Psyche
alle pijlers
Nieuwe baan na depressie/burnout
vrijdag 23 februari 2018 om 17:27
Ik heb hier al vaker meegeschreven over het feit dat ik na de geboorte van mijn jongste zoontje ( juni ) in een postnatale depressie ben beland. Hele nare heftige periode gehad met veel angst en paniekaanvallen. Anti depressiva, oxazepam en slaappillen gehad. Sinds een maand of drie kan ik zeggen dat ik weer gelukkig ben, ik geniet van de kinderen en het gezinsleven.
Ik zit nu in de ww ( contract was niet verlengt ) en ben aan het solliciteren. Nu had ik vandaag een gesprek en heb het gevoel dat er een aanbieding uit gaat komen. Aan de ene kant wil ik heel graag weer werken, aan de andere kant ben ik ook bang.
In drukke omgevingen heb ik nog steeds dat ik snel paniekerig wordt, ik kan weinig aan. Overzie soms bepaalde drukke situaties niet. Ook slaap ik nog steeds heel slecht. Na een drukke dag voel ik mij opgejaagd. Ik heb soms last van derealisatie, denk ik. Ik hoor mijzelf dan heel erg praten en de omgeving voelt vreemd en zweverig aan.
Ik heb verder geen therapie of iets, nog wel antidepressiva.
Wie heeft ervaring met een nieuwe baan na een depressie of burn out? Ik ben zo bang dat ik na 2 weken werken instort en terug bij af ben. En mij dan bij een nieuwe werkgever ziek te melden. Alsof ze een kat in de zak hebben gekocht. Ben bang om uit mijn vertrouwde cocon te komen die nu zo veilig voelt. Ik voel mij nog niet 100% beter, maar denk ook dat ik dat pas kan worden als ik ook weer ga werken....
Ik zit nu in de ww ( contract was niet verlengt ) en ben aan het solliciteren. Nu had ik vandaag een gesprek en heb het gevoel dat er een aanbieding uit gaat komen. Aan de ene kant wil ik heel graag weer werken, aan de andere kant ben ik ook bang.
In drukke omgevingen heb ik nog steeds dat ik snel paniekerig wordt, ik kan weinig aan. Overzie soms bepaalde drukke situaties niet. Ook slaap ik nog steeds heel slecht. Na een drukke dag voel ik mij opgejaagd. Ik heb soms last van derealisatie, denk ik. Ik hoor mijzelf dan heel erg praten en de omgeving voelt vreemd en zweverig aan.
Ik heb verder geen therapie of iets, nog wel antidepressiva.
Wie heeft ervaring met een nieuwe baan na een depressie of burn out? Ik ben zo bang dat ik na 2 weken werken instort en terug bij af ben. En mij dan bij een nieuwe werkgever ziek te melden. Alsof ze een kat in de zak hebben gekocht. Ben bang om uit mijn vertrouwde cocon te komen die nu zo veilig voelt. Ik voel mij nog niet 100% beter, maar denk ook dat ik dat pas kan worden als ik ook weer ga werken....
vrijdag 23 februari 2018 om 17:36
Kan altijd gebeuren. Ik kreeg na mijn burnout binnen een paar weken een andere fysieke aandoening die daar los van stond en waardoor ik weer een aantal weken was uitgeschakeld. Garanties zijn er sowieso niet. Het verbaast mij wel dat je geen gesprekken hebt met een therapeut zodat je je op dit soort zaken kunt voorbereiden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 23 februari 2018 om 17:55
vrijdag 23 februari 2018 om 17:56
Destijds besloten dat nadat mijn contract zou stoppen ik beter gemeld zou worden. Het uwv zou mij sowieso al niet lang in de ziektewet houden. Toen ik daar was voor controle of het bevallingsgerelateerd was zei die arts al dat ik wat hun betreft geen reden had om ziek te zijn. Ook al had ik allemaal psychische klachten. Het was geen reden om mijn werk niet te kunnen doen. Hij zei, als je nou vrachtwagenchauffeur was en op de weg moest letten was het anders, maar achter een computer kan je gewoon zitten.
vrijdag 23 februari 2018 om 18:03
Nou ja zeg, wat een onzin zeg!stokske schreef: ↑23-02-2018 17:56Destijds besloten dat nadat mijn contract zou stoppen ik beter gemeld zou worden. Het uwv zou mij sowieso al niet lang in de ziektewet houden. Toen ik daar was voor controle of het bevallingsgerelateerd was zei die arts al dat ik wat hun betreft geen reden had om ziek te zijn. Ook al had ik allemaal psychische klachten. Het was geen reden om mijn werk niet te kunnen doen. Hij zei, als je nou vrachtwagenchauffeur was en op de weg moest letten was het anders, maar achter een computer kan je gewoon zitten.
Je had je echt ziek moeten melden, je doet je zo ernstig tekort.
vrijdag 23 februari 2018 om 18:09
De baan is overigens voor 3 dagen en zeker geen moeilijke stof, iets wat ik normaal gesproken makkelijk zou kunnen. Iedereen zegt dat ik heel onzeker ben door wat er is voorgevallen en denk dat ik niks kan, dat voel ik ook zeker zo.
Door te werken krijg je meer zelfvertrouwen. Ook is het koudwatervrees natuurlijk. Daarnaast heb ik ook al maanden niks gedaan, waardoor je snel overprikkelt raakt. Daardoor is iets als een sollicitatiegesprek een soort marathon. Therapie heb ik wel gehad maar ben ook weer ‘beter’ verklaard. In principe functioneer ik goed en ben ik ook stabiel. Ik ben alleen niet de sterke vrouw die ik hiervoor was.
