Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤

22-02-2023 11:16 2480 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Afbeelding

OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Magnoli-Ja schreef:
23-06-2023 07:20
Ja, heel erg herkenbaar! Al begin ik dat nu pas te begrijpen. Mijn partner zegt dan: "maar het gesprek duurt maar een uur, hoe kun je daar geen tijd voor hebben?" Nou omdat alles daaromheen, al het denkwerk vooraf, het schakelen en analyseren tijdens, en daarna weer alles analyseren, dát kost veel meer tijd dan alleen dat uurtje. En energie dus.
Precies. Bij mij is dat ook zo gegroeid omdat ik door ervaring weet dat gesprek of vergadering ect anders niet loopt zoals ik, omdat ik dan echt van alles vergeet, niet kan focussen ect.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gisteren heel veel pijn en totaal dus overprikkeld door alles, amper geslapen door beiden.
Maar ik heb net wel binnen 1 uur, jongste kind aangespoord en mezelf aangekleed, kind ingesmeerd, extra set kleding gepakt, 4 juffen en meesters cadeautjes (gelukkig wel gekocht en gefröbeld met kind van de week, maar door alles vergeten in te pakken) ingepakt, brood en appel en water in een tas gemieterd, op de fiets ( kan niet eens normaal lopen) naar school gebracht, weer naar huis gefietst. Kind gaat fietsen naar een kinderparadijs, gaan ze timmeren en fikkie steken enz. Hele leuk, maar moest ineens van alles buiten de routine. En daar ben ik al slecht in, maar ineens ging poortje open en ben niets vergeten en we waren op tijd. Net aan.


Ander kind brood gesmeerd en hooikoortsmedicatie laten nemen, haar kluispas van de grond gevist, haar het rijtje laten checken, wat moet je mee? Daarna haar werkshirt uit de was gevist en word nu gewassen, moet vanavond aan.
En dat kind naar bushalte gebracht want haar fiets staat 2 plaatsten verder nog op school, gewoon vergeten gisteren, had haar in de auto meegenomen naar huis na gesprek.


Alles en iedereen is waar ze moeten zijn, met wat ze moeten hebben. En nu heb ik extra pijnmeds genomen. :-9

Even spacen op de bank, met warmtekussen in rug.
Heb een afspraak van zondag verplaatst naar volgend weekend, ga het niet trekken om ook maar wat sociaals met andere mensen te doen van weekend.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Philó schreef:
19-06-2023 09:00
Laatst zag ik een reel op instagram over iemand die veel zucht ihkv stimming en dat haar partner dan steeds vraagt of alles wel goed is. Dat doe ik dus ook! Ik zucht veel ter ontspanning en vroeger dacht man ook dat ik dan geïrriteerd was. Blijkt dus gewoon stimming :facepalm:..
Woooow! Dik 10 jaar geleden, ver voor mijn diagnoses, liep ik stage. Kantoorbaan. Ik zuchtte dus super veel al had ik dat zelf niet door. Mijn stagebegeleider en collega’s vonden het irritant en maakte er veel opmerkingen over. In mijn beoordeling stond toen o.a. dat ik verveeld en ongeïnteresseerd was. Ik heb dat altijd onthouden omdat ik het tegenovergestelde was en altijd reageerde met ‘dat is voor mij ontspannend’. Ik dacht dat dat voor iedereen zo was en pas door deze post besef ik me dat dit stimming was!! Ik was enorm overprikkeld op die stages (daar kwam ik na de diagnose met terugwerkende kracht wel al achter, maar nooit gedacht aan het zuchten!!) :worship:
Diepzeeduiker schreef:
20-06-2023 14:37
Mezelf altijd anders gevoeld, te veel, te druk, te intens en zo chaotisch. Zonder werk structuur op een vrije dag een ramp. Ik bevries en doe niks, voel mij daar weer kak over en wordt geïrriteerd. Het lijkt wel alsof ik in mijn hoofd leef.
Hoi! Welkom, ik herken dit echt allemaal. Zeker dat van het bevriezen op vrije dagen. Dit had ik heel erg toen ik nog fulltime werkte, en ook toen ik studeerde en een weekendbaan had. Sinds ik eigen baas ben heb ik veel meer vrije tijd (bewust maar zo nu en dan ook onbewust wegens gebrek aan werk haha), sindsdien heb ik dat bevriezen op vrije dagen veel minder. Bij mij is het blijkbaar ook een balans kwestie.

