Psyche
alle pijlers
Moet ik voor deze liefde gaan?
maandag 5 januari 2009 om 20:00
Beste allemaal,
Ik zit met een probleem. ik zal eerst even wat vertellen over mijzelf. Ik ben een vrouw van 30 jaar, zie er goed uit, woon op mijzelf in een leuk appartement, heb een leuke baan als directiesecretaresse. Alles voor mekaar denk je. Nou niet dus.
Het probleem is het volgende: Ik heb voorheen 2 jaar samengewoond en woon sinds 2 jaar alleen, heb geen kinderen. Maar Ik zit momenteel met een probleem waar ik erg mee worstel.
Ik heb 2 jaar lang samengewoond met T.. In deze relatie heb ik veel teleurstellingen te verwerken gehad. Ik ging altijd volledig voor een relatie voor die tijd, maar bij T. ben ik vele malen gekwetst, waardoor ik behoorlijk voorzichtig ben geworden. Het was niet alleen zijn fout, ik gaf hem daarin ook de ruimte en ben ook niet altijd terecht kwaad geweest. Heb wel achteraf gezien dat ik in de relatie met T. enorm tegen T. opkeek. Hij had veel gereist, bij hem leerde ik wat goede champagne was, waar de juiste cafés en restaurants zaten, mijn denkkaders te verleggen. Maar ik miste het échte maatjes gevoel..
Ik heb zelf de stap genomen om de relatie te beindigen. Alhoewel we daar samen al velen malen tegen aanhikte.
Wel heb ik na die relatie nog 2 jaar aan hem gehangen en eigenlijk nog steeds in mijn gevoel. Andere jongens kwamen tussendoor en gingen weer. Voornl. lieve jongens. Waarschijnlijk trek ik dit aan omdat ik zelf ook een lieve, warme uitstraling heb. Ik stond dan op een datingsite en ontmoette hen dan via die site. De reden waarom de relaties vaak stuk liepen was doordat T. ook nog in mijn leven was. Was hij niet fysiek aanwezig dan zeker in mijn achterhoofd. Ik had van hem enkele levensvisies overgenomen welke hij vaak gebruikte. Enerzijds vond ik dat hij daar een punt had, maar anders was ik het erniet altijd mee eens.
Als ik een jongen tussendoor ontmoette dan vond ik het in het begin spannend, maar zodra hij iets meer ging verwachten van mij, raakte ik geirriteerd. Zodra hij te lief werd, keek ik daar met argusogen naar. Ik bestempelde het waarschijnlijk. Had dan een heel raar gevoel van binnen. Net of het niet goed was. Té burgelijk.
Het is zelfs een keer zover gekomen, vertel ik in alle eerlijkheid, dat zowel T., als een korte relatie met een andere jongen dwars door elkaar heen liepen. Dit eindigde in een totaal fiasco. De jongen kwam erachter en het drama was erg groot. Zeker omdat deze jongen al een keer eerder was bedrogen.
Om een heel lang verhaal kort te maken.
Ik heb nu R. ontmoet.
Ik bemerk bij R. nu weer hetzelfde gevoel. En voordat het weer mis gaat, moet ik wel iets doen. Ik heb momenteel geen fysiek contact met T., maar hij sluimert wel in mijn achterhoofd. Ik had dvoor R. een aantal dates gehad die op niets waren uitgelopen. En werd daar onrustig van. Wat als het nou niet lukt? Wat als ik geen leuke man vindt? Ik moet ook een gezin stichten, ben per slot 30. Mijn vader die wel eens tussen neus en lippen door een opmerking maakte, waar de kleinkinderen nou bleven..
We begonnen met leuke telefoongesprekken. Toen ik merkte dat er een leuke klik was zijn we eens af gaan spreken. De 1e date was iets minder. Hij was iets minder op zijn gemak, maar we hebben daarna nog een paar keer afgesproken en toen ging het steeds beter met R. Hij kwam bij mij en ik kwam bij hem.
Hij is heel lief. Vaak té goed. Dat zegt hij zelf ook. In vorige relaties is hij hierdoor ook wel eens tegen dingen aangelopen. Teveel gedaan voor een meisje. Dit benauwde vrouwen ook vaak, vertelde hij in alle eerlijkheid.
Ik merk, des te meer ik hem leer kennen, des te liever hij wordt. Hij heeft bijv. sloffen voor mij gekocht omdat hij bang zijn dat mijn voeten koud worden op zijn plavuizen, hij warmt mijn deel van het bed op als hij er al in ligt en ik sta mijn tanden te poetsen. Hij maakt een ontbijtje, perst sinaasappels. Rijdt om als we naar zijn huis gaan om mij op te halen, omdat hij niet wil dat ik alleen rij, hij vindt het gezelliger samen...Nou zo kan ik nog een aantal dingen opnoemen...Je ziet dat hij straalt, hij kan intens verliefd naar mij kijken.
Laatst was ik 10 dagen samen met hem. En toen kwam het. Het onderbuikgevoel. Ik voelde me zo benauwd...letterlijk...We waren bij zijn ouders, bij mijn ouders. Ik dacht er wel aan om dingen te ondernemen, maar het was elke keer maar samen..Hij wil zo graag bij me zijn...
Hij heeft een vriendengroep, maar gaat daar niet meer intensief mee om. Volgens hem omdat hij verder vandaan zijn vrienden woont en omdat er binnen de vriendengroep nooit de behoefte is geweest om elkaar altijd maar te zien.
Ik snap dat dat zo is. R. is ouder, woont verderweg en Is iemand die van de natuur houdt en van thuis kan genieten.
