Psyche
alle pijlers
Niet-pluisgevoel bij onbekenden
dinsdag 6 juni 2023 om 18:57
Dit is een beetje een dramatisch topic, dus wees gewaarschuwd. Ik ben ook weer niet heel dramatisch, maar wel geïnteresseerd in jullie mening.
Ik vraag me iets af. Ik ben opgegroeid in een onveilige situatie waarbij het belangrijk was dat ik altijd de stemming aanvoelde en passend handelde. Op zich ben ik al heel lang wel veilig, dus er is niet zoveel aan de hand. Ik merk alleen dat dat haastige, onveilige, angstige gevoel soms terugkomt en ik vraag me af of ik daar iets mee moet. Of het altijd klopt wat ik voel.
Concrete aanleiding: ik was vandaag bij de supermarkt en voor mij in de rij was een stel. Ik kreeg rillingen van de man, terwijl hij heel normaal deed. Er was een doodenge onderhuidse spanning. Tenminste, dat voelde zo. Maar voor hetzelfde geld had hij een slecht humeur en zij hoofdpijn. Maar ik heb dan gelijk allerlei wilde verhalen in mijn hoofd en vraag me af of ik iets kan of moet doen.
Heeft iemand anders dit ook? Het is geen bemoeizucht, want ik wil het liever niet, het is ook geen bezorgdheid. Het is meer alsof er een alarm afgaat dat ik alleen kan horen.
Ik vraag me iets af. Ik ben opgegroeid in een onveilige situatie waarbij het belangrijk was dat ik altijd de stemming aanvoelde en passend handelde. Op zich ben ik al heel lang wel veilig, dus er is niet zoveel aan de hand. Ik merk alleen dat dat haastige, onveilige, angstige gevoel soms terugkomt en ik vraag me af of ik daar iets mee moet. Of het altijd klopt wat ik voel.
Concrete aanleiding: ik was vandaag bij de supermarkt en voor mij in de rij was een stel. Ik kreeg rillingen van de man, terwijl hij heel normaal deed. Er was een doodenge onderhuidse spanning. Tenminste, dat voelde zo. Maar voor hetzelfde geld had hij een slecht humeur en zij hoofdpijn. Maar ik heb dan gelijk allerlei wilde verhalen in mijn hoofd en vraag me af of ik iets kan of moet doen.
Heeft iemand anders dit ook? Het is geen bemoeizucht, want ik wil het liever niet, het is ook geen bezorgdheid. Het is meer alsof er een alarm afgaat dat ik alleen kan horen.
dinsdag 6 juni 2023 om 21:04
In het concrete voorbeeld wat je in je OP schrijft hoef je niets te doen, omdat je dan simpelweg niets kúnt doen. In andere situaties ga ik het óf uit de weg, of ik word juist extra alert op/voor de omgeving.
Ik ga uit van een soort onmogelijke dubbele gedachtengang. Ten eerste dat ik gelijk heb met mijn gevoel en dus heel goed op moet letten. Ik let extra goed op mezelf, die persoon en zijn/haar omgeving. Zodat ik iets kan doen zodra dat moet.
En ten tweede ga ik er van uit dat ik er deze keer naast zou kunnen zitten en dat alle mensen anders zijn en er misschien iets is (een geur, een beweging, bepaalde uitdrukkingen) die onbewust en onterecht iets aanzetten bij mij.
Ik weet van mezelf dat ik bij EGM (echt gruwelijke mensen) snel dingen aanvoel, terwijl ik bij ASIOM (achteraf ineens stiekem onbetrouwbare mensen) helemaal niet snel dingen opmerk. Ik heb een vriendin/collega op wiens eerste gevoel ik tot nu toe blind kan vertrouwen. Die heeft soms na een kwartier al door dat personen die ik een half jaar lang betrouwbaar en aardig vind een heel bijzondere agenda hebben.
