maar zo zoetjes aan begin ik me zorgen te maken.
Hoe moet dit op de lange termijn?
Wat als hij geen werk kan vinden; hij is nogal eigenwijs en kijkt alleen naar het bekende.
Wat als uiteindelijk de uitkering komt te vervallen, hoe gaan we dat oplossen?
Stel dat ik fulltime ga werken, hoe combineer ik dat dan met mijn kinderen?
Dat soort vragen houden me bezig.
Graag wil ik daar eens over van gedachten wisselen.
Groetjes,
Monique
maandag 24 augustus 2009 om 14:10
Ja, tuurlijk, dat is ook het punt niet.
Ik ben na de geboorte van de oudste minder gaan werken en heb in de afgelopen maanden meer gewerkt (ik werk normaal 3 dagen per week).
Na zo'n volle week ben ik kapot, heb het gevoel dat ik een hoop mis en m'n kinderen tekort doe.
Mama is, als ze moe is, niet altijd de meest gezellige.
Dat is wat me bezig houd: hoe doe je dat als fulltime werkende ouder (vader of moeder, maakt niet uit) om dan, naast alle andere taken, toch voldoende tijd aan de kinderen te kunnen besteden.
En dan het liefst nog een beetje uitgerust en gezellig...
Ik ben na de geboorte van de oudste minder gaan werken en heb in de afgelopen maanden meer gewerkt (ik werk normaal 3 dagen per week).
Na zo'n volle week ben ik kapot, heb het gevoel dat ik een hoop mis en m'n kinderen tekort doe.
Mama is, als ze moe is, niet altijd de meest gezellige.
Dat is wat me bezig houd: hoe doe je dat als fulltime werkende ouder (vader of moeder, maakt niet uit) om dan, naast alle andere taken, toch voldoende tijd aan de kinderen te kunnen besteden.
En dan het liefst nog een beetje uitgerust en gezellig...
maandag 24 augustus 2009 om 14:12
Helemaal eens met Nammma. Als jij meer werkt om voor het inkomen te zorgen, dan gaat hij full time voor de kinderen werken. Totdat hij een baan heeft gevonden die vertrouwd is en waar hij zijn ei in kwijt kan. Wellicht bevalt het hem zo goed dat je dit blijft doen. Het lijkt mij het summum! Veel succes en keep smiling. Je kan er toch niets aan veranderen!
Volg je hart. Dat klopt.
maandag 24 augustus 2009 om 14:14
Het is overigens een kwestie van gewenning. Na een paar maanden ben je gewend aan het nieuwe, drukke werkschema. Als jij ze wegbrengt, je man haalt ze van school. Jij speelt een spelletje als je thuis komt met ze, terwijl je man kookt. Dan is er volgens mij geen man over boord. Zorg wel dat je niet alles op je hals haalt. Als jij werkt, doet hij het huis. Als jij thuis komt, pak jij de kinderen. Als je beneden komt als de kindjes op bed liggen, kan je neerploffen. En bedenk dat de situatie met kleine kinderen geen jaren duurt. Weet niet hoe oud je kindjes zijn, maar vanaf 12 willen ze niets meer met je. Je moet er wel zijn, ze doen alleen alles zelf.
Het schuldgevoel dat je jezelf aanpraat doe jezelf. Niemand anders. De kinderen vinden het waarschijnlijk allemaal prima.
Het schuldgevoel dat je jezelf aanpraat doe jezelf. Niemand anders. De kinderen vinden het waarschijnlijk allemaal prima.
Volg je hart. Dat klopt.
maandag 24 augustus 2009 om 14:17
allereerst sterkt emet de situatie:
als jij van parttime werken naar fulltime bent gegaan is het niet zo verwonderlijk dat je kapot bent. Iedereen is moe na een volle week werken en bij jou moet het nog wennen, het fulltime werken. M.b.t. het missen van de kinderen : kan ik je helaas niet mee helpen, heb geen kinderen.
als jij van parttime werken naar fulltime bent gegaan is het niet zo verwonderlijk dat je kapot bent. Iedereen is moe na een volle week werken en bij jou moet het nog wennen, het fulltime werken. M.b.t. het missen van de kinderen : kan ik je helaas niet mee helpen, heb geen kinderen.
maandag 24 augustus 2009 om 14:21
Als je man een WW uitkering heeft worden de uren die je nu meer werkt gekort op zijn uitkering, houd dat goed in de gaten! Je mag de uren blijven werken die je werkte toen hij werkeloos raakte, maar niet meer.
