Psyche
alle pijlers
Moeder terug bij (ex)vriend
zondag 28 januari 2018 om 21:02
Hey,
ik lees al een tijdje mee en heb nu besloten om toch eens zelf een topic te openen omdat ik dit toch even kwijt moet.
Ik ben 21 en woon na 3 jaar op kamers te hebben gezeten weer (tijdelijk) thuis. Mijn moeder en ik zijn tot mijn 9e jaar altijd alleen geweest en door een hoop vervelende situaties heel hecht geworden. Daarna kreeg ze een vriend waarmee ik het heel goed kan/kon vinden en hij is ruim 11 jaar bij ons geweest. Wat ik altijd heel lastig heb gevonden is dat dit de band tussen mij en mijn moeder minder hecht heeft gemaakt. Sinds deze relatie over is merkte mijn moeder en ik na natuurlijk wel even een vervelende periode dat er een enorme rust in huis en in onszelf onstond. De relatie verliep niet altijd even makkelijk en het is ook zeker een man met gebruiksaanwijzing. Die soms erg manipulatief kan zijn.
De afgelopen maanden merkte ik dat we beide gelukkiger waren. We hebben dit ook vaak naar elkaar uitgesproken en voelde steeds meer die oude hechte band terug komen. Nu sinds een aantal weken is hij opeens weer veel met mijn moeder en blijft hij soms ook dagen in huis hangen. Mijn moeder neemt minder tot geen contact meer op met haar vrienden (die mij nu berichtjes sturen of het wel goed met haar gaat) en leeft nu een soort van eigen geïsoleerd leven waarin haar ex-vriend een soort hoofdrol krijgt. Ik zie hoe ze alles weer afbreekt naar het punt toe waarin ze haar relatie met hem eindigde, weinig contact met vrienden, minder aandacht voor haar kinderen en ook minder goed in haar vel.
Ik voel me momenteel echt niet fijn in ons huis, er hangt voor mij constant een nare sfeer en voel me er verdrietig door. Ik ben blij als ik even het huis uit ben en voel ook steeds meer afstand met mijn moeder. We kunnen geen normaal gesprek hier over voeren. Ze kapt het meteen geïrriteerd af.
Ik maak me zorgen om haar, maar merk ook dat dit voor mij geen prettige situatie is. Ik ben erg emotioneel en voel sfeer en energie meer dan gemiddeld aan. Ik merk dat ik op het moment echt op uitbarsten sta, maar kan er dus geen gesprek met haar over voeren. Ik weet gewoon even niet wat ik met deze situatie aan moet.
(Jezus, wat een lang verhaal maar ik hoop dat jullie wat tips voor me hebben)
ik lees al een tijdje mee en heb nu besloten om toch eens zelf een topic te openen omdat ik dit toch even kwijt moet.
Ik ben 21 en woon na 3 jaar op kamers te hebben gezeten weer (tijdelijk) thuis. Mijn moeder en ik zijn tot mijn 9e jaar altijd alleen geweest en door een hoop vervelende situaties heel hecht geworden. Daarna kreeg ze een vriend waarmee ik het heel goed kan/kon vinden en hij is ruim 11 jaar bij ons geweest. Wat ik altijd heel lastig heb gevonden is dat dit de band tussen mij en mijn moeder minder hecht heeft gemaakt. Sinds deze relatie over is merkte mijn moeder en ik na natuurlijk wel even een vervelende periode dat er een enorme rust in huis en in onszelf onstond. De relatie verliep niet altijd even makkelijk en het is ook zeker een man met gebruiksaanwijzing. Die soms erg manipulatief kan zijn.
De afgelopen maanden merkte ik dat we beide gelukkiger waren. We hebben dit ook vaak naar elkaar uitgesproken en voelde steeds meer die oude hechte band terug komen. Nu sinds een aantal weken is hij opeens weer veel met mijn moeder en blijft hij soms ook dagen in huis hangen. Mijn moeder neemt minder tot geen contact meer op met haar vrienden (die mij nu berichtjes sturen of het wel goed met haar gaat) en leeft nu een soort van eigen geïsoleerd leven waarin haar ex-vriend een soort hoofdrol krijgt. Ik zie hoe ze alles weer afbreekt naar het punt toe waarin ze haar relatie met hem eindigde, weinig contact met vrienden, minder aandacht voor haar kinderen en ook minder goed in haar vel.
Ik voel me momenteel echt niet fijn in ons huis, er hangt voor mij constant een nare sfeer en voel me er verdrietig door. Ik ben blij als ik even het huis uit ben en voel ook steeds meer afstand met mijn moeder. We kunnen geen normaal gesprek hier over voeren. Ze kapt het meteen geïrriteerd af.
Ik maak me zorgen om haar, maar merk ook dat dit voor mij geen prettige situatie is. Ik ben erg emotioneel en voel sfeer en energie meer dan gemiddeld aan. Ik merk dat ik op het moment echt op uitbarsten sta, maar kan er dus geen gesprek met haar over voeren. Ik weet gewoon even niet wat ik met deze situatie aan moet.
(Jezus, wat een lang verhaal maar ik hoop dat jullie wat tips voor me hebben)
zondag 28 januari 2018 om 22:03
Sorry, maar ik zit hier niet om een aai over de bol te geven.Ghettonoom schreef: ↑28-01-2018 21:57Ik denk niet dat dit de antwoorden zijn en gesprekstof waar zij op zit te wachten. Ze wilt haar verhaal kwijt en een weg erin te vinden en ze is blijkbaar even niet helemaal emotioneel in balans, dan kunnen zo'n antwoorden haar toestand even alleen maar meer frustreren. Ze wilt zich begrepem voelen, niet aangevallen.
Maar blijkbaar zitten moeder en dochter niet in emotioneel balans.
zondag 28 januari 2018 om 22:03
Ik denk dat je niet goed begrijpt waar dit werkelijk over gaat. Ik wil haar niet sturen in wat dan ook. Wat ik wel wil is haar gelukkig zien en momenteel zie ik een vrouw met depressieve gevoelens.
zondag 28 januari 2018 om 22:08
@Demiiiii Ja tuurlijk is dat niet fijn, het kan soms hartverscheurend zijn. Je bent haar dochter en je wilt het beste voor haar. Dat is wat minder dat jullie beiden niet zo'n goeie praters zijn. Ik vind het dan knap wat je hier allemaal überhaupt hebt geschreven hoor 
Maar dat praten valt te trainen en een beetje assertiviteit ook. Probeer dat die man niet zijn volledige bazigheid over het huis te krijgen. Jij woont er ook nog en het beïnvloed jou leven tevens en het is ook jou leven. Probeer jezelf wat sterker in je schoenen te zetten en als je je sterk genoeg voelt dan mag je best wel eens boos worden en er wat van zeggen allemaal als je de juiste woorden hebt gevonden. Mocht er dan niks veranderen dan zou ik je eigen kant op gaan en je eigen leven leiden met een open hart naar je moeder toe voor als ze er open voor zou staan ooit.
Wellicht is het een idee om een of andere martial art te beoefenen een goeie manier om assertiever te worden hahah, zo raak je ook meer bewust over wat jij nou eigenlijk wilt en wat zwaarder weegt in jou leven
Maar dat praten valt te trainen en een beetje assertiviteit ook. Probeer dat die man niet zijn volledige bazigheid over het huis te krijgen. Jij woont er ook nog en het beïnvloed jou leven tevens en het is ook jou leven. Probeer jezelf wat sterker in je schoenen te zetten en als je je sterk genoeg voelt dan mag je best wel eens boos worden en er wat van zeggen allemaal als je de juiste woorden hebt gevonden. Mocht er dan niks veranderen dan zou ik je eigen kant op gaan en je eigen leven leiden met een open hart naar je moeder toe voor als ze er open voor zou staan ooit. Wellicht is het een idee om een of andere martial art te beoefenen een goeie manier om assertiever te worden hahah, zo raak je ook meer bewust over wat jij nou eigenlijk wilt en wat zwaarder weegt in jou leven
zondag 28 januari 2018 om 22:17
@Ghettonoom Bedankt voor je fijne reacties. Ik ga eens goed zoeken naar de juiste woorden en wanneer ik denk dat zij er klaar voor is toch een gesprek proberen aan te gaan. Omdat we beide niet zo goed praten uiten we ons vaak ik woede, omdat het een opeenstapeling wordt. Dat maakt het allemaal wat lastiger. Maar ik heb zeker iets aan jouw tips! Ik hoop dat er ergens deze week een avondje is waar we met zn 2e thuis zijn.
zondag 28 januari 2018 om 22:33
maar dat doet ze zelf. zij heeft er recht op om depressief te zijn. je denkt dat je een goede relatie hebt met je moeder maar eigenlijk lees ik dat je tot je 9e je moeders steun en toeverlaat was, erg ongezond. en toen kwam er een man en veranderde die relatie. de man verdwijnt en je wordt weer moeders steun en toeverlaat, man komt en weg is het weer. Die band is niet sterk maar vooral ongezond
zondag 28 januari 2018 om 22:38
Wellicht is het een idee om jezelf een mail te sturen met wat je wilt zeggen. Lees die mail de volgende dag terug en pas hem aan. Dit kun je doen totdat je tevreden bent met wat jezelf hebt geschreven. Kunt het ook altijd uitprinten en als een brief geven aan je moeder of de vriend van haar.Demiiiii schreef: ↑28-01-2018 22:17@Ghettonoom Bedankt voor je fijne reacties. Ik ga eens goed zoeken naar de juiste woorden en wanneer ik denk dat zij er klaar voor is toch een gesprek proberen aan te gaan. Omdat we beide niet zo goed praten uiten we ons vaak ik woede, omdat het een opeenstapeling wordt. Dat maakt het allemaal wat lastiger. Maar ik heb zeker iets aan jouw tips! Ik hoop dat er ergens deze week een avondje is waar we met zn 2e thuis zijn.
maandag 29 januari 2018 om 00:17
Demiiiii schreef: ↑28-01-2018 21:47Ik was vaak 2/3 dagen per week gewoon thuis bij mijn moeder, omdat ik er voor haar wilde zijn toen het over was tussen hun.
Is niet jouw taak. Ze kan uithuilen bij vriendinnen of zo.
En daarnaast wil ik er alles voor doen om haar gelukkig te zien. Mijn handen er 100% vanaf houden voelt voor mij toch echt of ik haar laat vallen.
Opnieuw: niet jouw taak. Klinkt erg ongezond de 'hechte' relatie tussen jou en je moeder. Ga weer op jezelf wonen.
maandag 29 januari 2018 om 00:19
Dit.S-Meds schreef: ↑28-01-2018 22:33maar dat doet ze zelf. zij heeft er recht op om depressief te zijn. je denkt dat je een goede relatie hebt met je moeder maar eigenlijk lees ik dat je tot je 9e je moeders steun en toeverlaat was, erg ongezond. en toen kwam er een man en veranderde die relatie. de man verdwijnt en je wordt weer moeders steun en toeverlaat, man komt en weg is het weer. Die band is niet sterk maar vooral ongezond
Je moeder heeft je als kind veel teveel belast met haar volwassen problemen.
maandag 29 januari 2018 om 00:21
maandag 29 januari 2018 om 03:49
Misschien is hij inderdaad niet de juiste man voor haar.. Dat is dan aan haar om daar (nog 'n keer) achter te komen.
Ze is volwassen, en als zij er voor kiest om ongelukkig te zijn met hem, kan jij daar niks aan veranderen. Ik zou me er dus ook niet meer mee bemoeien, want - en ik kan het weten - dat werkt vaak alleen maar averechts en dàt komt juist tussen jullie in te staan.
Als de sfeer echt zo klote is, en ze is ècht depressief, dan kan ze geen weerstand van 2 kanten gebruiken..
Ik heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten, waarin ik een hele goede reden had om 'vriend' de deur uit te willen hebben. Ik weet hoe moeilijk het is, maar de keus is - nogmaals - aan haar. Er zal alleen maar meer wrijving ontstaan als je daar elke keer over in gesprek/discussie gaat. Ze weet hoe je erover denkt, nu is het aan haar of ze daar iets mee wil doen.
Ze is volwassen, en als zij er voor kiest om ongelukkig te zijn met hem, kan jij daar niks aan veranderen. Ik zou me er dus ook niet meer mee bemoeien, want - en ik kan het weten - dat werkt vaak alleen maar averechts en dàt komt juist tussen jullie in te staan.
Als de sfeer echt zo klote is, en ze is ècht depressief, dan kan ze geen weerstand van 2 kanten gebruiken..
Ik heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten, waarin ik een hele goede reden had om 'vriend' de deur uit te willen hebben. Ik weet hoe moeilijk het is, maar de keus is - nogmaals - aan haar. Er zal alleen maar meer wrijving ontstaan als je daar elke keer over in gesprek/discussie gaat. Ze weet hoe je erover denkt, nu is het aan haar of ze daar iets mee wil doen.
maandag 29 januari 2018 om 05:29
Word het niet eens tijd om elkaar wat meer los te laten en op jezelf te gaan wonen.
Je bent tenslotte geen kind van 9 meer en moeders heeft ook recht op een eigen leven dat niet alleen gericht is op haar kind.
Ik snap best dat je wil dat je moeder gelukkig is. Echter je kunt haar niet dwingen tot gelukkig zijn. Zij zal het zelf moeten ervaren en wellicht word zij van al die loyaliteitsconflicten ook niet gelukkig. Je moeder blijft je moeder met of zonder vriend. Je verwijt vriend manipuleren maar je manipuleert zelf ook door jouw maatstaven en wensen door te drukken in haar leven.
je moeder bepaalt zelf of die relatie over is, half over of nog steeds aan en of die man in haar huis komt...niet jij. Jij wil gaan vertellen dat het nu echt over is...waar bemoei jij je mee? Jij bepaalt dat helemaal niet. Jouw gedrag is net goed manipulatief. Jij gedraagt je als de baas in haar huis en als de baas van haar leven. Hoeveel respect heb je eigenlijk voor haar?
Je bent tenslotte geen kind van 9 meer en moeders heeft ook recht op een eigen leven dat niet alleen gericht is op haar kind.
Ik snap best dat je wil dat je moeder gelukkig is. Echter je kunt haar niet dwingen tot gelukkig zijn. Zij zal het zelf moeten ervaren en wellicht word zij van al die loyaliteitsconflicten ook niet gelukkig. Je moeder blijft je moeder met of zonder vriend. Je verwijt vriend manipuleren maar je manipuleert zelf ook door jouw maatstaven en wensen door te drukken in haar leven.
je moeder bepaalt zelf of die relatie over is, half over of nog steeds aan en of die man in haar huis komt...niet jij. Jij wil gaan vertellen dat het nu echt over is...waar bemoei jij je mee? Jij bepaalt dat helemaal niet. Jouw gedrag is net goed manipulatief. Jij gedraagt je als de baas in haar huis en als de baas van haar leven. Hoeveel respect heb je eigenlijk voor haar?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 29 januari 2018 om 08:29
Als iets grote voordelen heeft dan probeer je het toch steeds weer in je leven te integreren want mensen houden nu eenmaal van fijne dingen. Maar zodra je daar aan gewend raakt krijgen nare dingen weer de overhand en gaan die weer zwaarder wegen. Dus ja, ze moet zelf maar uitmaken hoe ze wil leven. Je kan haar niet in jouw voordeel manipuleren door te dreigen want dan zal ze vermoedelijk jou haar leven uitzetten. Mensen herkennen manipulatie en gaan zich daartegen verzetten.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 29 januari 2018 om 08:49
Met 21 jaar ben je toch wel een oude, belegen adolescent. Je zou echt je eigen leven moeten hebben en niet je moeders loyaliteit voor jou op de proef moeten stellen. Ze is een nieuwe levensfase ingegaan. In het dierenrijk worden jongvolwassen dieren als ze zich niet gedragen zonder pardon hardhandig tot de orde geroepen en desnoods de groep uitgezet. Volwassen = volwassen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 29 januari 2018 om 08:58
zoek weer heel snel een kamer
laat je moeder haar eigen keuzes maken. Ze is je moeder en dat is toch echt anders dan je beste vriendin. Wat is er mis met je eigen vriendengroep.
Het komt mij wel vreemd over dat de vriendinnen van je moeder met jou contact gaan opnemen. Daar hoor jij niet tussen te zitten.
Spreek je zorgen uit tegen je moeder. Dat ze minder contact heeft met haar vriendinnen. Dat het belangrijk is dat ze haar eigen leven heeft buiten de relatie om. Maar bemoei je er verder niet mee.
laat je moeder haar eigen keuzes maken. Ze is je moeder en dat is toch echt anders dan je beste vriendin. Wat is er mis met je eigen vriendengroep.
Het komt mij wel vreemd over dat de vriendinnen van je moeder met jou contact gaan opnemen. Daar hoor jij niet tussen te zitten.
Spreek je zorgen uit tegen je moeder. Dat ze minder contact heeft met haar vriendinnen. Dat het belangrijk is dat ze haar eigen leven heeft buiten de relatie om. Maar bemoei je er verder niet mee.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 29 januari 2018 om 08:58
Mensen leven 85 jaar maar de tijd dat je zorgt voor een kind (18 jaar) maakt daar maar een relatief korte periode van uit. Vóór die tijd was je er niet en na die tijd ben je alleen maar één of tweewekelijks "bezoek". Zij het geliefd bezoek, hopelijk voor jullie beiden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
