Psyche
alle pijlers
Nieuw jaar, nieuw topic. Op naar 2019!
donderdag 4 januari 2018 om 16:44
Bijna precies een jaar geleden opende ik hier mijn eerste topic.
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 22 augustus 2018 om 19:30
Begin nu te twijfelen of ik 't pb'en wel goed gedaan heb...
Maar vroeg me afgelopen maandag eigenlijk af of - gezien de omstandigheden - je/jullie hoofd er naar zou staan om jullie jubileum te vieren. Vond het lastig om het hier in dit topic te vragen, bang om je (eventueel) voor het hoofd te stoten. Fijn om te horen dat jullie maandag nog weg zijn geweest.
In this mad house we must all survive
woensdag 22 augustus 2018 om 19:35
Wat fijn dat je hulp krijgt en hebt gekregen van je moeder en vriendin.
Je bent groots in jezelf zijn, elke dag weer opnieuw. Ik vind het knap hoe je tegen die rotziekte vecht, dat je ondanks de ***-momenten op humoristische maar realistische wijze ons op de hoogte houdt. Weet niet zo goed wat en hoe ik ('t) moet zeggen, maar vind je ongelooflijk sterk en ik hoop dat je er nog zo lang mogelijk bent.
Je bent groots in jezelf zijn, elke dag weer opnieuw. Ik vind het knap hoe je tegen die rotziekte vecht, dat je ondanks de ***-momenten op humoristische maar realistische wijze ons op de hoogte houdt. Weet niet zo goed wat en hoe ik ('t) moet zeggen, maar vind je ongelooflijk sterk en ik hoop dat je er nog zo lang mogelijk bent.
In this mad house we must all survive
woensdag 22 augustus 2018 om 20:48
Lieve AnnA, je doet elke dag al grootse dingen. 
Grootsheid zit niet altijd in aparte activiteiten en zeker niet in jouw geval.
In de omgang met je man, kinderen, hier op het forum, je omgang met je ziekte , je rekenlessen en in het algemeen je persoonlijkheid en in vast nog veel andere dingen ben je (meer dan) groots. Doe wat je hart je ingeeft.
Grootsheid zit niet altijd in aparte activiteiten en zeker niet in jouw geval.In de omgang met je man, kinderen, hier op het forum, je omgang met je ziekte , je rekenlessen en in het algemeen je persoonlijkheid en in vast nog veel andere dingen ben je (meer dan) groots. Doe wat je hart je ingeeft.
ook al zijn die, zeker nu, niet altijd makkelijk.
donderdag 23 augustus 2018 om 16:15
Anna, ik wilde je niet aanpraten dat je iets groots moest gaan doen.
Maarten zegt dat zijn motivatie schuldgevoel was, schuldgevoel omdat hij het wel redde en anderen niet. Ik denk dat ik in jouw plaats zou denken ‘donder op met je schuldgevoel’ - terwijl ik tegelijkertijd bewondering heb voor zijn actie.
Maarten zegt dat zijn motivatie schuldgevoel was, schuldgevoel omdat hij het wel redde en anderen niet. Ik denk dat ik in jouw plaats zou denken ‘donder op met je schuldgevoel’ - terwijl ik tegelijkertijd bewondering heb voor zijn actie.
donderdag 23 augustus 2018 om 22:26
Lieve Anna,
Vanaf je eerste topic ben ik al een stille meelezer. Nog nooit wat gepost, want alles wat ik kan bedenken lijkt zo banaal en dertien in een dozijn..natuurlijk is het verschrikkelijk en heel oneerlijk, maar dat weet je allang.
Nu ik je bericht over de uitzaaiingen las, wil ik je toch laten weten dat ik meelees, me afvraag hoe het met je is en blij ben als je een update plaatst (hoewel blij misschien niet het goede woord is).
Ik wens je heel veel mooie momenten met je gezin toe en veel wijsheid bij het nemen van beslissingen over alles wat er op je pad gaat komen. Volgens mij ben je een verstandige, sterke vrouw en heb je lieve mensen om je heen die je kunnen en ook graag willen helpen waar nodig.
