Psyche
alle pijlers
niet goed voor jezelf op kunnen komen
zaterdag 17 december 2016 om 18:34
Ik vind het lastig om voor mezelf op te komen. Vooral als het gaat om contact met mannen ga ik makkelijk over mijn grenzen heen.
Laatst is er iets voorgevallen waar ik niet zo'n goed gevoel bij heb. Dit maakte mij wel bewust van hoe moeilijk ik het vind.
Tijdens mijn opname in een psychiatrische kliniek was er een mannelijke verpleegkundige die regelmatig contact met mij zocht.Dan legde hij bijvoorbeeld een arm over mijn schouder en zei 'ik doe dit net zo lang tot je mijn hand wegslaat', wat ik vervolgens niet heb gedaan, omdat ik me heel ongemakkelijk voelde en niet wist hoe te reageren. Hij zei dat we een bepaalde 'connectie' hadden en hield heel lang mijn hand vast. wat ik eigenlijk niet wilde. Want dan kon hij beter contact maken, zei hij. Ik zou naar een andere afdeling, maar hij wou toch graag dat ik bleef. . nou ja, dat soort gedoe.
Ook maakte hij bepaalde opmerkingen waar ik mij niet zo goed bij voelde, zoals complimenten over mijn uiterlijk, dat ik er leuk uitzie. Ik ging er niet echt op in. Ik had misschien duidelijk moeten maken dat ik er niet van gediend ben, of ben ik juist te gevoelig voor dat soort dingen? Misschien wilde hij mij juist laten inzien dat ik beter voor mezelf moet opkomen of zo.. ik weet het niet.. blijkbaar valt het wel op dat ik dat niet voldoende doe.
Nu is dat natuurlijk wel wat anders. Maar ik merk ook met dates, dat ik soms ga zoenen met iemand met wie ik niet echt wat heb, en geen nee durf te zeggen
Heeft iemand adviezen om dit te veranderen?
Laatst is er iets voorgevallen waar ik niet zo'n goed gevoel bij heb. Dit maakte mij wel bewust van hoe moeilijk ik het vind.
Tijdens mijn opname in een psychiatrische kliniek was er een mannelijke verpleegkundige die regelmatig contact met mij zocht.Dan legde hij bijvoorbeeld een arm over mijn schouder en zei 'ik doe dit net zo lang tot je mijn hand wegslaat', wat ik vervolgens niet heb gedaan, omdat ik me heel ongemakkelijk voelde en niet wist hoe te reageren. Hij zei dat we een bepaalde 'connectie' hadden en hield heel lang mijn hand vast. wat ik eigenlijk niet wilde. Want dan kon hij beter contact maken, zei hij. Ik zou naar een andere afdeling, maar hij wou toch graag dat ik bleef. . nou ja, dat soort gedoe.
Ook maakte hij bepaalde opmerkingen waar ik mij niet zo goed bij voelde, zoals complimenten over mijn uiterlijk, dat ik er leuk uitzie. Ik ging er niet echt op in. Ik had misschien duidelijk moeten maken dat ik er niet van gediend ben, of ben ik juist te gevoelig voor dat soort dingen? Misschien wilde hij mij juist laten inzien dat ik beter voor mezelf moet opkomen of zo.. ik weet het niet.. blijkbaar valt het wel op dat ik dat niet voldoende doe.
Nu is dat natuurlijk wel wat anders. Maar ik merk ook met dates, dat ik soms ga zoenen met iemand met wie ik niet echt wat heb, en geen nee durf te zeggen
Heeft iemand adviezen om dit te veranderen?
zaterdag 17 december 2016 om 18:52
Meid, je moet echt leren wel voor jezelf op te komen hoor want als je niet voor jezelf op durft te komen, en de dingen maar 'laat gebeuren', wat ik een beetje proef uit jouw verhaal, kunnen dingen gewoon ontzettend fout gaan! (ervaring!)
Wil je daarop wachten? Totdat er echt iets fout gaat?
Je moet duidelijk je grenzen aangeven en goed bepalen wat JIJ wilt. En wat betreft die dates met wie je gaat zoenen, en dat je dan geen nee durft te zeggen, dat zou ik gewoon echt niet meer doen. Hoeveel vind je jezelf waard? Wil je dit nog wel?
