Psyche
alle pijlers
Mn moeder gaat binnenkort overlijden :-(
woensdag 30 december 2009 om 09:55
Hoi lieve meiden,
Ik heb al eerder wat topics over mn moeder geopend...
eerst over haar gezondheid, ze bleek kanker te hebben en werd afgelopen zomer geopereerd (blaas verwijderd).
Daarna bleek de kanker toch weer terug te zijn (in haar buik) en kreeg ze chemo.
Na slechts 1 kuur is al gebleken dat de kankercellen zich razendsnel vermenigvuldigen en er is niets meer wat de artsen voor haar kunnen doen. Ze heeft nog een paar weken, hooguit een paar maanden te leven.
Het is bizar, het wil niet doordringen en toch ook weer wel. Hopelijk kunnen ze er voor zorgen dat ze zo min mogelijk pijn gaat krijgen maar voorlopig is de pijn te erg.
In principe mag ze haar laatste tijd thuis doorbrengen, mits de pijn onder controle te brengen is.
Wat wil ik met dit topic? Ik weet het niet, het zal een soort dagboekje voor me worden... en ik ben gek op knuffels
Tips om met emoties om te gaan, en practische tips zijn meer dan welkom!
Ik zal niet zo heel veel op het forum zijn de aankomende tijd maar geloof me... ik lees alles bij!
Liefs
Ik heb al eerder wat topics over mn moeder geopend...
eerst over haar gezondheid, ze bleek kanker te hebben en werd afgelopen zomer geopereerd (blaas verwijderd).
Daarna bleek de kanker toch weer terug te zijn (in haar buik) en kreeg ze chemo.
Na slechts 1 kuur is al gebleken dat de kankercellen zich razendsnel vermenigvuldigen en er is niets meer wat de artsen voor haar kunnen doen. Ze heeft nog een paar weken, hooguit een paar maanden te leven.
Het is bizar, het wil niet doordringen en toch ook weer wel. Hopelijk kunnen ze er voor zorgen dat ze zo min mogelijk pijn gaat krijgen maar voorlopig is de pijn te erg.
In principe mag ze haar laatste tijd thuis doorbrengen, mits de pijn onder controle te brengen is.
Wat wil ik met dit topic? Ik weet het niet, het zal een soort dagboekje voor me worden... en ik ben gek op knuffels
Tips om met emoties om te gaan, en practische tips zijn meer dan welkom!
Ik zal niet zo heel veel op het forum zijn de aankomende tijd maar geloof me... ik lees alles bij!
Liefs
zondag 10 januari 2010 om 01:05
Ook van mij gecondoleerd Bianca, ik las het op het 3000+ topic, waar je mij een aantal weken geleden eens op hebt geattendeerd, om daar stemmige liedjes te zingen. ik kan het typtempo helaas niet volgen daar, maar vond het wel een heel lief gebaar van je. De 3000-plussers hebben me op dit topic gewezen. Je had een hele lieve moeder, lees ik en ik wens je heel veel moed en liefde van je omgeving voor de komende tijd.
Dansen is leuker dan lopen
zondag 10 januari 2010 om 01:39
zondag 10 januari 2010 om 01:55
Om een uur of zes, vlak nadat ik op 3000 had gezegd dat mn broer spaghetti aan het maken was, zaten we te eten.
De kat van mn moeder, Rakker, ligt net als de kat van mn broer al heel de week op het voeteneind van mn moeders bed in de woonkamer. Rakker liep ineens over het bed en liep te snuffelen... vanaf de eettafel had ik zicht op het bed dus het viel me op. Ik liep erheen en pakte Rakker... zette hem bij het hoofdeinde van mn moeder maar hij liep weg.
Vlak na het eten ging ik even bij mn moeder zitten en het viel me op dat haar gezicht wat koel en tegelijk klam was. Ik voelde aan haar handen.... koud. Haar voeten.... koud.
Een kwartiertje later kwam de wijkverpleegkundige om de injectie van 19.00 uur te geven. We lieten de voeten en handen voelen en ze zag dat er lichtpaarse plekken op haar benen kwamen. Ze zei al dat het nu echt niet lang meer ging duren.. misschien een paar uur... misschien nog een dag.
Na de afwas zat mn broer tv te kijken en ik te laptoppen... wilde net weer bij gaan lezen op het forum. Wat opviel was dat Rakker niet meer op bed ging liggen, maar op een eetkamerstoel (had ie heel de week niet gedaan).
Ineens zagen we mn moeder haar hoofd bewegen. Aangezien ze al vanaf donderdagavond totaal niet meer bewogen had viel het op. Ik ging bij haar zitten en aaide haar... ineens zag dat ze heel licht naar adem hapte... als een vis op het droge, ze wilde wel ademen maar had de kracht niet meer om in te ademen. Ik raakte een beetje in paniek en zei tegen mn broer: Ze gaat stikken! Ze krijgt geen lucht!
Hij zei: goed.. het is goed...
We zijn bij haar blijven staan, hebben haar vastgehouden en geaaid, en gezegd dat het goed was. En toen stopte het...
Ze heeft niet echt liggen snakken naar adem, bewoog verder niet dus godzijdank zag het er niet uit als stikken.
Mn zoon was er ook bij maar wilde niet bij Oma komen staan. Hij was heel rustig en tranen over zn wangen natuurlijk maar ook hij zei dat het goed was.
Mensenkinderen, wat een nacht/dag/avond... ik heb het gevoel dat het een week geweest is. Maar gisteren om deze tijd gingen we net naar bed omdat de nachtzuster niet kwam... en om 4 uur waren we weer bij mn moeder.
Morgen komt de uitvaarverzorger. Mam is nu nog thuis, ze is heel netjes neergelegd en ziet er heel ontspannen uit. Morgen gaat ze naar het uitvaartcentrum.
Het is goed... het voelt zo ontzettend goed... we hebben het goed gedaan, we zijn er geweest en hebben haar letterlijk tot de laatste snik bijgestaan... maar toch. Mn moeder is weg... en niet voor een paar maandjes met Rakker naar Spanje... maar weg... voor altijd.
Ik ga nu proberen te slapen, en wil jullie eerst nog bedanken voor alle lieve woorden, mooie eigen verhalen, tips en steun op welke manier dan ook. Het heeft me zo ontzettend veel goed gedaan. Als ik dit forum niet had gehad om van me af te schrijven.. pfff dan was ik er nu een stuk slechter aan toe geweest.
Nogmaals... bedankt!
De kat van mn moeder, Rakker, ligt net als de kat van mn broer al heel de week op het voeteneind van mn moeders bed in de woonkamer. Rakker liep ineens over het bed en liep te snuffelen... vanaf de eettafel had ik zicht op het bed dus het viel me op. Ik liep erheen en pakte Rakker... zette hem bij het hoofdeinde van mn moeder maar hij liep weg.
Vlak na het eten ging ik even bij mn moeder zitten en het viel me op dat haar gezicht wat koel en tegelijk klam was. Ik voelde aan haar handen.... koud. Haar voeten.... koud.
Een kwartiertje later kwam de wijkverpleegkundige om de injectie van 19.00 uur te geven. We lieten de voeten en handen voelen en ze zag dat er lichtpaarse plekken op haar benen kwamen. Ze zei al dat het nu echt niet lang meer ging duren.. misschien een paar uur... misschien nog een dag.
Na de afwas zat mn broer tv te kijken en ik te laptoppen... wilde net weer bij gaan lezen op het forum. Wat opviel was dat Rakker niet meer op bed ging liggen, maar op een eetkamerstoel (had ie heel de week niet gedaan).
Ineens zagen we mn moeder haar hoofd bewegen. Aangezien ze al vanaf donderdagavond totaal niet meer bewogen had viel het op. Ik ging bij haar zitten en aaide haar... ineens zag dat ze heel licht naar adem hapte... als een vis op het droge, ze wilde wel ademen maar had de kracht niet meer om in te ademen. Ik raakte een beetje in paniek en zei tegen mn broer: Ze gaat stikken! Ze krijgt geen lucht!
Hij zei: goed.. het is goed...
We zijn bij haar blijven staan, hebben haar vastgehouden en geaaid, en gezegd dat het goed was. En toen stopte het...
Ze heeft niet echt liggen snakken naar adem, bewoog verder niet dus godzijdank zag het er niet uit als stikken.
Mn zoon was er ook bij maar wilde niet bij Oma komen staan. Hij was heel rustig en tranen over zn wangen natuurlijk maar ook hij zei dat het goed was.
Mensenkinderen, wat een nacht/dag/avond... ik heb het gevoel dat het een week geweest is. Maar gisteren om deze tijd gingen we net naar bed omdat de nachtzuster niet kwam... en om 4 uur waren we weer bij mn moeder.
