Psyche
alle pijlers
Miskraam, geen kinderwens maar toch verdrietig
woensdag 24 oktober 2018 om 01:10
Hoi allemaal,
Ik heb vanmorgen te horen gekregen dat ik momenteel een miskraam aan het hebben ben.
Het was nog erg pril, ongeveer 6 weken ver. Ik had niet door dat ik zwanger was omdat ik een spiraaltje heb en geen klachten zoals misselijkheid of pijnlijke borsten had. Ook ben ik 2 weken geleden nog gewoon ongesteld geweest, hoewel dit lichter was dan normaal. Afgelopen zondag kreeg ik ineens krampen en begon ik hevig te bloeden, gelukkig kon ik vanmorgen bij de HA terecht. Zij vertelde me dus dat ik een miskraam heb. Ik kan vrijdag bij het ziekenhuis terecht voor een echo om te kijken of alles leeg is.
Mijn vriend en ik willen absoluut geen kinderen, maar ik voel me toch erg verdrietig. Ik voel me rot, mislukt als vrouw terwijl ik (wanneer ik het had geweten) wel een abortus zou hebben gedaan. Alsof het erger aankomt emotioneel nu bij een miskraam dan wanneer ik er zelf voor zou hebben gekozen. Vriend is superlief voor me en zit me de hele tijd te troosten. Ik voel me gewoon heel dubbel, ik wist het niet, ik wilde het niet maar toch erom huilen.
Ik wilde het gewoon even van me afschrijven en hoop op wijze woorden
Ik heb vanmorgen te horen gekregen dat ik momenteel een miskraam aan het hebben ben.
Het was nog erg pril, ongeveer 6 weken ver. Ik had niet door dat ik zwanger was omdat ik een spiraaltje heb en geen klachten zoals misselijkheid of pijnlijke borsten had. Ook ben ik 2 weken geleden nog gewoon ongesteld geweest, hoewel dit lichter was dan normaal. Afgelopen zondag kreeg ik ineens krampen en begon ik hevig te bloeden, gelukkig kon ik vanmorgen bij de HA terecht. Zij vertelde me dus dat ik een miskraam heb. Ik kan vrijdag bij het ziekenhuis terecht voor een echo om te kijken of alles leeg is.
Mijn vriend en ik willen absoluut geen kinderen, maar ik voel me toch erg verdrietig. Ik voel me rot, mislukt als vrouw terwijl ik (wanneer ik het had geweten) wel een abortus zou hebben gedaan. Alsof het erger aankomt emotioneel nu bij een miskraam dan wanneer ik er zelf voor zou hebben gekozen. Vriend is superlief voor me en zit me de hele tijd te troosten. Ik voel me gewoon heel dubbel, ik wist het niet, ik wilde het niet maar toch erom huilen.
Ik wilde het gewoon even van me afschrijven en hoop op wijze woorden
woensdag 24 oktober 2018 om 09:43
groef schreef: ↑24-10-2018 05:37Als vrouw ben je geboren om kinderen te krijgen. Dat is een oerkracht waar het wel of niet willen niets aan verandert. Bij jou is die cyclus onderbroken maar jouw instinct aanvaardt dat niet. Er is voor jouw gevoel iets mislukt waar jij geen zeggenschap over hebt. Je bent even moeder geweest, koester dat gevoel en laat het los. Het is goed zo.
Sterkte.
Onder welke steen leef jij? Omdat de meeste vrouwen misschien fysiek gemaakt zijn om zwanger te worden. betekent dit niet dat er een oerkracht is die elke vrouw moeder wilt worden. Wat een onzin.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 24 oktober 2018 om 09:46
Inderdaad, normaal gesproken doet het me allemaal niks. Als ik een baby zie op straat doet het niets met mij. Echt niets. Ik denk zelden ah wat schattig, maar vaker: oh wat ben ik blij dat ik niet achter die wagen sta. Was laatst ook een collega met een baby op werk, iedereen staat daar dan te knuffelen en te kwijlen en ik eet mijn broodje, het deed me helemaal niks. Alleen toen ik dus zwanger was had ik dat gevoel tijdelijk maar na de mini bevalling was dat meteen weer over. Mijn hersenen werkten ineens weer.
Ik mis het moeder gen denk ik.
woensdag 24 oktober 2018 om 10:13
Met wie moet TO nu nog meer te doen hebben dan? Of is dit een verkapte "niemand mag abortus plegen want er zijn mensen die geen kinderen kunnen krijgen dus dat is lullig" post?
woensdag 24 oktober 2018 om 10:26
het lijkt mij ook aangrijpend en ik snap je gevoel best. Wat betreft je idee van 'mislukt als vrouw' > dat is natuurlijk onzin 
en je zou het zelfs (mocht je dat willen) andersom kunnen redeneren: je bent op en top vrouw want je kan blijkbaar zwanger worden, dat het een miskraam is , is bijna onvermijdelijk gezien de spiraal.
