Psyche
alle pijlers
Neerslachtig; ik wil sterker zijn
zondag 29 januari 2017 om 10:15
Hallo lieve mensen,
Ik ben ontzettend neerslachtig door heftige gebeurtenissen in mijn leven, waaronder een scheiding met mijn 'grote' liefde. Ik stond achter de scheiding, het kon niet meer. Door een heftige midlifecrisis veranderde hij in een man die uitsluitend voor zijn eigen gewin ging. Ik ben inmiddels al een hele tijd verder en dacht al veel verwerkt te hebben, maar ik merk dat ik erg neerslachtig ben. Ik weet dat ik niet mag klagen, dat ik veel heb om dankbaar voor te zijn, maar het lukt me sommige dagen helemaal niet. Ik blijf er zo in hangen. Ik heb moeite om de situatie te accepteren. Wie heeft tips voor mij? Bemoedigende woorden? Ik zou me zo graag beter voelen. Ik ben overigens al in therapie geweest en daar was ik klaar. Tijd heelt alle wonden, zeg maar. Maar het duurt zo lang
Ik ben ontzettend neerslachtig door heftige gebeurtenissen in mijn leven, waaronder een scheiding met mijn 'grote' liefde. Ik stond achter de scheiding, het kon niet meer. Door een heftige midlifecrisis veranderde hij in een man die uitsluitend voor zijn eigen gewin ging. Ik ben inmiddels al een hele tijd verder en dacht al veel verwerkt te hebben, maar ik merk dat ik erg neerslachtig ben. Ik weet dat ik niet mag klagen, dat ik veel heb om dankbaar voor te zijn, maar het lukt me sommige dagen helemaal niet. Ik blijf er zo in hangen. Ik heb moeite om de situatie te accepteren. Wie heeft tips voor mij? Bemoedigende woorden? Ik zou me zo graag beter voelen. Ik ben overigens al in therapie geweest en daar was ik klaar. Tijd heelt alle wonden, zeg maar. Maar het duurt zo lang
zondag 29 januari 2017 om 10:23
Ik kan me wel indenken dat zoiets heel veel moeite kost om toch verder te gaan. Het klikt zoals je het beschrijft als rouw. Is het zo dat het elke dag zo'n pijn doet of met periodes? Wie ben je nu na je scheiding, wat maakt dat het leven een beetje leuk is? Doe dat meer en meer.... Simpel gezegd, niet altijd simpel gedaan
zondag 29 januari 2017 om 10:29
Ik merk als ik kutgrvoelens laat komen en er even over nadenk of huil dat t dan sneller weg is. Afleiding wil ook helpen. Leuke ervaringen. Dat tweede vind ik beter. Anders leef je m.i. In 1 grote afleiding van je "ellende " dus ben je nog er mee bezig.
Hier op viva lezen. Swipen op tinder. Praten met andere mannen. Of paiq. In ieder geval bezig zijn met iets toekomst gerichts.
Hier op viva lezen. Swipen op tinder. Praten met andere mannen. Of paiq. In ieder geval bezig zijn met iets toekomst gerichts.
zondag 29 januari 2017 om 10:35
Lief jullie reacties! Ja, waarom mag ik niet klagen? Omdat ik vind dat ik dat al zoveel heb gedaan? Omdat ik vind dat ik boven dingen moet kunnen staan? Omdat ik er klaar mee ben om te rouwen? Ik ben een heel opgewekt persoon van mezelf en wil graag weer de wereld aankunnen. Ik heb twee lieve kinderen en voor hen houd ik me groot, maar eigenlijk voelt het toch nog heel rauw van binnen. Soms gaat het een tijd goed, dan weer een periode minder. Ik dacht eigenlijk dat ik al veel verder was dan ik nu ben. Op dit moment denk ik het nooit meer écht leuk word. Dat zijn maar gedachten en niet realistisch, maar het voelt wel zo. Ik had een heel goed leven, maar alles is veranderd. Ik heb het nu relatief ook goed, maar dat loslaten van het oude, van het verleden ... hoe doe ik het? De gedachten/herinneringen blijven maar binnenkomen
zondag 29 januari 2017 om 10:46
Wat pin zegt.. dat is de beste remedie, en dan vooral met heel veel liefde en geduld voor jezelf.
