Psyche
alle pijlers
Mijn schoonmoeder is overleden
dinsdag 8 februari 2022 om 20:56
Ik had een paar dagen eerder een topic hierover aan willen maken maar kwam er niet aan toe. Er is zoveel op ons afgekomen en de hele dag telefoontjes plegen en de uitvaart regelen.
Mijn schoonmoeder is vorige zaterdag overleden. Ze had veel gezondheidsklachten zoals o.a. een slecht hart,een hoge bloeddruk en was slecht ter been. Ze had afgelopen maandag geopereerd moeten worden omdat ze een vernauwing in haar bloedvaten had. Er was ook een teen geamputeerd. Ze was verzwakt,kreeg een longontsteking (geen Corona) en had vocht in haar buik en longen waarvoor ze behandeld werd.
We wisten dat ze niet beter zou worden en ze zou daarna naar een verpleeghuis gaan voor een kwalitatief goede tijd. Maar dit was toch wel ff schrikken. Haar zwakke hart stopte ermee.
Het is aan de ene kant beter dat haar een verdere lijdensweg bleef bespaard maar aan de andere kant is dit een pijnlijk verlies vooral in Coronatijd. We zijn intens verdrietig maar ook dankbaar voor alle goede herinneringen.
Vandaag zaten we in haar woning dingen voor te bereiden. Ik zag de lege etagere,waar altijd fruit op lag,op tafel staan,en barst in snikken uit. Russendoor voel ik me echt kut.
Over een paar dagen is de uitvaart.
Wat ik met dit topic wil: Van me afschrijven. Ik zal niet altijd in staat zijn om meteen terug te schrijven omdat we het zo druk hebben.
Mijn schoonmoeder is vorige zaterdag overleden. Ze had veel gezondheidsklachten zoals o.a. een slecht hart,een hoge bloeddruk en was slecht ter been. Ze had afgelopen maandag geopereerd moeten worden omdat ze een vernauwing in haar bloedvaten had. Er was ook een teen geamputeerd. Ze was verzwakt,kreeg een longontsteking (geen Corona) en had vocht in haar buik en longen waarvoor ze behandeld werd.
We wisten dat ze niet beter zou worden en ze zou daarna naar een verpleeghuis gaan voor een kwalitatief goede tijd. Maar dit was toch wel ff schrikken. Haar zwakke hart stopte ermee.
Het is aan de ene kant beter dat haar een verdere lijdensweg bleef bespaard maar aan de andere kant is dit een pijnlijk verlies vooral in Coronatijd. We zijn intens verdrietig maar ook dankbaar voor alle goede herinneringen.
Vandaag zaten we in haar woning dingen voor te bereiden. Ik zag de lege etagere,waar altijd fruit op lag,op tafel staan,en barst in snikken uit. Russendoor voel ik me echt kut.
Over een paar dagen is de uitvaart.
Wat ik met dit topic wil: Van me afschrijven. Ik zal niet altijd in staat zijn om meteen terug te schrijven omdat we het zo druk hebben.
madamebijoux wijzigde dit bericht op 08-02-2022 20:59
2.17% gewijzigd
Je pense donc je suis
woensdag 23 februari 2022 om 18:12
72 is ook niet oud hoor. Heb ook vaker 60ers meegemaakt die aan het dementeren waren. En de jongste was 56. De moeder was begin 80 en gezond. Haar dochter kon alleen nog maar ´ja´ zeggen en een paar maanden later is zij overleden.libe schreef: ↑21-02-2022 21:59Dankjewel Juultje, jij ook gecondoleerd met je vader. 75 is ook nog jong zeg.☹
Mijn schoonmoeder was pas 72, kreeg de diagnose toen ze 67 was, het is zo snel gegaan. Eerst schilderde de nog de zee, duinlandschappen en portretten. Maar vanaf haar 70ste lukte dat al niet meer. Op haar rouwkaart stond een foto van één van haar schilderijen (2 vrouwen op het strand).