Ik vond de aandacht in het begin heel leuk maar nu benauwd het mij. Als ik dingen onderneem met mijn vrienden gaat hij naar huis en klussen doen in zijn huis of langs familie. Hij sport bijv. wel savonds met een collega, maar ziet zijn vrienden niet heel vaak. Sporadisch. En als ze iets hebben, zegt hij er geen zin in te hebben, want of hij is moe of hij heeft zin om naar mij toe te komen..
Dit voelt niet goed. Ik weet niet wat ik moet doen.
Wordt er onwijs onrustig door. Aan de ene kant voel ik de druk en aan de andere kant denk ik moet bij mijn gevoel blijven.
Wat moet ik doen? Herkennen jullie dit?
R. is overigens een hele moderne jongen om te zien. Geen doorsnee huismus, misschien komt het zo ih verhaal naar voren. De reden waarom ik op hem viel was zijn leuke kop, leuke kleren, hij had veel gereist...Ik kon leuk met hem kletsen..In het begin ging het een stuk moeizamer, maar hij gaf aan dat dat onzekerheid bij hem was..
Graag jullie advies.
Liefs,
Angel
Ik zit met een probleem. ik zal eerst even wat vertellen over mijzelf. Ik ben een vrouw van 30 jaar, zie er goed uit, woon op mijzelf in een leuk appartement, heb een leuke baan als directiesecretaresse. Alles voor mekaar denk je. Nou niet dus.
Het probleem is het volgende: Ik heb voorheen 2 jaar samengewoond en woon sinds 2 jaar alleen, heb geen kinderen. Maar Ik zit momenteel met een probleem waar ik erg mee worstel.
Ik heb 2 jaar lang samengewoond met T.. In deze relatie heb ik veel teleurstellingen te verwerken gehad. Ik ging altijd volledig voor een relatie voor die tijd, maar bij T. ben ik vele malen gekwetst, waardoor ik behoorlijk voorzichtig ben geworden. Het was niet alleen zijn fout, ik gaf hem daarin ook de ruimte en ben ook niet altijd terecht kwaad geweest. Heb wel achteraf gezien dat ik in de relatie met T. enorm tegen T. opkeek. Hij had veel gereist, bij hem leerde ik wat goede champagne was, waar de juiste cafés en restaurants zaten, mijn denkkaders te verleggen. Maar ik miste het échte maatjes gevoel..
Ik heb zelf de stap genomen om de relatie te beindigen. Alhoewel we daar samen al velen malen tegen aanhikte.
Wel heb ik na die relatie nog 2 jaar aan hem gehangen en eigenlijk nog steeds in mijn gevoel. Andere jongens kwamen tussendoor en gingen weer. Voornl. lieve jongens. Waarschijnlijk trek ik dit aan omdat ik zelf ook een lieve, warme uitstraling heb. Ik stond dan op een datingsite en ontmoette hen dan via die site. De reden waarom de relaties vaak stuk liepen was doordat T. ook nog in mijn leven was. Was hij niet fysiek aanwezig dan zeker in mijn achterhoofd. Ik had van hem enkele levensvisies overgenomen welke hij vaak gebruikte. Enerzijds vond ik dat hij daar een punt had, maar anders was ik het erniet altijd mee eens.
Als ik een jongen tussendoor ontmoette dan vond ik het in het begin spannend, maar zodra hij iets meer ging verwachten van mij, raakte ik geirriteerd. Zodra hij te lief werd, keek ik daar met argusogen naar. Ik bestempelde het waarschijnlijk. Had dan een heel raar gevoel van binnen. Net of het niet goed was. Té burgelijk.
Het is zelfs een keer zover gekomen, vertel ik in alle eerlijkheid, dat zowel T., als een korte relatie met een andere jongen dwars door elkaar heen liepen. Dit eindigde in een totaal fiasco. De jongen kwam erachter en het drama was erg groot. Zeker omdat deze jongen al een keer eerder was bedrogen.
Om een heel lang verhaal kort te maken.
Ik heb nu R. ontmoet.
Ik bemerk bij R. nu weer hetzelfde gevoel. En voordat het weer mis gaat, moet ik wel iets doen. Ik heb momenteel geen fysiek contact met T., maar hij sluimert wel in mijn achterhoofd. Ik had dvoor R. een aantal dates gehad die op niets waren uitgelopen. En werd daar onrustig van. Wat als het nou niet lukt? Wat als ik geen leuke man vindt? Ik moet ook een gezin stichten, ben per slot 30. Mijn vader die wel eens tussen neus en lippen door een opmerking maakte, waar de kleinkinderen nou bleven..
We begonnen met leuke telefoongesprekken. Toen ik merkte dat er een leuke klik was zijn we eens af gaan spreken. De 1e date was iets minder. Hij was iets minder op zijn gemak, maar we hebben daarna nog een paar keer afgesproken en toen ging het steeds beter met R. Hij kwam bij mij en ik kwam bij hem.
Hij is heel lief. Vaak té goed. Dat zegt hij zelf ook. In vorige relaties is hij hierdoor ook wel eens tegen dingen aangelopen. Teveel gedaan voor een meisje. Dit benauwde vrouwen ook vaak, vertelde hij in alle eerlijkheid.
Ik merk, des te meer ik hem leer kennen, des te liever hij wordt. Hij heeft bijv. sloffen voor mij gekocht omdat hij bang zijn dat mijn voeten koud worden op zijn plavuizen, hij warmt mijn deel van het bed op als hij er al in ligt en ik sta mijn tanden te poetsen. Hij maakt een ontbijtje, perst sinaasappels. Rijdt om als we naar zijn huis gaan om mij op te halen, omdat hij niet wil dat ik alleen rij, hij vindt het gezelliger samen...Nou zo kan ik nog een aantal dingen opnoemen...Je ziet dat hij straalt, hij kan intens verliefd naar mij kijken.