Doorgaan.. want de tijd heelt.
Ik ben nu twee jaar verder en het is nog niet over, maar wel echt minder geworden.
Nu op zo'n fijne vrije zondag morgen, komt het weer terug.
Dat gebeurt. Maar.. al veel minder sterk dan voorheen, en het duurt korter.
Richt je daar op. Dat het over gaat, of in ieder geval minder wordt.
Dikke knuffel
Doorgaan.. want de tijd heelt.
Ik ben nu twee jaar verder en het is nog niet over, maar wel echt minder geworden.
Nu op zo'n fijne vrije zondag morgen, komt het weer terug.
Dat gebeurt. Maar.. al veel minder sterk dan voorheen, en het duurt korter.
Richt je daar op. Dat het over gaat, of in ieder geval minder wordt.
Dikke knuffel
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
zondag 29 januari 2017 om 10:46
Wat rot voor je dat jet het idee hebt dat het nooit meer overgaat. Want dat is namelijk wel zo.
Het rottige met rouwen, afscheid nemen, is dat het met brokjes gaat. Een brokje 'hé, vandaag gaat het best goed' en dan weer een brokje 'gaat dit ooit nog over'. En die brokjes blijven elkaar heel lang afwisselen.
Helaas zit je nu in zo'n verdrietig, pijnlijk stuk. Maar ook dat gaat weer over. Alleen als je er midden in zit, kun je je misschien niet voorstellen dat het ooit anders zal zijn.
In de winter als ik tegen de snijdende wind in, met bevroren handen en voeten een bekend stuk fiets, kan ik me niet voorstellen dat ik daar straks weer zal fietsen met een rokje en blote benen. Echt niet, hoe ik ook mijn best doe. Terwijl het wel gaat komen. Altijd. Alleen duurt de winter soms lang en is het koud.
Maar dan zul je moeten proberen voor jezelf toch wat warmte te zoeken. Door het alleen fijn te maken, of door anderen te vragen je te helpen.
Het rottige met rouwen, afscheid nemen, is dat het met brokjes gaat. Een brokje 'hé, vandaag gaat het best goed' en dan weer een brokje 'gaat dit ooit nog over'. En die brokjes blijven elkaar heel lang afwisselen.
Helaas zit je nu in zo'n verdrietig, pijnlijk stuk. Maar ook dat gaat weer over. Alleen als je er midden in zit, kun je je misschien niet voorstellen dat het ooit anders zal zijn.
In de winter als ik tegen de snijdende wind in, met bevroren handen en voeten een bekend stuk fiets, kan ik me niet voorstellen dat ik daar straks weer zal fietsen met een rokje en blote benen. Echt niet, hoe ik ook mijn best doe. Terwijl het wel gaat komen. Altijd. Alleen duurt de winter soms lang en is het koud.
Maar dan zul je moeten proberen voor jezelf toch wat warmte te zoeken. Door het alleen fijn te maken, of door anderen te vragen je te helpen.
zondag 29 januari 2017 om 10:49
O ja, dat je verdriet hebt en het zwaar hebt, wil niet zeggen dat je niet sterk bent hoor...
Dat heeft niks met elkaar te maken. Ook sterke mensen kunnen het heel moeilijk hebben. Dus je mag best wat meer compassie met jezelf hebben, in plaats van jezelf op je kop geven dat je niet sterk genoeg bent.
Dat heeft niks met elkaar te maken. Ook sterke mensen kunnen het heel moeilijk hebben. Dus je mag best wat meer compassie met jezelf hebben, in plaats van jezelf op je kop geven dat je niet sterk genoeg bent.
zondag 29 januari 2017 om 10:53
Wat mij soms helpt is mezelf aanpakken. Of praten met iemand die direct is. Gelul eromheen heb ik niks aan. Ja alleen als ik heel hard moet huilen. Dan vind ik meelullen fijn.
