Psyche
alle pijlers
Omgaan met een diagnose
dinsdag 10 februari 2009 om 16:50
Ik zal me eerst even voorstellen want dit is mijn eerste post op dit forum hoewel ik al jaren meelees. Ik ben laila en ik ben 21 jaar oud.
Ik had gehoopt dat mijn eerste post hier wat vrolijker zou zijn maar helaas is die dat niet bepaald. Ik kom namelijk net van mijn psychiater terug en van hem heb ik niet zulk leuk nieuws tehoren gekregen. Onlangs heb ik een persoonlijkheidsonderzoek gehad en de diagnose is nu bekend. Ik heb borderline, ocs, een gegeneraliseerde angststoornis en een lichte vorm van ptss. Ik had niet verwacht dat ik te horen zou krijgen dat ik zoveel stoornissen heb. De diagnose borderline zag ik wel aankomen maar de rest absoluut niet. Ik weet natuurlijk wel dat ik veel klachten heb en diep van binnen weet ik wel dat ik aan de kenmerken van deze aandoeningen voldoe maar toch voelt het als een klap in mn gezicht.
Mijn psychiater vertelde me dat ik samen met mijn psycholoog verder moet kijken wat ik voor een behandeling wil. Maar van mijn psycholoog kreeg ik te horen dat de psychiater dat met mij ging bespreken. Mijn psychiater vertelde me dat ik met mijn psycholoog moest bespreken of ik eventueel in behandeling wil bij een centrum dat gespecialiseerd is in persoonlijkheidsproblematiek, SCELTA.
Toen ik op weg naar huis was heb ik het verslag gelezen van de psycholoog die mijn persoonlijkheidsonderzoek heeft afgenomen. In het verslag stonden veel fouten. Mijn leeftijd klopte niet, de studie die ik heb gedaan klopte niet en aantallen klopten niet (als ik iets bijvoorbeeld 1 keer had gedaan stond er dat ik dat 4 keer had gedaan). Verder stond het verslag vol met taalfouten en liepen de zinnen vaak niet. Dat vind ik op zich niet erg maar ik vraag me nu af of het onderzoek dan wel goed is uitgevoerd.
Ik zie dat ik al een heel lang verhaal hebt getyped terwijl ik nu pas aangekomen bij mijn uiteindelijke vragen.
Heeft iemand van jullie misschien ook zo'n diagnose te horen gekregen en hoe gingen jullie daar dan mee om?
Heeft iemand van jullie ervaringsverhalen over SCELTA?
Kan ik deze diagnose wel serieus nemen? Als er in het verslag zo veel fouten stonden is het onderzoek dan wel goed gedaan?
Bedankt als je de moeite hebt genomen om dit lange verhaal te lezen.
Groetjes,
Laila
Ik had gehoopt dat mijn eerste post hier wat vrolijker zou zijn maar helaas is die dat niet bepaald. Ik kom namelijk net van mijn psychiater terug en van hem heb ik niet zulk leuk nieuws tehoren gekregen. Onlangs heb ik een persoonlijkheidsonderzoek gehad en de diagnose is nu bekend. Ik heb borderline, ocs, een gegeneraliseerde angststoornis en een lichte vorm van ptss. Ik had niet verwacht dat ik te horen zou krijgen dat ik zoveel stoornissen heb. De diagnose borderline zag ik wel aankomen maar de rest absoluut niet. Ik weet natuurlijk wel dat ik veel klachten heb en diep van binnen weet ik wel dat ik aan de kenmerken van deze aandoeningen voldoe maar toch voelt het als een klap in mn gezicht.
Mijn psychiater vertelde me dat ik samen met mijn psycholoog verder moet kijken wat ik voor een behandeling wil. Maar van mijn psycholoog kreeg ik te horen dat de psychiater dat met mij ging bespreken. Mijn psychiater vertelde me dat ik met mijn psycholoog moest bespreken of ik eventueel in behandeling wil bij een centrum dat gespecialiseerd is in persoonlijkheidsproblematiek, SCELTA.
Toen ik op weg naar huis was heb ik het verslag gelezen van de psycholoog die mijn persoonlijkheidsonderzoek heeft afgenomen. In het verslag stonden veel fouten. Mijn leeftijd klopte niet, de studie die ik heb gedaan klopte niet en aantallen klopten niet (als ik iets bijvoorbeeld 1 keer had gedaan stond er dat ik dat 4 keer had gedaan). Verder stond het verslag vol met taalfouten en liepen de zinnen vaak niet. Dat vind ik op zich niet erg maar ik vraag me nu af of het onderzoek dan wel goed is uitgevoerd.
Ik zie dat ik al een heel lang verhaal hebt getyped terwijl ik nu pas aangekomen bij mijn uiteindelijke vragen.
Heeft iemand van jullie misschien ook zo'n diagnose te horen gekregen en hoe gingen jullie daar dan mee om?
Heeft iemand van jullie ervaringsverhalen over SCELTA?
Kan ik deze diagnose wel serieus nemen? Als er in het verslag zo veel fouten stonden is het onderzoek dan wel goed gedaan?