LuciFee2023, wat rot dat je zoveel pijn hebt! Wel goed dat alles gelukt is met de kinderen. En al helemaal impressive bedenkende dat je zoveel pijn hebt. Hopelijk voel je je snel beter! Hoe gaat het nu?

Ik heb vandaag een enorm lange werkdag gehad dus ben nog best laat op haha. Toch ook nog een vraag; ik heb het idee dat de adhd maar zeker ook de ass mijn liefdesleven beïnvloeden (lees: onmogelijk maken). Herkent iemand dit? En wat kan ik hieraan doen? Ik heb 2 opties: totaal niet geïnteresseerd zijn in iemand en snel verveeld zijn. Of helemaal verliefd zijn. Echt hyperfocus obsessief. Vaak ‘voel’ ik dan ook dat die persoon ook interesse in mij heeft. Regelmatig blijkt mijn intuïtie te kloppen. (Ik geloof ook echt dat je een sparkle kan voelen haha). Iemand is dan wel geïnteresseerd in mij maar alsnog loopt het mis. Zou het door mij komen? Mis ik signalen door mijn adhd / ass? Of pak ik het daardoor verkeerd aan waardoor mensen afhaken of denken dat ik niet geïnteresseerd ben? Ik weet het oprecht even niet meer, dit gaat al mijn hele leven zo! Waarom eindig ik altijd in dezelfde soort situaties.. Ik word er zo verdrietig en moe van. Ik ben, wanneer ik iemand leuk vind, ook echt maanden verdrietig. Zelfs als ik bijvoorbeeld een jaar later alweer bezig ben met een ander (dit klinkt super fout haha) en die oude crush of date komt even langs, dan kan ik weer dagen van slag zijn..
Philó schreef: ↑19-06-2023 09:00
Laatst zag ik een reel op instagram over iemand die veel zucht ihkv stimming en dat haar partner dan steeds vraagt of alles wel goed is. Dat doe ik dus ook! Ik zucht veel ter ontspanning en vroeger dacht man ook dat ik dan geïrriteerd was. Blijkt dus gewoon stimming :facepalm:..

Ik lees net de tekst hierboven en ineens realiseer ik mij dat mijn dochter dit ook doet!
Ze zit zo vaak op de bank en zucht. Regelmatig vraag ik haar wat er aan de hand is. Of er iets is waar ze zich zorgen om maakt. Of ik haar ergens mee kan helpen.
En nu pas begrijp ik dat dit stimming kan zijn? Ik had er nooit eerder van gehoord.
anoniem_65e9b0826cfac wijzigde dit bericht op 25-06-2023 10:27
0.31% gewijzigd
@Lucifee.

Jij hebt enorm hard gewerkt! Je hebt hartstikke veel gedaan. Voor jou net zoveel als een ander in een week doet wellicht. Je mag jezelf een schouderklopje geven en achter over leunen.
Ik hoop dat je man en kinderen het ook zien en waarderen.
@klaproos.

Mijn dochter is nog niet bezig met liefdesrelaties. Wel met andere relaties. Aan haar merk ik hetzelfde. Zij kan iemand ontmoeten, zich helemaal verliezen in het contact/de vriendschap door dagelijks te willen afspreken en te appen (op het overdadige en dwangmatige af) om na een tijd haar interesse te verliezen en bijvoorbeeld zelfs geen appjes meer te willen lezen van die persoon.
Ze heeft de leeftijd dat ik zo nu en dan haar telefoon check en dan komt het voor dat ze van 1 persoon 10 ongelezen berichten heeft.

Van de andere kant heeft zij heel veel moeite met loslaten en afstand nemen. Afscheid van een leerkracht aan het einde van een schooljaar is elk jaar drama. Speelgoed uitsorteren en wegdoen is al sinds ze mini is een probleem. Meubels inruilen voor nieuw meubilair (kinderkamer naar grote meiden kamer) vergt ook veel overredingskracht van mij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben gewoon echt kapot.


Maar goed, vandaag ook weer niets doen, spacend op pijnstillers en strakjes met airco aan beetje forummen en hangen, spelletjes doen.


Klaproos:
Ik had vroeger ook, te snel gaan of ineens was klaar. Is inderdaad typisch adhdgedoe.

Heb dan niet zo lang verdriet, uit zich uit hart, dat idee. Handig maar ook raar soms.

Maar rsd kan ook nog meespelen als je wel zo lang nog verdrietig bent, dat denken dat je niet goed genoeg was, waarom wil niemand jou ect.
Ws ook door ervaringen in je jeugd, vrienden die je te druk vinden, volwassenen die je afkeurend bekeken ect.

