Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤

Hoe hebben jullie met prikkels om leren gaan? Ik houd werk nu niet lang vol omdat ik snel in een burnout kom. Ik wil daar graag aan werken in therapie.

Niet. Zoveel geprobeerd ( therapie, mindfull, sporten, ad) en mijn brein werkt gewoon niet zo. Dat wist ik niet maar nu ik weet wat is ( in mijn geval adhd) en ook best wat psycho-educatie heb gevolgd, is duidelijk dat gewoon niet gaat werken om te denken dat iets wat je kan veranderen in je hoofd.

In geval van adhd (en ik denk ook bij autisme) is het dus vooral je verwachtingen en je directe omgeving mbt de prikkels aanpassen.

Dus bijvoorbeeld speciale oordoppen in als kan, die niet alles dempen maar wel een deel van geluid. Werken met muziek aan hele zacht of bepaald werk niet doen, hoe naar dat ook is. Ander werk gaan doen of als echt niet lukt, niet werken.

Bepaalde sociale activiteiten weren of maar kort in blijven, kijken waar je wel energie van krijgt, waar de motoe wel van oplaadt ipv je helemaal leeg laten trekken.

Mensen om je heen melden ( niet vragen) waar je niet zo goed tegen kan. En kijken of ze rekening willen houden of meewerken aan wat jij nodig hebt, mensen die dat niet willen of je niet serieus nemen, weren/minderen qua contact.
Alleen tijd na prikkels ect, echt leren waar je van opknapt en wat te veel aan je vreet en dus minder moet opzoeken.

Het is heel frustrerend om te beseffen dat je prikkels niet zo makkelijk kan verwerken als overgrote deel van de mensen maar dat je meer moet zoeken in bepaalde prikkels mijden, leren welke dat zijn is ook moeilijk en dan nog leren dat je meer tijd nodig hebt om te rechargen/herstellen.

Ik kan tegenwoordig best oke met mijn persoonlijke prikkels om gaan tot bepaalde hoogte
Maar lastiger vind ik dat in mijn geval ik op bijzondere onderwijs gezeten heb door mijn add
En dat werd vroeger nog slechter begrepen
Dan nu ,je blijft een stempel houden ,ik kreeg bijv nu de kans op mijn werk (Wsw ) om leidinggevende te worden,maar ze kijken toch weer naar je verleden terwijl ik dan denk mensen groeien ook en geef mensen buiten verleden een kans ,maar waarschijnlijk gaan ze daar nu op beoordelen baal daar van.
Ik hoop dat ze mij toch een kans willen geven zo niet wil ik wel weten waarom.
Ik persoonlijk heb geleerd met prikkels en mijn brein om te gaan
Al blijft het een uitdaging.
Voordeel is wel dat mijn afdeling chef zelf autisme heeft dus herkend een deel bij mij

Hier even een update van mijn kind.

Depressief, gediagnotiseerd met HB en AD(H)D, en zijn psycholoog zei laatst dat ze bijna zeker zit dat hij ergens op het spectrum zit.

Hij krijgt ritalin, therapie en zit in een adhd zelfregulatie groep.

Hij is net begonnen aan een studie aan de Universiteit, moet er nog inkomen.

De paniekaanvallen zijn er nog, maar er zit wel steeds meer tijd tussen.

Gisteren zat hij op de bank en zei:
Mama, ik voel mij al 2 dagen gelukkig.



De laatste keer was drie kwart jaar geleden.

In plaats van zich te verzetten tegen alles wat er bij hem speelt, dat hij zich afvraagt waarom hij anders is en zich anders voelt, zei hij, er is een knopje om.
Ik ben zo en daar heb ik mee te dealen.

Ik vind het mooi en ik hoop dat hij dit gevoel vast kan houden zodat zijn zelfvertrouwen groter wordt en hij dingen anders kan gaan dragen.

Felidaes schreef: ↑

19-09-2023 13:40

....