Op een dag bedacht ik. Ik zit straks ander half jaar met de breuk. En ex 3 kwartier. Die neukt lekker verder. Zulke gedachtes helpen mij. Schudden me wakker. En doen mij realiseren dat ik NU moet leven. De wereld vergaat niet door een scheiding.
Maar TO ik snap als de beste hoe t je zo aan kan vliegen.
Probeer anders even op te schrijven wanneer je lachte. Een leuk momentje had.
Op een dag bedacht ik. Ik zit straks ander half jaar met de breuk. En ex 3 kwartier. Die neukt lekker verder. Zulke gedachtes helpen mij. Schudden me wakker. En doen mij realiseren dat ik NU moet leven. De wereld vergaat niet door een scheiding.
Maar TO ik snap als de beste hoe t je zo aan kan vliegen.
Probeer anders even op te schrijven wanneer je lachte. Een leuk momentje had.
zondag 29 januari 2017 om 11:31
Tja dat is zo Pin. Die van mij vloog ook gelijk verder, en ik voel het twee jaar later nog..
Maar wat ik ook heb geleerd, is dat wat ik voel (wat ik aan het helen ben) dat gaat helemaal niet over hem, of die scheiding. Een gedeelte, dat wel, maar ik heb ruimte gegeven aan alles wat ik nooit verwerkt heb, wat ik niet mocht voelen toen, wat ik genegeerd heb.
Als je je met gevoelens en emoties bezig houd, dan doe je moeilijk, dat is wat ik heb geleerd als kind. "Praat er niet over, negeer het tot het weg is, dan is het over."
Niet dus. Maar goed, dit is waar ik tegen aan liep.
Wat ik wil zeggen is dat gewoon alles voelen, dat je alles mag voelen wat je voelt, heel belangrijk is.
Veroordeel jezelf niet, dat is zelfafwijzing en daar kom je niet verder mee.
Het gaat eerder over (en dan ook echt over, niet tijdelijk weg) als je in je gevoel duikt door het er te laten zijn.
Sterkte!
Maar wat ik ook heb geleerd, is dat wat ik voel (wat ik aan het helen ben) dat gaat helemaal niet over hem, of die scheiding. Een gedeelte, dat wel, maar ik heb ruimte gegeven aan alles wat ik nooit verwerkt heb, wat ik niet mocht voelen toen, wat ik genegeerd heb.
Als je je met gevoelens en emoties bezig houd, dan doe je moeilijk, dat is wat ik heb geleerd als kind. "Praat er niet over, negeer het tot het weg is, dan is het over."
Niet dus. Maar goed, dit is waar ik tegen aan liep.
Wat ik wil zeggen is dat gewoon alles voelen, dat je alles mag voelen wat je voelt, heel belangrijk is.
Veroordeel jezelf niet, dat is zelfafwijzing en daar kom je niet verder mee.
Het gaat eerder over (en dan ook echt over, niet tijdelijk weg) als je in je gevoel duikt door het er te laten zijn.
Sterkte!
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
zondag 29 januari 2017 om 11:35
Ik zou, liefst voordat je bepaalde neerslachtige (lees: opstandige) gedachten krijgt, jezelf afvragen of dat je helpt, en denk je van niet dan zeg je "stop" tegen jezelf als je gaat malen.
Maar tenslotte kies je altijd eieren voor geld, vooral als je partner en vrienden het vertikken om je telkens te troosten.