Door te werken krijg je meer zelfvertrouwen. Ook is het koudwatervrees natuurlijk. Daarnaast heb ik ook al maanden niks gedaan, waardoor je snel overprikkelt raakt. Daardoor is iets als een sollicitatiegesprek een soort marathon. Therapie heb ik wel gehad maar ben ook weer ‘beter’ verklaard. In principe functioneer ik goed en ben ik ook stabiel. Ik ben alleen niet de sterke vrouw die ik hiervoor was.
vrijdag 23 februari 2018 om 18:25
Het is natuurlijk de vraag of je die sterke vrouw weer moet willen worden... Sterk zijn is noet altijd het ultieme doel. Het zorgt er namelijk ook voor dat je jezelf flink voorbij kan lopen.
Ik heb een andere situatie gehad afgelopen jaar. Ben ik korte tijd allebei mijn ouders verloren (beiden aan kanker, beiden na een kort ziekbed). Ik ben uiteindelijk net zo lang doorgegaan, sterk geweest, tot mijn lijf zei "kappen nou!". Ik heb weken plat gelegen (aan de morfine) vanwege extreme rugklachten en ben daarna nog lange tijd thuis gebleven omdat ik psychisch niet echt mezelf was. Na bijna een jaar ben ik sindskort weer aan het werk en ik vond het heel heftig. Nou heb ik ook heftig werk dus dat scheelt misschien maar ik voelde me de eerste weken op het werk echt niet mezelf. Ik was onzeker, angstig, achterdochtig en ontzettend moe als ik thuis kwam. Nu na 6 weken kan ik gelukkig zeggen dat ik meer rust ervaar. Mezelf weer een beetje terug begin te vinden... Gelukkig was onze bedrijfsarts ontzettend meelevend.
Krijg je bij je nieuwe werkgever een proefperiode?
Ik heb een andere situatie gehad afgelopen jaar. Ben ik korte tijd allebei mijn ouders verloren (beiden aan kanker, beiden na een kort ziekbed). Ik ben uiteindelijk net zo lang doorgegaan, sterk geweest, tot mijn lijf zei "kappen nou!". Ik heb weken plat gelegen (aan de morfine) vanwege extreme rugklachten en ben daarna nog lange tijd thuis gebleven omdat ik psychisch niet echt mezelf was. Na bijna een jaar ben ik sindskort weer aan het werk en ik vond het heel heftig. Nou heb ik ook heftig werk dus dat scheelt misschien maar ik voelde me de eerste weken op het werk echt niet mezelf. Ik was onzeker, angstig, achterdochtig en ontzettend moe als ik thuis kwam. Nu na 6 weken kan ik gelukkig zeggen dat ik meer rust ervaar. Mezelf weer een beetje terug begin te vinden... Gelukkig was onze bedrijfsarts ontzettend meelevend.
Krijg je bij je nieuwe werkgever een proefperiode?
vrijdag 23 februari 2018 om 18:26
Het is juist goed dat je niet meer de persoon bent die je hier voor was. Anders dan zou je zo weer in een burn out raken. Gewoon rustig er aan beginnen, en op tijd je je grenzen aangeven en je ontspanning zoeken.stokske schreef: ↑23-02-2018 18:09De baan is overigens voor 3 dagen en zeker geen moeilijke stof, iets wat ik normaal gesproken makkelijk zou kunnen. Iedereen zegt dat ik heel onzeker ben door wat er is voorgevallen en denk dat ik niks kan, dat voel ik ook zeker zo.
Door te werken krijg je meer zelfvertrouwen. Ook is het koudwatervrees natuurlijk. Daarnaast heb ik ook al maanden niks gedaan, waardoor je snel overprikkelt raakt. Daardoor is iets als een sollicitatiegesprek een soort marathon. Therapie heb ik wel gehad maar ben ook weer ‘beter’ verklaard. In principe functioneer ik goed en ben ik ook stabiel. Ik ben alleen niet de sterke vrouw die ik hiervoor was.
vrijdag 23 februari 2018 om 18:31
De drempelvrees die jij nu voelt, is echt heel normaal en hoort bij je herstel. Je moet uit die veilige cocon, zoals je het zelf noemt, en dat is eng.
Toch zul je zien dat je het best kunt. In de eerste maanden zal het je wel even heel veel energie kosten, maar dat geldt voor elke nieuwe baan. En daarna zal alles langzaam aan weer op zijn plek vallen.
Ik zou je adviseren om iets van begeleiding te zoeken tijdens die eerste maanden. Een onpartijdige derde die jou kan helpen relativeren en je gerust kan stellen mbt wat je voelt en of dat bij de depressie en herstel hoort, of dat het normale “nieuwe baan” gevoelens zijn.
Toch zul je zien dat je het best kunt. In de eerste maanden zal het je wel even heel veel energie kosten, maar dat geldt voor elke nieuwe baan. En daarna zal alles langzaam aan weer op zijn plek vallen.
Ik zou je adviseren om iets van begeleiding te zoeken tijdens die eerste maanden. Een onpartijdige derde die jou kan helpen relativeren en je gerust kan stellen mbt wat je voelt en of dat bij de depressie en herstel hoort, of dat het normale “nieuwe baan” gevoelens zijn.
vrijdag 23 februari 2018 om 20:27