Laatst was ik 10 dagen samen met hem. En toen kwam het. Het onderbuikgevoel. Ik voelde me zo benauwd...letterlijk...We waren bij zijn ouders, bij mijn ouders. Ik dacht er wel aan om dingen te ondernemen, maar het was elke keer maar samen..Hij wil zo graag bij me zijn...
Hij heeft een vriendengroep, maar gaat daar niet meer intensief mee om. Volgens hem omdat hij verder vandaan zijn vrienden woont en omdat er binnen de vriendengroep nooit de behoefte is geweest om elkaar altijd maar te zien.
Ik snap dat dat zo is. R. is ouder, woont verderweg en Is iemand die van de natuur houdt en van thuis kan genieten.
Ik vond de aandacht in het begin heel leuk maar nu benauwd het mij. Als ik dingen onderneem met mijn vrienden gaat hij naar huis en klussen doen in zijn huis of langs familie. Hij sport bijv. wel savonds met een collega, maar ziet zijn vrienden niet heel vaak. Sporadisch. En als ze iets hebben, zegt hij er geen zin in te hebben, want of hij is moe of hij heeft zin om naar mij toe te komen..
Dit voelt niet goed. Ik weet niet wat ik moet doen.
Wordt er onwijs onrustig door. Aan de ene kant voel ik de druk en aan de andere kant denk ik moet bij mijn gevoel blijven.
Wat moet ik doen? Herkennen jullie dit?
R. is overigens een hele moderne jongen om te zien. Geen doorsnee huismus, misschien komt het zo ih verhaal naar voren. De reden waarom ik op hem viel was zijn leuke kop, leuke kleren, hij had veel gereist...Ik kon leuk met hem kletsen..In het begin ging het een stuk moeizamer, maar hij gaf aan dat dat onzekerheid bij hem was..
Graag jullie advies.
Liefs,
Angel
maandag 5 januari 2009 om 20:12
Hoi Angel,
Is het niet een idee om het gewoon een tijdje aan te kijken? En in die tijd ook gewoon je eigen dingen te doen met vrienden/vriendinnen en hem daartoe ook stimuleren? Je merkt dan snel genoeg of R dat oppikt of niet.
Het klinkt vooral alsof je wat ruimte nodig hebt om je eigen dingen te doen. En het klinkt attent wat R doet, maar kan me ook wel voorstellen dat het voelt als "dat hij teveel zijn best doet".
Ik denk dat ik het zelf bespreekbaar zou maken dat ik het wat benauwend vind dat hij zo weinig met vrienden en dergelijke afspreekt.
Ik zou in elk geval niet met T afspreken of contact met hem zoeken of iets dergelijks. Je hebt een zwak voor hem en dat zal zo te lezen nog wel een hele tijd zo blijven. Je kan besluiten hem niet deze ruimte te geven (ook niet in je hoofd).
Sterkte he!
Gr,
WZK
Is het niet een idee om het gewoon een tijdje aan te kijken? En in die tijd ook gewoon je eigen dingen te doen met vrienden/vriendinnen en hem daartoe ook stimuleren? Je merkt dan snel genoeg of R dat oppikt of niet.
Het klinkt vooral alsof je wat ruimte nodig hebt om je eigen dingen te doen. En het klinkt attent wat R doet, maar kan me ook wel voorstellen dat het voelt als "dat hij teveel zijn best doet".
Ik denk dat ik het zelf bespreekbaar zou maken dat ik het wat benauwend vind dat hij zo weinig met vrienden en dergelijke afspreekt.
Ik zou in elk geval niet met T afspreken of contact met hem zoeken of iets dergelijks. Je hebt een zwak voor hem en dat zal zo te lezen nog wel een hele tijd zo blijven. Je kan besluiten hem niet deze ruimte te geven (ook niet in je hoofd).
Sterkte he!
Gr,
WZK
maandag 5 januari 2009 om 20:25
Ik zou niet meer knoeien met T. Je moet ook leren om bepaalde dingen af te sluiten. Als een vaste relatie er niet inzit ga dan verder kijken en niet steeds terug vallen op het oude. Een (ex) man vindt het maar al te fijn als je het bed met hem wilt delen. Komt hij ook weer aan zijn trekken.
Fijn dat je nu een goede kerel hebt gevonden en die je voeten warm houdt. Als jij het gevoel hebt dat hij jou in bepaalde dingen benauwd bespreek dat dan! Vraag op de man dat je graag meer tijd en dingen voor jezelf wilt en of hij die ruimte niet nodig heeft? En of hij ook rekening wil houden met jouw gevoelens. Zeg hem dat het je onzeker maakt (dik het een beetje aan), dat je niet weet wat je ervan moet denken.
Fijn dat je nu een goede kerel hebt gevonden en die je voeten warm houdt. Als jij het gevoel hebt dat hij jou in bepaalde dingen benauwd bespreek dat dan! Vraag op de man dat je graag meer tijd en dingen voor jezelf wilt en of hij die ruimte niet nodig heeft? En of hij ook rekening wil houden met jouw gevoelens. Zeg hem dat het je onzeker maakt (dik het een beetje aan), dat je niet weet wat je ervan moet denken.
maandag 5 januari 2009 om 20:30
Gewoon eens proberen te genieten van de leuke dingen die hij met jou doet. Niet te veel denken, maar gewoon genieten.
Alles moet beredeneerd worden bij jou en je ex dient als grote voorbeeld. Dit terwijl hij echt geen goed voorbeeld was.