Maar tenslotte kies je altijd eieren voor geld, vooral als je partner en vrienden het vertikken om je telkens te troosten.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 29 januari 2017 om 12:34
We zijn nu ongeveer ruim anderhalf jaar uit elkaar na een heel lange relatie. Maar het is bij ons heel snel bergafwaarts gegaan. We hadden het lange tijd ogenschijnlijk goed, door de midlifecrisis zijn er heel nare dingen gebeurd. Daardoor heb ik op stel en sprong besloten weg te gaan. Achteraf denk ik dat ik nog had moeten vechten, maar het was onhoudbaar op dat moment. Ik was bang voor hem geworden. Ik herkende hem niet meer. Hij, doe zo ontzettend veel jaar mijn allerbeste vriend was. Omdat hij inmiddels weer 'normaler' is en we vanwege de kinderen best een goede band onderhouden, merk ik hoeveel ik de oude hem mis. Maar hij is verdergegaan. Inmiddels heeft hij een nieuwe vriendin. Al met al blijft die pijn er maar zitten. Had ik maar gevochten voor hem. Had ik maar eerder over mijn trots heen gestapt. Had ik maar eerder gezien dat hij in een midlife zat. Als, als, als. Terwijl ik weet het: hij had ook zijn aandeel. Hij had ook dingen kunnen doen en laten. Ik heb ook heel lang gewacht op een inzicht van zijn kant. Maar hij zal het allemaal nooit begrijpen en daardoor begrijp ik het ook allemaal niet meer. Gelukkig lach ik wel, doe ik leuke dingen, heb ik lieve vrienden die van me houden, gaat het co-ouderen goed: maar die verrekte pijn, dat enorme gemis, die melancholie, die herinneringen aan fijne tijden ... ik word er gek van. Het breekt me soms ineens helemaal op. Alles is kapot gemaakt. Ik kan niet meer stoppen met huilen
zondag 29 januari 2017 om 12:40
Hoe doe je dat? Je gevoel er laten zijn? Ik geef op zich toe aan mijn huilbuien, ik praat er ook over (maar voel me inmiddels wel bezwaard, hoewel vriendinnen me niets kwalijk lijken te nemen). Is het inderdaad dat het een stapje voorwaarts en dan weer twee achterwaarts is? Doordat al het geregel nu eindelijk voorbij is, lijkt het nu pas in te dalen. Nu de rust er weer is en de band eigenlijk juist relatief goed is. Ik wil gewoon loslaten en er klaar mee zijn. Maar het kan me inderdaad echt enorm aanvliegen en dan ga ik malen. Als ik dit ...
zondag 29 januari 2017 om 12:45
Je gaatt er twee vooruit. En 1 achteruit. Alleen lijkt t zo kut als je er middenin zit.
Hij heeft vanaf t begin van zijn verandering geen verantwoordelijkheid genomen. En heeft gehandeld. Ipv met jou bespreken. Hou op met jezelf de schuld geven. Sws heb je er niks aan schuld schuiven.
Je kunt nu verantw nemen voor je leven. Er zijn in t hier en nu. Wat opbouwen. Jij kunt dat. Hij neukt verder en lost niks op. Dat is zijn verhaal.
Jouw verhaal maak jij zelf.
Hij heeft vanaf t begin van zijn verandering geen verantwoordelijkheid genomen. En heeft gehandeld. Ipv met jou bespreken. Hou op met jezelf de schuld geven. Sws heb je er niks aan schuld schuiven.
Je kunt nu verantw nemen voor je leven. Er zijn in t hier en nu. Wat opbouwen. Jij kunt dat. Hij neukt verder en lost niks op. Dat is zijn verhaal.
Jouw verhaal maak jij zelf.
zondag 29 januari 2017 om 14:57
Hoi Pin, dat is ook zo. Hij gaat verder en ik blijf hangen. Was een tijd erg goed bezig met in het nu leven, maar misschien ook omdat ik heel veel moest regelen. Ik wil ook verder. Ik wil ook in het nu weer gaan leven. Ik weet dat het verleden voorbij is, maar ik vind het moeilijk dat ik daar met eigen beslissingen aan heb bijgedragen. Dank voor de steun in elk geval!!
zondag 29 januari 2017 om 21:56
Heb dit topic met tranen in mijn ogen gelezen, zoveel herkenning. Bij mij is het nu twee jaar geleden en ik worstel er nog steeds mee, ook het gevoel dat we er niet voor gevochten hebben, de "wat als" gedachten, de herinneringen, het gemis, het kan me met vlagen enorm aangrijpen.
