Psyche
alle pijlers
nu ik zelf moeder ben...
zondag 15 maart 2009 om 09:07
nu ik zelf moeder ben ... hoewel mn meisje nog maar ruim twee maanden is ... begrijp ik opeens meer van mn eigen moeder. De diepe liefde voor je kind, bezorgdheid, je wensen voor haar toekomst, en nog veel meer.
Gister had ik ene documentaire gezien van de EO waar twee mannen gevolgd werden die vaste gast waren bij "het leger des heils" de een wist zijn leven weer op de rit te krijgen, de ander niet.
De oude man vond het leven op de straat wel prima zo. Alles was een ander zn schuld en hij kon er niks aan doen.
De oude man had drie kinderen die hem niet meer wilde zien, net als mijn vader. De oude man had vroeger een lieve vrouw die omwille van de alcohol bij hem is weggegaan, net als mijn vader.
De oude man had vroeger een goed lopend bedrijf met personeel en een goede reputatie, net als mijn vader.
Alles kwijt door de drank.
De programma maker vroeg; wat nou als u kinderen zeggen "pa als je stopt met drinken dan proberen we t nog eens"
de oude man voelde er niets voor "ik wil mn biertje en mn sjekkie en verder heb ik niets nodig" dat zei hij, net als mijn pa.
Ik keek naar mijn dochter innig slapend in mijn armen. Ik ben een dochter en ik heb een dochter. Als ik naar haar kijk kan niet begrijpen dat hij niet van mij houden kon.
Waar ik met dit topic heen wil weet ik niet, ik wil delen wat ik in mn gewone leven niet delen kan.
t houd me bezig, t doet me duidelijk meer dan ik toegeven wil.
Gister had ik ene documentaire gezien van de EO waar twee mannen gevolgd werden die vaste gast waren bij "het leger des heils" de een wist zijn leven weer op de rit te krijgen, de ander niet.
De oude man vond het leven op de straat wel prima zo. Alles was een ander zn schuld en hij kon er niks aan doen.
De oude man had drie kinderen die hem niet meer wilde zien, net als mijn vader. De oude man had vroeger een lieve vrouw die omwille van de alcohol bij hem is weggegaan, net als mijn vader.
De oude man had vroeger een goed lopend bedrijf met personeel en een goede reputatie, net als mijn vader.
Alles kwijt door de drank.
De programma maker vroeg; wat nou als u kinderen zeggen "pa als je stopt met drinken dan proberen we t nog eens"
de oude man voelde er niets voor "ik wil mn biertje en mn sjekkie en verder heb ik niets nodig" dat zei hij, net als mijn pa.
Ik keek naar mijn dochter innig slapend in mijn armen. Ik ben een dochter en ik heb een dochter. Als ik naar haar kijk kan niet begrijpen dat hij niet van mij houden kon.
Waar ik met dit topic heen wil weet ik niet, ik wil delen wat ik in mn gewone leven niet delen kan.
t houd me bezig, t doet me duidelijk meer dan ik toegeven wil.
zondag 15 maart 2009 om 09:34
Hier een soortgelijke situatie. Mijn schoonvader wil zijn zoon, mijn man, en onze dochter ook niet zien. Ook alles is de schuld van een ander en het moet vooral niet al te moeilijk worden allemaal.
Dacht dat ik er wel aardig mee om kon gaan.. maar toen schoonpa laatst bij de zus van lief op bezoek was die vol trots foto's van onze dochter wilde laten zien en hij daar geen zin in had..steekt dat toch wel meer dan ik dacht..
Als ik naar ons kindje kijk kan ik me niets bedenken wat ze zou kunnen doen waardoor ze mijn liefde kwijtraakt..
Dacht dat ik er wel aardig mee om kon gaan.. maar toen schoonpa laatst bij de zus van lief op bezoek was die vol trots foto's van onze dochter wilde laten zien en hij daar geen zin in had..steekt dat toch wel meer dan ik dacht..
Als ik naar ons kindje kijk kan ik me niets bedenken wat ze zou kunnen doen waardoor ze mijn liefde kwijtraakt..
zondag 15 maart 2009 om 09:53
yamuna het kan een beetje mijn verhaal zijn, met dat verschil dat mijn vader zich doodgedronken dood was voordat ik kinderen kreeg. Net als jij keek ik naar mijn dochtertje in mijn armen en vroeg mij af waarom.......
Net wat Omen zegt, je wilt het zelf anders doen (mooie post Omen)
Het afrekenen heb ik met hulp van een psycholoog gedaan en nu heb ik alleen nog de leuke herinneringen.
De slechte herinneringen en de waaromvragen heb ik in een laatje kunnen stoppen.