Gisteren zat hij op de bank en zei:
Mama, ik voel mij al 2 dagen gelukkig.



De laatste keer was drie kwart jaar geleden.

In plaats van zich te verzetten tegen alles wat er bij hem speelt, dat hij zich afvraagt waarom hij anders is en zich anders voelt, zei hij, er is een knopje om.
Ik ben zo en daar heb ik mee te dealen.

Ik vind het mooi en ik hoop dat hij dit gevoel vast kan houden zodat zijn zelfvertrouwen groter wordt en hij dingen anders kan gaan dragen.

Och echt! Kreeg hier kippenvel van! Wat mooi. Hopelijk houdt hij dit vast.

Ik wil ook even meeschrijven. Heb wat dingen teruggelezen, van hak op de tak. Wou eerst het hele topic lezen. Bij pagina 2 dacht ik, ik ga naar 40. Bij 41 ben ik naar 50 gegaan en nu zit ik op 54 en typ ik mijn verhaal haha.

Ik vind mezelf best complex. Op dit moment volg ik schematherapie omdat ik een emotioneel tekort heb gehad. Ik was als kind al erg sensitief en hier is compleet overheen gewalst. Ik moest dealen met een broer die iets van ASS heeft en ontzettend boos en agressief. Hij is nooit gediagnosticeerd.
Dus HSP is zeker op zijn plaats bij mij. Ook heb ik misofonie. Iemand anders hier die dat ook heeft?
Ik ben nu bezig met de laatste loodjes van mijn verkorte Pabo opleiding en werk in de bieb. Ben net van plek gewisseld omdat ik compleet werd getriggerd door iemand die als een dolle haar benen bewoog in mijn gezichtsveld.

Voordat ik de Pabo deed werkte ik in commerciële organisaties. Ik ben 2x overspannen geweest uit de 6 banen die ik heb gehad. En 2x bijna. Bij een baan greep ik in door een dag minder te werken. Mijn leidinggevende zag hierdoor zo'n positief verschil in mijn functioneren. Bij een andere baan greep ik tijdig in en ben weggegaan. Toxic werksfeer. Bij een andere baan had ik het tegenovergestelde van overspannen. Ik verveelde me zo dood. Kreeg bijna een bore out.
Conclusie: erg gevoelig voor sfeer en stress. Bij 5 dagen werken komt mijn brein gewoon niet goed tot rust. En dit blijf ik moeilijk vinden, om te accepteren. Ik woonde altijd alleen, met hoge vaste lasten. Je moet bijna wel fulltime werken. Kans op een sociale huurwoning maak ik na 9 jaar nog steeds niet. *word op dit moment getriggerd door een geluide van een mobiel. Misofonie is echt kut.*
Bij baan 6 viel ik uit en wou ik een carrière switch maken. De Pabo. Ik wilde wat betekenen voor mensen. En niet waar geld boven mensen gaat.

Alleen ik worstel mezelf door de verkorte Pabo en ben vertraagd. Ik heb 2 jaar op de wachtlijst gestaan voor therapie. Na een jaar pabo uitgevallen omdat ik het even niet meer trok. Halfjaar ertussenuit geweest. Weer begonnen en toen begon therapie een dik maand later. De stages in combinatie met therapie waren super intens. Waardoor ik niet alles kon afkrijgen. Mijn hoofd werkte gewoon niet meer. Ik ben nu weer een halfjaar vertraagd. Alle stages gehaald met een dikke voldoende, nu nog de opdrachten afmaken. Taal- en rekentoets in 1 keer gehaald ook.
Ik ben oprecht bang dat ik, als ik straks werk, ik moeilijk een balans ga vinden. Ik ben super goed met kinderen, alleen ik ben wel echt dood na een dag. Fulltime zit er niet in, maar daar was ik bekend mee. De afwisseling in een dag vind ik fantastisch. Het gaat snel voorbij en dat heb ik nodig. Alleen zoveel prikkels..
Ik wil het afmaken en het aankijken.. Maar voel me een beetje moedeloos ofzo? Ik loop altijd vast in banen.. En op een basisschool kun je je gewoon niet even terugtrekken. Je staat altijd aan. Toevallig ook leerkrachten in dit topic aanwezig?