Madamebijjoux: Wat vervelend van die pijn in haar voet en dat jullie geen afscheid meer hebben kunnen nemen. Mijn eerste gedachte toen ik hoorde dat ze was overleden, was gek genoeg ook een soort opluchting dat haar lijden eindelijk voorbij was. Wij hebben helaas ook geen afscheid kunnen nemen. We gingen regelmatig op bezoek in het verzorgingshuis, met ons zoontje van anderhalf (haar kleinzoon). Dan namen we haar vaak mee naar buiten en lieten we haar achter de kinderwagen lopen. Ze zei niets, maar ik wist wel dat ze er nog van genoot. De laatste keer was ze wel heel erg vermagerd. Ze was die week ook gevallen en had wat schaafwonden in haar gezicht. Mijn man zei nog dat we haar volgende keer misschien wel konden meenemen naar het centrum, want daar had ze wat meer te zien. We namen afscheid zonder te weten dat het de laatste keer zou zijn...
Ja,die pijn was zeker vervelend en ik had gewild dat er eerder naar haar voet was gekeken. We wisten dat ze niet meer zo lang zou hebben en ook geen 90 zou worden. Maar dat ging wel heel erg snel. In juni was ze 77 geworden maar dat heeft ze natuurlijk niet gehaald. We denken aan de andere kant ook dat het-gezien haar lijdensweg-goed zo is maar het neemt uiteraard het verdriet en het gemis niet weg. Maandag waren we ff in haar huis om de klok op te winden en dat was ff slikken. De lege woning-alsof ze zo de kamer inkon komen of op vakantie was.
Ook heftig zoals het bij jullie is gegaan! En hoe ze achteruit is gegaan! Wel fijn dat jullie haar regelmatig mee naar buiten hebben genomen en ik weet wel zeker dat ze ervan genoot.
Jullie hebben het goed gedaan. 
Je pense donc je suis
woensdag 23 februari 2022 om 21:15
O, dat had ik verkeerd gelezen dan, fijn dat je moeder nog zo kan genieten van het schilderen en gezond is. Mooi dat jullie een gerecht hebben gemaakt dat ze graag en vaak maakte. Mooie herinneringen zijn inderdaad heel belangrijkMadameBijoux schreef: ↑21-02-2022 20:53Juultje,het is mijn moeder die schildert en die is er gelukkig nog en gezond. Mijn schoonmoeder hield van kleuren. Afgelopen vrijdag Hollandse pot gemaakt,aardappelen met spinazi met boursin,lekkere bruine saus en gehaktballen. Dat kookte ze vaak. Wat kookte je vader zoal? En mooi om te lezen dat hij zo een lieve vader en opa was! Mooie herinneringen zijn belangrijk en geven me altijd het gevoel dat de dierbare dichtbij me is.
Mijn vader kookte toen hij nog werkte altijd op zondag. En dan altijd wat uitgebreider of speciaal, een lekkere stoofpot of couscous. En toen ik klein was maakte hij zelf friet, dus echt zelf aardappels schillen enzo.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
woensdag 23 februari 2022 om 21:17
Wat was je schoonmoeder nog jong toen ze de diagnose kreeg, het is inderdaad snel gegaan zeg bij haar. Fijn dat jullie haar vaak mee naar buiten hebben genomen met jullie zoon. Daar heeft ze vast erg van genoten.libe schreef: ↑21-02-2022 21:59Dankjewel Juultje, jij ook gecondoleerd met je vader. 75 is ook nog jong zeg.☹
Mijn schoonmoeder was pas 72, kreeg de diagnose toen ze 67 was, het is zo snel gegaan. Eerst schilderde de nog de zee, duinlandschappen en portretten. Maar vanaf haar 70ste lukte dat al niet meer. Op haar rouwkaart stond een foto van één van haar schilderijen (2 vrouwen op het strand).
Madamebijjoux: Wat vervelend van die pijn in haar voet en dat jullie geen afscheid meer hebben kunnen nemen. Mijn eerste gedachte toen ik hoorde dat ze was overleden, was gek genoeg ook een soort opluchting dat haar lijden eindelijk voorbij was. Wij hebben helaas ook geen afscheid kunnen nemen. We gingen regelmatig op bezoek in het verzorgingshuis, met ons zoontje van anderhalf (haar kleinzoon). Dan namen we haar vaak mee naar buiten en lieten we haar achter de kinderwagen lopen. Ze zei niets, maar ik wist wel dat ze er nog van genoot. De laatste keer was ze wel heel erg vermagerd. Ze was die week ook gevallen en had wat schaafwonden in haar gezicht. Mijn man zei nog dat we haar volgende keer misschien wel konden meenemen naar het centrum, want daar had ze wat meer te zien. We namen afscheid zonder te weten dat het de laatste keer zou zijn...
