Psyche
alle pijlers
Moet ik me schuldig voelen?
zondag 20 maart 2022 om 21:12
Ik ben meestal niet t type die ervan geniet om nieuwe mensen of in groepen te verkeren.
Nu was er bezoek, van dichtbije familielid van moeder langs gekomen. Ze komt van t buitenland en we hebben mekaar jaren niet gezien. Nu vroeg ze meerdere keren aan mijn moeder om mij te zien en ik heb daar heel onmenselijk op gereageerd doordat ik op dat moment chagrijnig was, zag er niet uit en had geen zin of kracht om een glimlach te faken voor een begroeting.
Mijn moeder liep me nog achteraan maar ik werd nog bozer, doordat ze weet dat ik altijd bezoek vermijd en liever niet gezien word doordat ik vaak die drukte en spanning niet wil handelen.
Uiteindelijk hield ik de deur dicht en mijn moeder probeerde tevergeefs de deur te openen en uiteindelijk ben ik het huis uitgevlucht. Wat voel ik me ontzettend naar en onschuldig, waarom kon ik het niet opbrengen om een simpele groet van een familielid die ik al jaren niet heb gezien en hoogstwaarschijnlijk weer jaren lang ga zien. Zo onverschillig harteloos voelde ik me op dat moment maar hoe meer ze doordringende , hoe bozer ik werd. Nu kan ik er natuurlijk niks meer mee, maar soms vraag ik me wel af wat ik mankeer dat ik me zo gedraag.
Nu was er bezoek, van dichtbije familielid van moeder langs gekomen. Ze komt van t buitenland en we hebben mekaar jaren niet gezien. Nu vroeg ze meerdere keren aan mijn moeder om mij te zien en ik heb daar heel onmenselijk op gereageerd doordat ik op dat moment chagrijnig was, zag er niet uit en had geen zin of kracht om een glimlach te faken voor een begroeting.
Mijn moeder liep me nog achteraan maar ik werd nog bozer, doordat ze weet dat ik altijd bezoek vermijd en liever niet gezien word doordat ik vaak die drukte en spanning niet wil handelen.
Uiteindelijk hield ik de deur dicht en mijn moeder probeerde tevergeefs de deur te openen en uiteindelijk ben ik het huis uitgevlucht. Wat voel ik me ontzettend naar en onschuldig, waarom kon ik het niet opbrengen om een simpele groet van een familielid die ik al jaren niet heb gezien en hoogstwaarschijnlijk weer jaren lang ga zien. Zo onverschillig harteloos voelde ik me op dat moment maar hoe meer ze doordringende , hoe bozer ik werd. Nu kan ik er natuurlijk niks meer mee, maar soms vraag ik me wel af wat ik mankeer dat ik me zo gedraag.
zondag 20 maart 2022 om 21:40
Niet op getest, dus geen idee. Soms denk ik van wel. Mijn zus die heeft het en herken veel dingen als niet in de ogen kunnen aankijken, trage informatieverwerking en niet tegen verandering kunnen. Maar zij kon het dus wel opbrengen om te groeten, dus dat zou geen excuus moeten zijn.
Ik ben gewoon heel graag op me zelf, soms is die behoefte extreem en kan ik niemand even om mij heen luchten. Dan neem ik afstand van iedereen om weer op te laden, al voelt het nog zo eenzaam en leeg. Ik heb dan wel de tijd om te rusten, op te laden en na te denken over mijn leven.
Omdat het me te veel werd en ik steeds meer geïrriteerd raakte dat ik moest komen groeten terwijl ik me slecht voelde van binnen. Dan kan ik het niet opbrengen om geforceerd nep te doen en me emoties op zij te zetten om alsnog te groeten. Mensen die me al kennen hoef ik de schijn niet voor op te zetten. Als ik me dan niet goed voel verwachten ze ook geen warme begroeting vol enthousiasme. Ik snapte ook niet zo goed achteraf waarom het zo een moeilijke opgave leek.Puntpaprika schreef: ↑20-03-2022 21:30Ja, in dit specifieke geval mag je je best schuldig voelen. Vind het vooral onbeleefd en vrij extreem om het huis uit te vluchten. Heb je een idee waardoor dit komt?
zondag 20 maart 2022 om 21:48
Ja dan vind ik dat je je flink schuldig mag vullen en je vooral flink moet schamen. Jouw reactie is echt wel vreselijk overdreven als je alleen maar graag op jezelf bent.