Ik wil weer starten met medicatie. Om mijn drukke hoofd rustiger te krijgen. Want ik sta altijd aan voor mijn gevoel. Net zoals ik vaker een wat meer depressieve deken over me heen heb liggen dan niet.
Gisteravond duurde het 2,5 uur voordat ik in slaap kwam. Ademhalingsoefeningen, rustige muziek op de achtergrond. Hoofd bleef druk. Eenmaal in slaap, slaap ik licht en word ik 3 tot 4x wakker in een nacht.

Dat was het. 3 kwartier bezig geweest met deze post geloof ik haha. Moest even van me af typen.

Nu weer proberen de motivatie te vinden om mijn opdracht af te ronden.

Felidaes schreef: ↑

19-09-2023 13:40

Hier even een update van mijn kind.

Depressief, gediagnotiseerd met HB en AD(H)D, en zijn psycholoog zei laatst dat ze bijna zeker zit dat hij ergens op het spectrum zit.

Hij krijgt ritalin, therapie en zit in een adhd zelfregulatie groep.

Hij is net begonnen aan een studie aan de Universiteit, moet er nog inkomen.

De paniekaanvallen zijn er nog, maar er zit wel steeds meer tijd tussen.

Gisteren zat hij op de bank en zei:
Mama, ik voel mij al 2 dagen gelukkig.



De laatste keer was drie kwart jaar geleden.

In plaats van zich te verzetten tegen alles wat er bij hem speelt, dat hij zich afvraagt waarom hij anders is en zich anders voelt, zei hij, er is een knopje om.
Ik ben zo en daar heb ik mee te dealen.

Ik vind het mooi en ik hoop dat hij dit gevoel vast kan houden zodat zijn zelfvertrouwen groter wordt en hij dingen anders kan gaan dragen.

Wauw gefeliciteerd met dit mooie resultaat! En wat een mooie band moeten jullie hebben als hij zoiets kwetsbaars mer jou durft te delen

Blauweelf41 schreef: ↑

14-09-2023 11:59

Ik kan tegenwoordig best oke met mijn persoonlijke prikkels om gaan tot bepaalde hoogte
Maar lastiger vind ik dat in mijn geval ik op bijzondere onderwijs gezeten heb door mijn add
En dat werd vroeger nog slechter begrepen
Dan nu ,je blijft een stempel houden ,ik kreeg bijv nu de kans op mijn werk (Wsw ) om leidinggevende te worden,maar ze kijken toch weer naar je verleden terwijl ik dan denk mensen groeien ook en geef mensen buiten verleden een kans ,maar waarschijnlijk gaan ze daar nu op beoordelen baal daar van.
Ik hoop dat ze mij toch een kans willen geven zo niet wil ik wel weten waarom.

Ze hadden toch gevraagd of jij leidinggevende wilde worden? Jij had toch ja gezegd en het was toch geregeld? Gaan ze zich nu bedenken? Dat is lullig.

PeanutbutterJelly schreef: ↑

20-09-2023 10:50

Ik wil ook even meeschrijven. Heb wat dingen teruggelezen, van hak op de tak. Wou eerst het hele topic lezen. Bij pagina 2 dacht ik, ik ga naar 40. Bij 41 ben ik naar 50 gegaan en nu zit ik op 54 en typ ik mijn verhaal haha.

