Psyche
alle pijlers
Misbruik vertelt, in doofpot gestopt
donderdag 19 september 2019 om 09:00
Goedemorgen,
2 maanden geleden heb ik aan mijn ouders verteld dat ik jarenlang ben misbruikt door mijn broer. Ze vonden het heel erg en geloofden mij meteen, wat ik een zeer fijne reactie vond. Daarna is er nooit meer over gesproken en voelt het voor mij dat het allemaal in een doofpot gestopt wordt. Laatst sprak m'n moeder met me over wat hij voor leuke vakantie heeft gehad. Ik heb toen ook eerlijk gezegd dat zijn leven mij niet interesseert en als hem iets overkomt, ik daar niet rouwig om zou zijn. Nu is dit natuurlijk niet de meest geschikte reactie om te geven, maar ik voelde de woede
gewoon opkomen. Ik voel me niet begrepen door mijn ouders. Ze geven wel aan als ik iets nodig heb, ik er zelf mee moet komen. Ik weet niet of ik dit volhoud. Ik ben bang dat ik uiteindelijk de band met mijn ouders ga verbreken en dat ik voor mezelf moet kiezen. Ik kan hun verhalen niet aanhoren hoe perfect hij is. Wat vinden jullie van deze situatie en wat zijn jullie adviezen? Ik zit er enorm mee.
Alvast bedankt
2 maanden geleden heb ik aan mijn ouders verteld dat ik jarenlang ben misbruikt door mijn broer. Ze vonden het heel erg en geloofden mij meteen, wat ik een zeer fijne reactie vond. Daarna is er nooit meer over gesproken en voelt het voor mij dat het allemaal in een doofpot gestopt wordt. Laatst sprak m'n moeder met me over wat hij voor leuke vakantie heeft gehad. Ik heb toen ook eerlijk gezegd dat zijn leven mij niet interesseert en als hem iets overkomt, ik daar niet rouwig om zou zijn. Nu is dit natuurlijk niet de meest geschikte reactie om te geven, maar ik voelde de woede
gewoon opkomen. Ik voel me niet begrepen door mijn ouders. Ze geven wel aan als ik iets nodig heb, ik er zelf mee moet komen. Ik weet niet of ik dit volhoud. Ik ben bang dat ik uiteindelijk de band met mijn ouders ga verbreken en dat ik voor mezelf moet kiezen. Ik kan hun verhalen niet aanhoren hoe perfect hij is. Wat vinden jullie van deze situatie en wat zijn jullie adviezen? Ik zit er enorm mee.
Alvast bedankt
donderdag 19 september 2019 om 13:08
Ik ken iemand die haar ex heeft aangegeven voor verkrachting. Ze waren al uit elkaar en hij kwam spullen halen en nam ondertussen haar nog even. Dat proces heeft jaaaren geduurd. Ze heeft niet gewonnen (want bewijs maar 'ns dat het niet gewoon seks met je ex was) en ze is er mentaal ook niet beter op geworden door dit hele gedoe niet achter zich te laten maar te blijven oprakelen. Vraag me dus af wat wil je er mee bereiken? Als ze nu direct naar haar ouders was gegaan op het moment dat het gebeurde, had ze iets kunnen doen en hadden haar ouders die broer eruit kunnen gooien. Nu kunnen ze er niet zoveel meer mee, behalve dus idd rekening houden met TO en te zwijgen over wat zij met broer bespreken.
donderdag 19 september 2019 om 13:14
Wat een kutopmerking. To is niet gisteren misbruikt maar op een leeftijd en naar ik aanneem op een plek waar haar veiligheid niet in het geding had horen te zijn.redbulletje schreef: ↑19-09-2019 13:08Ik ken iemand die haar ex heeft aangegeven voor verkrachting. Ze waren al uit elkaar en hij kwam spullen halen en nam ondertussen haar nog even. Dat proces heeft jaaaren geduurd. Ze heeft niet gewonnen (want bewijs maar 'ns dat het niet gewoon seks met je ex was) en ze is er mentaal ook niet beter op geworden door dit hele gedoe niet achter zich te laten maar te blijven oprakelen. Vraag me dus af wat wil je er mee bereiken? Als ze nu direct naar haar ouders was gegaan op het moment dat het gebeurde, had ze iets kunnen doen en hadden haar ouders die broer eruit kunnen gooien. Nu kunnen ze er niet zoveel meer mee, behalve dus idd rekening houden met TO en te zwijgen over wat zij met broer bespreken.
Laten we vooral wat TO had moeten/kunnen/willen doen op een kwetsbare leeftijd buiten beschouwing laten!
donderdag 19 september 2019 om 13:21
Ze kan het idd niet meer terugdraaien maar dat beperkt wel wat je er anno nu nog mee kan doen qua aangifte of houding ouders. Dat is geen kutopmerking, dat is gewoon realiteitszin.kapow schreef: ↑19-09-2019 13:14Wat een kutopmerking. To is niet gisteren misbruikt maar op een leeftijd en naar ik aanneem op een plek waar haar veiligheid niet in het geding had horen te zijn.
Laten we vooral wat TO had moeten/kunnen/willen doen op een kwetsbare leeftijd buiten beschouwing laten!
donderdag 19 september 2019 om 13:30
Omdat aangifte jou niet heeft geholpen om je misbruikverleden een plek te geven is het voor anderen realiteitszin?redbulletje schreef: ↑19-09-2019 13:21Ze kan het idd niet meer terugdraaien maar dat beperkt wel wat je er anno nu nog mee kan doen qua aangifte of houding ouders. Dat is geen kutopmerking, dat is gewoon realiteitszin.
To heeft niks terug te draaien want zij heeft niks verkeerd gedaan...