Neem een beetje afstand van alles, dus ook van het hebben van een relatie, de kinderwens en alles wat daarmee samenhangt. Je vergeet helemaal iets op te bouwen met de man in kwestie. Heeft ook zijn tijd nodig!
Bovendien moet jouw man aan heel veel eisen voldoen....... Ben jij zelf de perfecte vrouw? Stel dat jij zo bekeken zou worden door een nieuwe partner. Zou jij dan slagen?
Alles moet beredeneerd worden bij jou en je ex dient als grote voorbeeld. Dit terwijl hij echt geen goed voorbeeld was.
Neem een beetje afstand van alles, dus ook van het hebben van een relatie, de kinderwens en alles wat daarmee samenhangt. Je vergeet helemaal iets op te bouwen met de man in kwestie. Heeft ook zijn tijd nodig!
Bovendien moet jouw man aan heel veel eisen voldoen....... Ben jij zelf de perfecte vrouw? Stel dat jij zo bekeken zou worden door een nieuwe partner. Zou jij dan slagen?
maandag 5 januari 2009 om 21:42
Porn508, ik begrijp je reactie. De fout die ik heb gemaakt is door met R. de relatie aan te gaan vanuit angst. Niet dat ik helemaal niets voel of dat ik hem geen leuke kerel vindt, maar ik schoot echt in de stress 3 maanden geleden. Had al een tijd gedate op een datingsite. En het wilde maar niet van de grond afkomen. Of de klik was er niet of iemand kwam net uit een relatie etc. Toen ik contact kreeg met R. zat ik voordat ik het wist bij mijn ouders en bij zijn moeder. Dit was voornl. een voorzet van mij. Wat hij natuurlijk heel erg kon waarderen. Moet wel in alle eerlijkheid zeggen dat hij degene was die toen vroeg of het niet te snel ging. Maar ook dat bedoel ik met lieve, zelfs daar liet hij zich in meeslepen. Terwijl het mijn angst was.
Ik heb net even gewandeld buiten. En kwam tot de conclusie dat ik me gewoon erg benauwd heb gevoeld door de afg. 10 dagen dat ik hem gezien heb. Hij woont redelijk ver van iedereen vandaan en toen zijn we een aantal dagen bij hem thuis geweest. Als ik een boek ging lezen, ging hij naast mij zitten en riep 'hoi'. Met andere woorden: ik wil aandacht..
of was ik me even ah concentreren of smsen met iemand, dan was de vraag; sms je je moeder?
Hij geeft aan onzeker te zijn. Omdat ik aandacht krijg van mannen, zegt hij. Hij is bang om mij kwijt te raken en gaf al ih begin aan dat hij een tikkeltje jaloers is.
Dit is wat nu in mij opkwam.
Hoe pak ik dit aan?
Ik heb hier al een keer met hem over gesproken en dit ook gezegd. Dan krijg ik van hem te horen dat hij soms bang is dat ik hem niet leuk vind en dat hij graag veel aandacht ontvangt.
Stel dat hij zich aanpast, hoe lang houdt iemand zoiets vol? Ik wil me niet indenken dat ik straks dingen ah doen ben in huis, internetten of met iemand afspreekt en dat hij zich constant afvraagt waar ik ben..
Angel.
Ik heb net even gewandeld buiten. En kwam tot de conclusie dat ik me gewoon erg benauwd heb gevoeld door de afg. 10 dagen dat ik hem gezien heb. Hij woont redelijk ver van iedereen vandaan en toen zijn we een aantal dagen bij hem thuis geweest. Als ik een boek ging lezen, ging hij naast mij zitten en riep 'hoi'. Met andere woorden: ik wil aandacht..
of was ik me even ah concentreren of smsen met iemand, dan was de vraag; sms je je moeder?
Hij geeft aan onzeker te zijn. Omdat ik aandacht krijg van mannen, zegt hij. Hij is bang om mij kwijt te raken en gaf al ih begin aan dat hij een tikkeltje jaloers is.
Dit is wat nu in mij opkwam.
Hoe pak ik dit aan?
Ik heb hier al een keer met hem over gesproken en dit ook gezegd. Dan krijg ik van hem te horen dat hij soms bang is dat ik hem niet leuk vind en dat hij graag veel aandacht ontvangt.
Stel dat hij zich aanpast, hoe lang houdt iemand zoiets vol? Ik wil me niet indenken dat ik straks dingen ah doen ben in huis, internetten of met iemand afspreekt en dat hij zich constant afvraagt waar ik ben..
Angel.
maandag 5 januari 2009 om 21:53
Zoals je het nu stelt, daar zou ik ook de kriebels van krijgen.....
Wil hij veel aandacht of eist hij veel aandacht. Zoals je het in je laatste posting zegt lijkt het mij toch meer eisen.
Wat wil je zelf? Wil je verder met deze man? Dan zul je toch duidelijke grenzen moeten stellen. Heel duidelijke en wanneer hij weer zo claimerig gaat reageren, dan zul je daar actie op moeten ondernemen.
Maar 10 dagen bij elkaar in een prille relatie is wel erg lang. Best moeilijk om daar goed mee om te gaan.
Wil hij veel aandacht of eist hij veel aandacht. Zoals je het in je laatste posting zegt lijkt het mij toch meer eisen.
Wat wil je zelf? Wil je verder met deze man? Dan zul je toch duidelijke grenzen moeten stellen. Heel duidelijke en wanneer hij weer zo claimerig gaat reageren, dan zul je daar actie op moeten ondernemen.