Het is heel naar, eigenlijk is adhd zo allesbepalend, het is zoveel meer dan alleen slechte focus of slecht geheugen en slecht werkgeheugen of het druk zijn/druk in hoofd zijn. Veel meer. :rose:
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
BlaBla schreef:
25-06-2023 07:36
@klaproos.

Mijn dochter is nog niet bezig met liefdesrelaties. Wel met andere relaties. Aan haar merk ik hetzelfde. Zij kan iemand ontmoeten, zich helemaal verliezen in het contact/de vriendschap door dagelijks te willen afspreken en te appen (op het overdadige en dwangmatige af) om na een tijd haar interesse te verliezen en bijvoorbeeld zelfs geen appjes meer te willen lezen van die persoon.
Ze heeft de leeftijd dat ik zo nu en dan haar telefoon check en dan komt het voor dat ze van 1 persoon 10 ongelezen berichten heeft.

Van de andere kant heeft zij heel veel moeite met loslaten en afstand nemen. Afscheid van een leerkracht aan het einde van een schooljaar is elk jaar drama. Speelgoed uitsorteren en wegdoen is al sinds ze mini is een probleem. Meubels inruilen voor nieuw meubilair (kinderkamer naar grote meiden kamer) vergt ook veel overredingskracht van mij.
Yup, ook heel herkenbaar!

Dit hebben mijn kinderen ook, mijn oudste had dat op de basisschool heel erg met vrienden, nu is echt beter. Ze kiest ander soort mensen, meer haar mensen en ze heeft geleerd ( en eigenlijk is dat dus tegennatuurlijk en kost bakken energie) om in begin iets langzamer te gaan.
Ze heeft nu groepje vrienden waar ze uiteindelijk wel meer haar zelf kan zijn.
Allemaal heerlijke drukke mafkezen, die zo leuk met elkaar zijn.

En de jongste heeft best wat vrienden, maar is meer op zichzelf, introverter, gaat wel wat beter dan de oudste op dat vlak. Maar heeft ook zo erg, dat afscheid nemen/moeite met veranderingen/hangen aan de spullen ect.

En inderdaad, kost je als ouder ook bakken energie. :-?
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
BlaBla gek hè, ik had ook geen idee tot ik die post las! En wat je zegt over de vriendschappen van je dochter is zo herkenbaar. Ik had ook altijd vriendinnen die ik intens veel sprak en zag, en vaak stopte dat ook vrij abrupt. In mijn early 20s had ik nog altijd van die intense vriendschappen die dan ineens verwaterde (dan ging het iets minder abrupt dan in mijn kindertijd). Ik heb ook weinig vrienden van vroeger en sowieso erg weinig langdurige vriendschappen, die paar die ik heb zie en spreek ik niet dagelijks, wellicht is dat nodig om mijn intensiteit aan te kunnen :-P) overigens heb ik nog steeds moeite met veranderingen (nieuwe meubels, nieuwe kleding, verhuizen was altijd mijn grootste nachtmerrie, maar een tijdje terug was ik ook van slag toen de supermarkt hier werd opgekocht door een andere keten haha). Op de middelbare vond ik die nieuwe roosters altijd een groot drama. Telkens mijn ritme moeten aanpassen..

LuciFee, wat rot dat je je zo voelt. Gelukkig heb je airco, in mijn woonkamer is het nu (!!) nog 30 graden, en mijn slaapkamer is is nog heter.. ik hoop dat het vandaag een beetje uit te houden was voor je!
Grappig, ik kende rsd wel maar nooit de link naar mezelf gelegd, ik ga me er eens in verdiepen. Ik weet ook niet of het te maken heeft met de afwijzing? Misschien wel? Maar ook met de toekomstdromen die dan kapot gaan. Ik ben een enorme dromer en zodra ik iemand echt leuk vind ga ik in mijn hoofd al helemaal dromen over hoe het zou kunnen zijn. Mijn laatste teleurstelling woonde niet in Nederland, maar in een land waar ik al van kinds af aan wilde wonen dus, tja, mijn hoofd sloeg op hol. Vrees ik.