Morgen komt de uitvaarverzorger. Mam is nu nog thuis, ze is heel netjes neergelegd en ziet er heel ontspannen uit. Morgen gaat ze naar het uitvaartcentrum.
Het is goed... het voelt zo ontzettend goed... we hebben het goed gedaan, we zijn er geweest en hebben haar letterlijk tot de laatste snik bijgestaan... maar toch. Mn moeder is weg... en niet voor een paar maandjes met Rakker naar Spanje... maar weg... voor altijd.
Ik ga nu proberen te slapen, en wil jullie eerst nog bedanken voor alle lieve woorden, mooie eigen verhalen, tips en steun op welke manier dan ook. Het heeft me zo ontzettend veel goed gedaan. Als ik dit forum niet had gehad om van me af te schrijven.. pfff dan was ik er nu een stuk slechter aan toe geweest.
Nogmaals... bedankt!
zondag 10 januari 2010 om 02:06
Bubbles ik weet het, het voelt ook echt goed! Ik had al een goeie band met mn broer, maar die is zo veel intenser en dieper nog geworden. We zijn zo trots op ons...
achter elke zin wil ik zeggen: Maar....
Maar er is geen maar... ze is er gewoon niet meer, maar zo diep als ze nu van binnen bij me aanwezig is.. dat neemt niemand me af! Ik ben zoveel sterker geworden en heb ook zoveel verloren... en tegelijk zoveel gewonnen.
Volg je het nog??
Ik ga nu echt slapen.. morgen weer een drukke dag. Ik probeer nog ff langs te komen morgen. Dag lieverds
achter elke zin wil ik zeggen: Maar....
Maar er is geen maar... ze is er gewoon niet meer, maar zo diep als ze nu van binnen bij me aanwezig is.. dat neemt niemand me af! Ik ben zoveel sterker geworden en heb ook zoveel verloren... en tegelijk zoveel gewonnen.
Volg je het nog??
Ik ga nu echt slapen.. morgen weer een drukke dag. Ik probeer nog ff langs te komen morgen. Dag lieverds
zondag 10 januari 2010 om 08:22
Gecondoleerd Bianca.
Ik zit met tranen in de ogen en kippenvel. Het verhaal van Rakker, is het verhaal van Rakker (ook een kat) en mijn vader. Precies net zo. Eerst niet van het bed te branden en als het zover is, opeens weg. Dieren schijnen het echt te voelen.
Ik begrijp helemaal dat je zegt veel verloren te hebben, maar ook veel gewonnen. Je mag trots zijn op jezelf en je broer. Jullie hebben je moeder tot haar laatste adem bijgestaan.
en heel veel sterkte gewenst voor de komende tijd.
Ik zit met tranen in de ogen en kippenvel. Het verhaal van Rakker, is het verhaal van Rakker (ook een kat) en mijn vader. Precies net zo. Eerst niet van het bed te branden en als het zover is, opeens weg. Dieren schijnen het echt te voelen.
Ik begrijp helemaal dat je zegt veel verloren te hebben, maar ook veel gewonnen. Je mag trots zijn op jezelf en je broer. Jullie hebben je moeder tot haar laatste adem bijgestaan.
en heel veel sterkte gewenst voor de komende tijd.
zondag 10 januari 2010 om 09:06
zondag 10 januari 2010 om 09:22
Lieve Bi, wat mooi. Wat is je moeder mooi rustig heen gegaan. Met haar lieve kinderen bij haar. De kat die het voelde, dat ze uit haar lichaam ging.
Deze tekst, betekent voor mij heel veel. Misschien dat jij je er ook in kan vinden.
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
't Is maar een lichaam
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij me bent vergeten
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt weg
Moet je weten
Het is de heimwee
Die ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij die bent vergeten
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
't Is het verlangen
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij dat bent vergeten
Dood ben ik pas
Als jij mij bent vergeten...
Veel sterkte vandaag met alle regelen. Er gaat veel op je afkomen.
Dikke
Deze tekst, betekent voor mij heel veel. Misschien dat jij je er ook in kan vinden.
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
't Is maar een lichaam
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij me bent vergeten
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt weg
Moet je weten
Het is de heimwee
Die ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij die bent vergeten
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
't Is het verlangen
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij dat bent vergeten
Dood ben ik pas
Als jij mij bent vergeten...
Veel sterkte vandaag met alle regelen. Er gaat veel op je afkomen.
Dikke