Ik ga uit van een soort onmogelijke dubbele gedachtengang. Ten eerste dat ik gelijk heb met mijn gevoel en dus heel goed op moet letten. Ik let extra goed op mezelf, die persoon en zijn/haar omgeving. Zodat ik iets kan doen zodra dat moet.
En ten tweede ga ik er van uit dat ik er deze keer naast zou kunnen zitten en dat alle mensen anders zijn en er misschien iets is (een geur, een beweging, bepaalde uitdrukkingen) die onbewust en onterecht iets aanzetten bij mij.
Ik weet van mezelf dat ik bij EGM (echt gruwelijke mensen) snel dingen aanvoel, terwijl ik bij ASIOM (achteraf ineens stiekem onbetrouwbare mensen) helemaal niet snel dingen opmerk. Ik heb een vriendin/collega op wiens eerste gevoel ik tot nu toe blind kan vertrouwen. Die heeft soms na een kwartier al door dat personen die ik een half jaar lang betrouwbaar en aardig vind een heel bijzondere agenda hebben.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 6 juni 2023 om 21:11
Heb je dan ook echt het gevoel dat zij in 'gevaar' is of in een slechte/toxische gezinssituatie zit met deze persoon? Of dat er eventuele kinderen in gevaar zijn?cuculuscanorus schreef: ↑06-06-2023 18:57Ik kreeg rillingen van de man, terwijl hij heel normaal deed. Er was een doodenge onderhuidse spanning. Tenminste, dat voelde zo. Maar ik heb dan gelijk allerlei wilde verhalen in mijn hoofd en vraag me af of ik iets kan of moet doen.
Het is meer alsof er een alarm afgaat dat ik alleen kan horen.
Ik heb een goede jeugd gehad en ben niet onveilig gehecht maar ik herken het gevoel wat jij hierboven beschrijft wel. Het gevoel dat er iets niet in de haak is, een soort unheimisch gevoel. Een engerd, simpel gezegd
Het klinkt echt heel dom
en ook ver gezocht wat ik nu ga zeggen, dat weet ik. En voel me een beetje een doos maar bij de OP en mijn eigen onderbuikgevoel wat ik dan heb moet ik gelijk denken aan het boek achter gesloten deuren van BA Paris (nu is dat een roman en een extreme situatie) maar het verhaal en de situatie in dit boek omschrijft wel min of meer het alarmbel-idee wat bij mij -helaas- ook altijd klopte.
dinsdag 6 juni 2023 om 21:16
Wat ik wel heb, en heel veel vrouwen hebben dat, volgens mij, dat je voelt dat er achter een blik, een praatje, iets “ viezerigs “ zit. En dat je daar dan niets mee kunt want je wil niet zeggen “ praat niet tegen me “ oid.
Wat denk je dat je gezien of gevoeld hebt : ingehouden woede ?
Wat denk je dat je gezien of gevoeld hebt : ingehouden woede ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 7 juni 2023 om 20:52
.Shanti_Vivanti schreef: ↑06-06-2023 20:59ik ben ooit overvallen door een groep jongens op klaarlichte dag. Ik zat op een bankje, wilde net opstaan toen zij rechts langs het grasveld aankwamen lopen waar ik zat. Op 1 of andere manier, ging ik weer zitten en heb gewacht tot ze voorbij waren. Geen idee waarom...ik voelde me niet eens heel onveilig, maar ik had zoiets van: ik wacht wel even.
Vervolgens waren zij voorbij en ben ik gaan lopen. Nooit meer achterom gekeken, want wat ik al zei: het was puur intuitie maar het was ook niet zo dat ik meteen doodsbang was. Opeens armen om mijn nek van achteren , geworstel en toen renden ze langs mee heen met mn tas.
Zo gek.....toch, onbewust voelde ik blijkbaar aan dat ze niet pluis waren omdat ik besloot te blijven zitten en wachten tot ze voorbij waren.
Dit heb ik ook gehad met zo’n voorgevoel. En ook daarna van achteren. Vond het ook heel apart, de situatie was heel normaal. Toch niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