Wat je zegt over dat adhd (maar ook ass) zoveel meer is klopt heel erg. Het heeft mijn leven zo belemmert op zoveel manieren. Ik ben door een heel rouwtraject gegaan na mijn diagnose over wat had kunnen zijn als het al op jonge leeftijd bij mij was vastgesteld. Ook veel (jeugd)trauma’s die me wellicht bespaard hadden gebleven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Is er misschien iemand in dit topic die (op latere leeftijd) de diagnose autisme kreeg en hier verder over zou willen praten, bijvoorbeeld via whatsapp? Ik kreeg, zoals verwacht, vorige week de diagnose en het blijkt een ingewikkelder verwerkingsproces dan ik dacht. Ik zou het fijn vinden om wat verder door te kunnen praten met iemand die dat ook (min of meer) heeft doorgemaakt of doormaakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Magnolia, ik hoop dat iemand met autisme reageert.

Het is ook nogal wat als je ineens je vermoeden bevestigd krijgt.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik moest gisteren dus weer 2x naar stadhuis voor id aanvraag.

Je moet voor kinderen onder de 12, beiden ouders mee, of een formulier hebben met handtekening van de ander ouder. ook copie id van de ander ouder. Je eigen id. Je pinpas.
Pasfoto van kind en kind zelf moet ook mee.

Had ik allemaal. Goed over nagedacht, op tijd geprint, handtekening geregeld, id gekopieerd ect. Netjes de dag ervoor alles checken. Kind mee.

Maar kind haar oude id moet ook mee... en die had ik in portemonnee zitten. de andere. Die ik niet mee had omdat ik de dag ervoor die uit tas had gehaald om de kinderlokkerijskraamhouder geld te geven voor het ijsje dat hij voor onze deur kwam brengen. :roll:

Ik kon wel janken, stierf al van de pijn en paar weken geleden had ik ook zoiets met mijn rijbewijs. Geen pinpas mee en niet genoeg geld, gelukkig had ik een puber mee met applepay en internetbankieren.

Nu moest ik nog een keer heen, gelukkig kon dat, als druk is mag je gewoon nieuwe afspraak maken.
Op de terugweg had ik zoveel zenuwpijn en been stopte ermee, in de auto.

Ik haat haat haat mijn lichaam en brein op zulke momenten. Adhd is sowieso zwaar, maar als ik daardoor steeds meer pijn op loop. >:-(
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Magnoli-Ja schreef:
27-06-2023 15:30
Is er misschien iemand in dit topic die (op latere leeftijd) de diagnose autisme kreeg en hier verder over zou willen praten, bijvoorbeeld via whatsapp? Ik kreeg, zoals verwacht, vorige week de diagnose en het blijkt een ingewikkelder verwerkingsproces dan ik dacht. Ik zou het fijn vinden om wat verder door te kunnen praten met iemand die dat ook (min of meer) heeft doorgemaakt of doormaakt.
Kan me indenken dat dit een heftig iets is om te verwerken, hopelijk vind je hier iemand. Sterkte!

Wij hebben laatst iets gehad met zoon, niks ernstigs maar wel iets waarvan ik dacht. De puzzelstukjes vallen op z’n plaats. Ook even met man en later zijn vader besproken en die ziet het nu ook. Heb er niks over gezegd tegen hem, want in andere gesprekken heeft hij aangegeven dat hij heus doorheeft dat er iets anders is. Maar geen behoefte om daar iets mee te doen. Prima voor ons.
Het is gewoon bijzonder om het zo voor je ogen te zien.
☺️
Alle reacties Link kopieren Quote
Sorry voor het inbreken in dit topic, maar ik wilde voor mijn zoveelste vraag in mijn hoofd geen nieuw topic openen.

Ik ben een tijdje in behandeling geweest en meerdere vermoedens van diagnoses hebben de revue gepasseerd. Ass, adhd, bipolair, borderline en manisch depressies.
Bij elke diagnose kan ik me tot een bepaalde mate vinden. Ik heb me altijd verzet tegen een officieel onderzoek omdat ik het nut van een labeltje niet in zie voor mezelf. Ik kan me goed indenken dat anderen er profijt van hebben omdat ze dan weten waarom ze zo zijn, maar voor mezelf zie ik dat niet gebeuren. Ik wil dus absoluut niemand tegen de schenen trappen, ik heb het hier alleen over wat het voor mij betekent.
Dat gezegd hebbende: ik loop alweer vast en heb de stap richting huisarts gezet om toch een onderzoek te starten naar een mogelijkheid van ass en adhd. Daar kreeg ik te horen dat ze best willen testen (doorverwijzen), maar dat een officiële uitslag wel effect heeft op het afsluiten van verzekeringen, hypotheken enzovoorts. Is dat echt zo? Krijgt iemand met bijvoorbeeld de diagnose adhd of borderline een hogere premie of misschien niet eens een verzekering omdat ze die diagnose hebben?