Ik heb ook een spiraal en geen kinderwens maar ook ik zou hier echt van slag van zijn ,.
Sterkte!
en je zou het zelfs (mocht je dat willen) andersom kunnen redeneren: je bent op en top vrouw want je kan blijkbaar zwanger worden, dat het een miskraam is , is bijna onvermijdelijk gezien de spiraal.Ik heb ook een spiraal en geen kinderwens maar ook ik zou hier echt van slag van zijn ,.
Sterkte!
woensdag 24 oktober 2018 om 10:31
woensdag 24 oktober 2018 om 10:39
woensdag 24 oktober 2018 om 16:29
Ja. En toen had ik ineens geen kinderwens meer en werd het miraculeus verdreven. /end sarcasm
Ik weet 100% zeker dat ik geen kinderwens heb. Het is net zoals Madrid87 zei dat ze niks met babies heeft. Ik vind dat ook niet schattig of "ahhh een babyfoto op facebook" of wat dan ook. Ik heb er gewoon niets mee
Ik besef me als ik rationeel nadenk ook dat het hormonen zijn. Maar het zijn écht bitches
En nu begin ik bijna weer te grienen omdat ik niet zoveel lieve reacties had verwacht
woensdag 24 oktober 2018 om 20:33
groef schreef: ↑24-10-2018 05:37Als vrouw ben je geboren om kinderen te krijgen. Dat is een oerkracht waar het wel of niet willen niets aan verandert. Bij jou is die cyclus onderbroken maar jouw instinct aanvaardt dat niet. Er is voor jouw gevoel iets mislukt waar jij geen zeggenschap over hebt. Je bent even moeder geweest, koester dat gevoel en laat het los. Het is goed zo.
Sterkte.
woensdag 24 oktober 2018 om 20:58
dinsdag 6 november 2018 om 13:20
Hoe gaat het met je Tessa?
ben beetje laat om te reageren, maar wou je laten weten dat ik voor de volle 100% snap hoe je je voelt.
Ook ik ben, ondanks de nodige maatregelen om het te voorkomen, toch zwanger geraakt, en had totaal geen kinderwens.
Die hormonen hebben me totaal van slag gemaakt, en zie mezelf nog huilend bij de gynaecoloog zitten die me vertelde dat ik zwanger was. Niet te bevatten wat er toen allemaal door me heen ging.
Nog geen vijf minuten daarna ook de melding gekregen dat het buitenbaarmoederlijk was, en ze me gingen observeren om te zien of mijn lichaam het zelf oplostte, of als ze moesten ingrijpen.
Uiteindelijk geen ingreep moeten krijgen, maar die hormonen bleven maar de kop opsteken, zelfs nog tot na mijn eerstvolgende menstruatie. Dus onderschat ze zeker niet...
Hetgeen waarmee ik het meest worstelde was mijn verdriet. Heb mezelf lang afgevraagd of ik wel het recht had om verdrietig te zijn voor iets dat ik verloren heb,die ik eigenlijk nooit wou. Nu weet ik dat dat mijn volste recht was. Geef dit allemaal een plaatsje, gun jezelf ook de tijd om hiermee om te gaan en er ook verdrietig om te zijn.
Dikke knuffel
ben beetje laat om te reageren, maar wou je laten weten dat ik voor de volle 100% snap hoe je je voelt.
Ook ik ben, ondanks de nodige maatregelen om het te voorkomen, toch zwanger geraakt, en had totaal geen kinderwens.
Die hormonen hebben me totaal van slag gemaakt, en zie mezelf nog huilend bij de gynaecoloog zitten die me vertelde dat ik zwanger was. Niet te bevatten wat er toen allemaal door me heen ging.
Nog geen vijf minuten daarna ook de melding gekregen dat het buitenbaarmoederlijk was, en ze me gingen observeren om te zien of mijn lichaam het zelf oplostte, of als ze moesten ingrijpen.
Uiteindelijk geen ingreep moeten krijgen, maar die hormonen bleven maar de kop opsteken, zelfs nog tot na mijn eerstvolgende menstruatie. Dus onderschat ze zeker niet...
Hetgeen waarmee ik het meest worstelde was mijn verdriet. Heb mezelf lang afgevraagd of ik wel het recht had om verdrietig te zijn voor iets dat ik verloren heb,die ik eigenlijk nooit wou. Nu weet ik dat dat mijn volste recht was. Geef dit allemaal een plaatsje, gun jezelf ook de tijd om hiermee om te gaan en er ook verdrietig om te zijn.
Dikke knuffel
