Psyche
alle pijlers
omgaan met afwijzing
maandag 12 december 2016 om 20:03
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: 2016 was voor mij een k*tjaar. Om het maar even op te sommen: 1) huiselijk geweld, 2) ernstige ziekte ontdekt (gelukkig weer volledig genezen na een lang ziekenhuisverblijf, 3) kind dat extreem prematuur (lees: 26 weken) werd geboren 4) man (bijna ex-man) die de gehele ziekte-, bevallings- en ziekenhuisperiode van ons kind vreemdgaat en mij daarvan de schuld geeft 5) keer op keer afgewezen worden voor een baan vanwege 1 jaar afwezigheid op de arbeidsmarkt.
Nee, dit was een jaar om snel te vergeten. Ik voel me moe, prikkelbaar en overbelast. Wat het ergste is, is dat ik weer inwoon bij mijn ouders. Vanwege het nog staande huwelijk krijg ik geen bijstand, toeslagen e.d. om van daaruit mezelf weer op te werken. Momenteel kan ben ik hard op zoek naar werk, maar het is me duidelijk geworden dat ik - ondanks een universitaire opleiding - nergens meer aan het werk kom. Dagelijks schrijf ik sollicitatiebrieven en iedere keer krijg ik of geen reactie of een afwijzing. Na alles wat me dit jaar is overkomen, komen die afwijzingen keihard aan. De rest van de dag kan ik wel janken en wil ik het liefst met mijn hoofd onder de dekens in bed liggen. Heeft iemand advies hoe om te gaan met dit gevoel? Het voelt alsof ik klap na klap krijg. Ik kan zeker nu de moed niet opgeven (al is dat moeilijk).
Nee, dit was een jaar om snel te vergeten. Ik voel me moe, prikkelbaar en overbelast. Wat het ergste is, is dat ik weer inwoon bij mijn ouders. Vanwege het nog staande huwelijk krijg ik geen bijstand, toeslagen e.d. om van daaruit mezelf weer op te werken. Momenteel kan ben ik hard op zoek naar werk, maar het is me duidelijk geworden dat ik - ondanks een universitaire opleiding - nergens meer aan het werk kom. Dagelijks schrijf ik sollicitatiebrieven en iedere keer krijg ik of geen reactie of een afwijzing. Na alles wat me dit jaar is overkomen, komen die afwijzingen keihard aan. De rest van de dag kan ik wel janken en wil ik het liefst met mijn hoofd onder de dekens in bed liggen. Heeft iemand advies hoe om te gaan met dit gevoel? Het voelt alsof ik klap na klap krijg. Ik kan zeker nu de moed niet opgeven (al is dat moeilijk).
maandag 12 december 2016 om 20:09
Ben je de uitzendbureau's al langs geweest? Beter werk vinden vanuit werk. Wanneer jij je in schrijft op een ander adres kun je dan ook geen bijstand krijgen? Hebben jullie samen een koophuis?
Ben je al bij je huisarts geweest voor hulp voor jezelf?
Ben je al bij je huisarts geweest voor hulp voor jezelf?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 12 december 2016 om 20:39
Wat het ingewikkelder maakt is dat hij zich compleet in nederland heeft uitgeschreven en als expat buiten de eu werkt. De gemeente wil door gebrek aan inkomensgegevens en de onderhoudsplicht van mijn man geen financiele hulp bieden. Zelfs de aanvraag bijzondere bijstand voor advocaatkosten ivm de echtscheiding was op die grond afgewezen. Ik moet met een beschikking komen waarin de alimentatie is vastgesteld en met bewijs dat hij dit niet betaald alvorens zij een sociale LENING overwegen. Vandaar ook dat een spoedvoorziening is aangevraagd bij de rechtbank.
Wat betreft het solliciteren. Ik zoek zowel op niveau als op lager niveau. Banen die direct al dan indirect verband houden met mijn studie en het beetje werkervaring dat ik had opgedaan voordat ik ziek werd. Als ik al iets te horen krijg is het meestal dat anderen meet werkervaring hebben, ik pas niet in het profiel of ik ben overgekwalificeerd. Heb zelfs al met een jobcoach en recruiter gesproken. Die gaven doodeerlijk aan dat het door het gat in mijn cv komt.
Uitzendbureaus willen me in een callcenter aan het werk zetten. Dit zou ik graag doen als ik kinderopvangtoeslag zou ontvangen. Het loo t echter niet om minder te verdienen dan de opvang kost.
Het is gewoon allemaal zo frustrerend.
Wat betreft het solliciteren. Ik zoek zowel op niveau als op lager niveau. Banen die direct al dan indirect verband houden met mijn studie en het beetje werkervaring dat ik had opgedaan voordat ik ziek werd. Als ik al iets te horen krijg is het meestal dat anderen meet werkervaring hebben, ik pas niet in het profiel of ik ben overgekwalificeerd. Heb zelfs al met een jobcoach en recruiter gesproken. Die gaven doodeerlijk aan dat het door het gat in mijn cv komt.