Ik vind mezelf best complex. Op dit moment volg ik schematherapie omdat ik een emotioneel tekort heb gehad. Ik was als kind al erg sensitief en hier is compleet overheen gewalst. Ik moest dealen met een broer die iets van ASS heeft en ontzettend boos en agressief. Hij is nooit gediagnosticeerd.
Dus HSP is zeker op zijn plaats bij mij. Ook heb ik misofonie. Iemand anders hier die dat ook heeft?
Ik ben nu bezig met de laatste loodjes van mijn verkorte Pabo opleiding en werk in de bieb. Ben net van plek gewisseld omdat ik compleet werd getriggerd door iemand die als een dolle haar benen bewoog in mijn gezichtsveld.

Voordat ik de Pabo deed werkte ik in commerciële organisaties. Ik ben 2x overspannen geweest uit de 6 banen die ik heb gehad. En 2x bijna. Bij een baan greep ik in door een dag minder te werken. Mijn leidinggevende zag hierdoor zo'n positief verschil in mijn functioneren. Bij een andere baan greep ik tijdig in en ben weggegaan. Toxic werksfeer. Bij een andere baan had ik het tegenovergestelde van overspannen. Ik verveelde me zo dood. Kreeg bijna een bore out.
Conclusie: erg gevoelig voor sfeer en stress. Bij 5 dagen werken komt mijn brein gewoon niet goed tot rust. En dit blijf ik moeilijk vinden, om te accepteren. Ik woonde altijd alleen, met hoge vaste lasten. Je moet bijna wel fulltime werken. Kans op een sociale huurwoning maak ik na 9 jaar nog steeds niet. *word op dit moment getriggerd door een geluide van een mobiel. Misofonie is echt kut.*
Bij baan 6 viel ik uit en wou ik een carrière switch maken. De Pabo. Ik wilde wat betekenen voor mensen. En niet waar geld boven mensen gaat.

Alleen ik worstel mezelf door de verkorte Pabo en ben vertraagd. Ik heb 2 jaar op de wachtlijst gestaan voor therapie. Na een jaar pabo uitgevallen omdat ik het even niet meer trok. Halfjaar ertussenuit geweest. Weer begonnen en toen begon therapie een dik maand later. De stages in combinatie met therapie waren super intens. Waardoor ik niet alles kon afkrijgen. Mijn hoofd werkte gewoon niet meer. Ik ben nu weer een halfjaar vertraagd. Alle stages gehaald met een dikke voldoende, nu nog de opdrachten afmaken. Taal- en rekentoets in 1 keer gehaald ook.
Ik ben oprecht bang dat ik, als ik straks werk, ik moeilijk een balans ga vinden. Ik ben super goed met kinderen, alleen ik ben wel echt dood na een dag. Fulltime zit er niet in, maar daar was ik bekend mee. De afwisseling in een dag vind ik fantastisch. Het gaat snel voorbij en dat heb ik nodig. Alleen zoveel prikkels..
Ik wil het afmaken en het aankijken.. Maar voel me een beetje moedeloos ofzo? Ik loop altijd vast in banen.. En op een basisschool kun je je gewoon niet even terugtrekken. Je staat altijd aan. Toevallig ook leerkrachten in dit topic aanwezig?

Ik wil weer starten met medicatie. Om mijn drukke hoofd rustiger te krijgen. Want ik sta altijd aan voor mijn gevoel. Net zoals ik vaker een wat meer depressieve deken over me heen heb liggen dan niet.
Gisteravond duurde het 2,5 uur voordat ik in slaap kwam. Ademhalingsoefeningen, rustige muziek op de achtergrond. Hoofd bleef druk. Eenmaal in slaap, slaap ik licht en word ik 3 tot 4x wakker in een nacht.

Dat was het. 3 kwartier bezig geweest met deze post geloof ik haha. Moest even van me af typen.

Nu weer proberen de motivatie te vinden om mijn opdracht af te ronden.

Ik ben niet echt een meeschrijver: geen neurodivergentie maar wel gevoelig voor prikkels. Ik vraag me af waarom je voor de pabo hebt gekozen als je zo gevoelig bent?
Ik dat sinds kort voor de klas, en het is intens! Maar in mijn geval zijn dat studenten, een paar colleges per week, en zometeen weer een periode zonder onderwijs. En dan nog ben ik flink overprikkeld en gesloopt aan het eind van de dag, en slaap slecht. Heb jij enig idee hoe jij dat gaat doen met kinderen, en misschien wel de.hele.dag door? Ga je dat trekken en heb je handvatten om je daar doorheen te slaan?