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
vrijdag 25 februari 2022 om 19:56
Geeft niets Juultje! Als mijn moeder schildert dan komt ze me vaak halen als een schilderij af is en vraagt me wat ik in het schilderij zie. Aanstaande vrijdag maken we weer dit gerecht en daar verheugen we ons op. Wat kookte je vader toch lekkere dingen! Eten jullie dat nog wel eens? Toen ik vroeger nog in mijn ouderlijke huis woonde schilden mijn zussen en ik altijd aardappelen en deden ze in de frituurpan. Later gingen we ze samen opeten met zelfgemaakte sausjes en dan ff later een gezellig filmpje erbij. Dat was altijd op zaterdagavond. Heerlijk!Juultje schreef: ↑23-02-2022 21:15O, dat had ik verkeerd gelezen dan, fijn dat je moeder nog zo kan genieten van het schilderen en gezond is. Mooi dat jullie een gerecht hebben gemaakt dat ze graag en vaak maakte. Mooie herinneringen zijn inderdaad heel belangrijk
Mijn vader kookte toen hij nog werkte altijd op zondag. En dan altijd wat uitgebreider of speciaal, een lekkere stoofpot of couscous. En toen ik klein was maakte hij zelf friet, dus echt zelf aardappels schillen enzo.
Je pense donc je suis
zondag 27 februari 2022 om 15:23
zaterdag 5 maart 2022 om 12:27
Vandaag is het dan precies een maand geleden dat mijn schoonmoeder is overleden. Het is en blijft een groot gemis. Het verwerken gaat niet de hele tijd zoals het zou moeten vanwege de klote oorlog. Ik moet regelmatig mijn best doen om niet afgeleid te worden. Ik schakel dan gauw over op een ander programma. Dan lukt het weer. Rouwen is erg belangrijk. Het zal trouwens ook niet meer lang duren en dan gaan we het huis leeghalen. Dat wordt ook weer confronterend. Nooit meer op de koffie bij haar kunnen gaan of een prakje eten of haar uitnodigen om bij ons te eten of uit eten gaan of wandelen. 
Ik ben zo dankbaar voor alle mooie herinneringen. Net nog naar haar foto staan kijken.
Ik ben zo dankbaar voor alle mooie herinneringen. Net nog naar haar foto staan kijken.
Je pense donc je suis
zaterdag 5 maart 2022 om 15:21
Madamebijoux: ik denk ook nog vaak aan mijn schoonmoeder. En aan de oorlog. En ik ben blij dat zij dit niet hoeft mee te maken, want ze zou zich er vast ook veel van aantrekken. Mijn schoonvader heeft alle spullen van mijn schoonmoeder aan een goed doel gegeven. Dus ergens in de wereld zijn nu arme mensen heel blij met haar kleding. Dat is wel een fijn idee. Maar omdat ze al een jaar niet meer thuis woonde, hebben we daar al een beetje afscheid van haar kunnen nemen. Al blijft het nog steeds een raar idee dat ze er nooit meer is als we op bezoek komen. Gelukkig hebben we dan de fotoboeken nog, want foto's blijven altijd een mooie herinnering. Veel sterkte met het leegruimen van haar huis.
Groetjes!
maandag 7 maart 2022 om 12:42
MadameBijoux, we eten regelmatig stoofvlees, niet per se volgens een van de recepten van mijn vader, maar ik heb dat wel leren waarderen door zijn kookkunsten. Net als lekkere frietjes, wij hebben een achternaam waardoor mijn vader een bepaalde naam aan de frietjes gaf en dat zeggen we nog steeds regelmatig als we friet eten.
Vorige week dinsdag is de zus van mijn vader, dus mijn tante, overleden, ook aan een beroerte. Voor mijn moeder vooral weer even extra confronterend. Vandaag is de uitvaart, ik ben er niet heen geweest, zij en mijn broer wel.
