Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
vrijdag 10 oktober 2008 om 12:28
Nou ja, ik hoop dat je je wat beter voelt en laat je niet kisten (niet dat je dat doet).:
Ja, dat waren die hyena's ff vergeten denk ik, Minny komt altijd terug
Poez
@Digi: Nee, ik heb er geen spijt van, heb een hoop fijne en nuttige reacties gehad. Daar doet dat kleine groepje bloedzuigers helemaal niks aan af. Weet alleen nu wel aan wie ik mijn empathie niet hoef te besteden als ze iets overkomt, dat scheelt weer tijd.
vrijdag 10 oktober 2008 om 12:34
Nog aan het biebforummen Min? Of doettie het al weer. Ik kan me goed voorstellen dat het hele heftige gevoelens met zich mee brengt om je topic('s) zo te zien verlopen. Nog even daargelaten welke gevoelens je ervaring an sich met zich mee brengen. Het heeft mij zelf verbaasd hoe bóós ik me maakt om bepaalde opmerkingen en hoe zeer het me 's nachts bezig hield. In die zin is het misschien een geluk bij een ongeluk geweest dat je internet eruit lag, zo'n ervaring is meer dan genoeg om op je bordje te krijgen. Ik hoop dat de tips, knuffels en ervaringen die er ook tussen zaten je toch goed doen.
vrijdag 10 oktober 2008 om 17:37
Minny, ik denk dat je dit topic moet laten voor wat het is. Wie een topic opent legt de ziel bloot tegenover Jan en alleman. Je nodigt iedereen uit om te reageren op iets wat voor jou heel persoonlijk is. Dat kunnen troostende woorden zijn maar ook harde. Als je daar niet voor open staat, doe het dan niet. Als je het wel wilt, accepteer dan het goede met het slechte.
Ik ben wat men zo leuk noemt een allochtoon. Heb je enig idee hoe hard sommige uitspraken mij kunnen raken als ik meedoe op de Aktueel pijler? Aan mij de keuze, ik kan me terug trekken uit zo'n discussie, of ertegenin gaan met het risico dat ik er nog verdrietiger, maar wijzer uit kom. Zo zijn fora, a can of worms zoals iemand anders het al treffend omschreef, de mening van de hele wereld op een dienblaadje.
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:02
Het lijkt erop dat een sommige mensen vergeten dat dit geen discussieforum is. Het is een forum waar je kúnt discussieren. Maar je kunt er ook recepten uitwisselen, informatievragen, kletsen, advies vragen, je verhaal spuien, etc.
Dat iedereen mag reageren waar hij wil, staat als een paal boven water. Dat iedereen maar mag reageren hoe hij wil, dan weer niet.
Als ik om een recept van bakkeljauw met kouseband ga vragen op een Aktueel-discussietopic over de Surinaamse politiek, dan is de kans groot dat dit wordt verwijderd wegens oftopic. Waarom zou je dan met je gediscussier niet oftopic zijn op een topic wat geen discussietopic maar een meeleef/vanjeafschrijf-topic is? Helemaal als dit meerdere keren wordt aangegeven, er meerdere keren op wordt gewezen dat het pijnlijk is en er zelfs een speciaal topic voor de discussieerders wordt geopend?
Niet ieder topic is bedoeld om te discussieren. En dit topic is duidelijk niet met dat doel geopend.
Dat iedereen mag reageren waar hij wil, staat als een paal boven water. Dat iedereen maar mag reageren hoe hij wil, dan weer niet.
Als ik om een recept van bakkeljauw met kouseband ga vragen op een Aktueel-discussietopic over de Surinaamse politiek, dan is de kans groot dat dit wordt verwijderd wegens oftopic. Waarom zou je dan met je gediscussier niet oftopic zijn op een topic wat geen discussietopic maar een meeleef/vanjeafschrijf-topic is? Helemaal als dit meerdere keren wordt aangegeven, er meerdere keren op wordt gewezen dat het pijnlijk is en er zelfs een speciaal topic voor de discussieerders wordt geopend?