Maar 10 dagen bij elkaar in een prille relatie is wel erg lang. Best moeilijk om daar goed mee om te gaan.
dinsdag 6 januari 2009 om 09:15
dat soort onderbuik gevoelens ken ik.... bij mij betekent het meestal dat ik gewoon niet gek genoeg (meer) op iemand ben.
Het kan ook zijn dat het enorm oplucht als je eens goed ruzie met hem maakt. Hij zet (?) zichzelf zo op een precenteerblaadje voor je, dat maakt minder aantrekkelijk. Je viel op T, die had een eigen leven, daar keek je tegenop, maar had je geen maatjes gevoel bij.
Misschien moet je het loslaten allemaal. Er zijn ook mannen waar je tegenop kijkt met momenten en waar je toch een maatjes gevoel mee kunt hebben. Misschien moet de juiste man nog langskomen?
De meeste mensen om mij heen zeggen dat ze hun partner totaal onverwachts zijn tegengekomen, juist toen ze dachten: stik er maar in , dan maar geen partner.
succes!
Het kan ook zijn dat het enorm oplucht als je eens goed ruzie met hem maakt. Hij zet (?) zichzelf zo op een precenteerblaadje voor je, dat maakt minder aantrekkelijk. Je viel op T, die had een eigen leven, daar keek je tegenop, maar had je geen maatjes gevoel bij.
Misschien moet je het loslaten allemaal. Er zijn ook mannen waar je tegenop kijkt met momenten en waar je toch een maatjes gevoel mee kunt hebben. Misschien moet de juiste man nog langskomen?
De meeste mensen om mij heen zeggen dat ze hun partner totaal onverwachts zijn tegengekomen, juist toen ze dachten: stik er maar in , dan maar geen partner.
succes!
dinsdag 6 januari 2009 om 11:11
Hmmmm, zijn gedrag lijkt verdacht veel op wat veel vrouwen in een relatie doen! Alleen maar bij hem willen zijn, alles samendoen, eigen vrienden niet veel meer zien....
Als je eerlijk bent, is dit niet wat jij ook deed bij T vroeger?
Erger je je aan gedrag dat je zelf misschien ook in je hebt? Dat is wel vaak het geval bij mensen.
Geef hem gewoon aan dat het voor jou belangrijk is om wat ruimte te hebben en dat je het belangrijk vindt dat hij een eigen leven met zijn vrienden heeft. Geeft hem niet aan wat je niet wil, maar benadruk wat je wel wilt.
En ja kan natuurlijk ook vragen waarom hij dit doet.
Praat erover, wie weet gaat het dan weer helemaal goedkomen met jullie. Of zoek je een excuus om het uit te maken om je weer in een destructieve relatie met T te storten?
Dat je na 10 dagen op elkaars lip wat ruimte nodig hebt is heel gezond hoor!
Als je eerlijk bent, is dit niet wat jij ook deed bij T vroeger?
Erger je je aan gedrag dat je zelf misschien ook in je hebt? Dat is wel vaak het geval bij mensen.
Geef hem gewoon aan dat het voor jou belangrijk is om wat ruimte te hebben en dat je het belangrijk vindt dat hij een eigen leven met zijn vrienden heeft. Geeft hem niet aan wat je niet wil, maar benadruk wat je wel wilt.
En ja kan natuurlijk ook vragen waarom hij dit doet.
Praat erover, wie weet gaat het dan weer helemaal goedkomen met jullie. Of zoek je een excuus om het uit te maken om je weer in een destructieve relatie met T te storten?
Dat je na 10 dagen op elkaars lip wat ruimte nodig hebt is heel gezond hoor!
dinsdag 6 januari 2009 om 14:37
Eerlijk gezegd denk ik dat r voor jou gewoon niet de juiste man is.
fe schrijft dat je m leuk vind, maar ben je ook echt verliefd? Of is vooral in het begin je ego gestreeld door zijn aandacht en merk je nu dat het je allemaal te snel gaat en je er alleen in bent meegegaan omdat je biologische klokje begint te tikken?
Als jij nu bij R blijft uit schuldgevoel omdat je het al zover hebt laten komen dat jullie elkaars familie kennen, of omdat je "een gezinn"moet stichten, dan ga je alleen mar benauwder en doodongelukkig worden. Ik zou dus eerlijk tegen r zeggen dat jouw verliefdheid een beetje over is en dat jij hem niet ziet als de man waarmee je oud wilt worden. Verbreek alle contact met T en ga nooit meer terug, want zolang je T blijft zien blijft ie in je hoofd. als je krampachtig op zoek gaat naar het tegenovergestelde van t, blijf je in dezelfde valkuil trappen. Probeer eens een tijdje echt alleen te zijn.
fe schrijft dat je m leuk vind, maar ben je ook echt verliefd? Of is vooral in het begin je ego gestreeld door zijn aandacht en merk je nu dat het je allemaal te snel gaat en je er alleen in bent meegegaan omdat je biologische klokje begint te tikken?
