Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
maandag 6 oktober 2008 om 09:05
Oh Minneke!
Klinkt zeker alsof hij misbruik heeft gemaakt van de situatie. Een zwaar oversture onbekende vrouw verleiden is haske misbruik maken van, al had je je in zijn armen gestort.
Kan me helemaal voorstellen dat je hiervan in de war bent. Wat fijn dat Rosanna er voor je was!
Klinkt zeker alsof hij misbruik heeft gemaakt van de situatie. Een zwaar oversture onbekende vrouw verleiden is haske misbruik maken van, al had je je in zijn armen gestort.
Kan me helemaal voorstellen dat je hiervan in de war bent. Wat fijn dat Rosanna er voor je was!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 6 oktober 2008 om 09:06
:O Ik zou hem alsnog aangeven! Ja, hij heeft misbruik van de situatie gemaakt. Maar hij heeft ook misbruik van jou gemaakt. Dat je geen nee hebt gezegd is geen excuus voor hem. Je was overstuur en dronken. Hoe zit het dan met die meisjes die onder invloed zijn van GHB? Die kunnen helemaal niets zeggen, maar dan blijft het nog wel steeds verkrachting. Wat een vieze schoft zeg!
Heel veel sterkte iig, en lief dat Rosanna je kwam ophalen. *dikke knuffel*
Heel veel sterkte iig, en lief dat Rosanna je kwam ophalen. *dikke knuffel*
maandag 6 oktober 2008 om 09:06
maandag 6 oktober 2008 om 09:15
Zet je er toch overheen, over die opvoeding! Als jij behoefte voelt aan een praatpaal dan is dat slim om daaraan toe te geven. Anders krop je het alleen maar op en barst de bom later en veeeeeeeel erger. Ik weet niet hoe goed je Roos kent maar misschien kan die wel komen, die weet tenminste wat er gebeurd is?:
[...]
Als ik ergens niet goed in ben dan is het hulp vragen. Dat is zwakte en zwakte daar deden wij vroeger thuis niet aan
maandag 6 oktober 2008 om 09:15
Ik hoef maar een paar uurtjes, dus ga wel, straks. Maar ben rond 2 uur weer thuis denk ik. Het is pas de tweede week daar dus ik wil niet meteen met allerlei klachten komen en af gaan bellen. Geen goede indruk!
Bovendien zal het me afleiden want hier de hele dag zitten malen zal de situatie niet beter maken. Ik wil mezelf ook geen trauma aanpraten...weet gewoon niet wat ik er van vind nog....
Bovendien zal het me afleiden want hier de hele dag zitten malen zal de situatie niet beter maken. Ik wil mezelf ook geen trauma aanpraten...weet gewoon niet wat ik er van vind nog....
maandag 6 oktober 2008 om 09:18
Ja, hij heeft zeker misbruik gemaakt van jou. Lekker makkelijk om een overstuur iemand proberen in te palmen. Wel heel lief dat je opgehaald ben door een andere forumster.
Alleen...hulp vragen is geen zwakte maar juist teken van lef hebben. Dus probeer je er toch overheen te zetten dat je er niet goed in bent, soms heb je gewoon hulp/luisterend oor/knuffel nodig van een goede vriendin bijv.
Heel veel sterkte!
Alleen...hulp vragen is geen zwakte maar juist teken van lef hebben. Dus probeer je er toch overheen te zetten dat je er niet goed in bent, soms heb je gewoon hulp/luisterend oor/knuffel nodig van een goede vriendin bijv.
Heel veel sterkte!
maandag 6 oktober 2008 om 09:20
maandag 6 oktober 2008 om 09:28
maandag 6 oktober 2008 om 09:28
Minny, gezien wat ik van je gelezen heb tot nog toe ben je niet bepaald een aanstelster. Luister naar Zwiebje en geef wel ff toe aan hulp. Misschien wijs om even naar de huisarts te gaan? Om er over te praten en om je te laten onderzoeken?
Het is zeker wel misbruik en zo een vent heeft met zijn poten van je af te blijven.
Sterkte..
Het is zeker wel misbruik en zo een vent heeft met zijn poten van je af te blijven.
Sterkte..