Als je man in de bijstand zit worden sowieso al jouw uren gekort op de bijstandsuitkering. Terecht overigens, bijstand is nu eenmaal bedoeld voor mensen die geen andere bron van inkomsten hebben.
Het is in ieder geval balen dat je man op zijn leeftijd zonder werk is komen te zitten; ons kabinet wil dat mensen tot hun 67-ste werken, maar in de praktijk ben je bij 40 al 'te oud'.
Toch maar proberen positief te blijven: zelf heb ik verleden jaar op m'n 60ste een (tijdelijke) baan gevonden die uiteindelijk een jaar duurde, en afgelopen voorjaar (op mijn 61ste) heb ik opnieuw een baan gevonden waar ik het ook nog eens heel erg naar mijn zin heb. Er zijn (zeldzame) werkgevers die niet meteen naar je 'bouwjaar' kijken.
Als je man in de bijstand zit worden sowieso al jouw uren gekort op de bijstandsuitkering. Terecht overigens, bijstand is nu eenmaal bedoeld voor mensen die geen andere bron van inkomsten hebben.
Het is in ieder geval balen dat je man op zijn leeftijd zonder werk is komen te zitten; ons kabinet wil dat mensen tot hun 67-ste werken, maar in de praktijk ben je bij 40 al 'te oud'.
Toch maar proberen positief te blijven: zelf heb ik verleden jaar op m'n 60ste een (tijdelijke) baan gevonden die uiteindelijk een jaar duurde, en afgelopen voorjaar (op mijn 61ste) heb ik opnieuw een baan gevonden waar ik het ook nog eens heel erg naar mijn zin heb. Er zijn (zeldzame) werkgevers die niet meteen naar je 'bouwjaar' kijken.
maandag 24 augustus 2009 om 14:24
maandag 24 augustus 2009 om 14:44
quote:Joyce48 schreef op 24 augustus 2009 @ 14:21:
Als je man een WW uitkering heeft worden de uren die je nu meer werkt gekort op zijn uitkering, houd dat goed in de gaten! Je mag de uren blijven werken die je werkte toen hij werkeloos raakte, maar niet meer.
Dit is onzin. Bij een WW uitkering wordt helemaal niet gekeken naar het inkomen van je partner. Dus word je ook niet gekort als je partner meer uren gaat werken.
Als je man een WW uitkering heeft worden de uren die je nu meer werkt gekort op zijn uitkering, houd dat goed in de gaten! Je mag de uren blijven werken die je werkte toen hij werkeloos raakte, maar niet meer.
Dit is onzin. Bij een WW uitkering wordt helemaal niet gekeken naar het inkomen van je partner. Dus word je ook niet gekort als je partner meer uren gaat werken.
maandag 24 augustus 2009 om 14:59
Heb je al die vragen die je hier stelt wel al aan je man gesteld? Je zorgen, je vragen met hem bespreken zonder verwijten naar hem toe. Als je man geen werk weer krijgt en jij kostwinner wordt zal de taakverdeling in huis anders zijn dan wat je gewend was. Hoe reageert hij daar op? Het is iets waar jullie samen uit moeten zien te komen. Heel veel sterkte, want het is natuurlijk gewoon een rot situatie waar je in zit.
maandag 24 augustus 2009 om 15:35
maandag 24 augustus 2009 om 15:44
maandag 24 augustus 2009 om 15:46
quote:fiba schreef op 24 augustus 2009 @ 15:35:
[...]
TO vraagt zich af hoe het zal gaan als zij fulltime gaat werken omdat ze gewend is parttime te werken en zo meer tijd heeft voor de kinderen. Lézen.Dat houdt in dat zij minder tijd voor de kinderen heeft, maar dat dat gecompenseerd wordt met de aandacht die ze van vader krijgen. Er zijn legio vaders die wel eens zouden willen weten hoe het is om meer tijd voor de kinderen te hebben..
[...]
TO vraagt zich af hoe het zal gaan als zij fulltime gaat werken omdat ze gewend is parttime te werken en zo meer tijd heeft voor de kinderen. Lézen.Dat houdt in dat zij minder tijd voor de kinderen heeft, maar dat dat gecompenseerd wordt met de aandacht die ze van vader krijgen. Er zijn legio vaders die wel eens zouden willen weten hoe het is om meer tijd voor de kinderen te hebben..