Als deze vraag niet in dit topic thuishoort dan snap ik dat en zal ik het bericht verwijderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat bepaalde diagnoses wel effect kunnen hebben op dingen. Niet alleen zulke aandoeningen, elke aandoening of ziekte kan bij zulke dingen soms extra moeite of geld kosten.

Ik weet bij ADHD dat rijlessen anders kunnen zijn. Maar zal geen effect hebben op een hypotheek.
Iemand met ernstige hartklachten heeft wel een probleem bij aanvragen van hypotheek. Net als mensen die kanker hebben gehad.
Maar met juiste diagnose kan je juiste hulp en medicatie krijgen, net als bij lichamelijke klachten.

Ik vind hele rare opmerking/denkwijze van je arts, zeggen ze dat ook bij een hartpatiënt? Als je ze nu vinden wat het is, dan heb je problemen met je levensverzekeringen en hypotheken afsluiten, dusseh weet je zeker dat je een hartfilmpje wil laten maken?? Koekoek.
En gaat die persoon dan geen hartonderzoek laten doen?

Waarom zou dit jou af moeten houden van een echte goed diagnose en hulp?
Je loopt vast en door jouw (en je arts ook) vooroordelen over een 'label' ben je dan jezelf aan het saboteren toch?

Je zegt : anderen er misschien profijt van hebben maar jij hebt niet nodig.
Maar je gaat al jaren niet goed en nu ook niet, toch?
Ik zou me laten testen. En het is niet zo dat jouw uitslag naar alles en iedereen gecommuniceerd word, dat bepaal jij.

Al zullen er bij sommige dingen wel vragen ingevuld moeten worden. Maar Ass en ADHD hebben minder invloed op de meeste zaken en worden ook bijna nergens bevraagd, dan depressie en hartproblemen en kanker en bordeline ect.
Maar gewoon gaan testen, je verdient toch de mogelijkheid tot juiste hulp en juiste psycho-educatie en medicatie als nodig is?
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Lucifee
Ik begrijp dat je het een rare uitspraak vindt van mijn huisarts. Dit zal mede te maken hebben met hoe lang ik hier al over twijfel om me te laten testen en ze ook afweet van mijn idee over labeltjes. Wellicht heeft het er ook mee te maken dat ik er alleen voor sta (met kinderen) en dus niet kan bouwen op een partner wat betreft verzekeringen / hypotheek.
Ik heb geen idee. Ze vond dat ik het moest meenemen in mijn overweging en dat als ik de test(en) wilde doen ik maar hoefde te bellen.

Ik vind een hartfilmpje wel wat anders dan een psychische diagnose, maar dat zal mijn bekrompen beeld zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Butterfly_fly schreef:
01-07-2023 12:43
@Lucifee
Ik begrijp dat je het een rare uitspraak vindt van mijn huisarts. Dit zal mede te maken hebben met hoe lang ik hier al over twijfel om me te laten testen en ze ook afweet van mijn idee over labeltjes. Wellicht heeft het er ook mee te maken dat ik er alleen voor sta (met kinderen) en dus niet kan bouwen op een partner wat betreft verzekeringen / hypotheek.
Ik heb geen idee. Ze vond dat ik het moest meenemen in mijn overweging en dat als ik de test(en) wilde doen ik maar hoefde te bellen.

Ik vind een hartfilmpje wel wat anders dan een psychische diagnose, maar dat zal mijn bekrompen beeld zijn.

Ik vind dat bijvoorbeeld adhd en ass sowieso niet in de DSM/die benoemde categorie horen. ;-)

Maar ook dan, het is vaak niet van invloed of zelfde qua invloed als om de 'lichamelijke' aandoeningen en beperkingen gaat, op het vlak wat jij benoemt. Hypotheek en verzekeringen ect.

Maar het is jouw afweging.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
BAM! En toen viel alles op zn plek...

Ik ben gediagnostiseerd met ADHD maar dat is voor mij niet alles omvattend wist ik, maar goed de medicatie deed wel goed zn werk dus ik ben al een heel erg stuk op weg geholpen.
Mijn kind is sinds kort met ASS (+ADHD) gediagnostiseerd en hij lijkt sprekend op mij in zn doen en laten.
Hij wilde graag de documentaire Auti Inside zien, vorige week geweest en die kwam bij mij ff binnen zeg. Geen twijfel meer mogelijk eigenlijk :facepalm:

Toch wil ik nu niet het proces in om de diagnose te krijgen, nu voor mij niet belangrijk eigenlijk. Ik ga redelijk lekker nu.