Mia schreef: ↑

21-09-2023 08:31

Ik ben niet echt een meeschrijver: geen neurodivergentie maar wel gevoelig voor prikkels. Ik vraag me af waarom je voor de pabo hebt gekozen als je zo gevoelig bent?
Ik dat sinds kort voor de klas, en het is intens! Maar in mijn geval zijn dat studenten, een paar colleges per week, en zometeen weer een periode zonder onderwijs. En dan nog ben ik flink overprikkeld en gesloopt aan het eind van de dag, en slaap slecht. Heb jij enig idee hoe jij dat gaat doen met kinderen, en misschien wel de.hele.dag door? Ga je dat trekken en heb je handvatten om je daar doorheen te slaan?

Dat vraag ik me ook af. Waarom deze keus? Eerder dacht ik, ik kan niet tegen de stress van kantoor. Ergens werken waar je maar producten verkoopt en het om winst en lage marges gaat.
Ik weet wel van mezelf dat ik afwisseling nodig heb. Een dag voor de klas is nooit hetzelfde. Ik ben oprecht goed met kinderen.. Ik kan er ook van genieten. Maar ben inderdaad wel kapot.
Ik wil werken op een school met een middagpauze, waar ik dan even een blokje om kan gaan. Het liefst in de bovenbouw.
Ook ga ik niet fulltime werken. Het liefst ma, woe en vrij. Maar moet er sowieso een 4de dag bij werken en wou dan wat rustiger werk doen. Alleen kan dat? Je bent maar 1 dag beschikbaar.
Ik weet dat ik na 2 dagen echt kapot ben. Dus 3 dagen achter elkaar gaat niet. Straks als ik start valt mijn therapie ook weg. Daar ben ik dan klaar mee.. Scheelt ook weer, want dat vergt veel van mijn brein.
Hoop dan ook aan de antidepressiva te zitten. Heb binnenkort afspraak.

Felidaes schreef: ↑

19-09-2023 13:40

Hier even een update van mijn kind.

Depressief, gediagnotiseerd met HB en AD(H)D, en zijn psycholoog zei laatst dat ze bijna zeker zit dat hij ergens op het spectrum zit.

Hij krijgt ritalin, therapie en zit in een adhd zelfregulatie groep.

Hij is net begonnen aan een studie aan de Universiteit, moet er nog inkomen.

De paniekaanvallen zijn er nog, maar er zit wel steeds meer tijd tussen.

Gisteren zat hij op de bank en zei:
Mama, ik voel mij al 2 dagen gelukkig.



De laatste keer was drie kwart jaar geleden.

In plaats van zich te verzetten tegen alles wat er bij hem speelt, dat hij zich afvraagt waarom hij anders is en zich anders voelt, zei hij, er is een knopje om.
Ik ben zo en daar heb ik mee te dealen.

Ik vind het mooi en ik hoop dat hij dit gevoel vast kan houden zodat zijn zelfvertrouwen groter wordt en hij dingen anders kan gaan dragen.

Philó schreef: ↑

21-09-2023 12:06

Welkom PBJ , het klinkt alsof je heel veel voor je kiezen gehad hebt. Wat vervelend dat je nu vertraagd in de PABO. Ik kan me ook wel voorstellen dat het leraarschap behoorlijk pittig is. Voor de klas staan, trek je dat? Of zou je bijvoorbeeld meer de remedial teacher kant op willen? Kan dat met PABO? Ik zou me denk ik gaan oriënteren op banen anders dan (bijna) fulltime juf. Stel dat je zoiets 2 dagen kunt doen, zou je er makkelijk een low key baan bij kunnen hebben. Zou de zorg niet iets voor je zijn? Ik heb zelden zulk mindful werk gedaan als werken in de thuiszorg als verzorgende C met een vaste wijk. Ik kende de mensen en zij mij, het was gezellig en lekker praktisch. Weinig nadenken, veel contact en heel dankbaar werk.