Net wat Omen zegt, je wilt het zelf anders doen (mooie post Omen)
Het afrekenen heb ik met hulp van een psycholoog gedaan en nu heb ik alleen nog de leuke herinneringen.
De slechte herinneringen en de waaromvragen heb ik in een laatje kunnen stoppen.
zondag 15 maart 2009 om 10:08
Wat heb je dat mooit beschreven Yumanu. Ik herken het heel erg. Mijn ouders leven beiden nog en er is ook nog wel contact. Ik heb echter met beide geen goeie band, er staan teveel dingen tussen ons in. Ik en mijn broer zijn liefdeloos opgegroeid. Ik heb vaak gedacht dat ik meer begrip zou hebben voor mijn ouders als ik zelf kinderen zou hebben, maar ik begrijp er nu alleen nog maar minder van.
Ik hoop dat het me lukt ze ooit te kunnen vergeven, voor mezelf maar ook voor mijn kind(eren). Ik wil geen verbitterde moeder zijn, die heb ik zelf al gehad.
Ik hoop dat het me lukt ze ooit te kunnen vergeven, voor mezelf maar ook voor mijn kind(eren). Ik wil geen verbitterde moeder zijn, die heb ik zelf al gehad.
The time is now
zondag 15 maart 2009 om 11:31
Mooie post Omen!
Ik heb een hele goede band met mijn ouders, echt heel goed. Het zijn ook fantastische mensen. Mijn zus en ik zijn met heel veel liefde, warmte, respect en veiligheid opgegroeid.
En toch was zelf moeder worden voor mij een eyeopener. In die zin, dat ik ineens besefte, hoeveel mijn moeder wel niet van mij en mijn zus hield en houdt. Net zoveel als ik van mijn dochter hou dus.
Wauw.
Ik heb een hele goede band met mijn ouders, echt heel goed. Het zijn ook fantastische mensen. Mijn zus en ik zijn met heel veel liefde, warmte, respect en veiligheid opgegroeid.
En toch was zelf moeder worden voor mij een eyeopener. In die zin, dat ik ineens besefte, hoeveel mijn moeder wel niet van mij en mijn zus hield en houdt. Net zoveel als ik van mijn dochter hou dus.
Wauw.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 15 maart 2009 om 11:35
Ik kan kwaad worden en dan denken 'had je niet wat meer je best kunnen doen in plaats van naar de fles te grijpen'.
Verslaving wordt denk ik ook vaak in stand gehouden door het onvermogen met gevoelens om te gaan. Maar dan nog, had je niet wat dapperder kunnen zijn en niet zo egoistisch.
Ach ja, je kan dan maar proberen je best te doen en te waken voor dezelfde fouten.
Ik geloof wel dat mijn ouders hun best hebben gedaan, maar kennelijk hadden ze niet zo veel in huis.
Wat dat betreft ben ik hen wel voorbij gegroeid.
En ik hoop dat ik dat ook aan mijn dochtertje kan doorgeven, en hopen dat zij mij op een dag weer voorbijgroeit.
Yamuna
Verslaving wordt denk ik ook vaak in stand gehouden door het onvermogen met gevoelens om te gaan. Maar dan nog, had je niet wat dapperder kunnen zijn en niet zo egoistisch.
Ach ja, je kan dan maar proberen je best te doen en te waken voor dezelfde fouten.
Ik geloof wel dat mijn ouders hun best hebben gedaan, maar kennelijk hadden ze niet zo veel in huis.
Wat dat betreft ben ik hen wel voorbij gegroeid.
En ik hoop dat ik dat ook aan mijn dochtertje kan doorgeven, en hopen dat zij mij op een dag weer voorbijgroeit.
Yamuna
zondag 15 maart 2009 om 11:49
quote:fleurtje schreef op 15 maart 2009 @ 11:44:
Het is zo makkelijk gezegd: waarom is hij niet voor mij (ons) gestopt.ik weet dondersgoed dat verslaving echt niet zo simpel zijn om overheen te stappen, maar als ik na zijn dood te horen heb gekregen dat hij voor het terugkrijgen van zijn rijbewijs wél een half jaar sober is geweest, dan steekt het tóch ( hoewel hij zijn rijbewijs linea recta met een kratje bier vierde , dat dan weer wel)
Het is zo makkelijk gezegd: waarom is hij niet voor mij (ons) gestopt.ik weet dondersgoed dat verslaving echt niet zo simpel zijn om overheen te stappen, maar als ik na zijn dood te horen heb gekregen dat hij voor het terugkrijgen van zijn rijbewijs wél een half jaar sober is geweest, dan steekt het tóch ( hoewel hij zijn rijbewijs linea recta met een kratje bier vierde , dat dan weer wel)
zondag 15 maart 2009 om 11:58
quote:fleurtje schreef op 15 maart 2009 @ 11:44:
Het is zo makkelijk gezegd: waarom is hij niet voor mij (ons) gestopt.