Ik kan de documentaire iedereen aanraden om te gaan kijken!
Een kijkje in de wereld van een vrouwelijke ASS
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat fijn Sterre dat zo klikte voor jou!
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had de titel van de documentaire fout... het is "Inside Aut".
Alle reacties Link kopieren Quote
Butterfly_fly schreef:
01-07-2023 11:17
Sorry voor het inbreken in dit topic, maar ik wilde voor mijn zoveelste vraag in mijn hoofd geen nieuw topic openen.

Ik ben een tijdje in behandeling geweest en meerdere vermoedens van diagnoses hebben de revue gepasseerd. Ass, adhd, bipolair, borderline en manisch depressies.
Bij elke diagnose kan ik me tot een bepaalde mate vinden. Ik heb me altijd verzet tegen een officieel onderzoek omdat ik het nut van een labeltje niet in zie voor mezelf. Ik kan me goed indenken dat anderen er profijt van hebben omdat ze dan weten waarom ze zo zijn, maar voor mezelf zie ik dat niet gebeuren. Ik wil dus absoluut niemand tegen de schenen trappen, ik heb het hier alleen over wat het voor mij betekent.
Dat gezegd hebbende: ik loop alweer vast en heb de stap richting huisarts gezet om toch een onderzoek te starten naar een mogelijkheid van ass en adhd. Daar kreeg ik te horen dat ze best willen testen (doorverwijzen), maar dat een officiële uitslag wel effect heeft op het afsluiten van verzekeringen, hypotheken enzovoorts. Is dat echt zo? Krijgt iemand met bijvoorbeeld de diagnose adhd of borderline een hogere premie of misschien niet eens een verzekering omdat ze die diagnose hebben?

Als deze vraag niet in dit topic thuishoort dan snap ik dat en zal ik het bericht verwijderen.
Ik heb er nog nooit van gehoord Butterfly, ik zou het ook erg vreemd vinden.
Ik weet dat het bij lichamelijke afwijkingen wel invloed kan hebben maar bij ASS of ADHD niet. Kan er ook niets over vinden op het internet.

Ik vind het wel een vreemde opmerking van de huisarts, misschien kan hij je bewijs leveren voor zijn opmerking.

Verder zou ik het echt uitzoeken voor jezelf, je verdiend de juiste hulp om een fijn leven te hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sterre schreef:
05-07-2023 11:54
Ik had de titel van de documentaire fout... het is "Inside Aut".
Is deze online te bekijken? Ik kom een website tegen met een soort voorstelling / bioscoop achtig iets, is dat de enige manier om de documentaire te bekijken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben vandaag weer bij de huisarts geweest. Dit keer een andere. Hierdoor eerst moeten kennis maken en kort vertellen hoe of wat.
Gevraagd voor diagnostiek op add en autisme. In eerste instantie leek de huisarts ervoor open te staan, maar nav een opmerking van mij was autisme al uitgesloten. Dat vind ik zo vreemd, maar wellicht ligt dat aan mij.
Er was het volgende gezegd:
Huisarts: “we kijken wel waar het schip strandt”, mijn reactie was “of we laten het schip varen”. Puur naar aanleiding van die uitspraak concludeerde de huisarts dat ik geen autisme kon hebben. Dat heeft de huisarts letterlijk zo gezegd. Ik vind dat erg kort door de bocht, maar ik zal het wel fout zien?
Alle reacties Link kopieren Quote
Veel herkenning in dit topic. Ik ben pas op pagina 27 met lezen (ben al een paar dagen bezig) maar besloten om toch maar vast een post te plaatsen.
torvi wijzigde dit bericht op 22-01-2024 13:14
86.81% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Hii, kom even egocentrisch binnenvallen! - Alles wat hier stond even weggehaald omdat ik toch bang ben dat het herkenbaar is. Ik ben inmiddels geweest en er werd gelukkig heel anders gereageerd en de oorzaak van mijn zorgvraag legde ze bij hunzelf neer. Niet ik, maar zij hebben in het verleden dan toch niet de juiste hulp geboden waardoor ik nu weer vastloop. Dat was al een veel fijnere reactie dan eerder aan de telefoon.
klaproos_ wijzigde dit bericht op 17-07-2023 17:35
Reden: Aangepast ivm herkenbaarheid
90.29% gewijzigd

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven