Psyche
alle pijlers
Mn moeder gaat binnenkort overlijden :-(
woensdag 30 december 2009 om 09:55
Hoi lieve meiden,
Ik heb al eerder wat topics over mn moeder geopend...
eerst over haar gezondheid, ze bleek kanker te hebben en werd afgelopen zomer geopereerd (blaas verwijderd).
Daarna bleek de kanker toch weer terug te zijn (in haar buik) en kreeg ze chemo.
Na slechts 1 kuur is al gebleken dat de kankercellen zich razendsnel vermenigvuldigen en er is niets meer wat de artsen voor haar kunnen doen. Ze heeft nog een paar weken, hooguit een paar maanden te leven.
Het is bizar, het wil niet doordringen en toch ook weer wel. Hopelijk kunnen ze er voor zorgen dat ze zo min mogelijk pijn gaat krijgen maar voorlopig is de pijn te erg.
In principe mag ze haar laatste tijd thuis doorbrengen, mits de pijn onder controle te brengen is.
Wat wil ik met dit topic? Ik weet het niet, het zal een soort dagboekje voor me worden... en ik ben gek op knuffels
Tips om met emoties om te gaan, en practische tips zijn meer dan welkom!
Ik zal niet zo heel veel op het forum zijn de aankomende tijd maar geloof me... ik lees alles bij!
Liefs
Ik heb al eerder wat topics over mn moeder geopend...
eerst over haar gezondheid, ze bleek kanker te hebben en werd afgelopen zomer geopereerd (blaas verwijderd).
Daarna bleek de kanker toch weer terug te zijn (in haar buik) en kreeg ze chemo.
Na slechts 1 kuur is al gebleken dat de kankercellen zich razendsnel vermenigvuldigen en er is niets meer wat de artsen voor haar kunnen doen. Ze heeft nog een paar weken, hooguit een paar maanden te leven.
Het is bizar, het wil niet doordringen en toch ook weer wel. Hopelijk kunnen ze er voor zorgen dat ze zo min mogelijk pijn gaat krijgen maar voorlopig is de pijn te erg.
In principe mag ze haar laatste tijd thuis doorbrengen, mits de pijn onder controle te brengen is.
Wat wil ik met dit topic? Ik weet het niet, het zal een soort dagboekje voor me worden... en ik ben gek op knuffels
Tips om met emoties om te gaan, en practische tips zijn meer dan welkom!
Ik zal niet zo heel veel op het forum zijn de aankomende tijd maar geloof me... ik lees alles bij!
Liefs
maandag 18 januari 2010 om 15:45
Bianca, wat klinkt het goed zoals het is gegaan vrijdag. Als je er zelf met een goed gevoel op terugkijkt, scheelt dat veel.
Wat jammer dat je zus helemaal niet is geweest. Natuurlijk moet ze er zelf niet aan onderdoor gaan, maar zou dat werkelijk zijn gebeurd? Ik snap wat je schrijft over dat ze je moeder in de steek laat, maar heb je ook het gevoel dat ze jou en je broer in de steek laat?
Sterkte weer.
Wat jammer dat je zus helemaal niet is geweest. Natuurlijk moet ze er zelf niet aan onderdoor gaan, maar zou dat werkelijk zijn gebeurd? Ik snap wat je schrijft over dat ze je moeder in de steek laat, maar heb je ook het gevoel dat ze jou en je broer in de steek laat?
Sterkte weer.
maandag 18 januari 2010 om 23:05
Ja dat gevoel had ik zeker Marije, hoewel ik dat na vandaag wat minder heb. Ze is geweest om te bekijken wat we met mn moeders spulletjes gaan doen en het ging heel goed. Ze wil wel heel veel dingen hebben, maar zei er steeds bij: Als mn broer en ik dat niet nodig hebben. Gelukkig ging dat goed dus!
maandag 18 januari 2010 om 23:10
En dat kan ik me heel goed voorstellen. Wel fijn dat het na vandaag al minder is.
Ik vroeg het, omdat ik er heel kwaad om zou zijn. Op zo'n moment zet je jezelf even opzij, om te doen wat gedaan moet worden. Maar dat is vanuit mezelf geredeneerd. En wat je zegt: je hebt genoeg aan jezelf nu, aan je eigen verdriet. Ik hoop alleen dat je zus er geen spijt van krijgt, later.