Dikke
en op naar 2019!
Vanaf je eerste topic ben ik al een stille meelezer. Nog nooit wat gepost, want alles wat ik kan bedenken lijkt zo banaal en dertien in een dozijn..natuurlijk is het verschrikkelijk en heel oneerlijk, maar dat weet je allang.
Nu ik je bericht over de uitzaaiingen las, wil ik je toch laten weten dat ik meelees, me afvraag hoe het met je is en blij ben als je een update plaatst (hoewel blij misschien niet het goede woord is).
Ik wens je heel veel mooie momenten met je gezin toe en veel wijsheid bij het nemen van beslissingen over alles wat er op je pad gaat komen. Volgens mij ben je een verstandige, sterke vrouw en heb je lieve mensen om je heen die je kunnen en ook graag willen helpen waar nodig.
Dikke
en op naar 2019!
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
vrijdag 24 augustus 2018 om 16:19
Je hebt het me ook niet aangepraat hoor Eze, het was iets wat al vaker door mijn hoofd ging. Tegenwoordig hoor je zoveel verhalen (vooral op social media, en ik ben die laatste facebookloze Nederlander) van mensen die ziek zijn en dan ineens een actie op zetten, of iets anders bijzonders doen, wat iedereen dan zo 'mooi' vind. En dan heb ik het gevoel dat ik zo.... niks doe. Hoewel ik pas nog droomde dat er een film uitkwam over mijn leven, gebaseerd op mijn stukjes hier op het vivaforum 
Vandaag bij de dermatoloog geweest vanwege de pleisterallergie. Daar kwam eigenlijk weinig uit. Er was al bijna een concreet plan om allerlei allergietesten uit te voeren, toen er ineens werd gezegd dat ik voor die test wel een paar maanden chemovrij moet zijn. Eh.... vrij zinloos dus. Had niet het idee dat ze het dossier echt gelezen had, aangezien zij het had over 'dan doen we de test over een maand of 7' en 'dan testen we meteen waar e nog meer allemaal allergisch voor bent'. Later bedacht ik dat ik natuurlijk gewoon even bot had moeten zeggen dat ik over 7 maanden misschien al dood was, dan was de situatie misschien iets meer doorgedrongen. Heb wel een creme voorgeschreven gekregen tegen de jeuk, dus daar ga ik het dan maar mee doen. En nog even met de verpleegkundigen zelf in gesprek.
Er is iets wat ik me al een tijdje afvraag en ik hoop dat ik dit goed kan verwoorden, want ik wil niemand voor het hoofd stoten. Mijn schoonfamilie is gelovig, ik en man niet. Dat heeft verder nooit tot problemen ofzo geleid, hoewel ik zeker weet dat mijn schoonmoeder het jammer vindt. Maar ik krijg van die kant van de familie dus regelmatig kaartjes met teksten als 'we zijn bij je in gebed' of 'we bidden voor je'. Wat is het doel van dat soort teksten? Ik kan er zelf niets mee, dus waarom vertel je me dit? Op goede momenten denk ik 'ok, fijn voor je, lief bedoeld', maar op slechte momenten denk ik 'waarom vertel je me dit? Wil je me bekeren? Is dit een stil verwijt dat ik vast geen kanker had gehad als ik wel in God had geloofd?' (waarbij ik er, voor de duidelijkheid, van overtuigd ben dat dat laatste absoluut niet hun bedoeling is).
Of is het een gewoonte omdat ze gewend zij dat soort dingen op een kaart te zetten en zit er verder niets achter?
Iemand hier die deze vraag kan beantwoorden? En kan ik het maken om een keer te zeggen dat ik dat soort teksten eigenlijk heel vervelend vind? Of is dat echt not done?
Vandaag bij de dermatoloog geweest vanwege de pleisterallergie. Daar kwam eigenlijk weinig uit. Er was al bijna een concreet plan om allerlei allergietesten uit te voeren, toen er ineens werd gezegd dat ik voor die test wel een paar maanden chemovrij moet zijn. Eh.... vrij zinloos dus. Had niet het idee dat ze het dossier echt gelezen had, aangezien zij het had over 'dan doen we de test over een maand of 7' en 'dan testen we meteen waar e nog meer allemaal allergisch voor bent'. Later bedacht ik dat ik natuurlijk gewoon even bot had moeten zeggen dat ik over 7 maanden misschien al dood was, dan was de situatie misschien iets meer doorgedrongen. Heb wel een creme voorgeschreven gekregen tegen de jeuk, dus daar ga ik het dan maar mee doen. En nog even met de verpleegkundigen zelf in gesprek.
Er is iets wat ik me al een tijdje afvraag en ik hoop dat ik dit goed kan verwoorden, want ik wil niemand voor het hoofd stoten. Mijn schoonfamilie is gelovig, ik en man niet. Dat heeft verder nooit tot problemen ofzo geleid, hoewel ik zeker weet dat mijn schoonmoeder het jammer vindt. Maar ik krijg van die kant van de familie dus regelmatig kaartjes met teksten als 'we zijn bij je in gebed' of 'we bidden voor je'. Wat is het doel van dat soort teksten? Ik kan er zelf niets mee, dus waarom vertel je me dit? Op goede momenten denk ik 'ok, fijn voor je, lief bedoeld', maar op slechte momenten denk ik 'waarom vertel je me dit? Wil je me bekeren? Is dit een stil verwijt dat ik vast geen kanker had gehad als ik wel in God had geloofd?' (waarbij ik er, voor de duidelijkheid, van overtuigd ben dat dat laatste absoluut niet hun bedoeling is).
Of is het een gewoonte omdat ze gewend zij dat soort dingen op een kaart te zetten en zit er verder niets achter?
Iemand hier die deze vraag kan beantwoorden? En kan ik het maken om een keer te zeggen dat ik dat soort teksten eigenlijk heel vervelend vind? Of is dat echt not done?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 24 augustus 2018 om 16:39
Als het je tegen de borst stuit, kun je dat zeker aangeven. Al ken ik je schoonfamilie niet en weet ik niet hoe vrij je je voelt om te zeggen wat je wilt zeggen.
Als ik zoiets zeg als 'ik bid voor je' (ik geloof maar voel me niet vastzitten aan één of ander dogma) dan bedoel ik dat ik aan diegene denk en die persoon goeds toewens. Het is - tenminste dat is hoe ik het beleef- ook een manier om onmacht te kanaliseren en dat niet op de degene die het betreft af te wentelen. 'ik leef mee, het raakt me, ik vind het kut maar je overladen met wat ik er van vind/voel/zou willen/je toewens heeft geen zin. Omdat het is wat het is. En daar geef me aan over. Het is niet aan mij, hoe betrokken ik me ook voel.'
Dat zijn mijn intenties t.a.v. 'voor een ander bidden'. Het heeft bij mij geen ene mallemoer te maken met de ander een geloof in te duwen.
Als je mijn (schoon)familie zou zijn zou ik graag hebben dat je je vrij voelt om te zeggen dat je dat soort uitspraken liever niet hebt van me. En dat zou ik zeker ook respecteren.
Als ik zoiets zeg als 'ik bid voor je' (ik geloof maar voel me niet vastzitten aan één of ander dogma) dan bedoel ik dat ik aan diegene denk en die persoon goeds toewens. Het is - tenminste dat is hoe ik het beleef- ook een manier om onmacht te kanaliseren en dat niet op de degene die het betreft af te wentelen. 'ik leef mee, het raakt me, ik vind het kut maar je overladen met wat ik er van vind/voel/zou willen/je toewens heeft geen zin. Omdat het is wat het is. En daar geef me aan over. Het is niet aan mij, hoe betrokken ik me ook voel.'
Dat zijn mijn intenties t.a.v. 'voor een ander bidden'. Het heeft bij mij geen ene mallemoer te maken met de ander een geloof in te duwen.
