Psyche
alle pijlers
Mijn oude dagboek
woensdag 9 mei 2018 om 11:35
Hallo allemaal,
Ik ben mijn huis flink aan het opruimen en kwam mijn dagboek van bijna 8 jaar geleden tegen. Toen was ik net 20. Ik heb alles weer gelezen en wat bleek...ik liep destijds tegen precies dezelfde dingen aan als nu. En dat is best wel confronterend. Ben ik dan totaal niet gegroeid als persoon??
Ik schreef ook dat ik toen zoekende was. Ik moest een keuze maken welke studie ik ging doen. Achteraf de verkeerde keuze gemaakt. Nu heb ik een baan waar ik het niet naar mijn zin heb. In de banen hiervoor vond ik het werk ook niks aan. Nu sta ik weer voor de keus wat ik hierna wil gaan doen. Met weer PRECIES dezelfde gedachtes en vragen die ik toen had. En ik lees dezelfde onzekerheden die ik nog steeds heb.
Ik vind het leven vanaf mijn 20e tot bijna 30e moeilijk. Al die keuzes en onzekerheden. De harde maatschappij waarin je terecht komt.
Hoe hebben jullie deze periode in je leven ervaren? En vanaf welke leeftijd ben je als persoon echt gegroeid? En hoe kwam dat zo?
Ik ben mijn huis flink aan het opruimen en kwam mijn dagboek van bijna 8 jaar geleden tegen. Toen was ik net 20. Ik heb alles weer gelezen en wat bleek...ik liep destijds tegen precies dezelfde dingen aan als nu. En dat is best wel confronterend. Ben ik dan totaal niet gegroeid als persoon??
Ik schreef ook dat ik toen zoekende was. Ik moest een keuze maken welke studie ik ging doen. Achteraf de verkeerde keuze gemaakt. Nu heb ik een baan waar ik het niet naar mijn zin heb. In de banen hiervoor vond ik het werk ook niks aan. Nu sta ik weer voor de keus wat ik hierna wil gaan doen. Met weer PRECIES dezelfde gedachtes en vragen die ik toen had. En ik lees dezelfde onzekerheden die ik nog steeds heb.
Ik vind het leven vanaf mijn 20e tot bijna 30e moeilijk. Al die keuzes en onzekerheden. De harde maatschappij waarin je terecht komt.
Hoe hebben jullie deze periode in je leven ervaren? En vanaf welke leeftijd ben je als persoon echt gegroeid? En hoe kwam dat zo?
donderdag 10 mei 2018 om 10:12
Ik heb mijn eerste kind gekregen op mijn 19de, dus ik zou zeker niet zeggen dat innerlijke rust gepaard gaat met het krijgen van kinderen.
Snowkitty schreef: ↑10-05-2018 09:23Wat mij rust geeft, is dat ik niet alles wat mogelijk is ook zou moeten beleven. En een wereldreis, en kinderen krijgen, en een rijk sociaal leven, en dé carrière, en een groot huis, en heel goed zijn in hobby's of sport, en en en en en... Genieten van de kleine dingen, hoe cliché ook, scheelt heel veel moeten.
Ik vind dit wel nagel op de kop: dat het moéten wegvalt, er is vanalles mogelijk maar ik mocht van mezelf gaandeweg meer kiezen om die mogelijkheden te laten voor wat ze zijn.
Ik sta nu veel meer in contact met mezelf, weet waar ik blij en niet blij van word; ik laat me niet meer leiden door 'wat zou moeten'.
Voorbeeld: ik vind welnesstoestanden echt twee keer niks, en vroeger kon ik me nogal opjagen in mensen die maar bleven roepen dat ik niet weet wat ik daaraan mis.
Nu zeg ik gewoon 'leuk dat jij daar zo van geniet maar ik vind een middag Netflixen/boek lezen/wandelen met man en kinders... leuk dus waarom zou ik tijd, geld en energie spenderen aan iets waar ik geen zin in heb?'
Meningen van anderen zijn sowieso veel minder belangrijk geworden. Iedereen heeft altijd wel iets aan te merken dus waarom zou ik me in 1000 bochten wringen om voor iedereen goed te doen?
Ik heb een aantal mensen geselecteerd wiens mening belangrijk is voor mij, en ik vind het wel fijn om ideeën bij hen af te toetsen. Dat zijn mensen die mij indien nodig ook tegengas geven, maar die ook weten wat bij mij past en wat niet.
Dat ik alleen nog maar rekening hou met mijn eigen mening en met die van die 10 geselecteerde mensen ipv met iedereen geeft ook massa's rust en geluk.
donderdag 10 mei 2018 om 12:35
Ik vond de periode van mijn 20e tot mijn bijna 30e ook het moeilijkst. Eindelijk ben je volwassen en kun je je eigen beslissingen maken, maar dat is ook meteen eng. In de huidige maatschappij wordt vaak gedaan alsof je alles aan jezelf te danken hebt, dus als je een verkeerde keuze maakt, is dat je eigen schuld. Als je niet gelukkig bent, ook je eigen schuld. Maar ja, niemand kan de toekomst voorspellen en vaak zie je pas achteraf of een keuze juist heeft uitgepakt.
donderdag 10 mei 2018 om 14:01
Leuk om te horen, ik vond het ook een geweldig artikel.
@Bribrabro: is er een reden dat je niet reageert op mijn 2 berichten? Het is niet dat dit topic een tsunami aan reacties heeft en je ze daarom net hebt gemist.
Het komt op mij over alsof je liever praat over je probleem dan dat je het oplost.