Uitzendbureaus willen me in een callcenter aan het werk zetten. Dit zou ik graag doen als ik kinderopvangtoeslag zou ontvangen. Het loo t echter niet om minder te verdienen dan de opvang kost.
Het is gewoon allemaal zo frustrerend.
maandag 12 december 2016 om 20:58
Jeetje, wat een ontzettend heftig jaar heb je achter de rug. Heb je al eens aan professionele hulp gedacht? Misschien dat het helpt om verder te komen. Jezelf weer krachtiger te voelen en door te gaan.
Ik kan me voorstellen dat de afwijzingen voelen als een dubbele klap en je hier niet goed bij voelt. Alles bij elkaar is het ook teveel om zomaar te kunnen verwerken. Wat dat betreft verdien je alleen maar respect dat je het gewoon blijft proberen.
Gaat het goed met je kindje?
Mijn advies is om van dag tot dag te leven. Geniet van de kleine dingen, probeer jezelf terug te vinden en blijf vooral solliciteren. Wie weet vind je toch nog heel snel een baan en sta je alweer heel anders in het leven. Je hebt al zoveel meegemaakt dat dit ook goed gaat komen. Echt waar.
Sterkte.
Ik kan me voorstellen dat de afwijzingen voelen als een dubbele klap en je hier niet goed bij voelt. Alles bij elkaar is het ook teveel om zomaar te kunnen verwerken. Wat dat betreft verdien je alleen maar respect dat je het gewoon blijft proberen.
Gaat het goed met je kindje?
Mijn advies is om van dag tot dag te leven. Geniet van de kleine dingen, probeer jezelf terug te vinden en blijf vooral solliciteren. Wie weet vind je toch nog heel snel een baan en sta je alweer heel anders in het leven. Je hebt al zoveel meegemaakt dat dit ook goed gaat komen. Echt waar.
Sterkte.
maandag 12 december 2016 om 21:19
Bedankt voor de lieve reacties. Tijdens mijn verblijf in het ronald mcdonald huis heeft een ander gezin me dit ook eens gezegd. Echter voelt het niet zo. Ik voel me echt een loser. Tegenwoordig hangt de waarde die men iemand geeft af van zij carriere en rijkdom. Ook door voormalig studiegenoten wordt er op deze wijze over me "geroddeld". Flauw.
Met mijn kind gaat het naar omstandigheden goed. Ze heeft wel nog een grote achterstand in te halen en staat nog jarenlang onder controle bij de kinderarts. Ik ben blij dat dit zo goed wordt opgevolgd.
Met mijn kind gaat het naar omstandigheden goed. Ze heeft wel nog een grote achterstand in te halen en staat nog jarenlang onder controle bij de kinderarts. Ik ben blij dat dit zo goed wordt opgevolgd.
maandag 12 december 2016 om 22:16
quote:irunita schreef op 12 december 2016 @ 21:19:
Bedankt voor de lieve reacties. Tijdens mijn verblijf in het ronald mcdonald huis heeft een ander gezin me dit ook eens gezegd. Echter voelt het niet zo. Ik voel me echt een loser. Tegenwoordig hangt de waarde die men iemand geeft af van zij carriere en rijkdom. Ook door voormalig studiegenoten wordt er op deze wijze over me "geroddeld". Flauw.
Met mijn kind gaat het naar omstandigheden goed. Ze heeft wel nog een grote achterstand in te halen en staat nog jarenlang onder controle bij de kinderarts. Ik ben blij dat dit zo goed wordt opgevolgd.
De waarde van het leven hangt af van jouw geluk en de gezondheid van zowel jouw dochter als die van jezelf. Wanneer studiegenoten op die manier over je praten terwijl je zoveel hebt meegemaakt dan zegt dat zoveel meer over hun dan over jou.
Trek waardevolle lessen uit hetgeen wat er allemaal met je is gebeurt en gebruik dat besef om in te zien wat er echt belangrijk is. Je carrière komt ook echt wel weer. Maar dit is zoveel belangrijker. Echt waar.
Bedankt voor de lieve reacties. Tijdens mijn verblijf in het ronald mcdonald huis heeft een ander gezin me dit ook eens gezegd. Echter voelt het niet zo. Ik voel me echt een loser. Tegenwoordig hangt de waarde die men iemand geeft af van zij carriere en rijkdom. Ook door voormalig studiegenoten wordt er op deze wijze over me "geroddeld". Flauw.
Met mijn kind gaat het naar omstandigheden goed. Ze heeft wel nog een grote achterstand in te halen en staat nog jarenlang onder controle bij de kinderarts. Ik ben blij dat dit zo goed wordt opgevolgd.
De waarde van het leven hangt af van jouw geluk en de gezondheid van zowel jouw dochter als die van jezelf. Wanneer studiegenoten op die manier over je praten terwijl je zoveel hebt meegemaakt dan zegt dat zoveel meer over hun dan over jou.