Als jij nu bij R blijft uit schuldgevoel omdat je het al zover hebt laten komen dat jullie elkaars familie kennen, of omdat je "een gezinn"moet stichten, dan ga je alleen mar benauwder en doodongelukkig worden. Ik zou dus eerlijk tegen r zeggen dat jouw verliefdheid een beetje over is en dat jij hem niet ziet als de man waarmee je oud wilt worden. Verbreek alle contact met T en ga nooit meer terug, want zolang je T blijft zien blijft ie in je hoofd. als je krampachtig op zoek gaat naar het tegenovergestelde van t, blijf je in dezelfde valkuil trappen. Probeer eens een tijdje echt alleen te zijn.
dinsdag 6 januari 2009 om 16:07
Waarom 'moet je een gezin stichten'? Van wie? Van je vader of van jezelf? Jammeren je eierstokken al zo hard dat je ze niet nog even het zwijgen op kunt leggen? Van mensen die een relatie beginnen of in blijven omdat ze bang zijn over te blijven komen hele ongelukkige huwelijken en gezinnen. Trek je niets aan van wat je omgeving verwacht en allemaal een mening over heeft, maar ga bij jezejf na wat jij wilt en verwacht. Bedenk dat jij heel veel waard bent en veel te bieden hebt. Je bent zoveel waard dat je een hele leuke man wilt, die een geweldige vader voor jullie kinderen is, als jullie ze samen willen. Voor minder zou ik het niet doen (en ik ben nu 35 en vorig jaar de man tegengekomen waar ik mee samen wil zijn en blijven).
dinsdag 6 januari 2009 om 16:18
Angel, ik denk dat je in je onderbewustzijn al een besluit hebt genomen, maar dat met je verstand nog niet wilt of durft te accepteren. Klopt?
Mijn twee centen: eerlijk zijn tegen R., voor jezelf afrekenen met T., en dan kijken wat de toekomst voor je in petto heeft. Hmm, klinkt makkelijk zat, maar zal dat wel niet zijn...
Mijn twee centen: eerlijk zijn tegen R., voor jezelf afrekenen met T., en dan kijken wat de toekomst voor je in petto heeft. Hmm, klinkt makkelijk zat, maar zal dat wel niet zijn...
woensdag 7 januari 2009 om 18:44
quote:meissiemeissie schreef op 06 januari 2009 @ 11:11:
Hmmmm, zijn gedrag lijkt verdacht veel op wat veel vrouwen in een relatie doen! Alleen maar bij hem willen zijn, alles samendoen, eigen vrienden niet veel meer zien....
Als je eerlijk bent, is dit niet wat jij ook deed bij T vroeger?
Erger je je aan gedrag dat je zelf misschien ook in je hebt? Dat is wel vaak het geval bij mensen.
Geef hem gewoon aan dat het voor jou belangrijk is om wat ruimte te hebben en dat je het belangrijk vindt dat hij een eigen leven met zijn vrienden heeft. Geeft hem niet aan wat je niet wil, maar benadruk wat je wel wilt.
En ja kan natuurlijk ook vragen waarom hij dit doet.
Praat erover, wie weet gaat het dan weer helemaal goedkomen met jullie. Of zoek je een excuus om het uit te maken om je weer in een destructieve relatie met T te storten?
Dat je na 10 dagen op elkaars lip wat ruimte nodig hebt is heel gezond hoor!
Hier ben ik het helemaal mee eens!
Ik denk dat jeje gevoelens op hem projecteert..die irritatie zit in jou!
Ga voor jezelf eens na waar je bang voor bent. Mss ben je bang om je te binden. Je hebt tenslotte al voor een man gekozen die onbereikbaar was. Nu gaat iemand helemaal voor jou en je neemt afstand..
Hmmmm, zijn gedrag lijkt verdacht veel op wat veel vrouwen in een relatie doen! Alleen maar bij hem willen zijn, alles samendoen, eigen vrienden niet veel meer zien....
Als je eerlijk bent, is dit niet wat jij ook deed bij T vroeger?
Erger je je aan gedrag dat je zelf misschien ook in je hebt? Dat is wel vaak het geval bij mensen.
Geef hem gewoon aan dat het voor jou belangrijk is om wat ruimte te hebben en dat je het belangrijk vindt dat hij een eigen leven met zijn vrienden heeft. Geeft hem niet aan wat je niet wil, maar benadruk wat je wel wilt.
En ja kan natuurlijk ook vragen waarom hij dit doet.
Praat erover, wie weet gaat het dan weer helemaal goedkomen met jullie. Of zoek je een excuus om het uit te maken om je weer in een destructieve relatie met T te storten?
Dat je na 10 dagen op elkaars lip wat ruimte nodig hebt is heel gezond hoor!
Hier ben ik het helemaal mee eens!
Ik denk dat jeje gevoelens op hem projecteert..die irritatie zit in jou!
Ga voor jezelf eens na waar je bang voor bent. Mss ben je bang om je te binden. Je hebt tenslotte al voor een man gekozen die onbereikbaar was. Nu gaat iemand helemaal voor jou en je neemt afstand..
woensdag 7 januari 2009 om 19:18
Is het niet meer een "verstandshuwelijk"? vind je hem niet alleen leuk omdat hij zoveel positieve punten heeft en je dus vindt dat je wel een relatie met hem moet hebben?
ik zou hoe dan ook T uit je hoofd zetten....je moet het gewoon afsluiten en niet meer wachten op een telefoontje of smsje. Het werkt niet tussen jullie dus is het zonde van je energie, en je staat ook niet open voor andere mooie dingen. Misschien is het goed voor je om een tijdje op jezelf te zijn, en niet bezig te zijn met mannen?
ik zou hoe dan ook T uit je hoofd zetten....je moet het gewoon afsluiten en niet meer wachten op een telefoontje of smsje. Het werkt niet tussen jullie dus is het zonde van je energie, en je staat ook niet open voor andere mooie dingen. Misschien is het goed voor je om een tijdje op jezelf te zijn, en niet bezig te zijn met mannen?
woensdag 21 januari 2009 om 18:33
Beste Angel,
Wat ik nu ga zeggen is niet bedoeld om je 'onderuit' te halen of je voor gek te zetten, maar zoek therapie! Stop met het kwetsen van anderen en jezelf. Je kwets onnodig anderen en dat is niet fair.
In therapie kun je leren waarom je de dingen doet die je doet, wat je drijfveren zijn en wat je angsten zijn. Als dit duidelijk is dan zal een goede relatie opbouwen ook lukken.