Ik neem het niet eens meer kwalijk.
Hij vond zichzelf zo ontzettend zielig dat zijn vrouw overleed na een lang ziekbed en hem achterliet met 3 kinderen waarvan de jongste net 13 was, dat was ik.
Het was gewoon een slapjanus.
Ben er niet meer boos of verdrietig erover.
Denk nu alleen maar, man wat heb je veel gemist.
(dat denken is wel met een beetje hulp gekomen)
Als ik dan nu naar mijn eigen leven kijk, ben ik eigenlijk best wel trots, dat ik ondanks dat het toch voor elkaar heb.
Het is zo makkelijk gezegd: waarom is hij niet voor mij (ons) gestopt.
Ik neem het niet eens meer kwalijk.
Hij vond zichzelf zo ontzettend zielig dat zijn vrouw overleed na een lang ziekbed en hem achterliet met 3 kinderen waarvan de jongste net 13 was, dat was ik.
Het was gewoon een slapjanus.
Ben er niet meer boos of verdrietig erover.
Denk nu alleen maar, man wat heb je veel gemist.
(dat denken is wel met een beetje hulp gekomen)
Als ik dan nu naar mijn eigen leven kijk, ben ik eigenlijk best wel trots, dat ik ondanks dat het toch voor elkaar heb.
zondag 15 maart 2009 om 14:56
quote:fleurtje schreef op 15 maart 2009 @ 14:45:
Er worden dingen geschreven als 'ondanks...' etcetera, en ik kan daar zelf niet zoveel mee. Want wat als je het 'niet voor elkaar hebt', zou je dan je vader daarvan de schuld geven? Ik begrijp dat nooit zo goed.
Snap je reactie.
Het voor elkaar hebben is meer iets voor mijzelf. Dat ik ondanks de ellende toch mijn leven op de rails heb gekregen en dat is mijn verdienste. Als ik er een puinhoop van had gemaakt, was het ook mijn verdienste geweest.
Ik verwijt hem verder niets, heeft ook geen nut.
Als kind zijnde heb ik wel eens gedacht/gehoopt dat hij dood zou gaan ipv mijn moeder. Al met al heb ik nog 5 jaar met hem opgescheept gezeten en ik kan je vertellen het zijn niet echt de leukste jaren van mijn leven geweest.
Vandaar dat ik jaren later ook bij een psycholoog terecht ben gekomen, had zelf een leuk leven, leuke man, kinderen, vrienden, baan etc en was als de dood dat er 'iets' zou gebeuren.
Daar heb ik geleerd om het verleden een plekje te geven, het zogeheten laatje dus, de boosheid, eenzaamheid, verlatingsangst en ga zo maar door in de ogen te kijken.
Ik verwijt hem niets want in principe was hij gewoon ziek.
Er worden dingen geschreven als 'ondanks...' etcetera, en ik kan daar zelf niet zoveel mee. Want wat als je het 'niet voor elkaar hebt', zou je dan je vader daarvan de schuld geven? Ik begrijp dat nooit zo goed.
Snap je reactie.
Het voor elkaar hebben is meer iets voor mijzelf. Dat ik ondanks de ellende toch mijn leven op de rails heb gekregen en dat is mijn verdienste. Als ik er een puinhoop van had gemaakt, was het ook mijn verdienste geweest.
Ik verwijt hem verder niets, heeft ook geen nut.
Als kind zijnde heb ik wel eens gedacht/gehoopt dat hij dood zou gaan ipv mijn moeder. Al met al heb ik nog 5 jaar met hem opgescheept gezeten en ik kan je vertellen het zijn niet echt de leukste jaren van mijn leven geweest.
Vandaar dat ik jaren later ook bij een psycholoog terecht ben gekomen, had zelf een leuk leven, leuke man, kinderen, vrienden, baan etc en was als de dood dat er 'iets' zou gebeuren.
Daar heb ik geleerd om het verleden een plekje te geven, het zogeheten laatje dus, de boosheid, eenzaamheid, verlatingsangst en ga zo maar door in de ogen te kijken.
Ik verwijt hem niets want in principe was hij gewoon ziek.
zondag 15 maart 2009 om 15:00
quote:Yamuna schreef op 15 maart 2009 @ 09:07:
Ik keek naar mijn dochter innig slapend in mijn armen. Ik ben een dochter en ik heb een dochter. Als ik naar haar kijk kan niet begrijpen dat hij niet van mij houden kon.
Waar ik met dit topic heen wil weet ik niet, ik wil delen wat ik in mn gewone leven niet delen kan.
t houd me bezig, t doet me duidelijk meer dan ik toegeven wil.