Ik zou dit met je behandelaar bespreken dit is echt wel heel heftig.
Wat vind je moeder hiervan? Wat vind je er zelf eigenlijk van nu je weer tot rust bent en er van een afstandje van kan kijken?
zondag 20 maart 2022 om 21:52
Ik denk dat je wat te veel focust op “ik heb geen zin” en “ik wil me niet forceren”.
Resultaat is een slechte beurt bij je moeder,bij het familielid én je voelt je de hele dag kut op de koop toe.
Ik heb ook wel eens dat ik iedereen wel weg wil sláán zo graag wil ik alleen zijn en met rust gelaten worden. Maar 5 minuten is zelfs dan nog wel op te brengen als ik weet dat ik daarna met een gerust hart me terug kan trekken. 5 minuten afzien is minder erg dan de hele verdere dag een rotdag.
zondag 20 maart 2022 om 21:55
Ja ga ik doen. Is soms ook frustrerend doordat ik achteraf denk waarom heb ik mezelf laten leiden door onzinnige boosheid en t pijnlijkste is dat ik daarmee me dierbaren kwets.LuciFee2022 schreef: ↑20-03-2022 21:41Ik bij die hulp die je krijgt dit meteen aankaarten en vragen fo ze daar ook nog wat mee kunnen. Of dat je andere soort hulp voor dat gedrag en dat boos worden om normale sociale dingen, kan krijgen elders.
Ik schaam me ook zeker altijd achteraf, doordat ik inzie dat het onterecht vaak is. Soms komt het doordat ze iets mij triggert dus ze houd al veel rekening met mij. Ik ook met de familie uiteraard. Ik heb zeker tot mijn 23e me sociaal afzijdig gehouden van familie. Ook met buitenstaanders en vrienden. Maar op een geven moment zagen mijn ouders dat het niet goed ging en ging ze uithuilen bij haar maatschappelijke werkster; dat ze zich zorgen maakte en vooral pijn deed dat ze mij nooit zag. Ik sloot me altijd op in mijn kamer en kwam nooit mee eten. Dat moment heeft me wel wakker geschud en sindsdien probeer ik altijd mee te eten als gezin en meer te communiceren. Alleen dat aanwezig zijn lukt niet altijd erg lang, sowieso erg kort max een uurtje op een dag en als ik dat lange tijd doe raak ik uitgeput en moet ik weer even mezelf terugtrekken. Ze hebben het wel geaccepteerd, maar soms wilde ik die tijd niet nodig te hoeven hebben maar ik kan niet anders? Ik voel me dan zo ongelukkig dat ik niet wil dat anderen dat opmerken of mijn energie mogelijk kunnen overdragen. Vandaar dat terugtrekken. Om even op te laden en weer enthousiast kunnen deelnemen.Nanouk schreef: ↑20-03-2022 21:48Ja dan vind ik dat je je flink schuldig mag vullen en je vooral flink moet schamen. Jouw reactie is echt wel vreselijk overdreven als je alleen maar graag op jezelf bent.
Ik zou dit met je behandelaar bespreken dit is echt wel heel heftig.
Wat vind je moeder hiervan? Wat vind je er zelf eigenlijk van nu je weer tot rust bent en er van een afstandje van kan kijken?
zondag 20 maart 2022 om 21:59
ik zou hier niet te zwaar aan tillen, je had je dag niet en zoals je schrijft, moet je je blijkbaar even terugtrekken om dan weer enthousiast te kunnen deelnemen. Nu kun je alsnog op dat familielid afstappen, dan zeg je haar gedag. Klaar.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 20 maart 2022 om 22:02
Daar heb je een goed punt in gemaakt. Ik denk dat ik moet leren forceren om de vrede in mezelf en anderen te kunnen behouden. Dat gaat bij mij alleen heel moeilijk doordat ik niet nep wil of kan zijn. Dat vind ik soms heel jammer, want de mensen die dat wel kunnen komen het verst in t leven. Misschien gewoon niet aanstellen en vaker oefenen met dingen die ik niet fijn vind of opgedragen krijg.Ginevra schreef: ↑20-03-2022 21:52Ik denk dat je wat te veel focust op “ik heb geen zin” en “ik wil me niet forceren”.
Resultaat is een slechte beurt bij je moeder,bij het familielid én je voelt je de hele dag kut op de koop toe.