Trek waardevolle lessen uit hetgeen wat er allemaal met je is gebeurt en gebruik dat besef om in te zien wat er echt belangrijk is. Je carrière komt ook echt wel weer. Maar dit is zoveel belangrijker. Echt waar.
dinsdag 13 december 2016 om 09:23
quote:irunita schreef op 12 december 2016 @ 21:19:
Bedankt voor de lieve reacties. Tijdens mijn verblijf in het ronald mcdonald huis heeft een ander gezin me dit ook eens gezegd. Echter voelt het niet zo. Ik voel me echt een loser. Tegenwoordig hangt de waarde die men iemand geeft af van zij carriere en rijkdom. Ook door voormalig studiegenoten wordt er op deze wijze over me "geroddeld". Flauw.
Met mijn kind gaat het naar omstandigheden goed. Ze heeft wel nog een grote achterstand in te halen en staat nog jarenlang onder controle bij de kinderarts. Ik ben blij dat dit zo goed wordt opgevolgd.
Dat soort mensen gelijk (zoveel mogelijk) uit je leven pleuren. Mensen roddelen graag en praten graag poep over anderen zodat ze niet niet naar zichzelf hoeven te kijken.
Bedankt voor de lieve reacties. Tijdens mijn verblijf in het ronald mcdonald huis heeft een ander gezin me dit ook eens gezegd. Echter voelt het niet zo. Ik voel me echt een loser. Tegenwoordig hangt de waarde die men iemand geeft af van zij carriere en rijkdom. Ook door voormalig studiegenoten wordt er op deze wijze over me "geroddeld". Flauw.
Met mijn kind gaat het naar omstandigheden goed. Ze heeft wel nog een grote achterstand in te halen en staat nog jarenlang onder controle bij de kinderarts. Ik ben blij dat dit zo goed wordt opgevolgd.
Dat soort mensen gelijk (zoveel mogelijk) uit je leven pleuren. Mensen roddelen graag en praten graag poep over anderen zodat ze niet niet naar zichzelf hoeven te kijken.
dinsdag 13 december 2016 om 10:06
Soms zit je in een hoek waar de meeste klappen vallen, de ene shit na de andere komt over je heen en het lijkt wel alsof er geen eind aan komt. In zo'n geval kan je maar één ding doen en dat is het uitzitten. Het is niet persoonlijk, het gaat niet om wat je wel of niet fout hebt gedaan maar je bent gewoon de lul. Volgens mij kent iedereen wel zo'n periode in je leven, alles komt achter elkaar over je heen en je weet niet meer wat je nog kan doen om de boel te keren. Erken dat het deze keer jouw beurt is en blijf doorzetten en niet bij de pakken neerzitten. Blijven solliciteren, huis zoeken en neem een advocaat of zoek juridisch advies om de financiën weer op orde te krijgen. Het is k*t maar nu doorzetten is het belangrijkste. En natuurlijk gewoon hier blijven schrijven om het oneerlijke van je af te schrijven want dat is het gewoon wel allemaal.
dinsdag 13 december 2016 om 12:16
Ik zie dat ik wat reacties over het hoofd heb gezien. Ik ben 30, rechten gestudeerd en heb net 1.5 jaar werkervaring in die richting. Verder veel op callcenters gewerkt en vrijwilligerswerk gedaan.
Mijn man betaald geen alimentatie omdat hij niet wil scheiden. Hij is van mening dat ik bij hem moet inwonen als ik iets nodig heb. Nou, na alles wat er is gebeurd en het feit dat hij in het buitenland woont kan ik hier niet mee akkoord gaan. Hierbij komt ook nog dat ik en mijn kind nog onder strenge medische controle staan. Hij zit in de olie dus geld heeft hij genoeg. Het is een machtsspel. Hij wil niet scheiden juist omdat ik het scheidingsverzoek heb ingediend.
Wij zaten in een huurwoning omdat we nog niet wisten in welke regio we zouden gaan wonen. Ik kom uit het zuiden en hij uit de randstad. Hij zag zich niet verplicht om kosten te maken voor een woning wij hij toch geen gebruik van zou maken. Vandaar dat ik weer terug ben bij mijn ouders.
Vandaag neem ik even een dagje "vrij" van het solliciteren. Zit even in een dip na alle afwijzingen. Even bijkomen. Morgenvroeg ga ik weer knallen.
Mijn man betaald geen alimentatie omdat hij niet wil scheiden. Hij is van mening dat ik bij hem moet inwonen als ik iets nodig heb. Nou, na alles wat er is gebeurd en het feit dat hij in het buitenland woont kan ik hier niet mee akkoord gaan. Hierbij komt ook nog dat ik en mijn kind nog onder strenge medische controle staan. Hij zit in de olie dus geld heeft hij genoeg. Het is een machtsspel. Hij wil niet scheiden juist omdat ik het scheidingsverzoek heb ingediend.
Wij zaten in een huurwoning omdat we nog niet wisten in welke regio we zouden gaan wonen. Ik kom uit het zuiden en hij uit de randstad. Hij zag zich niet verplicht om kosten te maken voor een woning wij hij toch geen gebruik van zou maken. Vandaar dat ik weer terug ben bij mijn ouders.
Vandaag neem ik even een dagje "vrij" van het solliciteren. Zit even in een dip na alle afwijzingen. Even bijkomen. Morgenvroeg ga ik weer knallen.