Vorige week dinsdag is de zus van mijn vader, dus mijn tante, overleden, ook aan een beroerte. Voor mijn moeder vooral weer even extra confronterend. Vandaag is de uitvaart, ik ben er niet heen geweest, zij en mijn broer wel.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
maandag 7 maart 2022 om 14:59
Ah, Juultje wat naar dat je tante nu ook is gestorven, gecondoleerd! Ik begrijp wel dat je moeder zich er nog niet toe kan zetten hoor, ik zou daar zelf ook moeite mee hebben. Helaas moet in een verzorgingshuis binnen twee weken na overlijden de kamer al helemaal leeg zijn, want de wachtlijsten zijn erg lang. Toevallig was daar ook de mogelijkheid tot doneren van kleding en spullen dus dat kwam mijn schoonvader wel goed uit. Hij had geen zin om alles weer mee naar huis te nemen.
Groetjes!
woensdag 9 maart 2022 om 19:42
Hoi Libe,ja mijn schoonmoeder had zich ook veel van de oorlog aangetrokken. Ze was ook klaar met de lockdown en al die beperkingen die het opleverde en ze veel thuis zat omdat de kaartclub niet door mocht gaan en af en toe somber. Fijn dat je schoonvader spullen en kleding aan een goed doel heeft gegeven! We zitten ook eraan te denken om wat kleding van mijn schoonmoeder en eventueel spullen aan mensen uit de Oekraïne te geven. Ik vind foto´s een prachtige herinnering. Die hebben we ook. Ja,het besef komt er nu steeds meer dat ze er niet meer is.libe schreef: ↑05-03-2022 15:21Madamebijoux: ik denk ook nog vaak aan mijn schoonmoeder. En aan de oorlog. En ik ben blij dat zij dit niet hoeft mee te maken, want ze zou zich er vast ook veel van aantrekken. Mijn schoonvader heeft alle spullen van mijn schoonmoeder aan een goed doel gegeven. Dus ergens in de wereld zijn nu arme mensen heel blij met haar kleding. Dat is wel een fijn idee. Maar omdat ze al een jaar niet meer thuis woonde, hebben we daar al een beetje afscheid van haar kunnen nemen. Al blijft het nog steeds een raar idee dat ze er nooit meer is als we op bezoek komen. Gelukkig hebben we dan de fotoboeken nog, want foto's blijven altijd een mooie herinnering. Veel sterkte met het leegruimen van haar huis.
Je pense donc je suis
woensdag 9 maart 2022 om 19:46
Gecondoleerd met je tante en veel sterkte voor jullie allemaal! Ik snap volkomen dat het vooral voor je moeder erg confronterend is.Juultje schreef: ↑07-03-2022 12:42MadameBijoux, we eten regelmatig stoofvlees, niet per se volgens een van de recepten van mijn vader, maar ik heb dat wel leren waarderen door zijn kookkunsten. Net als lekkere frietjes, wij hebben een achternaam waardoor mijn vader een bepaalde naam aan de frietjes gaf en dat zeggen we nog steeds regelmatig als we friet eten.
Vorige week dinsdag is de zus van mijn vader, dus mijn tante, overleden, ook aan een beroerte. Voor mijn moeder vooral weer even extra confronterend. Vandaag is de uitvaart, ik ben er niet heen geweest, zij en mijn broer wel.
Leuk verhaal over je vader en de frietjes!
Dan is hij toch nog een beetje bij jullie. En stoofvlees vind ik heerlijk.
Je pense donc je suis
woensdag 9 maart 2022 om 19:50
maandag 21 maart 2022 om 09:13
maandag 21 maart 2022 om 16:05
Dat lijkt me heel raar, MadameBijoux, net of ze zo binnen kan komen lopen...
Gisteren vierde mijn broer zijn verjaardag, daar was mijn vader voor het eerst niet bij. Volgende maand is mijn moeder jarig en gaan we uit eten, ook daar is hij voor het eerst niet bij. Vorig jaar was dat nog een lockdown-verjaardag met avondklok en hebben we bij mijn ouders thuis gegeten en besteld van een restaurant. Zo raar om dan alles voor het eerst zonder hem te doen.