Bedankt als je de moeite hebt genomen om dit lange verhaal te lezen.
Groetjes,
Laila
donderdag 12 februari 2009 om 13:40
Tjonge, het zit je ook niet mee vandaag.
Ik zou eerst even een paar keer diep adem halen.
Het heeft allemaal niet zoveel haast hoor, je wacht immers al lang, dus die paar dagen kan je best wachten.. toch?
Vind het ook goed van je hoe je onder woorden brengt wat er allemaal gebeurt. Zeker als het maakt dat je je kut voelt dan toch nog zo schrijven.
Hoe beroerd het ook, het is in de wereld van de hulpverlening niet altijd makkelijk.. Maar hou één ding in de gaten: volgens mij ben je gewoon een leuk mens die de moeite waard is en een beetje tegenwind kan je best hebben.. toch?
Ik zou eerst even een paar keer diep adem halen.
Het heeft allemaal niet zoveel haast hoor, je wacht immers al lang, dus die paar dagen kan je best wachten.. toch?
Vind het ook goed van je hoe je onder woorden brengt wat er allemaal gebeurt. Zeker als het maakt dat je je kut voelt dan toch nog zo schrijven.
Hoe beroerd het ook, het is in de wereld van de hulpverlening niet altijd makkelijk.. Maar hou één ding in de gaten: volgens mij ben je gewoon een leuk mens die de moeite waard is en een beetje tegenwind kan je best hebben.. toch?
donderdag 12 februari 2009 om 16:47
Bedankt voor jullie steun, het helpt echt.
Toen mijn vriend hoorde dat ik zo laat pas bij de psycholoog terecht kon heeft hij hem opgebeld. Ik kon niet eerder terecht, maar hij heeft er wel voor gezorgd dat de verwijsbrief zo snel mogelijk word opgestuurd. We hebben het verslag naar hem toe gebracht en toen heb ik meteen even met hem gesproken. Dat was fijn en nu voel ik me al een stuk beter.
Toen mijn vriend hoorde dat ik zo laat pas bij de psycholoog terecht kon heeft hij hem opgebeld. Ik kon niet eerder terecht, maar hij heeft er wel voor gezorgd dat de verwijsbrief zo snel mogelijk word opgestuurd. We hebben het verslag naar hem toe gebracht en toen heb ik meteen even met hem gesproken. Dat was fijn en nu voel ik me al een stuk beter.
vrijdag 27 maart 2009 om 10:29
Even een update:
Ik heb ondertussen een intakegesprek gehad bij Scelta. Ik heb het advies gekregen om de klinische behandeling te gaan volgen, maar ik mag ook de deeltijd gaan doen als ik dat liever wil.
Nu zit ik met een dilemma. De klinische behandeling lijkt me prettig. MAAR.... Ik wil mijn vriend niet zolang missen. Ik woon samen en ik heb het echt super naar mijn zin met hem. Ik mis hem al als hij een dag weg is. Het lijkt me ook heel erg vervelend voor hem als hij zolang zonder me zit. Ook ben ik bang dat het mijn omgeving op gaat vallen dat ik zolang weg ben. Dus ik denk dat ik voor de deeltijd behandeling ga.
Ik heb al gebeld dat ik de deeltijd behandeling wil maar nu wil de psychologe van Scelta dat ik er weer over na ga denken en dat ik maandag terug bel. Het knaagt toch wel een beetje aan me. Die deeltijd behandeling voelt minder goed, maar ik kan het mijn vriend echt niet aandoen om de klinische behandeling te kiezen. Een ander bezwaar is trouwens dat er voor de klinische behandeling een wachtlijst is en voor de deeltijd behandeling niet.
Heeft iemand van jullie tips of ervaringen?
Ik heb ondertussen een intakegesprek gehad bij Scelta. Ik heb het advies gekregen om de klinische behandeling te gaan volgen, maar ik mag ook de deeltijd gaan doen als ik dat liever wil.
Nu zit ik met een dilemma. De klinische behandeling lijkt me prettig. MAAR.... Ik wil mijn vriend niet zolang missen. Ik woon samen en ik heb het echt super naar mijn zin met hem. Ik mis hem al als hij een dag weg is. Het lijkt me ook heel erg vervelend voor hem als hij zolang zonder me zit. Ook ben ik bang dat het mijn omgeving op gaat vallen dat ik zolang weg ben. Dus ik denk dat ik voor de deeltijd behandeling ga.
Ik heb al gebeld dat ik de deeltijd behandeling wil maar nu wil de psychologe van Scelta dat ik er weer over na ga denken en dat ik maandag terug bel. Het knaagt toch wel een beetje aan me. Die deeltijd behandeling voelt minder goed, maar ik kan het mijn vriend echt niet aandoen om de klinische behandeling te kiezen. Een ander bezwaar is trouwens dat er voor de klinische behandeling een wachtlijst is en voor de deeltijd behandeling niet.
Heeft iemand van jullie tips of ervaringen?