En wat je er “nu nog” mee kan is geenszins beperkt.
donderdag 19 september 2019 om 13:36
Ik heb niemand aangegeven hoor, gelukkig heb ik daar ook geen reden voor. Maar je moet al met sperma en verwondingen komen wil je enigszins kans maken. Een heterdaadje/lik op stuk, anders sta je totaal niet sterk. En dan is de vraag, is het het waard?
donderdag 19 september 2019 om 13:36
Ik kan me je vorige topic nog herinneren en daar schrijf je over dat je in therapie gaat. Heb je daar al stappen in gemaakt en naar de huisarts gegaan of een psycholoog?
Misschien is het goed om je ouders op een rustig moment nogmaals te herinneren aan wat je broer jou heeft aangedaan en dat je daarom niks meer wil horen over je broer. Dat zij dus echt geen leuke verhalen over de dader aan jou hoeven te vertellen. Misschien dat ze dan pas doorhebben dat er bij jou nog heel veel pijn zit en dat ze dan weten wat ze in ieder geval niet moeten doen.
Misschien is het goed om je ouders op een rustig moment nogmaals te herinneren aan wat je broer jou heeft aangedaan en dat je daarom niks meer wil horen over je broer. Dat zij dus echt geen leuke verhalen over de dader aan jou hoeven te vertellen. Misschien dat ze dan pas doorhebben dat er bij jou nog heel veel pijn zit en dat ze dan weten wat ze in ieder geval niet moeten doen.
donderdag 19 september 2019 om 13:40
Ik ga niet in op het wel of niet aangifte. Het is de vraag van TO niet en prioriteit 1 is dat ze de hulp krijgt die ze nodig heeft om een dergelijke ervaring te verwerken.
donderdag 19 september 2019 om 13:42
Dat was dus ook mijn eerste reactie in dit topic: zelf hulp zoeken bij een psycholoog en met die psycholoog erbij ook samen met haar ouders spreken.
donderdag 26 september 2019 om 10:24
Feiten;
Meerdere jaren misbruikt door broer.
Met ouders gesproken, die doen er niets mee.
Heeft zelf moeite met omgang familie door feit en voelt zich niet begrepen.
Dat ze hulp nodig heeft is over duidelijk, ik zou allereerst naar de huisarts gaan.
Of psychische hulp nodig is kan ik niet beoordelen ik zou daar zelf niet zo snel voor kiezen vanwege dossier wat men maakt.
Ik heb geen hoge pet op van de daadkracht en aanpak van de politie toch zou ik aangifte doen van misbruik door mijn broer, hij komt er nu mee weg zonder er zelfs maar op aangesproken te worden en wie weet wat hij nog meer op zijn kerfstok heeft of gaat doen.
Mijn dochter is ooit eens aangerand op straat, de dader is opgepakt en mijn dochter heeft hem herkend, bewijs hadden wij ook niet er is geen sperma of wat dan ook en toch is de dader veroordeeld.
Mijn dochter heeft de rechtszaak bijgewoond en er verder geen nare psychische gevolgen van overgehouden mede door de rechtszaak heeft ze het een plekje kunnen geven.
Ik zelf ben ooit eens (na een aanrijding) en mishandeld politie is erbij gekomen en ik heb aangifte gedaan, op het bureau werd ik ook nog eens bedreigt met als je aangifte doet dan........, ik heb toch doorgezet.
Van een rechtszaak is het nooit gekomen de dader bleek achteraf een (bij de politie bekende) crimineel te zijn en is op straat doodgeschoten voor de zaak diende.
Wat ik hier aan wil geven is dat ik altijd aangifte van iets zal doen wat de consequenties (voor mijzelf) ook mogen zijn.
Je kunt nog zo in je recht staan en je zult je recht heus niet altijd krijgen maar als je er iets aan doet is je gevoel erover wel veel beter
Meerdere jaren misbruikt door broer.
Met ouders gesproken, die doen er niets mee.
Heeft zelf moeite met omgang familie door feit en voelt zich niet begrepen.
Dat ze hulp nodig heeft is over duidelijk, ik zou allereerst naar de huisarts gaan.
Of psychische hulp nodig is kan ik niet beoordelen ik zou daar zelf niet zo snel voor kiezen vanwege dossier wat men maakt.
Ik heb geen hoge pet op van de daadkracht en aanpak van de politie toch zou ik aangifte doen van misbruik door mijn broer, hij komt er nu mee weg zonder er zelfs maar op aangesproken te worden en wie weet wat hij nog meer op zijn kerfstok heeft of gaat doen.
Mijn dochter is ooit eens aangerand op straat, de dader is opgepakt en mijn dochter heeft hem herkend, bewijs hadden wij ook niet er is geen sperma of wat dan ook en toch is de dader veroordeeld.
Mijn dochter heeft de rechtszaak bijgewoond en er verder geen nare psychische gevolgen van overgehouden mede door de rechtszaak heeft ze het een plekje kunnen geven.
Ik zelf ben ooit eens (na een aanrijding) en mishandeld politie is erbij gekomen en ik heb aangifte gedaan, op het bureau werd ik ook nog eens bedreigt met als je aangifte doet dan........, ik heb toch doorgezet.
Van een rechtszaak is het nooit gekomen de dader bleek achteraf een (bij de politie bekende) crimineel te zijn en is op straat doodgeschoten voor de zaak diende.
Wat ik hier aan wil geven is dat ik altijd aangifte van iets zal doen wat de consequenties (voor mijzelf) ook mogen zijn.
Je kunt nog zo in je recht staan en je zult je recht heus niet altijd krijgen maar als je er iets aan doet is je gevoel erover wel veel beter