Gisteren vierde mijn broer zijn verjaardag, daar was mijn vader voor het eerst niet bij. Volgende maand is mijn moeder jarig en gaan we uit eten, ook daar is hij voor het eerst niet bij. Vorig jaar was dat nog een lockdown-verjaardag met avondklok en hebben we bij mijn ouders thuis gegeten en besteld van een restaurant. Zo raar om dan alles voor het eerst zonder hem te doen.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
maandag 21 maart 2022 om 18:00
Hoi Juultje,ja het is heel anders als je dingen voor het eerst zonder iemand,in jouw geval je vader,doet. Ik kan me voorstellen dat jullie hem juist dan heel erg missen. Bepaalde dingen wennen maar het gemis blijft en dat is okay. Nu ik dit tip prik ik een traantje weg. Hoort erbij.De herinneringen blijf ik koesteren. Waar gaan jullie eten? Mijn schoonmoeder hield erg van Chinees en Italiaans eten. Dat doen we dan zo nu en dan en denken dan aan haar.
Je pense donc je suis
zondag 17 april 2022 om 20:41
Mijn vriend en ik zijn ons tijdens deze feestdagen weer ervan bewust dat mijn schoonmoeder nooit meer terugkomt. Gisteren waren we uit eten geweest en hadden we haar normaliter meegevraagd. Maar dat gaat nooit meer gebeuren. We hadden haar ook uitgenodigd om thuis bij ons te komen eten. Juist in deze dagen is het gemis weer zo verschrikkelijk groot en dat is pijnlijk.
Je pense donc je suis
maandag 18 april 2022 om 22:18
MadameBijoux
Wij zijn gisteren uit eten geweest voor de verjaardag van mijn moeder. Het was toen precies 5 maanden geleden dat mijn vader overleed. ‘s Middags zag ik haar bij zijn foto staan, ze aaide zijn wang en huilde. We hebben toen wel fijn gepraat en geknuffeld. Daarna dus uit eten, wat heel gezellig was, maar je mist toch iemand. Wel komen er dan herinneringen boven, waar hij ook deel van uitmaakt, dus dat delen we dan natuurlijk gewoon.
Vorige week zat ik in de auto en hoorde ik een liedje op de radio dat me ineens heel erg aan mijn vader deed denken, De tranen rolden toen over mijn wangen, ineens kwam het verdriet weer naar boven. Terwijl het over het algemeen best goed gaat, komt het soms ineens heel heftig naar boven.
Ik heb laatst ook een goed gesprek gehad met mijn man, dat het niet altijd goed gaat met mij, dat ik soms erg down kan zijn of elke prikkel te veel is. Onze zoon is nogal druk en dat komt bij mij dan niet altijd even goed binnen, waar ik me dan weer schuldig over voel. Mijn man snapt mij nu beter op die momenten en pakt mij dan dingen uit handen of plant me op de bank en brengt me een drankje en zorgt voor me. Heel fijn. Ik heb wel ook aangegeven dat het me soms te veel wordt en ik ga daarom ook volgende maand een weekendje alleen weg, even een paar dagen/nachten helemaal niets en alleen tijd voor mezelf.
Wij zijn gisteren uit eten geweest voor de verjaardag van mijn moeder. Het was toen precies 5 maanden geleden dat mijn vader overleed. ‘s Middags zag ik haar bij zijn foto staan, ze aaide zijn wang en huilde. We hebben toen wel fijn gepraat en geknuffeld. Daarna dus uit eten, wat heel gezellig was, maar je mist toch iemand. Wel komen er dan herinneringen boven, waar hij ook deel van uitmaakt, dus dat delen we dan natuurlijk gewoon.
Vorige week zat ik in de auto en hoorde ik een liedje op de radio dat me ineens heel erg aan mijn vader deed denken, De tranen rolden toen over mijn wangen, ineens kwam het verdriet weer naar boven. Terwijl het over het algemeen best goed gaat, komt het soms ineens heel heftig naar boven.