Dat dan weer wel..
maandag 24 augustus 2009 om 16:06
quote:fiba schreef op 24 augustus 2009 @ 15:35:
[...]
TO vraagt zich af hoe het zal gaan als zij fulltime gaat werken omdat ze gewend is parttime te werken en zo meer tijd heeft voor de kinderen. Lézen.Lees jij eerst eens, dan zie je dat ik daar al op gereageerd heb. (en reageer je frustraties ff lekker op een ander af)
[...]
TO vraagt zich af hoe het zal gaan als zij fulltime gaat werken omdat ze gewend is parttime te werken en zo meer tijd heeft voor de kinderen. Lézen.Lees jij eerst eens, dan zie je dat ik daar al op gereageerd heb. (en reageer je frustraties ff lekker op een ander af)
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 24 augustus 2009 om 17:14
maandag 24 augustus 2009 om 17:54
quote:HoiPippiLangkous schreef op 24 augustus 2009 @ 17:28:
Tuurlijk viebje, ik kom te dichtbij zeker?Nee HPL, je komt helemaal niet dichtbij. Maar over frustratie gesproken: daar heb jij volgens mij behoorlijk last van gezien je reacties en uitlatingen de laatste tijd hier op het forum. Jij verziekt serieuze topics en leuke blogs door aandachttrekkerij en door dingen totaal uit zijn verband te rukken. Verder ga ik hier niet meer op jouw gezuig reageren uit respect voor TO.
Tuurlijk viebje, ik kom te dichtbij zeker?Nee HPL, je komt helemaal niet dichtbij. Maar over frustratie gesproken: daar heb jij volgens mij behoorlijk last van gezien je reacties en uitlatingen de laatste tijd hier op het forum. Jij verziekt serieuze topics en leuke blogs door aandachttrekkerij en door dingen totaal uit zijn verband te rukken. Verder ga ik hier niet meer op jouw gezuig reageren uit respect voor TO.
maandag 24 augustus 2009 om 23:28
Hé meiden, laten we het gezellig houden.
Ieder z'n mening en ik had alleen maar een paar vragen.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik de enige ben die een werkloze partner heeft en ik wil graag weten hoe anderen met de situatie omgaan.
Als het meezit heeft m'n echtgenoot over niet al te lange tijd weer werk, maar wat als het langer gaat duren?
Dat soort dingen...
Slaap lekker,
Monique
Ieder z'n mening en ik had alleen maar een paar vragen.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik de enige ben die een werkloze partner heeft en ik wil graag weten hoe anderen met de situatie omgaan.
Als het meezit heeft m'n echtgenoot over niet al te lange tijd weer werk, maar wat als het langer gaat duren?
Dat soort dingen...
Slaap lekker,
Monique
maandag 24 augustus 2009 om 23:55
Vervelende situatie. Als ik goed begrijp streven jullie er wel naar dat echtgenoot weer gaat werken en jij er voornamelijk voor de kinderen bent.
Is er kans op genezing, wat je man betreft? Of zijn de klachten chronisch? Loopt hij nog bij een arts?
Het zou handig zijn als hij iets breder kijkt dan alleen het bekende, zoals je aangeeft. Want dat ging juist niet meer, toch?
Succes met alles!
Is er kans op genezing, wat je man betreft? Of zijn de klachten chronisch? Loopt hij nog bij een arts?
Het zou handig zijn als hij iets breder kijkt dan alleen het bekende, zoals je aangeeft. Want dat ging juist niet meer, toch?
Succes met alles!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 25 augustus 2009 om 00:18
Moniek, mijn vriend heeft anderhalf jaar thuis gezeten. Hoewel het financieel goed geregeld was, was het voor iedereen goed dat ie uiteindelijk een baan vond
Wàt een irritaties kan dat opwekken, beide kanten op hoor. Voor hem was het ook niet leuk, dat besef ik heel goed. Maar man, wat was ik blij toen ie weer ging werken.
Wàt een irritaties kan dat opwekken, beide kanten op hoor. Voor hem was het ook niet leuk, dat besef ik heel goed. Maar man, wat was ik blij toen ie weer ging werken.