Als je mijn (schoon)familie zou zijn zou ik graag hebben dat je je vrij voelt om te zeggen dat je dat soort uitspraken liever niet hebt van me. En dat zou ik zeker ook respecteren.
vrijdag 24 augustus 2018 om 16:46
vrijdag 24 augustus 2018 om 16:58
Graag gedaan Anna! Dat is het mooie van fora als deze, dat je redelijk anoniem een vraag kan stellen en er misschien wel nieuwe invalshoeken opduiken.
Wat betrekt die pleister allergie...dat lijken me echt van die rottige neus-op-de-feiten momenten. Ik zou me op zo'n moment best alleen voelen. Want kennelijk heeft die arts niet door hoe je situatie nu is. En wat zo'n uitspraak met je doet.
Niet dat ik je zielig vind. Maar dit zijn wel van die wrange momenten. Het kost jou tijd en energie om jezelf er heen te krijgen en dan een dusdanig nikszeggends consult...
Wat betrekt die pleister allergie...dat lijken me echt van die rottige neus-op-de-feiten momenten. Ik zou me op zo'n moment best alleen voelen. Want kennelijk heeft die arts niet door hoe je situatie nu is. En wat zo'n uitspraak met je doet.
Niet dat ik je zielig vind. Maar dit zijn wel van die wrange momenten. Het kost jou tijd en energie om jezelf er heen te krijgen en dan een dusdanig nikszeggends consult...
vrijdag 24 augustus 2018 om 17:06
Ik vermoed dat de kaartjes van jouw schoonfamilie bedoelt zijn, wij denken aan je.
Geen verwijt, had maar gelooft dan had je dit niet gehad, ik denk helemaal niet dat dit er achter zit.
ik stuur kaartjen ook met teksten, niet alleen teksten vanuit mijn geloof maar ook wel andere teksten of gedachtes.
Kaarten, waar jij het overhad, Kanker heb je niet alleen, die krijg ik nietend uit mijn strot, laat staan op een kaart.
Geen verwijt, had maar gelooft dan had je dit niet gehad, ik denk helemaal niet dat dit er achter zit.
ik stuur kaartjen ook met teksten, niet alleen teksten vanuit mijn geloof maar ook wel andere teksten of gedachtes.
Kaarten, waar jij het overhad, Kanker heb je niet alleen, die krijg ik nietend uit mijn strot, laat staan op een kaart.
vrijdag 24 augustus 2018 om 17:16
vrijdag 24 augustus 2018 om 17:27
Ze voelen zich waarschijnlijk onmachtig Anna, net als denk ik iedereen. Door te bidden voor jou, hopen ze misschien dat hun God iets voor jou kan doen, iets wat ze zelf dus niet kunnen.
Als je daar in gelooft is het misschien wel ‘rustgevend’. Dat je toch iéts hebt kunnen doen.
Ik ben zelf niet gelovig, maar af en toe denk ik dat het ‘fijn’ of ‘makkelijk’ is dat je in iets gelooft. Dat je daar moed/hoop/geruststelling uit put. Of misschien wel boos tegen kan worden. Maar aan de andere kant denk ik ‘hoe gaan zij om met vreselijke dingen die gebeuren’? Is dat dan ook ‘Gods wil’? En waarom dan? Vind hij jou niet leuk genoeg, heb je niet gebeden, moet je worden ‘gestraft’?
Ik blijf maar gewoon ongelovig.
Als je daar in gelooft is het misschien wel ‘rustgevend’. Dat je toch iéts hebt kunnen doen.
Ik ben zelf niet gelovig, maar af en toe denk ik dat het ‘fijn’ of ‘makkelijk’ is dat je in iets gelooft. Dat je daar moed/hoop/geruststelling uit put. Of misschien wel boos tegen kan worden. Maar aan de andere kant denk ik ‘hoe gaan zij om met vreselijke dingen die gebeuren’? Is dat dan ook ‘Gods wil’? En waarom dan? Vind hij jou niet leuk genoeg, heb je niet gebeden, moet je worden ‘gestraft’?