Ik heb er nu even meer last van, het weer zal ook meespelen, ben een echt zomermens en vind die lange donkere dagen vreselijk. Zit nu ook weer met gedachten dat mijn leven nooit meer zo goed wordt als toen en kan het maar niet loslaten. Ik weet dat dat loslaten het probleem is bij mij, ben vrij snel een nieuwe relatie aangegaan, heb de breuk nooit echt verwerkt en dat breekt me nu op.
Ik heb er nu even meer last van, het weer zal ook meespelen, ben een echt zomermens en vind die lange donkere dagen vreselijk. Zit nu ook weer met gedachten dat mijn leven nooit meer zo goed wordt als toen en kan het maar niet loslaten. Ik weet dat dat loslaten het probleem is bij mij, ben vrij snel een nieuwe relatie aangegaan, heb de breuk nooit echt verwerkt en dat breekt me nu op.
zondag 29 januari 2017 om 22:19
zondag 29 januari 2017 om 22:33
Hoi Miffy, wat naar om ook jouw verdriet te lezen! Hoe probeer jij ermee om te gaan? Ik heb al zoveel geprobeerd: van lijstjes met voordelen van scheiden tot boeken lezen, van alle rust tot juist afleiding. inmiddels probeer ik mijn dagen gewoon door te komen. Soms heb ik heel goede, vaker heb ik verdrietige dagen. Ik zou ook graag willen dat de lente aanbreekt.
Hoi Helena, lief weer, je woorden. Die vraag houdt me ook bezig. Ik was ervan overtuigd nooit meer bij hem terug te willen, maar dat was omdat hij zo niet zichzelf was. Tegelijkertijd was hij dat natuurlijk wel. Alleen zijn de nare trekken nu weer verdwenen (en ze waren er ruim vijftien jaar ook niet). Ja, het was sterk om voor mezelf te kiezen en zijn respectloze gedrag niet te pikken. Tegelijkertijd lees ik zo vaak dat mensen jaren hebben getwijfeld of gevochten. Dat heb ik allemaal niet. Dat knaagt. Vooral omdat we kinderen hebben. En dan denk ik 'dat had ik toch wel eerder kunnen bedenken', beetje laat nu
Hoi Helena, lief weer, je woorden. Die vraag houdt me ook bezig. Ik was ervan overtuigd nooit meer bij hem terug te willen, maar dat was omdat hij zo niet zichzelf was. Tegelijkertijd was hij dat natuurlijk wel. Alleen zijn de nare trekken nu weer verdwenen (en ze waren er ruim vijftien jaar ook niet). Ja, het was sterk om voor mezelf te kiezen en zijn respectloze gedrag niet te pikken. Tegelijkertijd lees ik zo vaak dat mensen jaren hebben getwijfeld of gevochten. Dat heb ik allemaal niet. Dat knaagt. Vooral omdat we kinderen hebben. En dan denk ik 'dat had ik toch wel eerder kunnen bedenken', beetje laat nu
maandag 30 januari 2017 om 17:33
Ik denk dat als je met het gevoel worstelt dat het wellicht heel anders gelopen was als je het anders had gedaan, het nuttig kan zijn om te bepalen wat je er van geleerd hebt en wat je een volgende keer zou doen. Goed en kritisch over nadenken. Conclusies trekken. En vanaf daar, elke keer als dat gevoel je overvalt, tegen jezelf zeggen dat dit nu helaas al gebeurd is en niet meer gaat veranderen, en wat je een volgende keer zult doen. Jezelf kwellen met spijt en 'wat als...' heeft geen zin, het levert alleen verdriet op en het trekt je naar beneden.
Je hebt gedaan zoals je toen dacht dat je moest doen. Het is nu zoals het is. Hoe het wordt, daar ben je zelf bij. Gun jezelf dat je die last los mag laten
Je hebt gedaan zoals je toen dacht dat je moest doen. Het is nu zoals het is. Hoe het wordt, daar ben je zelf bij. Gun jezelf dat je die last los mag laten
