Negativiteit, woede en boosheid in relaties met anderen

Ik voel mezelf een gevangene van mijn negatieve gevoelens. Ik heb er al last van zolang ik me kan herinneren, echt gelukkig was ik eigenlijk nooit behalve in de periode dat ik seroxat slikte. Mijn gevoelens en gedachtes over mezelf en anderen verstikken me en ik heb niet het idee dat ik er invloed op kan uitoefenen. Ze zijn er altijd en overal en verpesten alles wat ik doe. Ik had hierdoor lang geen relatie. Dat was grotendeels een bewuste keuze omdat ik relaties altijd maar gedoe vond en ik anderen ook niet lastig wilde vallen met mezelf en mijn buien. Ik voelde me echter wel erg eenzaam en dus toch maar weer gaan daten. Een jaar geleden een leuke man gevonden die mij zag zitten en serieuze toekomstplannen met me heeft. Ik deed rustig aan, kende mijn valkuilen (dacht ik) en wilde een leuke, gezonde relatie. Helaas moet ik nu een jaar later tot de conclusie komen dat deze relatie allesbehalve gezond is. Ik ben er 24 uur per dag mee bezig, overdenk iedere opmerking en probeer bewijs te vinden dat vriend niet om me geeft. Daarnaast heb ik ook de neiging vriend te manipuleren, hoe erg ik dat ook vind en hoe moeilijk het ook is om dat toe te geven. Ik verwacht eigenlijk dat hij zonder woorden begrijpt wat ik nodig heb. Ben ik een keertje ziek dan ben ik direct teleurgesteld dat hij niet langskomt om zich om me te bekommeren. Er om vragen kan en doe ik niet omdat ik zo graag wil dat hij dat uit zichzelf doet. En dan trek ik me terug, ben boos en teleurgesteld, neem afstand waardoor vriend zich schuldig voelt en dan voel ik me daardoor ook weer schuldig en verdrietig. Omdat ik geen gezonde relatie kan hebben en dit absoluut niet voelt alsof ik van hem hou. Vriend is geduldig en wil me graag helpen, maar ik weet dat hij me niet kan helpen. Want al die negatieve gevoelens en gedachten kan ik onmogelijk met hem bespreken. Ik denk namelijk ook erg vaak negatief over hem. Als ik zou weten dat mijn vriend zo over mij zou denken zou ik het direct uitmaken. En eerlijk gezegd denk ik ook dat uitmaken in dit geval het beste is. Voor mezelf, maar zeker ook voor hem. Ik twijfel constant aan zijn liefde voor mij. Vind dat hij me te weinig bevestiging en aandacht geeft. En dan trek ik me terug, wat ook niet goed voelt want dan is er weer een afstand tussen ons. Iets wat ik al helemaal niet wil. Het is een puinhoop in mijn hoofd, ik ben emotioneel enorm afhankelijk van hem en tegelijkertijd zou ik ook het liefste weer alleen willen zijn aangezien ik hier helemaal gek van word. Ik zou zo graag een fijne rustige relatie willen hebben zonder manipulatieve spelletjes of slachtoffergedrag van mijn kant, maar ik heb geen idee hoe. Het liefste zou ik overal mee stoppen en vertrekken: emigreren of gewoonweg verdwijnen.

Ja, ik heb in het verleden meerdere keren therapie gehad. De ene succesvoller dan de andere. Seroxat hielp me toen wel en ik denk dat dat nu misschien ook een steuntje in de rug kan zijn. Gek dat ik dat niet als optie heb gezien. Ik heb dat ooit afgebouwd en het ging toen redelijk met me. Maar ik kan nu wel zeggen dat het ronduit slecht gaat met me. Is geleidelijk gegaan en mijn relatie draagt ook niet echt bij aan een positief gevoel over mezelf. Kun je seroxat ook bij de huisarts krijgen of gaat dat alleen via de psychiater? Dat laatste hoop ik niet want dan gaat het echt een eeuwigheid duren.. Ik heb voor woensdag direct een afspraak bij HA. Afstand nemen van vriend helpt me niet echt helaas. Ik doe echt veel dingen zonder hem, vind dat ook belangrijk, maar in mijn hoofd ben ik dan toch met hem bezig. Eigenlijk voel ik me nog het beste wanneer ik bij hem ben. dat leidt af want we doen leuke dingen samen en maken plezier. Het rotgevoel komt vaak achteraf.

Bedankt voor alle reacties. Ik was vanochtend bij de huisarts en ik heb paroxetine meegekregen op eigen verzoek want ik denk dat dat me wellicht het steuntje in de rug geeft wat ik nu best wel kan gebruiken. Verder ook een verwijzing gekregen voor de psycholoog dus daar ga ik eerst maar eens even op kennismakingsgesprek. en verder beslis ik nog even niet over mijn relatie (en alle andere dingen in mijn leven waar ik niet blij mee ben). Eerst maar eens beginnen met die AD en naar de psych en dan zie ik dan wel verder. Heb niet echt het idee dat ik op dit moment beslissingen kan nemen. Wil de ene dag dit en de andere dag dat. Ik reageerde zo'n 15 jaar geleden erg goed op seroxat, dus ik hoop echt dat dit keer net zo goed werkt.