Moeite met huisgenoten

Het-groepje schreef: ↑

30-10-2017 14:11

Dat vind ik dan pech voor de huisgenoot.
Het is een studentenwoning, geen therapeutische leefgemeenschap.
In de normale wereld is het keihard muziek aan=deur dicht.
Of als iemand even je deur dichtdoet en je vind dat om de een of andere reden vervelend, dan zeg je dat.
Schreeuwen en krijsen is bij pijn of extreem trauma als je volwassen genoeg bent om je huur te betalen.

To, je huisgenoten nemen veel te veel ruimte. Geen wonder dat je er nerveus van word.
Ik zou eieren voor mijn geld kiezen. Gewoon eens een maandje op je strepen staan. Calculeer het gekrijs en gedoe in en blijf bij je standpunt.
Te gierig om te delen? Helaas, ik nu ook, koop je eigen magnetron maar.
Idiote krijsbui over een doekje? Steek dat doekje even lekker in die grote scheur van je en als je weer normaal kan doen weet je waar ik woon.
Als die lui psycho at random toch gek worden, kun je ze net zo goed op commando gek laten worden.
En: Je weet waar je aan toe bent en kan het gezeur in de groepsapp al voorspellen.
Daarna heerlijk rustig, want dan weten ze dat ze met hun gekte maar naar een psych moeten ofzo.
Het is toch al niet gezellig maar dan is het in ieder geval ongezellig zonder al dat gedoe aan je hoofd want dan laten ze je met rust.

Lekker dit.

Het-groepje schreef: ↑

30-10-2017 14:11

.
Schreeuwen en krijsen is bij pijn of extreem trauma als je volwassen genoeg bent om je huur te betalen.

Overdrijven is een vak.

Ikkuz schreef: ↑

30-10-2017 12:48

En qua vriend, pft daar zou ik ook niet blij mee zijn. Vooral als zij er zelf niet is. Bij ons stond zelfs in het contract dat vriendjes alleen eens in de maand mochten blijven slapen. En onderling konden we de regel wat aanpassen,maar we konden er altijd op terugkomen.

Dit vind ik dan wel weer erg overdreven, om niet te zeggen prehistorisch.

Samenwonen met huisgenoten is geven en nemen, soms in je voordeel en soms in je nadeel. Als ik je huisgenoot was en iemand deed zomaar mijn deur dicht zonder iets te zeggen zou ik dat ook wat passief-agressief opvatten, ook is de reden waarom volledig legitiem. Maar een huisgenoot die flipt omdat jij de wasmachine gebruikt terwijl zij dat had gewild... (tenzij je het wist en even snel er iets in hebt gestopt) Wat heb je eigenlijk tegen haar gezegd toen?

Het was erg weinig,maar we hielden ons er dan ook niet aan. Maar stel het liep uit de hand, konden we daar altijd op terugvallen. Dat vond ik persoonlijk wel fijn.

Zou toch verhuizen naar een plek met leukere huisgenoten. Niets zo vervelend als een rotsfeer in huis. Op kamers wonen hoort de leukste tijd van jouw leven te zijn en met leuke huisgenoten is dat ook zo. Doe je dat niet krijg je er later spijt van. Dus verhuizen en ga dan een assertiviteitstraining volgen leer je veel van. Succes!

Ik kan het me voorstellen dat je het niet prettig vindt dat de vriend van iemand er is, als zij er zelf niet is. Als het een keer bij uitzondering is, oké, maar niet te vaak. Hij woont er immers niet.
Zelf heb ik een poos huisgenoten gehad. De eerste keer toen mijn ex en ik uit elkaar gingen en hij aangaf ons huurhuis te zullen verlaten. Toen heb ik twee roommates gezocht, advertentie in de krant (er was nog geen internet toen, haha) en met zes of zeven mensen gesprekken gevoerd, dus heel goed kunnen aanvoelen wie ik zou kiezen. Dat pakte gelukkig heel goed uit. Die twee roommates zijn trouwens verliefd geworden en jaren samen geweest. We zijn nog steeds bevriend.
Later, in een appartement waar ik alleen woonde, had ik een kamer over en toen een vriendin tijdelijk een collega uit Frankrijk kreeg, die woonruimte zocht voor de duur dat ze in Nederland werkte, heb ik die kamer verhuurd aan die Franse vrouw. het was een heel rustig type waar ik op geen enkele manier last van heb gehad. We hadden ook geen innig contact, maar het verliep allemaal prima. Toen zij terug naar Frankrijk ging, heb ik opnieuw een huisgenote gezocht, want het was me goed bevallen en leverde uiteraard ook geld op. Ik heb toen helaas niet goed naar mijn innerlijke stemmetje geluisterd. Toen D. kennis kwam maken klikte het heel goed, het was erg gezellig. Iets in mij waarschuwde me, maar ik negeerde dat. Nou, dat heb ik geweten. Zij zocht een kamer omdat ze ruzie had gekregen met een vriendin waar ze op dat moment zat, en daar zat ze weer omdat het uit was met haar vriend. Alle dingen waar ze die vriendin van beschuldigde (was niet uit de machine halen, waardoor die ging stinken zodat het opnieuw moest, borden niet afwassen en opsparen op je kamer, enzovoort) deed zij zelf. Bovendien was het na een week of wat weer aan met de vriend, en die was er opeens ook heel vaak. Net in die tijd werd mijn relatie ook wat serieuzer en was mijn verse vriend er ook vaker, dus zo woonden we opeens met vieren in dat appartement. Er hing een boiler en het kwam regelmatig voor dat ik niet kon douchen, omdat mijn huisgenote heel lang douchte en al het warme water op was. Om dol van te worden. Het is een hele klucht geworden, ik kan er een boek over volschrijven, een overdreven soap is er niets bij. Gelukkig heeft het uiteindelijk toch niet al te veel moeite gekost haar weg te krijgen (zo gespeeld dat ze uit zichzelf opzegde).

Samen in een huis wonen is geven en nemen en heel duidelijke regels afspreken. Natuurlijk kan er best eens irritatie zijn, maar het belangrijkste is dat je elkaar daarin serieus neemt. Het is mijn ervaring dat de grootste ergernis het gevoel is dat een ander schijt aan je heeft. Kijk dus ook goed naar jezelf, kan jouw gedrag voor een ander aanleiding zijn om te denken dat je er schijt aan hebt? Zo zonder iets te zeggen een deur dicht doen zou ik zelf ook opvatten als passief-agressief, zoals iemand anders hier ook schreef. Als je erbij zegt 'ik doe 'm even een stukje dicht vanwege de muziek, is dat oké?' komt het al heel anders over.