Ik blijf maar gewoon ongelovig.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 24 augustus 2018 om 23:00
Mijn vader krijgt ook vaak te horen dat mensen voor hem bidden. Eigenlijk is het gewoon goed bedoeld. Ik denk dat het uit machteloosheid is bedoeld. Ik ben niet gelovig maar kan me wel voorstellen dat sommige mensen er veel kracht uit halen.
Waar heb je die pleisters voor nodig Anna? Heb ik daar ergens overheen gelezen? Balen dat je er allergisch voor bent. Bij gewone pleisters bestaan er wel varianten voor mensen die allergisch zijn.
Waar heb je die pleisters voor nodig Anna? Heb ik daar ergens overheen gelezen? Balen dat je er allergisch voor bent. Bij gewone pleisters bestaan er wel varianten voor mensen die allergisch zijn.
vrijdag 24 augustus 2018 om 23:09
Ik snap je gevoel metn wat moet ik met die tekst.
Het is dan ook moeilijk om het "anders" te lezen/zien.
Fijn dat Hanke je heeft kunnen helpen tot een "ander" inzicht.
Stomme dermatoloog.
Pleisterallergie is niet fijn......reageer ook regelmatig op pleisters. En dat jeukt enorm en is erg gevoelig op sommige plekken.
Wens je een fijn weekend met je gezin en alle dierbare om je heen
Het is dan ook moeilijk om het "anders" te lezen/zien.
Fijn dat Hanke je heeft kunnen helpen tot een "ander" inzicht.
Stomme dermatoloog.
Pleisterallergie is niet fijn......reageer ook regelmatig op pleisters. En dat jeukt enorm en is erg gevoelig op sommige plekken.
Wens je een fijn weekend met je gezin en alle dierbare om je heen
zaterdag 25 augustus 2018 om 08:51
Dat bidden daar ben ik laatst ook pas achter gekomen. Iemand in mijn omgeving werd opeens ziek en lag kritiek. Zelf kan je dan niets, maar gelovigen kunnen vanalles. Er werd gebeden, kaarsjes gebrand en missen opgedragen. Hoewel ik er totaal niet in geloof zag ik toen dat het inderdaad een manier is om met onmacht om te gaan. En dat het inderdaad niet bedoeld is om te bekeren oid, maar alleen maar om aan te geven dat je meeleeft en binnen jouw mogelijkheden alles probeert om de zieke te helpen. Idd de gelovige vorm van ik denk aan je.
Maar in mijn omgeving iig zouden de gelovigen best snappen als je daar geen behoefte aan hebt. Dus als het jou geen fijn gevoel geeft dan moet je dat gewoon aangeven.
Maar in mijn omgeving iig zouden de gelovigen best snappen als je daar geen behoefte aan hebt. Dus als het jou geen fijn gevoel geeft dan moet je dat gewoon aangeven.
roelanje wijzigde dit bericht op 25-08-2018 08:56
Reden: Te snel
Reden: Te snel
22.58% gewijzigd
Het leven is niet eerlijk
zaterdag 25 augustus 2018 om 16:44
Jeetje Anna, ben een paar weken door vakantie hier afwezig geweest en lees nu je laatste uitslagen.
Stiekem ga je er toch een beetje vanuit, dat als het al zolang goed gaat, het toch misschien wel weer goed komt of gewoon nog jaren gaat duren....
Veel sterkte met deze klap, ook voor je man en jongens.
Stiekem ga je er toch een beetje vanuit, dat als het al zolang goed gaat, het toch misschien wel weer goed komt of gewoon nog jaren gaat duren....
Veel sterkte met deze klap, ook voor je man en jongens.
zaterdag 25 augustus 2018 om 18:05
Ik denk ook dat je de 'ik bid voor je' teksten wel positief kan interpreteren. Mijn familie (ouders, ooms en tantes) zijn ook gelovig, man en ik doen er niks mee. Ik ben zelf chronisch pijnpatiënt, krijg wel eens kaartjes van tantes waar dan ook op staat, we bidden voor je. Ik zie het als een manier van medeleven, ze kunnen weinig voor je doen, staan machteloos, dit is het enige wat ze kunnen doen. Ik heb het zelf tenminste nooit gezien als dat ze mij willen bekeren, of als iets negatiefs. Het is in mij ogen hun manier van meeleven. Hun manier om ergens aan vast te houden.