Ik heb laatst ook een goed gesprek gehad met mijn man, dat het niet altijd goed gaat met mij, dat ik soms erg down kan zijn of elke prikkel te veel is. Onze zoon is nogal druk en dat komt bij mij dan niet altijd even goed binnen, waar ik me dan weer schuldig over voel. Mijn man snapt mij nu beter op die momenten en pakt mij dan dingen uit handen of plant me op de bank en brengt me een drankje en zorgt voor me. Heel fijn. Ik heb wel ook aangegeven dat het me soms te veel wordt en ik ga daarom ook volgende maand een weekendje alleen weg, even een paar dagen/nachten helemaal niets en alleen tijd voor mezelf.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
dinsdag 19 april 2022 om 16:35
juultje,bedankt voor je lieve woorden!Juultje schreef: ↑18-04-2022 22:18MadameBijoux
Wij zijn gisteren uit eten geweest voor de verjaardag van mijn moeder. Het was toen precies 5 maanden geleden dat mijn vader overleed. ‘s Middags zag ik haar bij zijn foto staan, ze aaide zijn wang en huilde. We hebben toen wel fijn gepraat en geknuffeld. Daarna dus uit eten, wat heel gezellig was, maar je mist toch iemand. Wel komen er dan herinneringen boven, waar hij ook deel van uitmaakt, dus dat delen we dan natuurlijk gewoon.
Vorige week zat ik in de auto en hoorde ik een liedje op de radio dat me ineens heel erg aan mijn vader deed denken, De tranen rolden toen over mijn wangen, ineens kwam het verdriet weer naar boven. Terwijl het over het algemeen best goed gaat, komt het soms ineens heel heftig naar boven.
Ik heb laatst ook een goed gesprek gehad met mijn man, dat het niet altijd goed gaat met mij, dat ik soms erg down kan zijn of elke prikkel te veel is. Onze zoon is nogal druk en dat komt bij mij dan niet altijd even goed binnen, waar ik me dan weer schuldig over voel. Mijn man snapt mij nu beter op die momenten en pakt mij dan dingen uit handen of plant me op de bank en brengt me een drankje en zorgt voor me. Heel fijn. Ik heb wel ook aangegeven dat het me soms te veel wordt en ik ga daarom ook volgende maand een weekendje alleen weg, even een paar dagen/nachten helemaal niets en alleen tijd voor mezelf.
Ook jij veel sterkte toegewenst! Het valt niet mee maar daar moeten we doorheen want ik wil ondanks alles verder met mijn leven en verder van mooie dingen blijven genieten. Dat zou mijn schoonmoeder ook willen. Verder neem ik ook de tijd tussendoor om te rouwen. En vaak denk ik aan haar slappe lach. We konden zo leuk met haar lachen. Dat was zeker weer een heftig moment voor je schoonmoeder. Ik snap dat dit best pijnlijk was. Fijn dat jullie er dan voor elkaar zijn door te praten en te knuffelen! Dat voelt zo fijn. En dat jullie uit eten zijn geweest en samen waren en het ondanks het gemis toch gezellig was,precies zoals bij ons. We waren samen uit eten,we misten haar,maar hadden het samen ook fijn en tegelijkertijd herdachten we zijn moeder.
Dat je tijdens een bepaald liedje moet huilen is normaal. Gewoon de tranen laten gaan want dat lucht op. Tijdens de feest-en verjaardagen komt het gemis opeens heftig binnen. En het is goed om aan te geven dat het af en toe teveel voor je wordt. Zich terugtrekken of ff me-time is erg belangrijk. Goed dat je met je man erover kunt praten! Fijn dat je een weekendje alleen weggaat! Ff aan iets anders denken! Dikke knuf!
Je pense donc je suis
woensdag 20 april 2022 om 14:24
Ik voel met jullie mee...MadameBijoux schreef: ↑17-04-2022 20:41Mijn vriend en ik zijn ons tijdens deze feestdagen weer ervan bewust dat mijn schoonmoeder nooit meer terugkomt. Gisteren waren we uit eten geweest en hadden we haar normaliter meegevraagd. Maar dat gaat nooit meer gebeuren. We hadden haar ook uitgenodigd om thuis bij ons te komen eten. Juist in deze dagen is het gemis weer zo verschrikkelijk groot en dat is pijnlijk.
Dit waren voor ons ook de eerste Paasdagen zonder mijn vader. Begin juni is zijn eerste sterfdag
Hij is geheel plotseling overleden.Ik mis hem nog steeds. En in deze tijd van het jaar hielp hij me altijd met de (grote) tuin.
Mijn moeder voelt zich vaak erg alleen en verdrietig. Ik probeer er zoveel mogelijk voor haar te zijn, maar kan het verdriet niet wegnemen.