Bedankt voor je reactie!
Remedial teacher kan. Alleen het is dan volgens mij wel belangrijk om wat jaren ervaring te hebben voor de klas.
De zorg zou ook zeker wat voor me zijn. Bedankt voor de tip. Verzorgende C kan zomaar zonder vooropleiding? Zie dat het een mbo 3 functie is. Wel een aanzienlijk lager salaris dan wat een docent krijgt. De hoogste schaal zit nog onder de eerste schaal van een leerkracht. En ik weet dat het niet om het geld gaat. Maar ik heb al mijn spaargeld er straks doorheen gejast door deze switch. En moet mijn studieschuld afbetalen en die is niet mals. :') en ik zit compleet klem in de woonmarkt.
Het liefst zou ik 3 dagen juf willen zijn.. Maar dat maakt het weer lastig om er wat anders naast te doen.

Bedankt voor jullie lieve reacties!

Fennitas schreef: ↑

20-09-2023 22:34

Ze hadden toch gevraagd of jij leidinggevende wilde worden? Jij had toch ja gezegd en het was toch geregeld? Gaan ze zich nu bedenken? Dat is lullig.

Nou ik had zelf een paar maanden geleden al aangeven dat omdat er zoveel leidinggevende weg gaan ik interesse had
Is toen genoteerd
Maar toen ik terug kwam is gevraagd of ik leidinggevende wilde worden , daar heb ik jah op gezegd , 2 weken geleden gesprek met afdeling chef die had aangeven dat hij dat in feite niet beslist maar diegene boven hem
Ik vroeg hoe gaat dat dan ,
Toen gaf hij aan dat ze kijken naar je vooropleiding en hoe je als persoon bent.
Vind dat niet echt eerlijk ,
Want opleiding zou voor nu eigenlijk niet relevant moeten zim.
Veel leidinggevenden bij ons hebben ook geen hoge opleiding gehad .
Verder denk je groeit ook als persoon.
Ik moet nu afwachten wat ze gaan zeggen,
Als ze gaan zeggen ja toch niet op basis van je vroegere opleiding ga ik wel uitleggen en vragen of mensen niet kunnen groeien

Felidaes schreef: ↑

19-09-2023 13:40

Hier even een update van mijn kind.

Depressief, gediagnotiseerd met HB en AD(H)D, en zijn psycholoog zei laatst dat ze bijna zeker zit dat hij ergens op het spectrum zit.

Hij krijgt ritalin, therapie en zit in een adhd zelfregulatie groep.

Hij is net begonnen aan een studie aan de Universiteit, moet er nog inkomen.

De paniekaanvallen zijn er nog, maar er zit wel steeds meer tijd tussen.

Gisteren zat hij op de bank en zei:
Mama, ik voel mij al 2 dagen gelukkig.



De laatste keer was drie kwart jaar geleden.

In plaats van zich te verzetten tegen alles wat er bij hem speelt, dat hij zich afvraagt waarom hij anders is en zich anders voelt, zei hij, er is een knopje om.
Ik ben zo en daar heb ik mee te dealen.

Ik vind het mooi en ik hoop dat hij dit gevoel vast kan houden zodat zijn zelfvertrouwen groter wordt en hij dingen anders kan gaan dragen.

Woensdag ga ik naar de huisarts om weer te starten met AD. Ik ben een half jaar gestopt, maar ik merk dat ik de laatste tijd meer last heb van spanning en paniek, oa doordat ik weer naar school ga.