Vindt je het ok dat zij zoveel wil hebben? Ook als je broer en jij iets niet nodig hebben, kun je het nog wel willen hebben. Is daar ruimte voor? Vervelend, dat je meteen met leegruimen moet beginnen. Lijkt me heel zwaar voor jullie.
Ik vroeg het, omdat ik er heel kwaad om zou zijn. Op zo'n moment zet je jezelf even opzij, om te doen wat gedaan moet worden. Maar dat is vanuit mezelf geredeneerd. En wat je zegt: je hebt genoeg aan jezelf nu, aan je eigen verdriet. Ik hoop alleen dat je zus er geen spijt van krijgt, later.
Vindt je het ok dat zij zoveel wil hebben? Ook als je broer en jij iets niet nodig hebben, kun je het nog wel willen hebben. Is daar ruimte voor? Vervelend, dat je meteen met leegruimen moet beginnen. Lijkt me heel zwaar voor jullie.
maandag 18 januari 2010 om 23:14
Ja ik vind het juist fijn dat zij zoveel wil hebben. Alle knutselspullen van mn moeder neemt ze mee voor haar dochter, mijn nichtje, en ik vind het alleen maar fijn dat het niet op de vuilnis belandt.
Vroeger was ik weleens boos op mn zus om hoe ze met mn moeder omging, maar omdat mn moeder er nu niet is hoef ik ook niet boos te worden want ik hoef niet meer te strijden voor verbetering.
Het leegruimen vandaag was zwaar, veel persoonlijk spullen van mn moeder voorbij zien komen, en het laatste wat ik beetpakte voordat we stopten was een koffertje met spullen van mn stiefvader (mn maatje). Compleet met rouwlinten en rouwkaart van zn overlijden 12 jaar geleden... daarna ben ik gestopt en naar huis gegaan.
Vroeger was ik weleens boos op mn zus om hoe ze met mn moeder omging, maar omdat mn moeder er nu niet is hoef ik ook niet boos te worden want ik hoef niet meer te strijden voor verbetering.
Het leegruimen vandaag was zwaar, veel persoonlijk spullen van mn moeder voorbij zien komen, en het laatste wat ik beetpakte voordat we stopten was een koffertje met spullen van mn stiefvader (mn maatje). Compleet met rouwlinten en rouwkaart van zn overlijden 12 jaar geleden... daarna ben ik gestopt en naar huis gegaan.
donderdag 21 januari 2010 om 11:00
Ik weet niet hoe het komt. Je hebt ook bij Koe vaak meegeschreven maar ineens zie ik hoe kort het nog maar geleden is dat jouw lieve mams is overleden. Je post van 10januari bezorgd me kippevel. Fijn dat je moeder rustig is ingeslapen, dat je erbij was toen ze haar laatste adem uitblies. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Het zal voor jou geen makkelijke tijd zijn nu.
zaterdag 23 januari 2010 om 17:31
zondag 24 januari 2010 om 11:11
lieve bianca,
hoe is het nu met je? kan je het allemaal een beetje aan...
't is bij mij nog zo onwerkelijk, leef een beetje opervlakkig en dan gaat het redelijk met mij, soms ook te druk om na te denken en verdrietig te zijn... zie wel vreselijk op tegen donderdag, dan is de crematie, dan zien we pap nooit maar ook nooit weer.... dat lijkt me zo moeilijk!!
hoe ben jij daarmee omgegaan???....
knuffel van koe
hoe is het nu met je? kan je het allemaal een beetje aan...
't is bij mij nog zo onwerkelijk, leef een beetje opervlakkig en dan gaat het redelijk met mij, soms ook te druk om na te denken en verdrietig te zijn... zie wel vreselijk op tegen donderdag, dan is de crematie, dan zien we pap nooit maar ook nooit weer.... dat lijkt me zo moeilijk!!
hoe ben jij daarmee omgegaan???....
knuffel van koe
zondag 24 januari 2010 om 12:04
Hoi lieve meiden,
Met mij gaat het eigenlijk goed en dat verbaast me. Ik heb niet een constant gevoel van pijn door verdriet, ik huil ook eigenlijk amper. Maar daardoor ben ik wel heel bang voor de dag dat het besef toe gaat slaan.