Haal je moederliefde voor een kind en vaderliefde voor datzelfde kind niet door elkaar? Lijken me verschillende dingen?
Ik keek naar mijn dochter innig slapend in mijn armen. Ik ben een dochter en ik heb een dochter. Als ik naar haar kijk kan niet begrijpen dat hij niet van mij houden kon.
Waar ik met dit topic heen wil weet ik niet, ik wil delen wat ik in mn gewone leven niet delen kan.
t houd me bezig, t doet me duidelijk meer dan ik toegeven wil.
Haal je moederliefde voor een kind en vaderliefde voor datzelfde kind niet door elkaar? Lijken me verschillende dingen?
zondag 15 maart 2009 om 17:06
quote:Ik keek naar mijn dochter innig slapend in mijn armen. Ik ben een dochter en ik heb een dochter. Als ik naar haar kijk kan niet begrijpen dat hij niet van mij houden kon.
Waar ik met dit topic heen wil weet ik niet, ik wil delen wat ik in mn gewone leven niet delen kan.
t houd me bezig, t doet me duidelijk meer dan ik toegeven wil.
Enige wat ik je mee kan geven is dat hij waarschijnlijk op zijn manier wel van je gehouden heeft.
Alleen de drank of de behoefte daaraan was sterker.
Wat mij ook geholpen heeft is een brief schrijven aan hem, met al mijn vragen, het waarom.
Het voor jezelf opschrijven blijkt al heel helend te werken, misschien kan je er iets mee.
Waar ik met dit topic heen wil weet ik niet, ik wil delen wat ik in mn gewone leven niet delen kan.
t houd me bezig, t doet me duidelijk meer dan ik toegeven wil.
Enige wat ik je mee kan geven is dat hij waarschijnlijk op zijn manier wel van je gehouden heeft.
Alleen de drank of de behoefte daaraan was sterker.
Wat mij ook geholpen heeft is een brief schrijven aan hem, met al mijn vragen, het waarom.
Het voor jezelf opschrijven blijkt al heel helend te werken, misschien kan je er iets mee.
zondag 15 maart 2009 om 19:14
quote:fleurtje schreef op 15 maart 2009 @ 15:02:
Wat bedoel je Quattro? Bedoel je dat vaderliefde anders is dan moederliefde? Of lees ik het nou helemaal verkeerd?
Band van een moeder met haar kind lijkt me gemiddeld genomen veel sterker dan de band die de vader met dat zelfde kind heeft. Puur biologische oorzaak.
Voor mijn gevoel vergelijkt Yamuna 2 verschillende dingen met elkaar.
Wat bedoel je Quattro? Bedoel je dat vaderliefde anders is dan moederliefde? Of lees ik het nou helemaal verkeerd?
Band van een moeder met haar kind lijkt me gemiddeld genomen veel sterker dan de band die de vader met dat zelfde kind heeft. Puur biologische oorzaak.
Voor mijn gevoel vergelijkt Yamuna 2 verschillende dingen met elkaar.
zondag 15 maart 2009 om 19:22
Hallo Yamuna, mooi he, wat het krijgen van een kind in je los kan maken. Dat je opeens veel meer snapt van je eigen ouders. En tegelijk is het ook confronterend voor de dingen die je juist nog minder snapt nu je een kind hebt.
Ik heb geen ervaring met alcoholisme, maar ik herken wel dat het krijgen van een kind je kwetsbaar maakt, dat er dingen loskomen. Praat er anders eens over met een professioneel iemand, die kan je misschien helpen dit soort gevoelens en vragen een plek te geven. En ik denk wel dat je vader van je hield, hij kon het alleen niet tonen en zichzelf veranderen.
Zelf moeder worden maakt dingen duidelijker, maar je zit nu ook nog nog onder de hormonen. Vragen zullen blijven, maar gevoelens zullen ook weer wat minder heftig worden als de hormonen wat uitgeschommeld zijn. Het wordt beter, misschien biedt dat enige troost
Ik heb geen ervaring met alcoholisme, maar ik herken wel dat het krijgen van een kind je kwetsbaar maakt, dat er dingen loskomen. Praat er anders eens over met een professioneel iemand, die kan je misschien helpen dit soort gevoelens en vragen een plek te geven. En ik denk wel dat je vader van je hield, hij kon het alleen niet tonen en zichzelf veranderen.
Zelf moeder worden maakt dingen duidelijker, maar je zit nu ook nog nog onder de hormonen. Vragen zullen blijven, maar gevoelens zullen ook weer wat minder heftig worden als de hormonen wat uitgeschommeld zijn. Het wordt beter, misschien biedt dat enige troost