Dat van die psychiater dat kan ik wel begrijpen ik heb zoiets meegemaakt met een stagebegeleider en achteraf denk je ik had beter voor mezelf op moeten komen. Je moet je minder zorgen maken om wat de ander van je zou vinden/denken. En echt meer in jezelf geloven. Komt goed meid.
Wil je daarop wachten? Totdat er echt iets fout gaat?
Je moet duidelijk je grenzen aangeven en goed bepalen wat JIJ wilt. En wat betreft die dates met wie je gaat zoenen, en dat je dan geen nee durft te zeggen, dat zou ik gewoon echt niet meer doen. Hoeveel vind je jezelf waard? Wil je dit nog wel?
Dat van die psychiater dat kan ik wel begrijpen ik heb zoiets meegemaakt met een stagebegeleider en achteraf denk je ik had beter voor mezelf op moeten komen. Je moet je minder zorgen maken om wat de ander van je zou vinden/denken. En echt meer in jezelf geloven. Komt goed meid.
zaterdag 17 december 2016 om 19:16
Heb je momenteel nog hulp? Dan zou ik het daar aankaarten en ermee aan de slag gaan!
Ik had er vroeger - en soms nog - ook problemen mee. Een psycholoog heeft me erbij geholpen en verder heel veel oefenen met nee zeggen. Dat "rotgevoel" wat je hebt omdat je nee hebt gezegd gaat vanzelf weg, bij mij duurde dat gevoel in het langste geval drie dagen
En als je het vaker doet, het nee zeggen en voor jezelf op komen gaat het echt makkelijker.
Ik had er vroeger - en soms nog - ook problemen mee. Een psycholoog heeft me erbij geholpen en verder heel veel oefenen met nee zeggen. Dat "rotgevoel" wat je hebt omdat je nee hebt gezegd gaat vanzelf weg, bij mij duurde dat gevoel in het langste geval drie dagen
En als je het vaker doet, het nee zeggen en voor jezelf op komen gaat het echt makkelijker.
zaterdag 17 december 2016 om 19:49
Klinkt niet echt professioneel van die verpleger. Ik ben juist iets te assertief maar heb veel gehad aan het inzicht dat je niet direct HOEFT te reageren meestal.
Ik heb mezelf getraind in het aanvoelen of ik iets leuk vond of niet.
Daar begint het mee, ik was veel te veel bezig met het leuk voor de ander houden of niet raar overkomen.
Als ik het niet prettig : Rustig nadenken wat ik precies niet leuk vond.
Dus soort pauze nemen en niks doen of zeggen.
Desnoods zeggen: Ik vind dit gesprek niet prettig dus ik kan niet verder met je praten.
En weglopen en verder niet meer meedoen, terugtrekken.
Dan hoefde ik niet feitelijk te benoemen wat er gebeurde en zo in een welles nietes spel oid te komen.
Nee. Ik wil dit niet en ik ben even belangrijk als de ander.
Tot ikzelf voor mezelf duidelijk had wat ik precies niet leuk vond.
9 van de 10 keer betreft het mensen met wie je toch verder niets hoeft (opdringerig gedrag in het ov ofzo) en zo leerde ik mezelf serieuzer te nemen.
Die situaties zijn hoe dan ook niet leuk dus liever dat de ander denkt: Wat een raar wijf dan dat mijn grenzen overschreden worden.
Misschien heb je er wat aan.
Ik heb mezelf getraind in het aanvoelen of ik iets leuk vond of niet.
Daar begint het mee, ik was veel te veel bezig met het leuk voor de ander houden of niet raar overkomen.
Als ik het niet prettig : Rustig nadenken wat ik precies niet leuk vond.
Dus soort pauze nemen en niks doen of zeggen.
Desnoods zeggen: Ik vind dit gesprek niet prettig dus ik kan niet verder met je praten.
En weglopen en verder niet meer meedoen, terugtrekken.
Dan hoefde ik niet feitelijk te benoemen wat er gebeurde en zo in een welles nietes spel oid te komen.
Nee. Ik wil dit niet en ik ben even belangrijk als de ander.
Tot ikzelf voor mezelf duidelijk had wat ik precies niet leuk vond.
9 van de 10 keer betreft het mensen met wie je toch verder niets hoeft (opdringerig gedrag in het ov ofzo) en zo leerde ik mezelf serieuzer te nemen.
Die situaties zijn hoe dan ook niet leuk dus liever dat de ander denkt: Wat een raar wijf dan dat mijn grenzen overschreden worden.
Misschien heb je er wat aan.
