Moeite om gevoel te uiten en te verwoorden

Morgen heb ik een afspraak staan bij de huisarts. Er zijn bepaalde dingen in mijn leven waar ik niet mee weet om te gaan. De laatste tijd voel ik mij gewoon niet gelukkig. Heb een angststoornis en daar nog steeds last van. 1 keer therapie gehad, 2 keer een psycholoog. De laatste psycholoog was in augustus. Maar alleen ging zei er niet veel op in als ik vertelde wat mij dwars zit. Ze deed voornamelijk CGT. Toen ik bij die psycholoog zat sneed ik mezelf ook. Dat ook aangegeven, werd niks mee gedaan. Na een tijd ben ik daar mee gestopt.

Maar nu? Ik weet niet wat ik voel, voel mij op sommige momenten echt ongelukkig, en kan mij gevoel niet uiten. Daarnaast kan ik de laatste tijd minder goed genieten van dingen waar ik eerder wel van genoot. In het verleden ben ik verkracht, lichamelijk en geestelijk mishandeld door ouders. Heel lang verborgen weten te houden, maar in 2014 eindelijk naar de huisarts geweest. Doorverwezen naar psycholoog. EMDR therapie gehad. Uiteindelijk na een jaar afgerond en voor mijn gevoel heb ik dat kunnen accepteren.

Ik weet het niet. Net alsof mijn gevoel op slot. Kan het niet verwoorden. Misschien dat ik toch automatisch mijn eigen gevoel op blokkade zet, zodat ik niks hoef te voelen? Ik snij mezelf nu meer gewoon omdat het ik daar rustig van wordt, heb dan wel af en toe huilbuien. De ene keer vind ik het leven niks aan en wil ik het liefst uit het leven stappen. Een andere keer denk ik: ja het leven is toch best leuk. Maar laatste tijd wil ik mij steeds meer afsluiten van alles.

Morgen naar de huisarts. Alleen kan ik mijzelf zo moeilijk uiten. Dat ik soms ook niet alles vertel tegen de huisarts. Omdat ik mij er voor schaam. Bang dat hij mij niet serieus neemt. Ik wil gewoon een keer goede hulp hebben, die mij ook leert hoe ik stabiel kan blijven, mijn gevoel kan uiten en alles. Bang dat als ik morgen bij de huisarts ben,niet alles durf te vertellen. Omdat ik altijd een lach op mijn gezicht heb, tegen iedereen. En daardoor denken mensen vaak dat het goed gaat.

En toch zou ik morgen alles vertellen aan de huisarts want soms trek ik het niet meer....

bethweeter schreef: ↑

26-11-2018 20:00

Waarom ben je gestopt met therapie? En welke afspraken heb je met je therapeut gemaakt over het snijden?

Ik ben gestopt met die therapeut omdat hij misbruik maakte van mij rn de situatie. Toen is het allemaal erger geworden. Die ene psycholoog ben ik een tijd geweest, zo 2 jaar. Op een gegeven moment ging het goed. Ik ging er weer heen vorig jaar en toen heeft ze mij doorverwezen naar gespecialiseerde basispsycholoog 2e lijns. Omdat ik ze niks meer Voor mij kom doen. Dat was dit jaar maar heb testen gedaan en kwam uit dat ik een angststoornis had. Kreeg CGT. Maar zij ging niet er diep op in en alleen maar in op.mijn angst en niet de oorzaken. Toen ik vertelde over get snijden, deed ze,daar niks meen

Net bij de huisarts geweest. Hij was heel begripvol. Hij wist ook dat ik hulp had gehad. En vond het goed dat ik daar ben geweest. De laatste keer bij de psycholoog wist hij ook dat het voor mijn angststoornis was. Hij had toen in de verwijsbrief gezet dat er hulp moest komen gericht op mijn persoonlijkheid.

Maar daar hebben ze niet veel mee gedaan. Hij zou mij nu opnieuw doorverwijzen naar dezelfde instantie. Maar daar zitten allemaal verschillende mensen in, ook psychiaters. Hij gaat duidelijk in die brief verwoorden, dat ik hulp nodig heb op dat gebied, persoonlijkheid en dat ik niet terug moey naar de oude psycholoog.

Hij zei ook je loopt al lang rond met klachten dat er dieper in moet worden gegaan.
Hij vroeg of ik het nog wel volhield, omdat de wachttijden best lang zijn. Ik zei ben allang blij dat er nu eindelijk vaart achter zit dat ik goede hulp krijg

En als er weer wat was, mocht ik altijd weer terugkomen. En dat snijden moest ik proberen om niet meer te doen..

Ik werd vanmiddag al gebeld. 22 januari kan ik daar terecht. Dit keer bij de psychiater als het goed is. Dit keer wel bij een andere psycholoog. Heb dan eerst nog intake gesprekken en vragenlijsten invullen.

Gisteren was ik wel een beetje opgelucht. Maar ik merk gewoon nu dat achter de rug is, opeens weer allerlei emoties voelt van binnen.

Het is zo makkelijk om tegen de buitenwereld een masker op te zetten en gewoon blijven lachen. Iedereen vraagt hoe het gaat. Zeg altijd vanzelfsprekend het gaat goed. Mijn leidinggevende/vertrouwenspersoon daarentegen vraagt ook regelmatig: hoe gaat het? Volmondig ja het gaat goed maar van binnen huil ik. Heel soms zou ik mijn verhaal aan iemand kwijt willen alleen vertrouw ik niemand.

Als ik in januari mijn intake heb, ben ik gewoon bang dat ik weer alles moet vertellen over mijn verleden. En dan nog laat ik als ik dat vertel geen emoties zien. En doe ik er gemakkelijk over van dat ik er geen last meer van heb, van het verleden. Maar het verleden heeft mij wel gevormd tot wie ik nu ben. Onzekerheid, angst, terwijl ik naar de buitenwereld gewoon zelfverzekerdheid uitstraal. Spontaan ben en gewoon niks laat merken.

Heb nog niet echt vertrouwen in de psychiater/psycholoog omdat ik al verschillende heb gehad. Maar ooit weet ik: het komt goed. Alhoewel dit.nog niet zo voelt.