Succes in ieder geval
Wat ik nu ga zeggen is niet bedoeld om je 'onderuit' te halen of je voor gek te zetten, maar zoek therapie! Stop met het kwetsen van anderen en jezelf. Je kwets onnodig anderen en dat is niet fair.
In therapie kun je leren waarom je de dingen doet die je doet, wat je drijfveren zijn en wat je angsten zijn. Als dit duidelijk is dan zal een goede relatie opbouwen ook lukken.
Succes in ieder geval
donderdag 22 januari 2009 om 15:23
quote:Angel2000 schreef op 05 januari 2009 @ 20:00:
Wat als het nou niet lukt? Wat als ik geen leuke man vindt? Ik moet ook een gezin stichten, ben per slot 30. Mijn vader die wel eens tussen neus en lippen door een opmerking maakte, waar de kleinkinderen nou bleven..
Angel, het is niet verplicht hoor om een relatie te hebben, en een gezin al helemaal niet. Als het te burgelijk en benauwd voelt doe je het toch lekker niet?
Geniet van wat er op je pad komt en als het niet goed voelt eerlijk zijn en er mee stoppen. Wordt uiteindelijk iedereen gelukkiger van. Misschien praat je jezelf aan dat je iets zou moeten missen.
Waarom je in therapie zou moeten is me al helemaal niet duidelijk.
Wat als het nou niet lukt? Wat als ik geen leuke man vindt? Ik moet ook een gezin stichten, ben per slot 30. Mijn vader die wel eens tussen neus en lippen door een opmerking maakte, waar de kleinkinderen nou bleven..
Angel, het is niet verplicht hoor om een relatie te hebben, en een gezin al helemaal niet. Als het te burgelijk en benauwd voelt doe je het toch lekker niet?
Geniet van wat er op je pad komt en als het niet goed voelt eerlijk zijn en er mee stoppen. Wordt uiteindelijk iedereen gelukkiger van. Misschien praat je jezelf aan dat je iets zou moeten missen.
Waarom je in therapie zou moeten is me al helemaal niet duidelijk.
donderdag 29 januari 2009 om 13:15
whaaauw zo zo wat en verhaal!
ik heb zelf ook een hele lieve partner en die doet ook zo z'n best voor me, heerlijk! ik doe het zelfde bij hem en ben zo gelukkig!
Ik kan je maar 1 dingen zeggen; er zijn niet veel mensen op de wereld tegenwoordig die zo'n lieve partner ontmoeten en mogen leren kennen, als je een goeie en stabiele relatie wilt en je bent er zelf aan toe, dan ga er voor !!
Zo niet, heb dan respect voor deze ontzettende goedzak en laat hem los! Ga hem niet gebruiken door hem aan het lijntje te houden, want daarmee wordt hij uiteindelijk heel erg gekwetst, het komt op me over in elk geval dat hij jou wel ziet zitten !
Misschien heb je last van bindings angst en je gevoelens voor T ook nog niet helemaal een plekje kunnen geven... succes!!
ik heb zelf ook een hele lieve partner en die doet ook zo z'n best voor me, heerlijk! ik doe het zelfde bij hem en ben zo gelukkig!
Ik kan je maar 1 dingen zeggen; er zijn niet veel mensen op de wereld tegenwoordig die zo'n lieve partner ontmoeten en mogen leren kennen, als je een goeie en stabiele relatie wilt en je bent er zelf aan toe, dan ga er voor !!
Zo niet, heb dan respect voor deze ontzettende goedzak en laat hem los! Ga hem niet gebruiken door hem aan het lijntje te houden, want daarmee wordt hij uiteindelijk heel erg gekwetst, het komt op me over in elk geval dat hij jou wel ziet zitten !
Misschien heb je last van bindings angst en je gevoelens voor T ook nog niet helemaal een plekje kunnen geven... succes!!
donderdag 29 januari 2009 om 15:21
Lieve allemaal,
Super bedankt voor jullie reacties.
Ik ben inmiddels alweer een paar kleine stapjes verder.
Ten eerste heb ik een gesprek met een psycholoog aangevraagd. Niet omdat het raar is om deze gevoelens te hebben, maar doordat ik merk dat ik op dit moment niet lekker in mijn vel zit.
Verder is R. ook een gesprek gestart bij een psycholoog vanwege zijn verlatingsangst.
Labrador28, ik begrijp je reactie. R. is ook een ontzettend lieve vent. Ik realiseer mij dat in deze tijd het bijzonder is om zo iemand tegen te komen. Zeker in een tijd waarin mensen snel hun relatie opgeven of waarin veel mensen vreemdgaan.
Maar bij R. speelt ook mee dat hij vaak té snel gaat in relaties, dit heeft hij ook gehoord in vorige relaties. Zelfs zijn familie heeft mij verteld, zijn zusje waar hij een goede band mee heeft, dat hij dan ook echt zijn familie een beetje in de steek liet als zijn toenmalige vriendin zijn familie niet zo zag zitten.
Zoals ik zijn familie nu heb meegemaakt zijn het hele lieve mensen.
Dit wil ik niet! Hier heb ik ook uitvoerig met R. over gesproken. Dat ik niet zaligmakend ben. Ik ben een aanvulling op zijn leven, geen invulling. Hij begrijpt dit op zich wel, maar op momenten stapt hij weer in zijn oude valkuil. Bijv. als ik even ah smsen ben, vraagt hij, naar wie stuur je een sms? Ik ben bijna altijd degene die na een week elkaar gezien te hebben even denk van poeh even wat ruimte voor mezelf. Hij begrijpt het dan wel, maar is teleurgesteld omdat hij graag bij me wil zijn. R. dramt niet door ofzo, hij trekt dan ook zijn eigen plan.