Ik heb ook wel eens dat ik iedereen wel weg wil sláán zo graag wil ik alleen zijn en met rust gelaten worden. Maar 5 minuten is zelfs dan nog wel op te brengen als ik weet dat ik daarna met een gerust hart me terug kan trekken. 5 minuten afzien is minder erg dan de hele verdere dag een rotdag.
zondag 20 maart 2022 om 22:03
-Je toch echt wel abnormale reactie
-Het niet zeker weten of je schuldig moet voelen daarover
-Ergens wel merken sat iets mis is maar niet inzien wat
-Jezelf niet in toom kunnen houden
Met die dingen zou er niet van opkijken als er een bepaald onvermogen in je persoonlijkheid zit welke maakt dat je zulk gedrag vertoond. Daardoor geen oordeel maar hoop wel dat je hulp ook toereikend is voor dit soort zaken.
-Het niet zeker weten of je schuldig moet voelen daarover
-Ergens wel merken sat iets mis is maar niet inzien wat
-Jezelf niet in toom kunnen houden
Met die dingen zou er niet van opkijken als er een bepaald onvermogen in je persoonlijkheid zit welke maakt dat je zulk gedrag vertoond. Daardoor geen oordeel maar hoop wel dat je hulp ook toereikend is voor dit soort zaken.
zondag 20 maart 2022 om 22:08
Waar zou je dan aan denken?Lillian_ schreef: ↑20-03-2022 22:03-Je toch echt wel abnormale reactie
-Het niet zeker weten of je schuldig moet voelen daarover
-Ergens wel merken sat iets mis is maar niet inzien wat
-Jezelf niet in toom kunnen houden
Met die dingen zou er niet van opkijken als er een bepaald onvermogen in je persoonlijkheid zit welke maakt dat je zulk gedrag vertoond. Daardoor geen oordeel maar hoop wel dat je hulp ook toereikend is voor dit soort zaken.
Ik heb vroeger wel eens algemene testen moeten maken op school en bij de huisarts en daar kwam persoonlijkheidsstoornis voor. Maar dat was en vond ik nogal algemeen overkomen.
zondag 20 maart 2022 om 22:10
Heb je de laatste reactie van to niet gelezen? Ik vind het echt een beetje raar dat je dit gedrag van een volwassene beschrijft als 'gewoon even je dag niet hebben'.
Hier is echt veel meer aan de hand dan dat.
zondag 20 maart 2022 om 22:11
zondag 20 maart 2022 om 22:17
Dankjewel, ik hoop het oprecht ook want ik wil ook gewoon ooit mentaal helemaal stabiel en sterk zijn. Mezelf onder controle hebben en niet zo snel me aangevallen of beledigd voelen doordat ik al langer tegen dingen aanloop, blijven mensen over me heen walsen doordat ik niets zeg en dat uit zich uiteindelijk later in onvoorspelbaar gedrag naar mijn dierbaren die het juist niet verdienen. Ik wil ook af van de enorme stemming die constant in een keer kan omslaan. Niet iedereen, vooral buitenstaanders kunnen met mij omgaan of rekening blijven houden. Tuurlijk heb je soms lieve mensen en raak ik dan niet zo snel geïrriteerd doordat ik me geliefd voel. Maar ik wil niet zo kinderachtig zijn om zoiets kleins niet op te kunnen brengen voor de mensen die het juist waard zijn om daar mijn nek voor uit te steken. En dat isoleren word denk ik wel een probleem al geniet ik daarvan, denk niet dat helemaal slim of gezond is.
zondag 20 maart 2022 om 22:20
ze zit er duidelijk mee, dus ik zal het niet downplayen: het is dan zo erg als TO het ervaart.
Maar het is op te lossen. ze gaat naar het familielid en zegt alsnog gedag.
ik zou er zelf niet zo een enorm probleem van maken, dan maak je het alleen maar erger vaak, als je er veel gewicht aan hangt door te denken: dit is fout en ik moet me schuldig voelen. Het is gedrag, en gedrag kun je veranderen. Dat het diep zit is niet gezegd, noch dat het een stoornis is.
TO, doe het gewoon de volgende keer anders....en als het dan niet lukt lukt het mss de keer daarna.
En vergeet niet: je hebt zelf geschreven dat je wel weer enthousiast mee kan doen op een gegeven moment. Dus als je je dan weer opgeladen voelt, kun je je familielid begroeten.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