Misschien helpt het jou om het op een iets andere manier te kunnen zien. Stomme dermatoloog
Iets met je inlezen ofzo.....
Misschien helpt het jou om het op een iets andere manier te kunnen zien. Stomme dermatoloog
Iets met je inlezen ofzo.....
zondag 26 augustus 2018 om 12:43
Ik sluit me aan bij Hanke. Mijn ervaring is dat daar helemaal niets negatiefs achter steekt.
Mijn zoon gaat naar een Christelijke school in Engeland en ik heb ontdekt dat in tegenstelling tot veel scholen in Nederland de overgrote meerderheid van de families daar ook écht gelovig is; voor mij toch wel een cultuurshock. Een groepje ouders komt elke maand bij elkaar om te bidden - voor zowel de klas als geheel als voor elk kind individueel. Ik kan daar helemaal niets mee, maar zij geven zo uiting aan dat ze het allerbeste hopen en wensen voor de klas, en ook voor mijn kind. Het staat ver buiten mijn eigen belevingswereld, maar er zit niets dan liefde achter - en dat vind ik dan weer heel fijn, dat mijn zoon is opgenomen in hun gemeenschap.
Volgens mij doet jouw schoonfamilie dit uit liefde voor jou. Dit is hun ritueel waarmee zij hun verbondenheid met jou en hun onmacht over jouw situatie kunnen uiten. Dat ze dit in kaartjes aan jou melden is hun manier van zeggen 'kut voor je', 'we leven met je mee' of 'ik wou dat het anders was'.
Mijn zoon gaat naar een Christelijke school in Engeland en ik heb ontdekt dat in tegenstelling tot veel scholen in Nederland de overgrote meerderheid van de families daar ook écht gelovig is; voor mij toch wel een cultuurshock. Een groepje ouders komt elke maand bij elkaar om te bidden - voor zowel de klas als geheel als voor elk kind individueel. Ik kan daar helemaal niets mee, maar zij geven zo uiting aan dat ze het allerbeste hopen en wensen voor de klas, en ook voor mijn kind. Het staat ver buiten mijn eigen belevingswereld, maar er zit niets dan liefde achter - en dat vind ik dan weer heel fijn, dat mijn zoon is opgenomen in hun gemeenschap.
Volgens mij doet jouw schoonfamilie dit uit liefde voor jou. Dit is hun ritueel waarmee zij hun verbondenheid met jou en hun onmacht over jouw situatie kunnen uiten. Dat ze dit in kaartjes aan jou melden is hun manier van zeggen 'kut voor je', 'we leven met je mee' of 'ik wou dat het anders was'.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 27 augustus 2018 om 14:48
Ik denk dat je het meer moet zien als iets waar ze zelf houvast aan hebben in deze moeilijke tijd waarin zij zichzelf ook zoekende en onmachtig voelen met hun angsten en verdriet. Ik begrijp ook dat jij als niet gelovige er weinig mee kan, en erger nog, geneigd bent om er een (waarde)oordeel uit te halen waar je niks mee kan.
Ik zou dit soort kaartjes/teksten laten voor wat het voor hun is; een eigen houvast en manier om te dealen met hun verdriet en angsten. Niet meer en niet minder. Het staat je natuurlijk absoluut vrij om aan te geven dat jij je er niet fijn bij voelt. Ik zou het niet doen zolang ze jou niets opdringen en het zien als hun manier van omgaan met.
Ik zou dit soort kaartjes/teksten laten voor wat het voor hun is; een eigen houvast en manier om te dealen met hun verdriet en angsten. Niet meer en niet minder. Het staat je natuurlijk absoluut vrij om aan te geven dat jij je er niet fijn bij voelt. Ik zou het niet doen zolang ze jou niets opdringen en het zien als hun manier van omgaan met.