Ik heb hem gezegd lekker dingen te ondernemen met zijn vrienden. Hij zegt dit wel te willen, maar de meeste hebben ook kinderen etc. Nu gaat hij wel om de 2 weken naar zaalvoetbal, daar drinkt hij nu ook lekker een biertje en geniet! Dat zie ik op foto's die hij weleens maakt. Het lijkt wel of hij soms dat 1e zetje nodig heeft.
Maar goed, R. is deze week voor het eerst nd psycholoog geweest. Hij vond het fijn. De p. vroeg veel door (gelukkig). Ze heeft een vermoeden dat dit gedrag voortkomt uit een relatie waarin hij belazerd is. Tevens zal de scheiding van zijn ouders meespelen..
Dan Arline: Je hebt absoluut een punt. Ik herken heel veel van zijn gedrag die ik mijn vorige relatie vertoonde (een soort verlatingsangst). En dat veroordeel ik nu ook.
Wat mijn gevoel nu op dit moment is, is lastig. Ik probeer met mijn ratio enorm dingen te begrijpen. En door al die wirwar van mijn verleden toch dat gevoel te ontdekken.
Liefs Angel
Super bedankt voor jullie reacties.
Ik ben inmiddels alweer een paar kleine stapjes verder.
Ten eerste heb ik een gesprek met een psycholoog aangevraagd. Niet omdat het raar is om deze gevoelens te hebben, maar doordat ik merk dat ik op dit moment niet lekker in mijn vel zit.
Verder is R. ook een gesprek gestart bij een psycholoog vanwege zijn verlatingsangst.
Labrador28, ik begrijp je reactie. R. is ook een ontzettend lieve vent. Ik realiseer mij dat in deze tijd het bijzonder is om zo iemand tegen te komen. Zeker in een tijd waarin mensen snel hun relatie opgeven of waarin veel mensen vreemdgaan.
Maar bij R. speelt ook mee dat hij vaak té snel gaat in relaties, dit heeft hij ook gehoord in vorige relaties. Zelfs zijn familie heeft mij verteld, zijn zusje waar hij een goede band mee heeft, dat hij dan ook echt zijn familie een beetje in de steek liet als zijn toenmalige vriendin zijn familie niet zo zag zitten.
Zoals ik zijn familie nu heb meegemaakt zijn het hele lieve mensen.
Dit wil ik niet! Hier heb ik ook uitvoerig met R. over gesproken. Dat ik niet zaligmakend ben. Ik ben een aanvulling op zijn leven, geen invulling. Hij begrijpt dit op zich wel, maar op momenten stapt hij weer in zijn oude valkuil. Bijv. als ik even ah smsen ben, vraagt hij, naar wie stuur je een sms? Ik ben bijna altijd degene die na een week elkaar gezien te hebben even denk van poeh even wat ruimte voor mezelf. Hij begrijpt het dan wel, maar is teleurgesteld omdat hij graag bij me wil zijn. R. dramt niet door ofzo, hij trekt dan ook zijn eigen plan.
Ik heb hem gezegd lekker dingen te ondernemen met zijn vrienden. Hij zegt dit wel te willen, maar de meeste hebben ook kinderen etc. Nu gaat hij wel om de 2 weken naar zaalvoetbal, daar drinkt hij nu ook lekker een biertje en geniet! Dat zie ik op foto's die hij weleens maakt. Het lijkt wel of hij soms dat 1e zetje nodig heeft.
Maar goed, R. is deze week voor het eerst nd psycholoog geweest. Hij vond het fijn. De p. vroeg veel door (gelukkig). Ze heeft een vermoeden dat dit gedrag voortkomt uit een relatie waarin hij belazerd is. Tevens zal de scheiding van zijn ouders meespelen..
Dan Arline: Je hebt absoluut een punt. Ik herken heel veel van zijn gedrag die ik mijn vorige relatie vertoonde (een soort verlatingsangst). En dat veroordeel ik nu ook.
Wat mijn gevoel nu op dit moment is, is lastig. Ik probeer met mijn ratio enorm dingen te begrijpen. En door al die wirwar van mijn verleden toch dat gevoel te ontdekken.
Liefs Angel
donderdag 29 januari 2009 om 15:27
Nog een kleine aanvullig:
Ik ben degene die R heeft geadviseerd om naar de psycholoog te gaan. Ik hoop ten diepste dat hij het ook doet vanuit zichzelf (hij zegt van wel), maar niet om mij te pleasen of omdat hij vanuit daaruit bang is om hem kwijt te raken.
Geloof me een lieve vent is super, maar ik hoef maar te knippen en hij rent voor me. Ik merk dat daardoor iemand ook minder spannend wordt. Dit is logisch denk ik. Ik hoop enige vooruitgang te zien. Een vooruitgang die ook vanuit hem komt. Ik heb nu nog vaak het idee dat ik hem aan het sturen ben...
Ik ben degene die R heeft geadviseerd om naar de psycholoog te gaan. Ik hoop ten diepste dat hij het ook doet vanuit zichzelf (hij zegt van wel), maar niet om mij te pleasen of omdat hij vanuit daaruit bang is om hem kwijt te raken.
Geloof me een lieve vent is super, maar ik hoef maar te knippen en hij rent voor me. Ik merk dat daardoor iemand ook minder spannend wordt. Dit is logisch denk ik. Ik hoop enige vooruitgang te zien. Een vooruitgang die ook vanuit hem komt. Ik heb nu nog vaak het idee dat ik hem aan het sturen ben...
