Psyche
alle pijlers
Mijn oude dagboek
woensdag 9 mei 2018 om 11:35
Hallo allemaal,
Ik ben mijn huis flink aan het opruimen en kwam mijn dagboek van bijna 8 jaar geleden tegen. Toen was ik net 20. Ik heb alles weer gelezen en wat bleek...ik liep destijds tegen precies dezelfde dingen aan als nu. En dat is best wel confronterend. Ben ik dan totaal niet gegroeid als persoon??
Ik schreef ook dat ik toen zoekende was. Ik moest een keuze maken welke studie ik ging doen. Achteraf de verkeerde keuze gemaakt. Nu heb ik een baan waar ik het niet naar mijn zin heb. In de banen hiervoor vond ik het werk ook niks aan. Nu sta ik weer voor de keus wat ik hierna wil gaan doen. Met weer PRECIES dezelfde gedachtes en vragen die ik toen had. En ik lees dezelfde onzekerheden die ik nog steeds heb.
Ik vind het leven vanaf mijn 20e tot bijna 30e moeilijk. Al die keuzes en onzekerheden. De harde maatschappij waarin je terecht komt.
Hoe hebben jullie deze periode in je leven ervaren? En vanaf welke leeftijd ben je als persoon echt gegroeid? En hoe kwam dat zo?
Ik ben mijn huis flink aan het opruimen en kwam mijn dagboek van bijna 8 jaar geleden tegen. Toen was ik net 20. Ik heb alles weer gelezen en wat bleek...ik liep destijds tegen precies dezelfde dingen aan als nu. En dat is best wel confronterend. Ben ik dan totaal niet gegroeid als persoon??
Ik schreef ook dat ik toen zoekende was. Ik moest een keuze maken welke studie ik ging doen. Achteraf de verkeerde keuze gemaakt. Nu heb ik een baan waar ik het niet naar mijn zin heb. In de banen hiervoor vond ik het werk ook niks aan. Nu sta ik weer voor de keus wat ik hierna wil gaan doen. Met weer PRECIES dezelfde gedachtes en vragen die ik toen had. En ik lees dezelfde onzekerheden die ik nog steeds heb.
Ik vind het leven vanaf mijn 20e tot bijna 30e moeilijk. Al die keuzes en onzekerheden. De harde maatschappij waarin je terecht komt.
Hoe hebben jullie deze periode in je leven ervaren? En vanaf welke leeftijd ben je als persoon echt gegroeid? En hoe kwam dat zo?
woensdag 9 mei 2018 om 11:53
Meid, doe rustig aan. Het is veel te warm voor zoveel stress. Mary Schmich heeft er een mooie essay over geschreven en Baz Luhrman heeft het gezongen.
If I could offer you only one tip for the future sunsreen would be it.
https://youtu.be/sTJ7AzBIJoI
If I could offer you only one tip for the future sunsreen would be it.
https://youtu.be/sTJ7AzBIJoI
...
woensdag 9 mei 2018 om 12:14
Ja, dat is een fenomeen dat ik van meer mensen hoor; dat je toch in je leven regelmatig met hetzelfde thema aan de slag 'moet'. Toch ben ik zéker wel gegroeid als mens (nu 50).
Misschien vind je dit artikel ook wel interessant om te lezen.
Moet je echt even tijd voor maken, ben je niet in een uurtje doorheen als je het echt op een rijtje gaat zetten:
https://waitbutwhy.com/2018/04/picking-career.html
Misschien vind je dit artikel ook wel interessant om te lezen.
Moet je echt even tijd voor maken, ben je niet in een uurtje doorheen als je het echt op een rijtje gaat zetten:
https://waitbutwhy.com/2018/04/picking-career.html
woensdag 9 mei 2018 om 12:16
Quaintrelle schreef: ↑09-05-2018 11:53If I could offer you only one tip for the future sunsreen would be it.
https://youtu.be/sTJ7AzBIJoI
woensdag 9 mei 2018 om 12:39
woensdag 9 mei 2018 om 15:25
Misschien heb je daar gelijk in. Maar het gaat er vooral om dat ik nog steeds niet weet wat ik wil! Qua werk vooral. En dat maakt mij onzeker. Maar ook dat het me maar niet lukt om vriendschappen te sluiten. Daar liep ik toen ook tegen aan en nu nog steeds. Ook heb ik dezelfde problemen in mijn relatie als ik toen had met mijn ex. Val ik gewoon op dezelfde types? Of ligt het aan mij? Het voelt alsof ik niks wijzer ben geworden.koko67 schreef: ↑09-05-2018 12:39Een van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb ( nu ik de wijze leeftijd van 50 bereikt heb) is dat ik mij niet meer druk maak om dingen waar ik mij als 20 jarige druk om maakte.
De onzekerheid, alle andere mensen die veel leuker en mooier waren dan ik.
Het zat allemaal in mijn hoofd.
woensdag 9 mei 2018 om 15:30
Vind ik een goeie om over na te denken. Natuurlijk wil je groeien als persoon. Je wilt immers niet steeds tegen dezelfde problemen aanlopen. Je wilt leren hoe je met bepaalde dingen om moet gaan en wat je zelf kan veranderen. Je wilt zelfverzekerder worden etc...je wilt niet meer dat kleine onzekere meisje zijn van 20viva-amber schreef: ↑09-05-2018 12:49Waarom zou je moeten groeien? Ben je niet goed genoeg zoals je bent?
maar een volwassen vrouw die weet wat ze wilt en haar waarden kent.Dus eigenlijk vind ik mezelf nog niet goed genoeg nee...
maar hoe ik dat moet veranderen...geen idee. Ik wil gewoon die volwassen zelfverzekerde vrouw zijn of in ieder geval die richting op.
woensdag 9 mei 2018 om 15:36
Ik ben nu 40 en ik vind het eigenlijk ook pas de laatste tien jaar echt leuk allemaal.
Tussen mijn 20 en 30 bleef ik precies ook nogal hangen in de systemen waarmee ik mijn eigen ruiten ingooide.
Ik heb mijn huidige man leren kennen toen ik 29 was en hij stimuleert mij heel erg in mijn persoonlijke groei, er is ook een stuk therapie bij gekomen, maar ik geloof ik dat ik het zonder man en therapie ook wel had gedaan, hij kan het niet in mijn plaats doen.
Maar als ik kijk naar 30-40 dan zie ik wel nogal wat veranderingen ten goede, loop ik niet meer tegen dezelfde muren op, zelfkennis en zo, en ben ik een pak rustiger en stabieler en gelukkiger geworden.
Dus hou vol TO, het leuke gedeelte begint nu echt
Tussen mijn 20 en 30 bleef ik precies ook nogal hangen in de systemen waarmee ik mijn eigen ruiten ingooide.
Ik heb mijn huidige man leren kennen toen ik 29 was en hij stimuleert mij heel erg in mijn persoonlijke groei, er is ook een stuk therapie bij gekomen, maar ik geloof ik dat ik het zonder man en therapie ook wel had gedaan, hij kan het niet in mijn plaats doen.
Maar als ik kijk naar 30-40 dan zie ik wel nogal wat veranderingen ten goede, loop ik niet meer tegen dezelfde muren op, zelfkennis en zo, en ben ik een pak rustiger en stabieler en gelukkiger geworden.
Dus hou vol TO, het leuke gedeelte begint nu echt
woensdag 9 mei 2018 om 16:21
Misschien helpt het om te kijken naar wat je wel hebt i.p.v. kijken naar wat er ook nog allemaal aan mogelijkheden ligt.Bribrabro schreef: ↑09-05-2018 15:25Misschien heb je daar gelijk in. Maar het gaat er vooral om dat ik nog steeds niet weet wat ik wil! Qua werk vooral. En dat maakt mij onzeker. Maar ook dat het me maar niet lukt om vriendschappen te sluiten. Daar liep ik toen ook tegen aan en nu nog steeds. Ook heb ik dezelfde problemen in mijn relatie als ik toen had met mijn ex. Val ik gewoon op dezelfde types? Of ligt het aan mij? Het voelt alsof ik niks wijzer ben geworden.
Heb je het verschrikkelijk op je werk? Is dat de reden dat je twijfelt? Als dat de reden is zou ik zoeken naar een nieuwe baan.
Welke problemen heb je met je vriend? Zijn dat problemen omdat hij hele andere keuzes maakt dan jij?
woensdag 9 mei 2018 om 17:04
Ik vond mijn "twintigers"-periode erg moeilijk en ingewikkeld...eigenlijk één grote identiteits-crisis. Ben nu midden 30 en merk dat t beter gaat, al heb ik zeker nog wel mn dips hoor. En ik weet nog steeds niet wat ik wil worden, later als ik groot ben 
Maar ik maak me er iets minder druk om en t lukt me meer te focussen op de prettige dingen des levens.
Maar ik maak me er iets minder druk om en t lukt me meer te focussen op de prettige dingen des levens.
woensdag 9 mei 2018 om 21:27
Dat klinkt goed, dat laatste! Ik houd hoop haha.MonicaG schreef: ↑09-05-2018 15:36Ik ben nu 40 en ik vind het eigenlijk ook pas de laatste tien jaar echt leuk allemaal.
Tussen mijn 20 en 30 bleef ik precies ook nogal hangen in de systemen waarmee ik mijn eigen ruiten ingooide.