We zijn heel druk bezig met het opruimen van mn moeders huis, en dat is echt heel veel werk, maar vele handen maken licht werk en we schieten aardig op, eind febr moet het leeg zijn.
De crematie, Koe, daar zag ik ook verschrikkelijk tegenop. De dag ervoor voelde ik me heel zenuwachtig worden. Maar op de dag zelf ging het goed, heel goed. Mijn man en ik hebben samen de kist gesloten, dat was een heel raar en definitief moment. Maar ik heb vanaf het moment dat ze overleden was heel sterk het gevoel over me gehad dat het haar 'verpakking' was die we gingen laten cremeren, het was mijn moeder niet en zo voelde het ook niet. Daardoor heb ik vrij nuchter (voor zover mogelijk tijdens een crematie natuurlijk) op de crematie kunnen zijn. Mijn moeder zit in mn hart en in mn hoofd, het was zij niet die we 'wegbrachten'.
Eigenlijk Koe, zie je pap nu al nooit meer, want wat daar ligt is het lijf dat hij heeft mogen lenen, zo zie ik het, terwijl ik echt niet gelovig ben ofzo.
Ik hoop dat deze nuchtere gedachte het een ietsiepietsie makkelijker voor je maakt donderdag
En we praten heel veel over mn moeder, we maken de grapjes die zij zou maken (kijk maar naar mn onderschrift, dat roepen we bij alle door haar verzamelde spullen die we in haar huis tegenkomen ).
Met mij gaat het eigenlijk goed en dat verbaast me. Ik heb niet een constant gevoel van pijn door verdriet, ik huil ook eigenlijk amper. Maar daardoor ben ik wel heel bang voor de dag dat het besef toe gaat slaan.
We zijn heel druk bezig met het opruimen van mn moeders huis, en dat is echt heel veel werk, maar vele handen maken licht werk en we schieten aardig op, eind febr moet het leeg zijn.
De crematie, Koe, daar zag ik ook verschrikkelijk tegenop. De dag ervoor voelde ik me heel zenuwachtig worden. Maar op de dag zelf ging het goed, heel goed. Mijn man en ik hebben samen de kist gesloten, dat was een heel raar en definitief moment. Maar ik heb vanaf het moment dat ze overleden was heel sterk het gevoel over me gehad dat het haar 'verpakking' was die we gingen laten cremeren, het was mijn moeder niet en zo voelde het ook niet. Daardoor heb ik vrij nuchter (voor zover mogelijk tijdens een crematie natuurlijk) op de crematie kunnen zijn. Mijn moeder zit in mn hart en in mn hoofd, het was zij niet die we 'wegbrachten'.
Eigenlijk Koe, zie je pap nu al nooit meer, want wat daar ligt is het lijf dat hij heeft mogen lenen, zo zie ik het, terwijl ik echt niet gelovig ben ofzo.
Ik hoop dat deze nuchtere gedachte het een ietsiepietsie makkelijker voor je maakt donderdag
En we praten heel veel over mn moeder, we maken de grapjes die zij zou maken (kijk maar naar mn onderschrift, dat roepen we bij alle door haar verzamelde spullen die we in haar huis tegenkomen ).
donderdag 4 februari 2010 om 12:53
Hoi Bianca,
Ben net klaar met het lezen van je topic. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Ben blij dat het goed met je gaat maar hou er wel rekening mee dat er nog moeilijke momenten aan zullen komen.
Ben zelf mijn vader verloren in juni van afgelopen jaar en koester nog elke dag de herinneringen maar het is nog steeds ontzettend moeilijk, de ene dag gaat beter dan de andere.
Heel veel sterkte en knuffels dat je moeder een mooi plekje krijgt in je hart.
Ben net klaar met het lezen van je topic. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Ben blij dat het goed met je gaat maar hou er wel rekening mee dat er nog moeilijke momenten aan zullen komen.
Ben zelf mijn vader verloren in juni van afgelopen jaar en koester nog elke dag de herinneringen maar het is nog steeds ontzettend moeilijk, de ene dag gaat beter dan de andere.
Heel veel sterkte en knuffels dat je moeder een mooi plekje krijgt in je hart.