Ik heb ASS

Ik ga een coachingstraject volgen omdat ik toch merk dat ik onzettend veel zware hoofdpijn heb door drukte in mijn hoofd
En op dit moment het even zwaar vind hoe ik bepaalde dingen moet dragen
En ik ben toch op zoek naar een diagnose te krijgen voor add /adhd maar de meeste willen onderzoeken met familie ik heb redenen en wil dat niet
Dus als er iemand tips heeft voor een centrum wat onderzoek kan doen naar adhd/add zonder familie erbij
Hoor ik dat graag .
ik wil toch denk ik overwegen medicatie te gaan slikken zodat ik rust krijg in mijn hoofd dat is mijn grooste strugel nu

Ik moest lachen om mijzelf vanmorgen

Ik ben zo vergeet achtig soms iets met te druk hoofd , doekje vergeten op kantoor , gelukig vonden ze het niet erg
En ik moest er zelf om lachen ,
Vroeger werd dan vaak gezegd
Waarom ligt dat doekje daar heb je de rest niet gedaan

Blauweelf41 schreef: ↑

12-10-2023 09:44

Ik ga een coachingstraject volgen omdat ik toch merk dat ik onzettend veel zware hoofdpijn heb door drukte in mijn hoofd
En op dit moment het even zwaar vind hoe ik bepaalde dingen moet dragen
En ik ben toch op zoek naar een diagnose te krijgen voor add /adhd maar de meeste willen onderzoeken met familie ik heb redenen en wil dat niet
Dus als er iemand tips heeft voor een centrum wat onderzoek kan doen naar adhd/add zonder familie erbij
Hoor ik dat graag .
ik wil toch denk ik overwegen medicatie te gaan slikken zodat ik rust krijg in mijn hoofd dat is mijn grooste strugel nu

Voor een diagnose ADD/ADHD is het van belang dat klachten al aanwezig waren tijdens de kindertijd. Dat kan door familie te betrekken, maar wellicht ook op andere manieren, bijvoorbeeld met rapporten van school uit die tijd.

Blauweelf41 schreef: ↑

12-10-2023 09:44

Ik ga een coachingstraject volgen omdat ik toch merk dat ik onzettend veel zware hoofdpijn heb door drukte in mijn hoofd
En op dit moment het even zwaar vind hoe ik bepaalde dingen moet dragen
En ik ben toch op zoek naar een diagnose te krijgen voor add /adhd maar de meeste willen onderzoeken met familie ik heb redenen en wil dat niet
Dus als er iemand tips heeft voor een centrum wat onderzoek kan doen naar adhd/add zonder familie erbij
Hoor ik dat graag .
ik wil toch denk ik overwegen medicatie te gaan slikken zodat ik rust krijg in mijn hoofd dat is mijn grooste strugel nu

Let op dat je coachingstraject vergoed wordt door of de gemeente of door je zorgverzekering, je wil niet dieper in de shit komen. Een diagnose mag een coach je niet geven, maar hij/zij zou wel mee kunnen denken samen met de huisarts waar je naar doorverwezen kunt worden

Himeros schreef: ↑

12-10-2023 15:33

Let op dat je coachingstraject vergoed wordt door of de gemeente of door je zorgverzekering, je wil niet dieper in de shit komen. Een diagnose mag een coach je niet geven, maar hij/zij zou wel mee kunnen denken samen met de huisarts waar je naar doorverwezen kunt worden

Klopt
Huisarts ga ik eerst heen
Maar ik moet ergens heen waar familie niet bij betrokken word zeg maar
Oude rapport heb ik wel

Ik.merk wel dat mijn klachten wel wat erger worden de laaste tijd
Soms zit het wel in de weg soms
Moet ik lachen ,
Zoals mer dat doekje, geleukig vonden ze het niet erg
Maar op andere plekken waar ik gewerkt heb vergat ik ook wel eens dingen en dan werd gezegd je hebt doekje,laten liggen dus je hebt niks gedaan
Of ik werd voor schut gezegd
Omdat ze dus gewoon niet snapte dat ik het niet extra deed