Ik heb mijn huidige man leren kennen toen ik 29 was en hij stimuleert mij heel erg in mijn persoonlijke groei, er is ook een stuk therapie bij gekomen, maar ik geloof ik dat ik het zonder man en therapie ook wel had gedaan, hij kan het niet in mijn plaats doen.
Maar als ik kijk naar 30-40 dan zie ik wel nogal wat veranderingen ten goede, loop ik niet meer tegen dezelfde muren op, zelfkennis en zo, en ben ik een pak rustiger en stabieler en gelukkiger geworden.
Dus hou vol TO, het leuke gedeelte begint nu echt
woensdag 9 mei 2018 om 21:30
Ik vind het inderdaad niet leuk op mijn werk. Hiervoor heb ik banen gehad dat ik oersaai vond. Bij deze totaal andere baan dacht ik: dit is het! Maar na een jaar heb ik nu ook wel door dat dit hem ook niet is...maar wat dan wel??koko67 schreef: ↑09-05-2018 16:21Misschien helpt het om te kijken naar wat je wel hebt i.p.v. kijken naar wat er ook nog allemaal aan mogelijkheden ligt.
Heb je het verschrikkelijk op je werk? Is dat de reden dat je twijfelt? Als dat de reden is zou ik zoeken naar een nieuwe baan.
Welke problemen heb je met je vriend? Zijn dat problemen omdat hij hele andere keuzes maakt dan jij?
De problemen met mijn vriend komt omdat hij totaal andere karaktereigenschappen heeft. Dat siert hem, maar het botst ook wel eens flink.
woensdag 9 mei 2018 om 21:32
Ja zo voelt het, een hele grote identiteitscrisis! Maar hoor nu van meerdere dat het vanaf je 30e de goede kant op gaat. Misschien als je kinderen krijgt, dat dan de focus meer ligt op je kind ipv jezelf?Dobbelst1 schreef: ↑09-05-2018 17:04Ik vond mijn "twintigers"-periode erg moeilijk en ingewikkeld...eigenlijk één grote identiteits-crisis. Ben nu midden 30 en merk dat t beter gaat, al heb ik zeker nog wel mn dips hoor. En ik weet nog steeds niet wat ik wil worden, later als ik groot ben
woensdag 9 mei 2018 om 22:13
Ik ben ergens in de 30 (idd toen er eenmaal een kind was) een stuk stabieler geworden. Andere prioriteiten, meer waardering voor dat wat ik heb, meer berusting voor dat wat ik niet heb als het buiten mijn beinvloedingssfeer ligt.
woensdag 9 mei 2018 om 22:39
Ik heb (nog) geen kind(eren) en ook zonder lijkt t dus wat beter te worden als je ouder wordt.
Heb t nu ook minder naar mn zin op t werk en pieker nu ook weer even: "ja maar, want past dan wel echt bij mij?"
Ik accepteer t maar n beetje; dat ik gewoon niet echt 1 beroep heb waar ik helemaal voor wil gaan. Ik hou wel heel erg van reizen en heb leuke vriendinnen, hierdoor is mn leven ook met n mindere baan interessant en waardevol.
donderdag 10 mei 2018 om 09:23
Wat mij rust geeft, is dat ik niet alles wat mogelijk is ook zou moeten beleven. En een wereldreis, en kinderen krijgen, en een rijk sociaal leven, en dé carrière, en een groot huis, en heel goed zijn in hobby's of sport, en en en en en... Genieten van de kleine dingen, hoe cliché ook, scheelt heel veel moeten.
donderdag 10 mei 2018 om 10:03
De kern van het probleem is dat jij de overtuiging hebt dat je niet goed genoeg bent. Je denkt dat je iets moet zijn of hebben waar je zelfverzekerd van wordt. Die overtuiging leidt je steeds weer naar bepaalde patronen en problemen. Jij denkt dat jij die patronen en problemen moet oplossen maar ik denk dat je de onware overtuiging over jezelf moet loslaten. Jij bent goed genoeg zoals je bent.Bribrabro schreef: ↑09-05-2018 15:30Vind ik een goeie om over na te denken. Natuurlijk wil je groeien als persoon. Je wilt immers niet steeds tegen dezelfde problemen aanlopen. Je wilt leren hoe je met bepaalde dingen om moet gaan en wat je zelf kan veranderen. Je wilt zelfverzekerder worden etc...je wilt niet meer dat kleine onzekere meisje zijn van 20maar een volwassen vrouw die weet wat ze wilt en haar waarden kent.
Dus eigenlijk vind ik mezelf nog niet goed genoeg nee...maar hoe ik dat moet veranderen...geen idee. Ik wil gewoon die volwassen zelfverzekerde vrouw zijn of in ieder geval die richting op.
Alleen al die overtuiging zou je zoveel problemen schelen. Het feit dat je jezelf ok vindt staat groei niet in de weg. In tegendeel.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