Niet ieder topic is bedoeld om te discussieren. En dit topic is duidelijk niet met dat doel geopend.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:13
En nog iets; als iemand er voor kiest hier een topic te openen, dat betekent dat niet dat zij verplicht is om antwoord te geven op alle vragen die worden gesteld, volledig met de billen bloot moet en alle details op tafel moet gooien. Als ze dat niet wil, dan is dat haar keus. Als dat betekent dat jij geen goed advies kan geven, dan zeg je dat. "Sorry, maar ik heb te weinig info dus kan je geen goed advies geven." Zo simpel is dat.
Maar zelf maar in gaan vullen en maar blijven drammen om antwoorden vind ik vreselijk onbeleefd en onwellevend. Ik ben blij dat het hier om Minny gaat (al vind ik het ook niet leuk dat zij wordt aangepakt), die heeft genoeg vacht op haar tanden om gewoon NEE te zeggen. Maar ik heb in andere topics wel eens zien gebeuren dat als iemand niet genoeg details wil geven, de druk flink opgeschroefd wordt, het verhaal wordt afgedaan als een fake-topic en de TO uiteindelijk meer vertelt dan ze wil. Echt triest.
Niemand is hier verplicht. Het is ook helemaal niet noodzakelijk om iemand de duimschroeven aan te zetten, te beledigen of te kwetsen, 'want het is een openbaar forum'. Zeker als het gaat om gevoelige onderwerpen, kun je gewoon je fatsoen houden.
Maar zelf maar in gaan vullen en maar blijven drammen om antwoorden vind ik vreselijk onbeleefd en onwellevend. Ik ben blij dat het hier om Minny gaat (al vind ik het ook niet leuk dat zij wordt aangepakt), die heeft genoeg vacht op haar tanden om gewoon NEE te zeggen. Maar ik heb in andere topics wel eens zien gebeuren dat als iemand niet genoeg details wil geven, de druk flink opgeschroefd wordt, het verhaal wordt afgedaan als een fake-topic en de TO uiteindelijk meer vertelt dan ze wil. Echt triest.
Niemand is hier verplicht. Het is ook helemaal niet noodzakelijk om iemand de duimschroeven aan te zetten, te beledigen of te kwetsen, 'want het is een openbaar forum'. Zeker als het gaat om gevoelige onderwerpen, kun je gewoon je fatsoen houden.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:20
Poezewoes, jij bent de eerste die reageerde op dit topic op pagina 1 en jij bent ook de eerste die er een discussie van maakte door te schrijven: 'Klinkt zeker alsof hij misbruik heeft gemaakt van de situatie. Een zwaar oversture onbekende vrouw verleiden is haske misbruik maken van, al had je je in zijn armen gestort.'
Wat jij schrijft klinkt erg als: discussieer er op los zolang het de TO maar steunt, maar waag het niet om een tegengeluid te laten horen. Daar kan ik, hoezeer ik het ook eens ben met delen van jouw laatste twee posts, niet mee eens zijn.
Wat jij schrijft klinkt erg als: discussieer er op los zolang het de TO maar steunt, maar waag het niet om een tegengeluid te laten horen. Daar kan ik, hoezeer ik het ook eens ben met delen van jouw laatste twee posts, niet mee eens zijn.
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:24
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:32
Meeleven is: joh wat rot voor je, wat akelig dat je je zo voelt.
Jij gaat een stapje verder en geeft je mening over wat er is gebeurd. Ook goed, ik zou in andere omstandigheden precies hetzelfde hebben gedaan.
Ik zou er, zoals ik al tig keer heb aangegeven, op dit punt nooit op inhaken. Waarom zou ik? De reden waarom ik dat na vele maar dan ook vele pagina's uiteindelijk wel heb gedaan is ondertussen duidelijk: niet om Minny lastig te vallen, maar om de discussie (wat jij troost noemt) die volledig uit de hand liep te nuanceren.
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:35
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:36
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:47
Ja Johnny, je hebt aangegeven dat je allochtoon bent. Het woord 'allochtoon' zegt echter niet of je wel of niet in Nederland bent geboren, zo nee, hoe oud je was toen je hier kwam, wat voor opleidingen je doorlopen hebt, etc. Gezien het niveau van de Nederlandse woorden die je gebruikt mag ik ervan uit gaan dat jij deze hele dan wel halve, engelse dan wel min of meer engelse zinnen niet nodig hebt om je verstaanbaar te maken op een Nederlands forum.
